Ο Νέος Όμιλος Υπηρετών Του Κόσμου
 |
| 'Universa Mysterium', Santiago Caruso |
Σήμερα στον κόσμο ήρθε μια άλλη μεγάλη στιγμή κρίσης. Δεν αναφέρομαι στην τωρινή παγκόσμια κατάσταση, αλλά στην κατάσταση της ανθρώπινης συνείδησης. Ο νους έφτασε σε λειτουργική ισχύ, οι προσωπικότητες είναι συντονισμένες. Οι τρεις όψεις του ανθρώπου συγχωνεύονται. Ένας άλλος σχηματισμός ή καταστάλαξη από την Ιεραρχία των μυστών έγινε εφικτός. Στο φυσικό πεδίο, χωρίς καμιά εξωτερική οργάνωση, τελετουργία ή εξωτερική μορφή, ολοκληρώνεται - σιωπηλά, σταθερά και δυναμικά - μια ομάδα ανδρών και γυναικών, που θα αντικαταστήσουν τελικά την προηγούμενη ιεραρχική προσπάθεια. Θα υποκαταστήσουν όλες τις εκκλησίες, όλες τις ομάδες και όλες τις οργανώσεις και θα αποτελέσουν τελικά εκείνη την ολιγαρχία των επίλεκτων ψυχών, που θα κυβερνούν και θα καθοδηγούν τον κόσμο. Συναθροίζονται από κάθε έθνος, αλλά συναθροίζονται και επιλέγονται όχι από την επιβλέπουσα Ιεραρχία ή απ' οποιονδήποτε Διδάσκαλο, αλλά από τη δύναμη της ανταπόκρισής τους στην πνευματική ευκαιρία, παλίρροια και φθόγγο. Προβάλλουν από κάθε ομάδα, εκκλησία και κόμμα και είναι συνεπώς αληθινά αντιπροσωπευτικοί. Το κάνουν όχι με την παρόρμηση της φιλοδοξίας και των επηρμένων σχεδίων τους, αλλά με την καθαυτή αφιλαυτία της υπηρεσίας τους. Βρίσκουν τον δρόμο τους στην κορυφή κάθε πεδίου της ανθρώπινης γνώσης, όχι με τις φωνασκίες για τις δικές τους ιδέες, ανακαλύψεις και θεωρίες, αλλά γιατί είναι τόσο περιεκτικοί στην προοπτική τους και τόσο ευρείς στην ερμηνεία τους για την αλήθεια, ώστε βλέπουν το χέρι του Θεού σ’ όλα τα γεγονότα, τη σφραγίδα Του σ’ όλες τις μορφές και τον φθόγγο Του να ηχεί μέσω κάθε αγωγού επικοινωνίας μεταξύ της υποκειμενικής πραγματικότητας και της αντικειμενικής εξωτερικής μορφής. Ανήκουν σ' όλες τις φυλές. Μιλούν όλες τις γλώσσες. Αγκαλιάζουν όλες τις θρησκείες, όλες τις επιστήμες κι όλες τις φιλοσοφίες. Τα χαρακτηριστικά τους είναι η σύνθεση, η περιεκτικότητα, η διανοητικότητα και η εξαιρετική νοητική ανάπτυξη. Δεν έχουν κανένα δόγμα, εκτός από το δόγμα της Αδελφοσύνης, που βασίζεται στη μία Ζωή. Δεν αναγνωρίζουν καμιά αυθεντία, εκτός από την αυθεντία των δικών τους ψυχών και κανέναν Διδάσκαλο εκτός από την ομάδα που ζητούν να υπηρετήσουν και την ανθρωπότητα που αγαπούν βαθιά. Δεν υψώνουν φραγμούς γύρω τους, αλλά διέπονται από πλατιά ανεκτικότητα, υγιή νοητικότητα και αίσθηση αναλογίας. Κοιτάζουν με ανοιχτά μάτια τον κόσμο των ανθρώπων και αναγνωρίζουν εκείνους, που μπορούν να υψώσουν και για τους οποίους μπορούν να σταθούν, όπως στέκουν τα Μεγάλα Όντα - ανυψώνοντας, διδάσκοντας και βοηθώντας. Αναγνωρίζουν τους ομότιμους και ίσους τους, γνωρίζουν ο ένας τον άλλο όταν συναντιούνται και συμπαραστέκονται στους συνεργάτες τους στο έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας. Δεν τους ενδιαφέρει αν οι ορολογίες διαφέρουν, αν οι από μέρους τους ερμηνείες των συμβόλων και των γραφών ποικίλλουν ή αν τα λόγια τους είναι λίγα ή πολλά. Βλέπουν τα μέλη της ομάδας τους σε κάθε πεδίο - πολιτικό, επιστημονικό, θρησκευτικό και οικονομικό - τους δίνουν σημεία αναγνώρισης και ένα αδελφικό χέρι. Αναγνωρίζουν επίσης Εκείνους που προχώρησαν περισσότερο από τους ίδιους στην κλίμακα της εξέλιξης, Τους θεωρούν Δασκάλους και ζητούν να μάθουν από Αυτούς εκείνο που είναι τόσο πρόθυμοι να μεταδώσουν.
Η ομάδα αυτή είναι προϊόν του παρελθόντος και το παρελθόν αυτό σκοπεύω να θίξω. Θα υποδείξω επίσης την τωρινή κατάσταση και θα προβλέψω κάπως τις γενικές γραμμές πάνω στις οποίες θα κατευθυνθεί η συνεργασία και το μελλοντικό τους έργο. Ότι μια τέτοια ομάδα σχηματίζεται είναι αλήθεια και αποτελεί έναν καλό οιωνό για τις επερχόμενες δεκαετίες. Με τρόπο αθόρυβο και λεπτό κάνουν ήδη αισθητή την παρουσία τους, αλλά η επίδρασή του είναι προς το παρόν κυρίως υποκειμενική.
Ας αρχίσουμε με το παρελθόν. Γύρω στο έτος 1400, η Ιεραρχία των Διδασκάλων αντιμετώπιζε μια δύσκολη κατάσταση. Σε ότι αφορούσε το έργο της δεύτερης ακτίνας (που είχε να κάνει με τη μετάδοση της πνευματικής αλήθειας) είχε επέλθει, ό,τι θα ονόμαζα, πλήρης εξωτερίκευση αυτής της αλήθειας. Η δραστηριότητα της πρώτης Ακτίνας είχε επίσης επιφέρει μια έντονη διαφοροποίηση και αποκρυστάλλωση μεταξύ των εθνών και των κυβερνήσεων του κόσμου. Οι δύο αυτές καταστάσεις της συγκεκριμένης ορθοδοξίας και των πολιτικών διαφορών διήρκεσαν πολλές γενιές κι εκδηλώνονται ακόμη. Σήμερα έχουμε μια παρόμοια κατάσταση τόσο στον κόσμο της θρησκείας όσο και σ' εκείνον της πολιτικής. Αυτό αληθεύει, είτε εξετάζει κανείς την Ινδία ή την Αμερική, την Κίνα ή τη Γερμανία, είτε μελετά την ιστορία του Βουδισμού με τις πολλές αιρέσεις του, τον Προτεσταντισμό με τις μυριάδες των αντιμαχόμενων ομάδων του ή τις πολλές σχολές φιλοσοφίας της Ανατολής ή της Δύσης. Η κατάσταση είναι πλατιά διαδεδομένη και η δημόσια συνείδηση τρομερά διαφοροποιημένη, αλλά αυτή η κατάσταση πραγμάτων σημειώνει το κορύφωμα της περιόδου της χωριστικότητας και το τέλος, προτού περάσουν πολλοί αιώνες, αυτής της έντονης διακριτικότητας της σκέψης.
Αφού σημείωσαν και παρακολούθησαν αυτή την τάση των πραγμάτων για άλλα εκατό χρόνια, οι Πρεσβύτεροι Αδελφοί της φυλής συγκάλεσαν μια σύνοδο όλων των τμημάτων γύρω στο έτος 1500 μ.Χ. Αντικειμενικός τους σκοπός ήταν να προσδιορίσουν με ποιον τρόπο η παρόρμηση για ολοκλήρωση, που είναι ουσιαστικά ο βασικός τόνος της παγκόσμιας τάξης μας, θα μπορούσε να επιταχυνθεί και ποια μέτρα θα μπορούσαν να ληφθούν για να επιφέρουν εκείνη τη σύνθεση και την ενοποίηση του κόσμου της σκέψης, η οποία θα καθιστούσε εφικτή την εκδήλωση του σκοπού της θείας Ζωής, που είχε φέρει τα πάντα σε ύπαρξη. Όταν ο κόσμος της σκέψης ενοποιηθεί, τότε ο εξωτερικός κόσμος θα περιέλθει σε μια συνθετική τάξη. Πρέπει εδώ να θυμάστε πως οι Διδάσκαλοι σκέφτονται με ευρείς όρους και εργάζονται με τους πλατύτερους κύκλους της εξελικτικής προσπάθειας. Οι μικροσκοπικοί και πρόσκαιροι κύκλοι, η μικρή άμπωτις και πλημμυρίδα των κοσμικών διεργασιών, δεν απασχολούν κατά κύριο λόγο την προσοχή Τους.
Στη σύνοδο αυτή είχαν να κάνουν τρία πράγματα:
1. Να θεωρήσουν το θείο σχέδιο σε όσο το δυνατό μεγαλύτερη κλίμακα και να ανανεώσουν τις διάνοιές Τους με το όραμα.
2. Να σημειώσουν ποιες επιδράσεις ή ενέργειες ήταν διαθέσιμες για χρήση στη μεγάλη προσπάθεια στην οποία είχαν δεσμευθεί.
