Αχά
"...Διάλεξε με προσοχή
Ένα χώρο για την ακαδημία σου.
Ας υπάρχει εκεί ένα ιερό δάσος
Προστατευτικής απομόνωσης
Στο ήρεμο, ατάραχο ποτάμι,
Κάτω από τις πλεγμένες ρίζες
Των μεγαλόπρεπων δέντρων που ριγούν
Στα ήσυχα αεράκια.Όπου τα βλαστάρια
Της όμορφης χλόης είναι πράσινα,
Ανάμεσα κοιμούνται βρύα και φτέρες,
Κρίνα περιδιαβαίνουν το νερό,
Ηλιαχτίδες παγιδεύονται στα κλαδιά,
Απάνεμο και αιώνια γαλήνιο!
Σιωπούν όλα τα πουλιά του ουρανού
Από το χαμηλό, επίμονο κάλεσμα
Του νερού που κυλάει διαρκώς.
Εκεί, σε τέτοιο τόπο πρέπει να βρίσκεται
Το σκαλισμένο πετράδι της θεότητας.
Μια κεντρική αμόλυντη φωτιά, μαγεμένη
Σαν την Αλήθεια μέσα σε σμαράγδι...
...Να έχεις μια βάρκα από σημύδα
Το δειλινό, μες στο ποτάμι.
Και τα μεσάνυχτα να πας
Στο πιο ήρεμο σημείο του ρεύματος
Και να χτυπήσεις ένα χρυσό κουδούνι,
Το κάλεσμα του πνεύματος.Τότε πες το ξόρκι:
'Άγγελε, Άγγελε μου, σε τραβώ κοντά!'
Κάνοντας το σημείο της Μαγείας
Με μία ράβδο από λάπις λάζουλι.
Ίσως τότε, στην τυφλή, βουβή Νύχτα
Να δεις να έρχεται ο Άγγελός σου,
και να ακούσεις τον αμυδρό ψίθυρο των φτερών του,
Ιδού οι δώδεκα λίθοι των δώδεκα βασιλέων!
Το μέτωπό του θα στεφανώνεται
Από το αμυδρό φως των άστρων, όπου
Το Μάτι λάμπει κυρίαρχο και οξύ.
Και εκεί λιποθυμάς.Και η αγάπη σου
Θα ακούσει την ανεπαίσθητη φωνή του.
Θα διδάξει τον ευτυχισμένο εραστή του.
Οι ανόητες φλυαρίες μου θα λήξουν!...
Άνοιξε, λοιπόν, σαν πολύχρωμο κύπελλο,
Και άφησε τον να πιει το μέλι σου!"
Aleister Crowley
