Sunborn ® Stories

Όταν ο μοναχός Σινγκ Σου επισκέφθηκε για πρώτη φορά τον έκτο πατριάρχη Χουέι Νενγκ, τον ρώτησε:  - "Τι πρέπει να κάνω για να μην περιπλανιέμαι από τη μια βαθμίδα της αυτο-ανάπτυξης στην άλλη;" - "Τι έκανες πριν έρθεις εδώ;" τον ρώτησε ως απάντηση ο πατριάρχης. - "Δεν αναζητούσα καν την Άγια Σοφία" , ήταν η απάντηση. - "Στην περίπτωση αυτή" , είπε σκεπτικός ο Χουέι Νενγκ, "γιατί αποφεύγεις να βρεθείς σε οποιαδήποτε βαθμίδα;" - "Παρόλο που δεν αναζητούσα την Άγια Σοφία" , διαμαρτυρήθηκε ο μοναχός, "ίσως υπάρχει μια άλλη βαθμίδα στην οποία θα ριψοκινδύνευα να βρεθώ". Μόλις το άκουσε αυτό, ο πατριάρχης ένιωσε μεγάλη εκτίμηση για τον Σινγκ Σου. ~*~ Σχόλιο : Η ιστορία αυτή αναφέρεται στις βουδιστικές δοξασίες, όπως το σου τσενγκ (μια άμαξα που σέρνεται από τέσσερα ζώα)· το σι ντι (δέκα ηθικές αρχές για το φτάσιμο στην Αγνή Χώρα)· σου Τσαν (τέσσερις προϋποθέσεις για την επίτευξη της πραγμ

Ρότζερ Μπόσκοβιτς (Roger Boscovich) Μεταλλακτικός; Ταξιδιώτης του   χρόνου;   Εξωγήινος καμουφλαρισμένος ή ένας μεγάλος άγνωστος Μύστης πίσω   απ' αυτόν   τον   μυστηριώδη Σέρβο; Ο Μπόσκοβιτς γεννήθηκε το 1711 στο Ντουμπρόβνικ: τουλάχιστον αυτό   δήλωνε όταν ήταν   14 χρονών και γράφτηκε στο κολέγιο των Ιησουιτών σαν ελεύθερος   φοιτητής, στη Ρώμη.   Μελετούσε μαθηματικά, αστρονομία και θεολογία. Το 1728 αφού   τελείωσε τη δοκιμασία του μοναχού,   μπήκε στο τάγμα των Ιησουιτών.   Το   1736 δημοσιεύει   μια   μελέτη για   τις κηλίδες του ήλιου. Το 1740 δίδασκε μαθηματικά στο κολέγιο Ρομάνουμ   και αργότερα έγινε επιστημονικός σύμβουλος του   Πάπα. Δημιούργησε ένα αστεροσκοπείο, ασχολήθηκε με την αποξήρανση των ελών του Ποντίν, ανακαίνισε τη   μητρόπολη του Αγίου Πέτρου, μέτρησε το μεσημβρινό   μεταξύ   Ρώμης   και   Ρίμινι,   σε δύο γεωγραφικές μοίρες.  Κατόπιν εξερεύνησε διάφορες περιοχές της Ευρώπης και της Ασίας και έκανε ανασκαφές   στα μέρη που ο Σλήμαν αν