3. Να εκγυμνάσουν άνδρες και γυναίκες, που ήταν τότε δόκιμοι, τσέλα και μυημένοι, ώστε τον κατάλληλο καιρό να έχουν μια ικανοποιητική ομάδα βοηθών, στους οποίους θα μπορούσαν να βασισθούν σε μελλοντικούς αιώνες.
Είχαν αναφορικά με αυτούς τους ζηλωτές δύο προβλήματα:
1. Είχαν να αντιμετωπίσουν την αποτυχία - και των πιο προχωρημένων μαθητών - να διατηρήσουν τη συνέχεια της συνείδησης, μια αποτυχία που ακόμη και τώρα εκδηλώνεται, ακόμη και από μυημένους.
2. Οι Διδάσκαλοι βρήκαν τις διάνοιες και τους εγκεφάλους των τσέλα περίεργα αμβλείς στις ανώτερες επαφές και αυτή επίσης είναι μια κατάσταση που ακόμη επικρατεί. Οι τσέλα, τότε όπως και τώρα, διέθεταν έφεση, επιθυμία να υπηρετήσουν την ανθρωπότητα, αφοσίωση και περιστασιακά έναν ικανοποιητικό νοητικό εξοπλισμό, αλλά εκείνη η τηλεπαθητική ευαισθησία, εκείνη η ενστικτώδης ανταπόκριση στον ιεραρχικό κραδασμό και εκείνη η ελευθερία από τον κατώτερο ψυχισμό, που είναι οι αναγκαίες προϋποθέσεις για μια εντατική νοήμονα εργασία, ήταν παράδοξα απούσες. Όσο γι' αυτό, λείπουν ακόμη απελπιστικά. Η τηλεπαθητική ευαισθησία είναι αποφασιστικά σε αύξηση σαν αποτέλεσμα των παγκόσμιων συνθηκών και της εξελικτικής τάσης κι αυτό είναι (για τους εργάτες στο εσώτερο πεδίο) ένα πολύ ενθαρρυντικό σημείο, αλλά η αγάπη των ψυχικών φαινομένων και η αποτυχία να διαφοροποιήσουν τους κραδασμούς των διαφόρων βαθμών των ιεραρχικών εργατών, παρεμποδίζει ακόμη σε μεγάλο βαθμό το έργο.
Θα μπορούσατε εδώ να ρωτήσετε και ορθά: Ποιο είναι αυτό το σχέδιο; Όταν μιλώ για το σχέδιο δεν εννοώ κάτι γενικό, όπως το σχέδιο της εξέλιξης ή το σχέδιο για την ανθρωπότητα, που το ονομάζουμε με τον κάπως άνευ έννοιας όρο της ψυχικής ανέλιξης. Οι δύο αυτές όψεις του σχεδίου για τον πλανήτη μας θεωρούνται δεδομένες και δεν είναι παρά τρόποι, διεργασίες και μέσα για έναν ειδικό σκοπό. Το σχέδιο όπως είναι επί του παρόντος αισθητό και για το οποίο εργάζονται σταθερά οι Διδάσκαλοι, θα μπορούσε να ορισθεί ως εξής: Είναι η δημιουργία μιας υποκειμενικής σύνθεσης στην ανθρωπότητα και μιας τηλεπαθητικής αλληλεπίδρασης, που τελικά θα εκμηδενίσει τον χρόνο. Θα θέσει στη διάθεση κάθε ανθρώπου όλες τις περασμένες επιτεύξεις και γνώσεις, θα αποκαλύψει στον άνθρωπο την αληθινή σημασία του νου και του εγκεφάλου του, θα τον κάνει κύριο αυτού του εξοπλισμού και συνεπώς θα τον καταστήσει πανταχού παρόντα και τελικά θα ανοίξει τη θύρα στην παντογνωσία. Αυτή η επόμενη εξέλιξη του σχεδίου θα επιφέρει στον άνθρωπο μια κατανόηση - νοήμονα και συνεργατική - του θείου σκοπού για τον οποίο ο Ένας στον Οποίο ζούμε, κινούμαστε και υπάρχουμε, θεώρησε σοφό να υποβληθεί σε ενσάρκωση. Μη νομίσετε πως μπορώ να σας μιλήσω για το σχέδιο όπως πραγματικά είναι. Δεν είναι δυνατό για κανέναν άνθρωπο κάτω της βαθμίδας του μυημένου του τρίτου βαθμού να το διακρίνει και πολύ λιγότερο να το καταλάβει. Η ανάπτυξη του μηχανισμού δια του οποίου ο μαθητής μπορεί να έρθει σε επικοινωνία με Εκείνους που είναι υπεύθυνοι για την πραγματοποίηση των σχεδίων και η ικανότητα να γνωρίζει (κι όχι απλά να νιώθει αμυδρά) την απειροελάχιστη εκείνη όψη του όλου, που είναι το επόμενο βήμα προς τα εμπρός και με το οποίο είναι δυνατή η συνεργασία, μπορεί να επιτευχθεί από όλους τους μαθητές και πρέπει να τεθεί σαν στόχος ενώπιον όλων των ζηλωτών. Με την εξαίρεση των δόκιμων μαθητών, που δεν είναι ακόμη αρκετά σταθεροί στην προσπάθειά τους, όλοι μπορούν συνεπώς να μοχθήσουν για την επίτευξη της συνέχειας της συνείδησης και την αφύπνιση του εσώτερου εκείνου φωτός, που όταν ιδωθεί και χρησιμοποιηθεί με νοημοσύνη, θα συντείνει στην αποκάλυψη άλλων όψεων του Σχεδίου και ειδικά εκείνης, στην οποία μπορεί ν' ανταποκριθεί και να την υπηρετήσει επωφελώς ο φωτισμένος γνώστης.
Αυτή η επίτευξη ήταν ο αντικειμενικός σκοπός κάθε εκγύμνασης, που δινόταν στο διάστημα των τελευταίων 400 ετών και από το γεγονός αυτό μπορείτε να δείτε την υπέρτατη υπομονή των Γιγνωσκόντων της φυλής. Εργάζονται αργά και με περίσκεψη, ελεύθεροι από κάθε αίσθηση βιασύνης για τον αντικειμενικό Τους σκοπό, αλλά – και εδώ βρίσκεται το άμεσο ενδιαφέρον εκείνου που έχω να μεταδώσω – έχουν ένα χρονικό όριο. Αυτό βασίζεται στον Νόμο των Κύκλων. Αφορά τη λειτουργία ορισμένων περιόδων ευκαιρίας, που αναγκαστικά έχουν την προθεσμία τους. Στο διάστημα αυτών των περιόδων ευκαιρίας, δυνάμεις, επιδράσεις και ενέργειες βρίσκονται προσωρινά σε λειτουργία και αυτές ζητούν να χρησιμοποιήσουν οι Διδάσκαλοι. Κοιτάζοντας μπροστά, στη διάρκεια της συνόδου στην οποία αναφέρθηκα, οι συναθροισμένοι Υπηρέτες της φυλής σημείωσαν τον μελλοντικό ερχομό της Υδροχοϊκής εποχής, με τις ξεχωριστές ενέργειες και τις εκπληκτικές ευκαιρίες της. Αυτές τις σημείωσαν και επεδίωξαν να προετοιμάσουν τον άνθρωπο για εκείνη την περίοδο, που θα διαρκούσε περίπου 2500 χρόνια και θα μπορούσε, αν χρησιμοποιόταν κατάλληλα, να επιφέρει την ενοποίηση, συνειδητά και με νοημοσύνη, του ανθρώπινου γένους και έτσι να φέρει την εκδήλωση εκείνου που προτιμώ να ονομάζω “επιστημονική αδελφοσύνη” σε αντιδιαστολή με τη συναισθηματική έννοια του όρου που τόσο επικρατεί τώρα.
