Sunborn ® Stories

"...Διάλεξε με προσοχή Ένα χώρο για την ακαδημία σου. Ας υπάρχει εκεί ένα ιερό δάσος Προστατευτικής απομόνωσης Στο ήρεμο, ατάραχο ποτάμι, Κάτω από τις πλεγμένες ρίζες Των μεγαλόπρεπων δέντρων που ριγούν Στα ήσυχα αεράκια.Όπου τα βλαστάρια Της όμορφης χλόης είναι πράσινα, Ανάμεσα κοιμούνται βρύα και φτέρες, Κρίνα περιδιαβαίνουν το νερό, Ηλιαχτίδες παγιδεύονται στα κλαδιά, Απάνεμο και αιώνια γαλήνιο! Σιωπούν όλα τα πουλιά του ουρανού Από το χαμηλό, επίμονο κάλεσμα Του νερού που κυλάει διαρκώς. Εκεί, σε τέτοιο τόπο πρέπει να βρίσκεται Το σκαλισμένο πετράδι της θεότητας. Μια κεντρική αμόλυντη φωτιά, μαγεμένη Σαν την Αλήθεια μέσα σε σμαράγδι... ...Να έχεις μια βάρκα από  σημύδα Το δειλινό, μες στο ποτάμι. Και τα μεσάνυχτα να πας Στο πιο ήρεμο σημείο του ρεύματος Και να χτυπήσεις ένα χρυσό κουδούνι, Το κάλεσμα του πνεύματος.Τότε πες το ξόρκι: 'Άγγελε, Άγγελε μου, σε τραβώ κοντά!' Κάνοντας το σημείο της Μαγείας Με μία

Γήινο Τέκνο του Σκότους: - "Σε γνωρίζω, ω δόξα, Τα μάτια και το μέτωπο σου Πλημμυρισμένο με λευκή φωτιά. Έλα πίσω σε μένα τώρα. Μαζί περιπλανηθήκαμε Σε εποχές που φύγαν, Οι σκέψεις μας, καθώς αναλογιζόμαστε Ήταν αστέρια στην αυγή. Η δόξα μου χάθηκε. Το γαλανό και το χρυσαφί μου. Όμως εσυ κρατάς αναμμένη Τη φωτιά του ήλιου όπως παλιά. Τα δικά μου βήματα είναι δεμένα Στο λιβάδι και την πέτρα..." Άγιος Άγγελος του Φωτός: - "Γιατί να τρέμει και να θρηνεί τώρα Αυτός που κάποτε τον υπάκουαν τα αστέρια; Έλα τώρα στα βαθιά Και μη φοβάσαι.... Ένα διαμάντι φλέγεται Στα βάθη της Μοναξιάς, Το πνεύμα σου επιστρέφοντας Μπορεί να διεκδικήσει το θρόνο του. Σε νησιά που φράζουν φλόγες Οι θλίψεις του θα παύσουν Απορροφημένες στη σιγή Και σβησμένες στην ειρήνη. Έλα, ακοΰμπα το φτωχό σου κεφάλι Στην καρδιά μου, όπου λάμπει Με κατακόκκινη αγάπη πάνω Στην καρδιά σου για τους θρήνους της. Τη δύναμή μου παραδίδω Σε σ