Σρινιβάσα Ραμανουχάν (Srinivasa Ramanujan) Μια   μέρα   στις αρχές   του   1887 ένας   Βραχμάνος της επαρχίας του Μάντρας πήγε στο ναό της Θεάς Ναμαγκίρι. Ο Βραχμάνος είχε παντρέψει την κόρη του εδώ και πολλούς μήνες και το σπίτι του ζευγαριού παρέμενε ακόμα χωρίς απογόνους.   Ας τους δώσει η θεά Ναμαγκίρι τη γονιμότητα! Η Ναμαγκίρι εισάκουσε τις προσευχές. Στις 22 Δεκεμβρίου γεννιέται ένα αγόρι   και του δίνουν το όνομα Σρινιβάσα Ραμανουχάν Λιανγκάρ . Την παραμονή η θεά παρουσιάστηκε στη μητέρα για να της αναγγείλει πως το παιδί θα ήταν κάτι το εξαιρετικό.  Το πήγαν στο σχολείο σε ηλικία 5 χρονών. Από την αρχή κατάπληξε τους πάντες με την εξυπνάδα του. Φαίνεται ήδη να γνωρίζει αυτά που μαθαίνουν. Του δόθηκε υποτροφία για το γυμνάσιο της Κουμπακόναν, όπου   προκαλεί   το θαυμασμό   των συμμαθητών   του και των καθηγητών   του. Είναι   15 χρονών.   Ένας από τους φίλους   του, του δανείζει από   την τοπική βιβλιοθήκη ένα βιβλίο. Αυτό το έργο που δημοσιεύτηκε σε δύο τόμο

Το κλειδί που μας κάνει κύριους της εσωτερικής φύσης είναι γνωστό από  την εποχή  του κατακλυσμού. Λέγεται: αγρυπνώ,  γρηγορώ. Το παν είναι να επαγρυπνάς . Ο άνθρωπος είναι απόλυτα πεισμένος πως αγρυπνά. Αλλά στην πραγματικότητα είναι πιασμένος στα δίχτυα του ύπνου και του ονείρου που ο ίδιος έφτιαξε.  Όσο τα δίχτυα  σφίγγουν,  τόσο περισσότερο και πιο δυναμικά βασιλεύει  ο ύπνος.  Αυτοί που  κρέμονται από τα μάτια του διχτύου είναι αυτοί που κοιμούνται και βαδίζουν μέσα στη ζωή, όπως ένα κοπάδι πρόβατα  που πάει στη σφαγή,  αδιάφοροι  και χωρίς να σκέφτονται. Οι ονειροπόλοι βλέπουν τον κόσμο μέσα από το δίχτυ και δε διακρίνουν παρά ανοίγματα  παγίδες, ενεργούν κατά συνθήκη και δεν ξέρουν πως αυτοί οι πίνακες είναι  τα υπολείμματα  ενός τεράστιου συνόλου.  Οι ονειροπόλοι αυτοί δεν είναι όπως ίσως πιστεύεις,  οι περίεργοι ή οι ποιητές. Είναι  οι εργατικοί, οι ακαταπόνητοι του  κόσμου,  αυτοί  που  φθείρονται από  την  τρέλα  της δράσης. Μοιάζουν με κακούς εργατικούς σκαραβαίους που

Ένα νέο βλέμμα πάνω στον αρχαίο κόσμο Δεν είμαστε ούτε υλιστές, ούτε ιδεαλιστές:   Αυτός ο διαχωρισμός δεν έχει για μας καμιά έννοια.   Ψάχνουμε απλά   την αλήθεια,   χωρίς να αφεθούμε στην κυριαρχία του καθοδηγούμενου ένστικτου του μοντέρνου ανθρώπου (που στα μάτια μας είναι απλά καθυστερημένος) που τον κάνει να γυρνάει την πλάτη του αμέσως μόλις αντιληφθεί ότι αυτή η πραγματικότητα ονειρεύεται κάτι το φανταστικό. Ξαναγίναμε βάρβαροι με σκοπό να κινήσουμε αυτό το αντανακλαστικό, όπως ακριβώς έπρεπε να κάνουν οι ζωγράφοι για να εξαφανίσουν τη συμβατική εικόνα   που απλωνόταν ανάμεσα στα μάτια   τους και τα πράγματα. Όπως κι αυτοί έτσι κι εμείς διαλέξαμε μεθόδους πρωτόγονες και παιδικές.  Τοποθετηθήκαμε μπροστά στα στοιχεία και τις μεθόδους της γνώσης, όπως ακριβώς ο Σεζάν μπροστά στο μήλο ή ο Βαν Γκονγκ μπροστά στο λιβάδι με τα στάχυα. Αρνιόμαστε να αποκλείσουμε γεγονότα και όψεις της πραγματικότητας με τη δικαιολογία ότι δεν είναι «κατάλληλα» , ότι ξεπερνούν τα καθορ