Τους φάνηκε εκείνη την εποχή, ότι θα ήταν αναγκαίο να κάνουν δύο πράγματα, προτού μπορέσουν οι επερχόμενες δυνάμεις της Υδροχοϊκής εποχής να χρησιμοποιηθούν επωφελώς. Πριν απ' όλα, η ανθρωπότητα έπρεπε να ανυψώσει τη συνείδησή της στο νοητικό πεδίο· έπρεπε να διευρυνθεί, ώστε να περιλάβει όχι μόνο τον κόσμο του συναισθήματος και του αισθήματος, αλλά και εκείνον της διανόησης. Οι διάνοιες των ανθρώπων πρέπει να γίνουν πλατιές και δραστήριες και ολόκληρο το επίπεδο της ανθρώπινης νοημοσύνης πρέπει να ανυψωθεί. Ήταν αναγκαίο, δεύτερον, να γίνει κάτι για να συντριβούν οι φραγμοί της χωριστικότητας, της απομόνωσης και της προκατάληψης, που κρατούσαν τους ανθρώπους χωριστά τον έναν από τον άλλο και που προείδαν ότι θα τους κρατούσαν όλο και περισσότερο. Κύκλο με κύκλο οι άνθρωποι κλείνονταν όλο και περισσότερο στον εαυτό τους – στην ικανοποίηση, την αποκλειστικότητα και τη φυλετική υπερηφάνεια. Το αποτέλεσμα θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε μεγάλα σχίσματα και στην ανέγερση παγκόσμιων φραγμών μεταξύ του ενός έθνους και του άλλου και μεταξύ της μιας φυλής και της άλλης. Αυτή η απόφαση των μελών της Ιεραρχίας, να εκγυμνάσουν τις διάνοιες των ανθρώπων ταχύτερα και να δομήσουν μια πιο συνθετική ενότητα, τους οδήγησε σε μια απόφαση, που συνεπαγόταν τον σχηματισμό ομαδικών μονάδων και επέφερε την ανάδυση εκείνων των ομάδων εργατών και διανοητών, που με τις δραστηριότητές τους κυβέρνησαν και διέπλασαν τον κόσμο μας τόσο πολύ στους τελευταίους τρεις ή τέσσερις αιώνες. Έχουμε συνεπώς την εγκαινίαση, που χρονολογείται από τη σύνοδο αυτή, συγκεκριμένου και ειδικού ομαδικού έργου πάνω σε σαφώς καθορισμένες γραμμές, με κάθε ομάδα να εκπροσωπεί κάποια ιδιάζουσα παρουσίαση της αλήθειας και κάποια όψη της γνώσης της πραγματικότητας. Οι ομάδες αυτές υποδιαιρούνται γενικά σε τέσσερις μεγάλες κατηγορίες : πολιτιστική, πολιτική, θρησκευτική και επιστημονική. Σε πιο πρόσφατους καιρούς, πρόβαλαν οριστικά και τρεις άλλες ομάδες· είναι η φιλοσοφική, η ψυχολογική και η οικονομική ομάδα. Οι φιλόσοφοι υπήρχαν βέβαια πάντα μεταξύ μας, αλλά ήταν ως επί το πλείστον απομονωμένες μονάδες, που ίδρυσαν σχολές οι οποίες χαρακτηρίζονταν από φατριασμό και χωριστικότητα. Δεν υπάρχουν πια εξέχουσες μορφές όπως στο παρελθόν, αλλά ομάδες που αντιπροσωπεύουν ορισμένες ιδέες. Έχει βαθιά σημασία να αναγνωρισθεί το έργο των επτά αυτών ομάδων διανοητών σαν μέρος του ιεραρχικού προγράμματος, που σχεδιάσθηκε να προκαλέσει μια ορισμένη κατάσταση, να επιφέρει ορισμένες προπαρασκευαστικές συνθήκες και παίζει έναν συγκεκριμένο ρόλο στο έργο της παγκόσμιας εξέλιξης όσον αφορά την ανθρωπότητα.
Κάτω απ' την επίδραση των διαφόρων ακτίνων καθώς ανακυκλώνονται σε δραστηριότητα, πρόβαλαν μικρές ομάδες ανθρώπων, έπαιξαν τον ρόλο τους σε ομαδικό σχηματισμό και εξαφανίσθηκαν, συχνά χωρίς επίγνωση της ενδόμυχης σύνθεσής τους και των συνεργατών τους. Όπως μπορεί να ιδωθεί σε κάθε νοήμονα ιστορική ανασκόπηση, το έργο που έκαναν για τη φυλή και η συμβολή τους στο πανόραμα της προόδου του ανθρώπινου γένους, προβάλλει με διαύγεια. Δεν έχω τον χρόνο να πάρω αυτή την αλληλουχία των ομάδων, που καθεμιά ήταν θεματοφύλακας κάποιας ειδικής συμβολής και να σας δείξω το έργο που έκαναν ή τις υποκειμενικές παρορμήσεις υπό τις οποίες εργάσθηκαν. Μπορώ απλά να υποδείξω την τάση της προσπάθειάς τους και να αφήσω σε κάποιον φωτισμένο σπουδαστή της ιστορίας, να χαράξει το χρυσό νήμα του πνευματικού τους έργου, καθώς ανύψωναν το νοητικό πρότυπο της φυλής και έθεταν τον άνθρωπο σε επικοινωνία με τον κόσμο στον οποίο ζούσε, ανοίγοντας τα μάτια του όχι μόνο στη φύση της ύλης και της μορφής, αλλά και στα κρυμμένα βάθη της δικής του ύπαρξης.
Με τις δραστηριότητές τους έχουμε πλέον μια ανθρωπότητα σε στενή σχέση – παρότι όχι ενοποιημένη – και μια ανθρωπότητα που χαρακτηρίζεται από τρία πράγματα:
1. Μια καταπληκτική αλληλοσυσχέτιση και αλληλοεπικοινωνία της οποίας το ραδιόφωνο,ο τύπος, τα σύγχρονα μεταφορικά μέσα, το τηλέφωνο και ο ασύρματος είναι οι υπηρέτες της.
2. Μια πλατιά φιλανθρωπική δραστηριότητα και μια ανάπτυξη της αίσθησης της ευθύνης για τους αδελφούς μας, που ήταν τελείως άγνωστη το έτος 1500. Κινήματα όπως ο Ερυθρός Σταυρός, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, τα νοσοκομεία και τα σημερινά μέτρα οικονομικής ανακούφισης που απαντώνται σε κάθε χώρα, είναι οι εξωτερικές εκδηλώσεις της.
3. Μια διαίρεση της όλης ανθρώπινης οικογένειας, συνειδητά ή ασυνείδητα, σε δύο βασικές ομάδες: πρώτον, σε όσους εκπροσωπούν την παλιά τάξη πραγμάτων, που είναι αντιδραστικοί και χωριστικοί. Αντιπροσωπεύουν τον χωριστικό εθνικισμό, τα σύνορα, τη σκλαβιά και τη δουλοπρεπή υπακοή· εκφράζουν θρησκευτική μισαλλοδοξία και εξάρτηση από την αυθεντία. Είναι εναντίον κάθε σύγχρονης καινοτομίας και προόδου. Δεύτερον, σε όσους οραματίζονται έναν ενοποιημένο κόσμο όπου η αγάπη του Θεού σημαίνει αγάπη του πλησίον κι όπου τα ελατήρια που υπόκεινται κάθε θρησκευτικής, πολιτικής και εκπαιδευτικής δραστηριότητας, χαρακτηρίζονται από μια παγκόσμια συνείδηση και από την ευημερία ολόκληρου του σώματος κι όχι του μέρους. Η ενοποίηση που ποθούν οι προοδευτικοί άνθρωποι, δεν συνεπάγεται την παραμέληση κανενός μέρους, αλλά τη φροντίδα και τη γαλούχηση του κάθε μέρους, έτσι ώστε να μπορέσει να συμβάλει στην ευημερία ολόκληρου του οργανισμού. Συνεπάγεται, λόγου χάρη, την ορθή διακυβέρνηση και την κατάλληλη ανάπτυξη κάθε εθνικής μονάδας, έτσι ώστε να μπορεί να εκτελεί επαρκώς τα διεθνή καθήκοντά της και να αποτελεί μέρος μιας παγκόσμιας αδελφότητας εθνών. Η έννοια αυτή δεν συνεπάγεται τη δημιουργία ενός παγκόσμιου κράτους, αλλά συνεπάγεται την ανάπτυξη μιας οικουμενικής δημόσιας συνείδησης, που αντιλαμβάνεται την ενότητα του συνόλου κι έτσι προκαλεί την απόφαση ότι ο ένας πρέπει να είναι για όλους και όλοι για τον έναν, όπως ειπώθηκε. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να επέλθει μια διεθνής σύνθεση που θα χαρακτηρίζεται από πολιτική και εθνική ανιδιοτέλεια. Η οικουμενική αυτή κατάσταση του νου δεν θα συνεπάγεται αναπόφευκτα την ίδρυση μιας παγκόσμιας ή οικουμενικής θρησκείας. Απαιτεί απλά την αναγνώριση ότι όλες οι διατυπώσεις της αλήθειας και της πίστης είναι μόνο μερικές σε χρόνο και χώρο και ταιριάζουν προσωρινά με τις ιδιοσυγκρασίες και τις συνθήκες της εποχής και της φυλής. Όσοι ευνοούν κάποια ιδιαίτερη προσέγγιση στην αλήθεια, θα φτάσουν ωστόσο στην αντίληψη ότι και άλλες προσεγγίσεις και άλλοι τρόποι έκφρασης και ορολογίες και άλλοι τρόποι ορισμού της θεότητας μπορούν εξίσου να είναι σωστοί και να συνιστούν όψεις μιας αλήθειας, που είναι μεγαλύτερη και πιο απέραντη από ότι ο τωρινός εξοπλισμός του ανθρώπου μπορεί να συλλάβει και να εκφράσει. Ακόμη και τα ίδια τα Μεγάλα Όντα νιώθουν αμυδρά την πραγματικότητα και παρότι έχουν επίγνωση βαθύτερων υποκείμενων σκοπών από ότι οι τσέλα Τους, όμως ακόμη και Αυτά δεν βλέπουν τον απώτατο στόχο. Ακόμη και Αυτά αναγκάζονται να χρησιμοποιούν στη διδασκαλία Τους τέτοιους δίχως έννοια όρους, όπως Απόλυτη Πραγματικότητα και Υπέρτατη Αντίληψη. Έτσι, στο διάστημα των τελευταίων τριών αιώνων η μια ομάδα μετά την άλλη εμφανίσθηκαν και έπαιξαν τον ρόλο τους και σήμερα αποκομίζουμε το όφελος των επιτεύξεων τους.
[...]
