Sunborn ® Stories

Υπήρχε κάποτε ένας σχολιαστής, που ρώτησε τον δάσκαλο Μα Τζου: - "Ποιος είναι ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος για τη μεταβίβαση του Τσαν στους άλλους;" - "Πώς μεταβιβάζεις το Τσαν;" ρώτησε ο δάσκαλος. - "Λοιπόν, ντρέπομαι να το πω", παραδέχτηκε ο σχολιαστής, "μου χρειάζονται πάνω από είκοσι κείμενα του Τσαν". -"Ω!", αναφώνησε ευχαριστημένος ο δάσκαλος. "Δεν είναι ο βρυχηθμός του λιονταριού;" - "΄Ενας κοινός σχολιαστής είμαι, δεν τολμώ!" διαμαρτυρήθηκε ο σχολιαστής. - "Σςςςςςςς! Σςςςςςςς!" τον διέκοψε βιαστικά ο Μα Τζου. - "Μόνο με αυτόν τον τρόπο;" αναρωτήθηκε ο σχολιαστής. - "Με ποιον τρόπο;" - "΄Οπως το λιοντάρι βγαίνει από τη φωλιά του". Ο Μα Τζου έμεινε σιωπηλός για λίγο. - "Υπάρχει άλλος τρόπος;" - "Τι τρόπος;" - "Το λιοντάρι μπαίνει στη φωλιά του" ήταν η απάντηση. - ...

Το κατώτερο κύπελλο υψώνεται σαν ένα λουλούδι  με μαύρο ή σκοτεινό χρώμα.  Πληκτικό φαίνεται στην εξωτερική όραση,  μέσα όμως λάμπει κάποτε ένα φως  και καταστρέφει την πλάνη. Το δεύτερο κύπελλο υψώνεται έξω από το κατώτερο θηκάρι,  όπως το λουλούδι έξω από τον πράσινο κάλυκα.  Το χρώμα του είναι ρόδινο, με πολλές αποχρώσεις  και στον θεατή φαίνεται σαν να μπορεί το χρώμα  να υπερβάλλει το εσωτερικό λαμπρό φως.  Αυτό όμως είναι πλάνη που διαλύει ο χρόνος. Το τρίτο κύπελλο υπερβαίνει όλα  και ανοίγει πλατιά έγκαιρα τα απλωμένα πέταλά του.  Φαίνεται γαλάζιο και σμίγει με το ρόδινο,  σχηματίζοντας στην αρχή μια βαθειά αδιαπέραστη σκιά  που αποκλείει το φως. Μέσα στα τρία, βαθειά κρυμμένο στην καρδιά, λεπτό στην αρχή κι όμως αυξανόμενο πάντα περισσότερο,  λάμπει το θείο φως.  Το φως αυτό, με την ακτινοβολία θερμότητας  και ενδομύχου θείου παλμού,  ...

 Ο άντρας είναι το πιο εξυψωμένο των πλασμάτων. Η γυναίκα είναι το πιο ύψιστο των ιδανικών.  Ο άντρας είναι ο εγκέφαλος.   Η γυναίκα είναι η καρδιά.   Ο εγκέφαλος παράγει το φως, η καρδιά την αγάπη.   Το φως γονιμοποιεί, η αγάπη ανασταίνει.  Ο άντρας είναι δυνατός στην λογική. Η γυναίκα είναι ανίκητη με τα δάκρυα. Η λογική πείθει, τα δάκρυα συγκινούν.  Ο άντρας είναι ικανός για όλους τους ηρωισμούς.  Η γυναίκα για όλα τα μαρτύρια.  Ο ηρωισμός εξευγενίζει.  Το μαρτύριο ανυψώνει. Ο άντρας είναι ένας κώδικας. Η γυναίκα ένα ευαγγέλιο. Ο κώδικας διορθώνει, το ευαγγέλιο τελειοποιεί.  Ο άντρας είναι ένας ναός, η γυναίκα είναι το ιερό.  Μπροστά στον ναό αποκαλυπτόμαστε, μπροστά στο ιερό γονατίζουμε.  Ο άντρας σκέφτεται. Η γυναίκα ονειρεύεται.  Το να σκέφτεσαι είναι να έχεις μια νύμφη στο κρανίο.  Το να ονειρεύεσαι είναι να έχεις...

Κάποτε, σε μια συνέλευση μοναχών από ανατολικούς και δυτικούς ναούς, συζητούσαν μεταξύ τους για μία γάτα. Όταν οι διαφωνίες τους έφτασαν σε αδιέξοδο, ο δάσκαλος Ναν Τσουάν σήκωσε τη γάτα και είπε: - "Αν τακτοποιήσετε σωστά το θέμα,  θα χαρίσω τη ζωή στη γάτα.  Διαφορετικά, θα τη σκοτώσω". Οι μοναχοί έμειναν σιωπηλοί για πολύ ώρα και δε μπορούσαν να βρουν μια απάντηση. Τότε ο Ναν Τσουάν έκοψε τη γάτα στα δύο. Εκείνη την εποχή, ο δάσκαλος Τζάο Τζόου επέστρεψε από το προσκύνημα του και ο Ναν Τσουάν του περιέγραψε τί είχε συμβεί. Αντί να απαντήσει, ο Τζάο Τζόου έβγαλε το σανδάλι του και το έβαλε στο κεφάλι του σαν καπέλο.  Μετά απ' αυτό, έφυγε. - "Αν είχες επιστρέψει λίγο πριν,  θα μπορούσες να είχες σώσει τη γάτα",   παρατήρησε ο Ναν Τσουάν. Σχόλιο: Η ίδια η φύση δεν κάνει καμία διάκριση ανάμεσα στο καλό και στο κακό, στο σωστό και στο λάθος. Ο Ναν Τσουάν με ένα χτύπημα κατέστρεψε όλες τις διαφωνίες που μπορούσαν να σ...