Η Ιεραρχία αντιμετωπίζει τώρα μια άλλη κατάσταση, που χρειάζεται προσεκτικό χειρισμό. Πρέπει να περισυλλέξει και να συγκολλήσει τα διάφορα νήματα της επηρεάζουσας ενέργειας και τις ποικίλες τάσεις της δύναμης της σκέψης, η οποία παρήγαγε το έργο των ομάδων από το έτος 1500. Πρέπει επίσης να αντισταθμίσει τώρα μερικά από τα αποτελέσματα, που τείνουν σε περαιτέρω διαφοροποίηση. Αυτή πρέπει αναπόφευκτα να συμβεί, όταν η δύναμη έρθει σε επαφή με τον υλικό κόσμο. Οι αρχικές παρωθήσεις έχουν μέσα τους δυναμικότητα τόσο για το καλό όσο και το κακό. Όσο η μορφή παραμένει κάτι με δευτερεύουσα σημασία και είναι σχετικά αμελητέα, αυτό το ονομάζουμε καλό. Τότε ελέγχει η ιδέα κι όχι η έκφρασή της. Καθώς περνά ο καιρός και η ενέργεια της σκέψης κρούει πάνω στην ύλη και οι μικρότερες διάνοιες αδράχνουν τον ιδιαίτερο τύπο ενέργειας ή ζωογονούνται από αυτή, τότε το κακό αρχίζει να κάνει αισθητή την παρουσία του. Τελικά εκδηλώνεται σαν ιδιοτέλεια, χωριστικότητα, υπερηφάνεια και εκείνα τα χαρακτηριστικά που προκάλεσαν τόση βλάβη στον κόσμο.
Πριν από δεκαεπτά περίπου χρόνια, οι Διδάσκαλοι συναντήθηκαν και πήραν μια βαρυσήμαντη απόφαση. Όπως ακριβώς είχε αποφασισθεί στην προηγούμενη σύνοδο να συγκεντρωθούν από τις ασύντακτες μάζες των ανθρώπων ομάδες εργατών σε διάφορες γραμμές και να τους ανατεθεί το έργο της ανύψωσης της ανθρωπότητας και της διεύρυνσης της ανθρώπινης συνείδησης, έτσι και τώρα θεωρήθηκε συνετό να συγκεντρωθεί από τις πολλές ομάδες μία ομάδα, που θα έπρεπε να περιέχει (όπως και η ίδια η Ιεραρχία) ανθρώπους όλων των φυλών, όλων των τύπων και τάσεων. Η ομάδα αυτή έχει μια ειδική αποστολή και θα μπορούσαμε να διατυπώσουμε ως εξής μερικά γεγονότα σχετικά με αυτή:
Είναι πρώτα από όλα μια προσπάθεια εξωτερίκευσης της Ιεραρχίας στο φυσικό πεδίο ή ένα μικρό λειτουργικό αντίγραφο του ουσιαστικά υποκειμενικού αυτού σώματος. Τα μέλη του βρίσκονται όλα σε φυσικά σώματα, αλλά πρέπει να εργασθούν τελείως υποκειμενικά, χρησιμοποιώντας έτσι τον εσώτερο ευαίσθητο μηχανισμό και την ενόραση. Πρόκειται να απαρτισθεί από άνδρες και γυναίκες όλων των εθνών και ηλικιών, αλλά ο καθένας τους πρέπει να έχει πνευματικό προσανατολισμό, όλοι πρέπει να είναι συνειδητοί υπηρέτες, όλοι πρέπει να είναι νοητικά πολωμένοι και άγρυπνοι και όλοι πρέπει να είναι περιεκτικοί. Μια από τις ουσιώδεις συνθήκες που επιβάλλονται στο προσωπικό του ομίλου, είναι ότι πρέπει να είναι πρόθυμοι να εργασθούν χωρίς αναγνώριση, πάνω στα υποκειμενικά πεδία. Πρέπει να εργασθούν στα παρασκήνια, όπως κάνουν τα Μεγάλα Όντα. Τα μέλη του πρέπει συνεπώς να είναι ελεύθερα από κάθε μίασμα φιλοδοξίας και από κάθε υπερηφάνεια φυλής ή επίτευξης. Πρέπει επίσης να έχουν ευαίσθητη επίγνωση των συνανθρώπων τους και των σκέψεών τους καθώς και του ρυθμιστικού περιβάλλοντος. Είναι ένας όμιλος που δεν έχει εξωτερική οργάνωση οποιουδήποτε είδους, ούτε κεντρικά γραφεία, ούτε δημοσιότητα, ούτε συλλογικό όνομα. Είναι μια ομάδα υπάκουων εργατών και υπηρετών της ΛΕΞΗΣ – υπάκουων στις δικές τους ψυχές και στην ομαδική ανάγκη. Όλοι οι αληθινοί υπηρέτες παντού ανήκουν συνεπώς σε αυτόν τον όμιλο, είτε η γραμμή υπηρεσίας τους είναι πολιτιστική, πολιτική, επιστημονική, θρησκευτική, φιλοσοφική, ψυχολογική ή οικονομική. Αποτελούν μέρος του εσώτερου ομίλου των εργατών για την ανθρωπότητα και των παγκόσμιων μυστικιστών, είτε το ξέρουν είτε όχι. Έτσι, θα αναγνωρίζονται από τα άλλα μέλη του ομίλου τους όταν έρχονται σ' επαφή μεταξύ τους με τον τυχαίο τρόπο της εγκόσμιας επικοινωνίας.
Αυτός ο όμιλος δίνει στη λέξη “πνευματικός” μια πλατιά σημασία· πιστεύει ότι σημαίνει μια περιεκτική προσπάθεια για ανθρώπινη καλυτέρευση, ανύψωση και κατανόηση· της δίνει το νόημα της ανεκτικότητας, της διεθνούς συνθετικής επικοινωνίας, της θρησκευτικής περιεκτικότητας κι όλων των τάσεων της σκέψης, που αφορούν την εσωτερική ανάπτυξη του ανθρώπινου όντος. Είναι συνεπώς ένας όμιλος χωρίς ορολογία ή Βίβλο οποιουδήποτε είδους· δεν έχει πιστεύω, ούτε δογματικές διατυπώσεις της αλήθειας. Η κινούσα παρόρμηση του καθενός και όλων είναι η αγάπη του Θεού όπως πραγματώνεται στην αγάπη των συνανθρώπων τους. Ξέρουν την αληθινή έννοια της αδελφοσύνης, χωρίς διάκριση φυλής. Οι ζωές τους είναι ζωές εκούσιας υπηρεσίας που παρέχεται με ολοκληρωτική αφιλαυτία και χωρίς επιφυλάξεις. Το προσωπικό του ομίλου είναι γνωστό μόνο στους Πρεσβύτερους Αδελφούς της φυλής και δεν κρατείται μητρώο ονομάτων, αλλά υπάρχουν μόνο τρεις κύριες απαιτήσεις:
1. Ορισμένος βαθμός ενοποίησης μεταξύ της ψυχής και του μηχανισμού της είναι ουσιώδης και η εσώτερη εκείνη τριπλότητα, που συνήθως υπνώττει στην πλειονότητα, ψυχή-νους-εγκέφαλος, πρέπει να είναι ευθυγραμμισμένη και ενεργός.
2. Ο εγκέφαλος πρέπει να είναι τηλεπαθητικά ευαίσθητος σε δύο κατευθύνσεις κατά βούληση. Πρέπει να έχει επίγνωση του κόσμου των ψυχών και επίσης του κόσμου των ανθρώπων.
3. Πρέπει επίσης να υπάρχει ικανότητα για αφηρημένη ή συνθετική σκέψη. Αυτή θα επιτρέψει στον άνθρωπο να υπερπηδήσει τους φυλετικούς και θρησκευτικούς φραγμούς. Όταν είναι παρούσα, υπάρχει και μια βεβαιωμένη πίστη στη συνέχεια της ζωής και στη συσχέτισή της με τη μετά θάνατο ζωή.
Για να συνοψίσουμε την κατάσταση, πρέπει να σημειωθεί ότι οι ομάδες του παρελθόντος αντιπροσώπευαν ορισμένες όψεις της αλήθειας και εκδήλωναν ορισμένα ακτινικά χαρακτηριστικά. Ο νέος όμιλος θα εκφράζει όλες τις όψεις και θα περιλαμβάνει μέλη σε όλες τις ακτίνες. Η πλειονότητα των εργατών στους πολλούς ομίλους προώθησε ορισμένες λεπτομέρειες του σχεδίου και πρόσθεσε το ενεργειακό της μερίδιο στην προοδευτική ώθηση της ανθρωπότητας, αλλά το έκανε ως επί το πλείστον χωρίς καμιά αληθινή κατανόηση εκείνου που επιτελούσε και χωρίς καμιά πραγματική αντίληψη της σχέσης σώματος-ψυχής, που οδηγεί σε πραγματικά νοήμον έργο, εκτός αν εξαιρέσουμε μερικούς επιφανείς μυστικιστές όπως ο Μάιστερ Έκχαρτ. Ήταν πρώτιστα ομάδες προσωπικοτήτων, με την επιπρόσθετη εκείνη δόση ιδιοφυΐας που φανερώνει μια ορισμένη επαφή με την ψυχή. Ο όμιλος που βρίσκεται τώρα σε διαδικασία σχηματισμού, απαρτίζεται από όσους έχουν επίγνωση του γεγονότος της ψυχής και έχουν εδραιώσει μια ψυχική επικοινωνία που είναι πραγματική και διαρκής· βλέπουν τον νου, τα συναισθήματα και τη σωματική φύση απλά σαν ένα μηχανισμό με τον οποίο μπορούν να εδραιωθούν ανθρώπινες επαφές και το έργο τους, όπως το βλέπουν, πρέπει να προωθηθεί με το μέσον αυτού του μηχανισμού που δρα υπό τη διεύθυνση της ψυχής. Είναι συνεπώς ζώσες ψυχές που εργάζονται μέσω προσωπικοτήτων κι όχι προσωπικότητες που υποκινούνται από σποραδικές ψυχικές παρωθήσεις.
Τα μέλη των πολλών ομάδων ήταν όλα κάπως μονόπλευρα και τα ταλέντα τους ήταν σε κάποια ειδική γραμμή. Φανέρωναν μια ικανότητα να γράφουν όπως ο Σαίξπηρ, να ζωγραφίζουν όπως ο ντα Βίντσι, να δημιουργούν μουσικά αριστουργήματα όπως ο Μπετόβεν ή να προκαλούν παγκόσμιες αλλαγές όπως ο Ναπολέων. Αλλά ο νέος τύπος του ομαδικού εργάτη είναι ένα ολοκληρωμένο άτομο με μια ικανότητα να κάνει σχεδόν οτιδήποτε στο οποίο βάζει το χέρι του, όμως με μια βασική παρόρμηση να εργάζεται περισσότερο στα επίπεδα της σκέψης παρά στο φυσικό πεδίο. Είναι συνεπώς χρήσιμος στην Ιεραρχία επειδή μπορεί να χρησιμοποιηθεί με διάφορους τρόπους, αφού η ευλυγισία, η εμπειρία του και η σταθερότητα της επαφής του μπορούν όλες να υποταχθούν στις ομαδικές απαιτήσεις. Ο αληθινός εκπρόσωπος αυτού του νέου ομαδικού τύπου δεν θα εμφανισθεί βέβαια για πολλές δεκαετίες ακόμη. Θα είναι ένας αληθινός Υδροχοϊκός τύπος με μια δόση του παγκόσμιου, μια έντονη ευαισθησία, έναν πολύ οργανωμένο νοητικό μηχανισμό, έναν αστρικό εξοπλισμό που θα ανταποκρίνεται κυρίως στους ανώτερους πνευματικούς κραδασμούς, ένα ισχυρό και ελεγχόμενο ενεργειακό σώμα κι ένα γερό φυσικό σώμα, αν και όχι ρωμαλέο με τη συνηθισμένη χρήση του όρου.
[...]
Ποιο πρέπει λοιπόν να είναι το έργο του άμεσου παρόντος; Ας σκιαγραφήσω το πρόγραμμα όσο μπορώ. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει είναι να ενισχύσετε τους δεσμούς και να εδραιώσετε σταθερά τη σύνδεσή σας με όλους όσους αναγνωρίζετε σαν μαθητές που πιθανόν να εργάζονται στον νέο όμιλο. [...] Παρατηρήστε τους στο έργο τους. Σημειώστε την έμφαση που δίνουν στις προσωπικότητες. Αν η προσωπική φιλοδοξία φαίνεται να διέπει τις δραστηριότητές τους, αν η θέση τους είναι εκείνη της απόφασης να εργασθούν στον όμιλο των μυστικιστών, επειδή πρόκειται για κάτι το καινούργιο ή επειδή τους δίνει μια κάποια περιωπή ή επειδή εξάπτει τη φαντασία τους ή τους προσφέρει την προοπτική να συγκεντρώσουν ανθρώπους γύρω τους, τότε μην προχωρήσετε περισσότερο, αλλά – τηρώντας σιγή – αφήστε τον χρόνο και τον νόμο να διορθώσουν τη στάση τους. Δεύτερον, να είστε δεκτικοί σε εκείνους που σας αναζητούν και φαίνονται να κραδαίνονται στον ίδιο φθόγγο. Όταν λέω “σας”, εννοώ τον όμιλο στον οποίο όλοι ανήκετε υποκειμενικά. Θα έρθουν, αν εργάζεσθε με αποφασιστικότητα και εκπέμπετε τον φθόγγο της ενότητας τόσο καθαρά, ώστε να μην αμφιβάλλουν για τα κίνητρά σας και την ανιδιοτελή σας δραστηριότητα. Μερικοί από τους 156 που απαρτίζουν τον τωρινό πυρήνα, θα σας είναι γνωστοί και θα εργάζονται σε συντονισμό μαζί σας, παρότι μπορεί να μην είναι στο ιδιαίτερο πεδίο της δράσης σας. Η εικόνα που πρέπει να έχετε στα μάτια σας είναι εκείνη ενός απέραντου δικτύου ομάδων, που εργάζονται σε πολλές πιθανές γραμμές, αλλά έχουν στην καρδιά τους ή πίσω τους – μοχθώντας σιωπηλά κι επηρεάζοντας σταθερά μέσω ψυχικής επαφής – ένα ή περισσότερα μέλη του βραδέως αναδυόμενου νέου ομίλου. Τα εστιακά αυτά σημεία δια των οποίων επιζητεί τώρα να εργασθεί η Ιεραρχία, στέκουν μαζί τηλεπαθητικά και εξωτερικά πρέπει να εργάζονται με την πληρέστερη κατανόηση, τηρώντας πάντα μια στάση μη ανάμειξης και αφήνοντας τον κάθε εργάτη ελεύθερο να διδάσκει τη δική του ομάδα όπως κρίνει καλύτερα.
Οι όροι που θα χρησιμοποιούνται, οι μέθοδοι που θα εφαρμόζονται, οι τύποι που θα προσελκύονται, οι αλήθειες που θα διδάσκονται, η πειθαρχία της ζωής που θα επιδεικνύεται, δεν αφορούν κανέναν εκτός από τον ίδιο τον εργαζόμενο μαθητή.
Τα μέλη αυτού του ομίλου εργατών της νέας εποχής θα έχουν ωστόσο ορισμένα γενικά χαρακτηριστικά. Δεν θα επιβάλλουν δόγματα κανενός είδους και δεν θα δίνουν έμφαση σε οποιαδήποτε δοξασία ή αυθεντία. Δεν ενδιαφέρονται να έχουν οποιαδήποτε προσωπική αυθεντία, ούτε στηρίζονται στις παραδοσιακές αυθεντίες, είτε θρησκευτικές, επιστημονικές, πολιτιστικές ή κάθε άλλης μορφής επιβαλλόμενης αλήθειας. Θα αναγνωρίζονται διάφοροι τρόποι προσέγγισης στην πραγματικότητα και ο καθένας θα είναι ελεύθερος να επιλέξει τον δικό του. Κανενός είδους πειθαρχία δεν θα επιβάλλεται από τους εργάτες αυτούς σ' εκείνους που ζητούν να συνεργασθούν μαζί τους. Οι ιδέες οποιουδήποτε προσώπου ή αρχηγού σχετικά με το πώς οι μονάδες στην ιδιαίτερή του σφαίρα δραστηριότητας πρέπει να ζουν και να εργάζονται, να διαλογίζονται και να τρώνε, θα θεωρούνται χωρίς ειδική αξία. Τα μέλη του νέου αυτού ομίλου εργάζονται εσωτερικά με ψυχές και δεν ασχολούνται με τις λεπτομέρειες της ζωής της προσωπικότητας των ζηλωτών, που επιζητούν να εμπνεύσουν. Αυτός είναι ένας βασικός κανόνας και θα χρησιμεύσει για να απομακρύνει πολλούς άξιους ζηλωτές από αυτόν τον όμιλο των παγκόσμιων υπηρετών που βρίσκεται τώρα σε διαδικασία σχηματισμού. Η τάση να επιβάλλει κάποιος την άποψή του, φανερώνει έλλειψη κατανόησης και θα αποκλείσει πολλούς. Επίσης, οι νέοι και υποσχόμενοι ζηλωτές πρέπει να αναζητούνται και να εγχαράζονται προσεκτικά με τη ροπή των νέων ιδεωδών. Πρέπει να διδάσκονται να αναζητούν το θείο και το καλό σε όλα – ανθρώπους και καταστάσεις. Πρέπει να αναπτύσσεται ευρύτητα οράματος και να τονίζεται εκείνο το πλάτος του ορίζοντα, που θα επιτρέψει στους ζηλωτές να βιώσουν τη μεταβατική αυτή περίοδο που περνάμε τώρα, έτσι ώστε όταν γίνουν μεσήλικες να σταθούν σαν στήλες δύναμης στον νέο κόσμο. Μην τους περιορίζετε σε αρχαίες πειθαρχίες και μην τους διδάσκετε να δίνουν έμφαση στη δίαιτα, στην αγαμία, στους καιρούς και τις εποχές κι έτσι να τους αποσπάτε την προσοχή από τη νεότερη και ιερή τέχνη της ύπαρξης και από το θαύμα να ζουν σαν ψυχές. Μην ξεχνάτε ότι όταν ο άνθρωπος ζει σαν ψυχή και ολόκληρη η προσωπικότητά του είναι συνεπώς υποταγμένη σε αυτή την ψυχή, ο ανιδιοτελής σκοπός, η αγνότητα της ζωής, η συμμόρφωση με τον νόμο και η προσφορά ενός αληθινού παραδείγματος πνευματικής ζωής θα ακολουθήσουν φυσιολογικά κι αυτόματα.
[...]
Όταν η προσοχή είναι προσηλωμένη στην ψυχή, η ζωή του φυσικού πεδίου θα τυγχάνει ορθού χειρισμού. Θα αντιληφθείτε πως παρεμποδίζει περισσότερο την ανάπτυξη του ανθρώπου σε πνευματική ύπαρξη μια επικριτική στάση ή μια κατάσταση αυτοϊκανοποίησης, παρά η κατανάλωση κρέατος.