Η εστία του Φωτός μέσα στο φλεγόμενο τόξο,  ω Προσκυνητή,  αυξάνεται και ελαττώνεται  καθώς η προσήλωση αυστηρή ή όχι  προδίδει το σκοπό μέσα στην καρδιά. Η εστία αυτή βρίσκεται πάντα εκεί,  απαρατήρητη και αόρατη. Σκοτεινή και ζοφερή είναι η νύχτα  και πονεμένη η καρδιά του αφώτιστου Προσκυνητή.  Η νύχτα είναι σκοτεινή  αλλά η ζοφερότης δε γίνεται αισθητή όταν μέσα στη σκοτεινή θύρα  φαίνεται το ζωηρό απατηλό φως,  το φως που τρεμοσβήνει πάντα μπροστά,  πλανεύοντας με το φέγγος του  τον Προσκυνητή που πάντα προχωρεί. ΄Εξι φορές μπορεί να αυξάνεται και να ελαττώνεται το φως,  έξι φορές η λάμψη του γίνεται αισθητή  αλλά στην έβδομη ώρα της λάμψεως, η φλόγα ξεπηδά ξαφνικά. ΄Εξι φορές η Φλόγα ξεπηδά, έξι φορές αρχίζει η καύση  αλλά στην έβδομη ώρα ο βωμός χάνεται από τη θέα  και μόνο η Φλόγα φαίνεται. ΄Εξι φορές ο κύκλος του καυστικού πυρ...

«'Απολλώνιος ο Τυανεύς, ουκέτι φιλόσοφος άλλ' ως τι Θεών και ανθρώπων μέσον» (Εύνάπιος, Βίοι Σοφιστών, προοίμιο) Εν συγκρίσει προς όλες τις επιφανείς πνευματικές φυσιογνωμίες της Ελλάδας, εκείνος εκ των Ελλήνων Φιλοσόφων ο οποίος είχε την μεγίστη επί των ανθρώπων της εποχής του επίδραση, άσκησε την βαθύτερη εντύπωση και ενέπνευσε τον πλέον πηγαίο θαυμασμό ήταν ασφαλώς ό 'Απολλώνιος εκ Τυάνων. Αυτός υπήρξε πραγματικά οικουμενικός διδάσκαλος. Έγεννήθη στα Τύανα της Καππαδοκίας περί το 10 μΧ. κατόπιν εμφανίσεως του θεού Πρωτέως στην μητέρα του κατά την διάρκεια ενυπνίου. Φώτισε δε, με τη θεία παρουσία και δράση του, τον κομβικό εκείνο για την πορεία της ανθρωπότητας αιώνα. Σε ηλικία μόλις 14 ετών έγινε μαθητής του ρήτορα Ευθυδήμου στην Ταρσό, όπου λειτουργούσαν πολλές φιλοσοφικές Σχολές. Επέλεξε ως προσφορότερα την οδό των Πυθαγορείων και άρχισε από 16 ετών να τηρεί τις επιταγές του Όμακοείου (απείχε έμψυχων, ντυνόταν με λινή εσθήτα και εφήρμοσε την απόλυτο πυθαγόρε...

Η ΕΥΠΙΣΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ Η ΑΠΟΚΡΥΦΗ επιστήμη έχει δύο εχθρούς, τον σκεπτικιστή υλιστή που αρνείται τα πάντα, και τον εύπιστο «αποκρυφίζοντα», που πιστεύει τα πάντα. Οι σοβαροί σπουδαστές πρέπει να βρουν τη Μέση Οδό ανάμεσα σε αυτό τα δυο άκρα: από τη μια, πρέπει να αποφύγουν την ευπι­στία, και από την άλλη, να αναγνωρίσουν ότι η φύση των αποδείξεων σχετικά με τα Εσωτερικά Πεδία διαφέρει από αυτήν της φυσικής επιστήμης. Ο πνευματιστής, επειδή ξεκινάει από το υλικό πεδίο και στη συνέχεια ανεβαίνει, περνώντας μέσα από τα πυκνότερα στρώματα του Αόρατου Κόσμου, χρησιμοποιεί μια τεχνική που ικανοποιεί ακόμα και τον εργαστηριακό, ορθόδοξο επιστήμονα. Ο αποκρυφιστής όμως, δουλεύοντας εξαρχής σε πιο λεπτά πεδία, δεν μπορεί να επωφεληθεί από τα επιστημονικά όργανα ακρίβειας και για αυτό το λόγο φαίνεται να έχει παραιτηθεί από κάθε προσπά­θεια απόδειξης, θεωρώντας την τελευταία ανέφικτη. Έτσι, αρκείται στις προσωπικές του επιβεβαιώσεις. Αυτή η κατάσταση δεν είναι κ...