Δύο κανόνες για τη ζωική δραστηριότητα πρέπει να διδάσκονται στον νεαρό ζηλωτή: Πρέπει να διδαχθεί να εστιάζεται σε εποικοδομητική δραστηριότητα και να απέχει από την κατεδάφιση της παλιάς τάξης ζωής. Πρέπει να αφιερωθεί στην οικοδόμηση του μέλλοντος και να σκέφτεται πάνω στις νέες γραμμές. Πρέπει να προειδοποιηθεί να μη σπαταλά χρόνο για να επιτίθεται σε ό,τι είναι ανεπιθύμητο, αλλά πρέπει αντίθετα να στρέφει όλες του τις ενέργειες για τη δημιουργία του νέου ναού του Κυρίου δια του οποίου θα μπορέσει να εκδηλωθεί η δόξα. Με αυτόν τον τρόπο η δημόσια προσοχή θα εστιασθεί βαθμιαία σε ό,τι είναι νέο και όμορφο και οι παλιές εδραιωμένες δημιουργίες θα περιέλθουν σε παρακμή από έλλειψη προσοχής και έτσι θα εξαφανισθούν. Πρέπει να διδαχθεί επίσης ότι η μισαλλοδοξία με κανέναν τρόπο δεν είναι σημείο πνευματικής ανάπτυξης. Συνεπώς δεν θα χρησιμοποιεί τις λέξεις εναντίον εκείνου ή υπέρ του άλλου. Τέτοιοι όροι υποθάλπουν αυτόματα το μίσος και την επιθετικότητα και την προσπάθεια αντίστασης στην αλλαγή. Βάζουν εκείνον που τις χρησιμοποιεί σε θέση άμυνας. Κάθε τάξη ανθρώπινων όντων είναι μια ομάδα αδελφών. Καθολικοί, Εβραίοι, Εθνικοί, Δυτικοί και Ανατολικοί, είναι όλοι υιοί του Θεού.
Σχετικά με το μέλλον του παγκόσμιου αυτού ομίλου για τον οποίο μιλάμε, πολλά εξαρτώνται από δύο πράγματα: Πρώτα, είναι ανάγκη όλοι οι απομονωμένοι μαθητές που εργάζονται σε κάθε χώρα του κόσμου, να αποκτήσουν επίγνωση ο ένας του άλλου και έπειτα να έρθουν σε τηλεπαθητική επικοινωνία. Αυτό μπορεί να σας φανεί ένα θαυμάσιο, αλλά όχι πρακτικό όραμα. Σας βεβαιώνω ότι δεν είναι έτσι. Το έργο της εδραίωσης αυτής της επικοινωνίας μπορεί πράγματι να είναι αργό, αλλά είναι αναπόφευκτο αποτέλεσμα της αυξανόμενης ευαισθησίας όλων των ψυχών που εργάζονται στο πεδίο του κόσμου. Η πρώτη ένδειξή του είναι η ενστικτώδης εκείνη αναγνώριση όσων αποτελούν μέρος αυτού του ομίλου, όταν συναντώνται κι έρχονται σ' επαφή μεταξύ τους με τους τρόπους της εγκόσμιας επικοινωνίας. Τότε προκύπτει μια άμεση λάμψη φωτός, μια ακαριαία ηλεκτρική αλληλενέργεια, μια ξαφνική αίσθηση ομοιότητας του οράματος και του σκοπού ή μια ζωτική ευκαιρία βοήθειας και αμοιβαίας συνεργασίας στο έργο που αντιλαμβάνονται ότι όλοι ενδιαφέρονται. Οι εργαζόμενοι μαθητές παντού όταν συναντούν ο ένας τον άλλον, θα γνωρίζουν αμέσως ότι το έργο τους είναι ταυτόσημο και θα συμβουλεύει ο ένας τον άλλο κατά πόσο είναι εφικτή η συνεργασία και η συμπληρωματική προσπάθεια. Σε περίπου τριάντα χρόνια η αλληλοσχέτιση των μονάδων αυτού του ομίλου (διασκορπισμένες καθώς θα είναι σε ολόκληρο τον κόσμο) θα είναι τόσο στενή, ώστε θα συναντώνται καθημερινά σε προκαθορισμένη ώρα και στον μυστικό τόπο. Αυτό θα γίνει εφικτό μόνο όταν η τριπλότητα ψυχής-νου-εγκεφάλου θα είναι ευθυγραμμισμένη στο άτομο και όταν κάθε όψη της θα μπορεί να είναι ταυτόχρονα σε επαφή με τα μέλη του ομίλου.
Επί του παρόντος, όλες οι ψυχές του ομίλου των μυστικιστών εργάζονται ομόθυμα· ορισμένοι πέτυχαν να φέρουν την ψυχή και τον νου σε στενή και εδραιωμένη σχέση, αλλά η κατώτερη όψη του ευθυγραμμισμένου και συνδετικού αυτού τριγώνου, ο φυσικός εγκέφαλος, παρουσιάζει ακόμη πλήρη έλλειψη ανταπόκρισης στα κύματα δύναμης, που εκπορεύονται από τις ανώτερες όψεις των μαθητών, οι οποίοι έχουν έτσι εμπλακεί στη θεμελίωση του πολιτισμού της νέας εποχής. Είναι συνεπώς σε μεγάλο βαθμό ζήτημα τελειοποίησης του μηχανισμού του εγκεφάλου, ώστε να μπορεί να καταγράφει ορθά και να διαβιβάζει σωστά τις ψυχικές εντυπώσεις και τους ομαδικούς σκοπούς και αναγνωρίσεις. Αυτό συνεπάγεται:
1. Την αφύπνιση σε συνειδητή δραστηριότητα του κέντρου μεταξύ των οφρύων, το οποίο αποκαλεί ο Ανατολίτης σπουδαστής κέντρο άζνα.
2. Την καθυπόταξη έπειτα της δραστηριότητας αυτού του κέντρου σε εκείνη του κεφαλικού κέντρου, έτσι ώστε αμφότερα να δονούνται σε ομοφωνία. Αυτό επιφέρει την εδραίωση τριών πραγμάτων:
α. Την άμεση συνειδητή ευθυγράμμιση μεταξύ ψυχής-νου-εγκεφάλου.
β. Την εμφάνιση ενός μαγνητικού πεδίου, που περιλαμβάνει αμφότερα τα κεφαλικά κέντρα κι έτσι επηρεάζει σαφώς την επίφυση και την υπόφυση.
γ. Την αναγνώριση αυτού του πεδίου της διπλής δραστηριότητας με δύο τρόπους: σαν ένα φως στο κεφάλι, έναν εσώτερο ακτινοβόλο ήλιο ή σαν ένα δυναμικό κέντρο ενέργειας δια του οποίου η όψη θέληση ή σκοπός της ψυχής μπορεί να γίνει αισθητή.
3. Την ανάπτυξη ευχέρειας που θα επιτρέψει στον άνθρωπο:
α. Να χρησιμοποιεί τον νου σε όποια κατεύθυνση διαλέξει, στρέφοντάς τον προς τα έξω στον κόσμο των φαινομένων ή εσωτερικά στον κόσμο της πνευματικής ύπαρξης.
β. Να προκαλεί συνειδητά και κατά βούληση μια αντίστοιχη ανταποκριτικότητα στον φυσικό εγκέφαλο, έτσι ώστε να μπορεί να αποτυπώνει με ακρίβεια κάθε πληροφορία που προέρχεται από τον φυσικό κόσμο, καθώς και από τον συναισθηματικό ή αστρικό κόσμο.
γ. Να διακρίνει με νοημοσύνη όλες αυτές τις σφαίρες της αισθαντικής δραστηριότητας. Όλα αυτά θα καλυφθούν τελικά από μια νέα ψυχολογική προσέγγιση, που θα προβάλει μέσα από την παλιά και θα είναι μια συγχώνευση των μηχανιστικών σχολών, της ενδοσκοπικής και πιο καθαρά Ανατολίτικης θέσης, συν τα συμπεράσματα δύο νέων σχολών, που θα προκύψουν σύντομα, αλλά θα είναι ακόμη πολύ μικρές για να δικαιολογήσουν ένα όνομα. Βρίσκονται σε εμβρυώδες στάδιο. Η μια σχολή θα πραγματεύεται τις ενεργειακές όψεις του ατόμου και την ανταποκριτικότητά του στην ενέργεια του σύμπαντος όπου είναι βυθισμένο· η άλλη θα θεωρεί τον άνθρωπο σαν ηλεκτρική μονάδα. Αμφότερες θα είναι αρκετά μονόπλευρες, αλλά η συμβολή των διαφόρων σχολών θα ενοποιηθεί κάποια μέρα σε μια συνθετική παρουσίαση.
Η δεύτερη απαίτηση που θα εδραιώσει μια σχέση μεταξύ των εργαζόμενων μαθητών αυτού του ομίλου, είναι η ικανότητα να διατηρούν μια διαρκή και διαδοχική ανάμνηση τόσο της εσώτερης όσο και της εξωτερικής ζωής. Την αποκαλούμε συνέχεια συνείδησης και με αυτήν εννοούμε τη δύναμη να έχουμε πλήρη επίγνωση όλων των συμβάντων σε όλες τις σφαίρες και τα τμήματα της ανθρώπινης ύπαρξης στη διάρκεια και των είκοσι τεσσάρων ωρών της ημέρας. Προς το παρόν, αυτό κάθε άλλο παρά συμβαίνει. Δεν υπάρχει πραγματική επίγνωση της ύπαρξης στις ώρες του ύπνου. Η ονειρική ζωή όπως περιγράφεται, είναι τόσο γεμάτη πλάνη όσο και κάθε σαφώς κατώτερη ψυχική εμπειρία. Το βραδέως αυξανόμενο ενδιαφέρον για τα όνειρα από τη σκοπιά της ψυχολογίας και η διερεύνηση της πιθανής πηγής τους, είναι οι πρώτες ασθενείς απόπειρες για την εδραίωση της επίγνωσης σε μια πραγματικά επιστημονική βάση. Δεν υπάρχει προς το παρόν συνειδητή καταγραφή νοητικής δραστηριότητας στη διάρκεια στιγμών όπως, λόγου χάρη, όταν το συναισθηματικό σώμα συνιστά το κέντρο της σκηνής. Με τι άραγε ασχολείται ο νους στο διάστημα μιας μακράς περιόδου συναισθηματικής αναστάτωσης; Έχει, όπως ξέρουμε, τη δική του ζωή και τους δικούς του νόμους. Επίσης, ποιες είναι οι δραστηριότητες της ψυχής όταν η προσωπικότητα ασχολείται αποκλειστικά με τις δικές της υποθέσεις; Σας είναι άραγε αδύνατο να οραματισθείτε μια εποχή, όπου η ανάπτυξη της συνείδησης θα έχει φτάσει στο στάδιο στο οποίο θα υπάρχει μια αισθαντική αντίδραση σε όλα τα τμήματα της φύσης του ανθρώπου και θα αποτυπώνεται ολόκληρη από τον εγκέφαλο; Οι άνθρωποι έχουν ήδη επίγνωση τόσο της δραστηριότητας του φυσικού πεδίου όσο και της συναισθηματικής ζωντάνιας ταυτόχρονα. Αυτή είναι για την πλειονότητα μια κοινή και συνηθισμένη κατάσταση. Όταν δύο δραστηριότητες μπορούν να καταγραφούν την ίδια στιγμή, γιατί όχι τρεις ή ακόμη και τέσσερις; Αυτό είναι το μέλλον μπροστά στη φυλή και οι μαθητές που εμπλέκονται ενεργά θα είναι οι πρώτοι, που θα εκφράσουν και θα καταδείξουν αυτή την επέκταση της συνείδησης . Έτσι, η τηλεπαθητική αλληλεπίδραση και η εκτενής αισθαντικότητα πρέπει να αναπτυχθούν και επίσης να συνδεθούν στενά.
[...]
Ο όμιλος υφίσταται ήδη. Δεν χρειάζεται να σχηματισθεί και να οργανωθεί και συνεπώς κανένας σας δεν χρειάζεται να αναλάβει οποιαδήποτε αίσθηση ευθύνης, ούτε την οργάνωση οποιασδήποτε δραστηριότητας προκειμένου να δελεάσει στη δημοσιότητα τους μαθητές, που έχουν έτσι επιλεγεί να εργασθούν υποκειμενικά. Δεν είναι αυτές οι μέθοδοι που επικροτούνται από τους Πρεσβύτερους Αδελφούς της φυλής, ούτε είναι αυτός ο τρόπος που οι ίδιοι εργάζονται. Μάθετε μόνοι σας αν αντιπροσωπεύετε τη νέα θέση, τη νέα στάση στο έργο και την υποκειμενική μέθοδο. Αποφασίστε μια για πάντα κατά πόσο προτιμάτε να εργασθείτε με τον παλιό εξωτερικό φιλόδοξο τρόπο, δομώντας και ζωογονώντας μια οργάνωση και δημιουργώντας έτσι όλο τον μηχανισμό που συνοδεύει μια τέτοια μέθοδο εργασίας. Θυμηθείτε ότι τέτοιες ομάδες χρειάζονται ακόμη πολύ και είναι χρήσιμες. Δεν ήρθε ακόμη η νέα εποχή και τα μικρά παιδιά δεν πρέπει να μείνουν εκτεθειμένα στις νέες δυνάμεις, ούτε να στερηθούν το βρεφοκομείο όπου φυσιολογικά ανήκουν. Όμως, αν σας ελκύει ο νέος τρόπος εργασίας, φροντίστε ώστε η προσωπικότητα να υποταχθεί, η ζωή του διαλογισμού να έχει πρωταρχική σπουδαιότητα, η ευαισθησία στο υποκειμενικό βασίλειο να καλλιεργηθεί και κάθε αναγκαία εξωτερική δραστηριότητα να τυγχάνει χειρισμού από μέσα προς τα έξω. Αποφύγετε την καθαρά μυστικιστική ενδοσκόπηση ή το αντίθετό της άκρο, το υπερτροφικό οργανωτικό πνεύμα, ενθυμούμενοι ότι μια ζωή αληθινού αποκρυφιστικού διαλογισμού πρέπει αναπόφευκτα να επιφέρει εξωτερικά γεγονότα, αλλά ότι τα αντικειμενικά αυτά αποτελέσματα προκαλούνται από μια εσώτερη ανάπτυξη και όχι από μια εξωτερική δραστηριότητα. Μια αρχαία Γραφή διδάσκει αυτή την αλήθεια με τις ακόλουθες εκφράσεις:
“ Όταν ο ήλιος προχωρήσει στον οίκο του υπηρετούντος ανθρώπου, η οδός της ζωής παίρνει τη θέση της οδού του έργου. Τότε το δένδρο της ζωής μεγαλώνει, ώσπου τα κλαδιά του να στεγάσουν όλους τους υιούς των ανθρώπων. Η οικοδόμηση του Ναού και η μεταφορά των λίθων σταματά. Τα αναπτυγμένα δένδρα φαίνονται· τα οικοδομήματα εξαφανίζονται. Ας προχωρήσει ο ήλιος στον προκαθορισμένο του τόπο και σ' αυτή τη μέρα και γενεά μεριμνήστε για τις ρίζες της ανάπτυξης”. [...]
Θα σας πω αυτό – ο όμιλος που τώρα βρίσκεται σε διαδικασία σχηματισμού, θα αναπτύξει με τον καιρό τη δική του “γιόγκα” και σχολή εκγύμνασης, η οποία βαθμιαία θα υποκαταστήσει τη σχολή της ράτζα γιόγκα και της μπάκτι γιόγκα. Η μέθοδος εκγύμνασης θα δοθεί μόνο σε εκείνους που εκγύμνασαν τον νου και έμαθαν να ελέγχουν τα συναισθήματα. Κι εδώ έχετε το κλειδί αυτού που συντελείται τώρα. Ο τρόπος εκγύμνασης δεν θα είναι κάποια εύκολη συντόμευση προς τον στόχο. Μόνο οι νοήμονες θα μπορούν να την επιτύχουν και μόνο οι συντονισμένες προσωπικότητες θα επιλεγούν για τη διδασκαλία. Ο βασικός τόνος της νέας γιόγκα θα είναι η σύνθεση, αντικειμενικός σκοπός της θα είναι η συνειδητή ανάπτυξη της ενορατικής ικανότητας. Η ανάπτυξη αυτή θα υποδιαιρείται σε δύο κατηγορίες: πρώτον, στην ανάπτυξη της ενόρασης και της αληθινής πνευματικής αντίληψης και δεύτερον, στην εξασκημένη χρήση του νου σαν ερμηνευτικού πράκτορα.
Στο βιβλίο Άγκνι Γιόγκα καταστάλαξε μέρος της διδασκαλίας που πρόκειται να δοθεί, αλλά μόνο από τη σκοπιά της βουλητικής όψης. Κανένα βιβλίο δεν έκανε ακόμη την εμφάνισή του που να δίνει σε οποιαδήποτε μορφή τη “γιόγκα της σύνθεσης”. Είχαμε την “μπάκτι γιόγκα” ή ένωση μέσω της αφοσίωσης. Τώρα αποκτά έμφαση η Ράτζα Γιόγκα, που είναι ένωση μέσω του νου. Φαίνεται σαν ταυτολογία να μιλάμε για ένωση μέσω σύνθεσης, αλλά δεν είναι έτσι. Είναι ένωση μέσω ταύτισης με το όλο – όχι ένωση μέσω αντίληψης ή μέσω οράματος. Σημειώστε καλά αυτή τη διάκριση, γιατί κρύβει το μυστικό του επόμενου βήματος για τις προσωπικότητες της φυλής. Η Μπαγκαβάτ Γκιτά μας δίνει κυρίως το κλειδί της γιόγκα της αφοσίωσης. Ο Πατάντζαλι μας διδάσκει τη γιόγκα του νου. Στην ιστορία του Ευαγγελίου έχουμε την απεικόνιση της αντίληψης, αλλά το κλειδί ή το μυστικό της ταύτισης ακόμη αποκρύπτεται. Βρίσκεται στη φύλαξη λίγων μόνο μελών του ολοκληρωμένου αυτού ομίλου μυστικιστών και γιγνωσκόντων, θα σφυρηλατηθεί σε εκδήλωση στην κάμινο της ατομικής τους εμπειρίας και έτσι θα δοθεί στον κόσμο. Αλλά η ώρα δεν ήρθε ακόμη. Ο όμιλος πρέπει να κερδίσει δύναμη, γνώση κι ενορατική αντίληψη.
Με ρωτάς: Τι εμποδίζει έναν άνθρωπο να γίνει μέλος ενός τέτοιου ομίλου; Σου δηλώνω εμφατικά ότι μόνο τέσσερα πράγματα εμποδίζουν τον άνθρωπο από μια τέτοια συνάφεια:
Πρώτο: Μια ασυντόνιστη προσωπικότητα. Αυτή συνεπάγεται κατ' ανάγκη έναν αγύμναστο νου και μια ασθενή διανόηση.
Δεύτερο: Μια αίσθηση χωριστικότητας, διάκρισης και ότι είμαστε ξεχωριστοί ή διαφορετικοί από τους συνανθρώπους μας.
Τρίτο: Η κατοχή μιας πίστης. Αδιάφορο πόσο καλή μπορεί να είναι η φόρμουλα των πίστεων, προκαλεί αναπόφευκτα αποκλειστικότητα. Αποκλείει μερικούς.
Τέταρτο: Η υπερηφάνεια και η φιλοδοξία.
Με ρωτάς και πάλι: Πώς θα αποκτήσει κανείς τα αναγκαία προσόντα; Οι κανόνες είναι απλοί και είναι συνολικά τρεις. Πρώτα, μάθετε να ασκείτε την αβλάβεια· έπειτα, μη ζητάτε τίποτα για τον χωριστό εαυτό και τρίτο, αναζητήστε τα σημεία της θειότητας σε όλους . Τρεις απλοί κανόνες, αλλά πολύ δύσκολο να εφαρμοσθούν.
Πίσω από αυτόν τον όμιλο των μυστικιστών, που περιλαμβάνει στοχαστές από κάθε τμήμα της ανθρώπινης σκέψης (ας επαναλάβω τη λέξη στοχαστές) και της ανθρώπινης γνώσης, στέκει η Ιεραρχία των Διδασκάλων και μεταξύ των δύο αυτών ομίλων στέκει επίσης μια ομάδα δασκάλων μεταξύ των οποίων ανήκω κι εγώ. Δρουν σαν μεσάζοντες και σαν διαβιβαστές ενέργειας. Ας το επαναλάβω και σας παρακαλώ να προσέξετε ότι αυτός ο όμιλος που σχηματίζεται αργά, συναθροίζεται από κάθε νοητή ομάδα σκεπτόμενων και νοήμονων ανθρώπων. Προς το παρόν και αυτό μπορεί να εκπλήξει μερικούς, δεν υπάρχουν πολλοί (λεγόμενοι) αποκρυφιστές μεταξύ τους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός, ότι οι αποκρυφιστές είναι αριθμητικά λίγοι σε σύγκριση με τις μάζες της ανθρωπότητας και επίσης στην τάση τους να είναι μισαλλόδοξοι, αποκλειστικοί και φαρισαϊκοί. Συμμετέχουν ανιδιοτελείς ανθρωπιστές εργάτες· συμμετέχουν επίσης πολιτικοί ηγέτες, οικονομολόγοι και εργάτες της επιστήμης στα εργαστήρια του κόσμου· συμμετέχουν κληρικοί και θρησκευτικοί οπαδοί από όλες τις θρησκείες του κόσμου, καθώς και οι πρακτικοί μυστικιστές και οι λιγοστοί αποκρυφιστές. Ο αληθινός αποκρυφιστής είναι κάτι σπάνιο. Ο όμιλος αυτός είναι και θα μείνει τελείως υποκειμενικός. Τα μέλη του συνδέονται τηλεπαθητικά ή αναγνωρίζονται μεταξύ τους δια της ποιότητας του έργου, που κάνουν στον εξωτερικό κόσμο και της περιεκτικότητας του φθόγγου που ηχούν. Εμπνέεται από πάνω, από τις ψυχές των μελών του και τα Μεγάλα Όντα και ενεργοποιείται σε δραστηριότητα από την ανάγκη της ίδιας της ανθρωπότητας. Απαρτίζεται από ζώσες συνειδητές ψυχές, που εργάζονται μέσω συντονισμένων προσωπικοτήτων. Το σύμβολό του είναι ένα χρυσό τρίγωνο που περικλείει έναν ισοσκελή σταυρό με ένα διαμάντι στην κορυφή του τριγώνου. Το σύμβολο αυτό δεν αναπαριστάνεται ποτέ σε οποιαδήποτε μορφή. Λάμπει πάνω από τα κεφάλια όλων όσοι βρίσκονται στον όμιλο και δεν μπορεί να ιδωθεί από κανέναν (ούτε ακόμη από ψυχορατικό), εκτός από ένα μέλος του ομίλου και τότε μόνο αν – για σκοπούς του έργου – η αναγνώρισή του χρειάζεται διέγερση. Το έμβλημα του ομίλου είναι Η Δόξα Του Ενός. Περισσότερα δεν μπορώ να σας πω τώρα, αλλά αυτά θα σας δώσουν κάποια ιδέα της πραγματικότητας του έργου που συντελείται. Μπορεί να χρησιμεύσουν σαν παρόρμηση για ανανεωμένη προσπάθεια από μέρους όλων όσων εργάζονται να εξοπλισθούν για ανιδιοτελή υπηρεσία.
Θα καταπιαστούμε τώρα με μια πολύ σύντομη εξέταση δύο κύριων τύπων ενέργειας, οι οποίες απαρτίζονται και συνθέτονται από συντονίζουσες ενέργειες. Το θέμα είναι συνεπώς τόσο προχωρημένης φύσης, ώστε είναι άσκοπο για τον ζηλωτή να αφιερώσει πολύ χρόνο στη μελέτη του. Θα χρειάζονταν επίσης τόμοι αν γράφονταν όλα όσα θα μπορούσαν να ειπωθούν και στο βιβλίο αυτό είναι δυνατό να περιγράψουμε μόνο μερικές πλατιές γενικεύσεις και να υποδείξουμε ορισμένα ενδιαφέροντα γεγονότα. Ο κύριος λόγος που δεν μας ωφελεί να μελετήσουμε αυτές τις ενέργειες από πολύ κοντά είναι γιατί το πλανητικό Πνεύμα ή Λόγος και η πλανητική Οντότητα είναι οι δύο μορφές σε ενεργό εκδήλωση, που ανταποκρίνονται πολύ έντονα στην κρούση αυτών των ενεργειών. Το ανθρώπινο ον ανταποκρίνεται αλλά μόνο υποσυνείδητα, επειδή (στη μορφική του φύση) συνιστά μέρος της πλανητικής έκφρασης. Το πλανητικό Πνεύμα είναι ένα Ον, το Οποίο πριν από αιώνες πέρασε από την κατάσταση συνείδησης που ονομάζουμε ανθρώπινη και την άφησε πολύ πίσω. Αυτό (χρησιμοποιώντας την προσωπική αντωνυμία απλά χάρη σαφήνειας στην ορολογία) έχει μια προέλευση που ανάγεται τελείως έξω από το ηλιακό σύστημα, η ζωή του είναι εστιασμένη στον πλανήτη, η συνείδησή του βρίσκεται σε βασίλεια πέρα από την αντίληψη και του ανώτατου μύστη της πλανητικής μας Ιεραρχίας. Η πλανητική Οντότητα είναι το σύνολο των μορφών που συνιστούν τη μορφή δια της οποίας εκδηλώνεται το πλανητικό Πνεύμα και επομένως είναι η σύνθεση του φυσικού, αστρικού και νοητικού στοιχειακού του πλανήτη. Για τους σκοπούς της εξέτασής μας, η Οντότητα αυτή είναι το σύνολο όλων των φυσικών, ζωτικών, αστρικών και νοητικών μορφών, οι οποίες συγχωνευμένες και ανάμεικτες, συνιστούν τον πλανήτη μας. Κάθε μία αποτελεί ενσωμάτωση ενέργειας και τα δύο αυτά κύρια ρεύματα που παράγουν τη μορφική και συνειδησιακή όψη της πλανητικής μας ύπαρξης, κρούουν στο ανθρώπινο ον. Η ζωή του πλανητικού Πνεύματος πραγματοποιεί την κρούση της μέσω της ψυχής· και η ζωή της πλανητικής Οντότητας καταγράφεται με το μέσον του μηχανισμού της προσωπικότητας. Η ποιότητα των ενεργειών αυτών είναι κυρίως αστρική-βουδδική και η ροπή των ζωικών δυνάμεων και η γενική τάση των ώσεων, που επηρεάζουν την ανθρωπότητα στον μεγάλο αυτό κύκλο, είναι η ελκτική ενέργεια της ενορατικής φύσης του πλανητικού Λόγου και η ισχυρή δύναμη του αστρικού (επιθυμητικού) σώματος.
Με άλλα λόγια, το αστρικό στοιχειακό που ενσωματώνει την επιθυμητική φύση του πλανητικού Λόγου, είναι εξαιρετικά ισχυρό, ιδιαίτερα στον παρόντα κύκλο, αλλά η ισχύς της πνευματικής και ενορατικής φύσης του Ενός στον Οποίο ζούμε και κινούμαστε και υπάρχουμε, αυξάνει σταθερά. Από τη μια έχετε την ολέθρια έκφραση του άγριου κυνηγητού της ηδονής, του σεξ και του εγκλήματος που συνοδεύει την ικανοποίηση της επιθυμίας. Αυτό χαρακτηρίζει τον σημερινό πολιτισμό μας και βρίσκεται τώρα στο κορύφωμά του· μπορεί ακόμη να ειπωθεί ότι βρίσκεται σε κάμψη, όσο λίγο και αν το νιώθετε. Ταυτόχρονα, ανευρίσκεται η ανοικτή θύρα της μύησης. Και οι δύο αυτές ευκαιρίες (αν μπορώ να τις αποκαλέσω έτσι) είναι ταυτόχρονα παρούσες, αλλά η δύναμη της μιας εξασθενεί και η τάση για την άλλη αυξάνει. Έτσι, μπορεί να ιδωθεί η διέξοδος. Στην παραπάνω παράγραφο συνοψίσθηκαν οι δεσπόζουσες πλανητικές ώσεις, που ενυπάρχουν στην εξέλιξη και σημειώθηκε η αντίδραση του ανθρώπου σε αυτές. Οι ηλιακές ενέργειες έχουν επίσης διπλό αποτέλεσμα. Πρώτον, υπάρχει ό,τι θα μπορούσαμε να ονομάσουμε πρανικό αποτέλεσμα, που είναι συνέπεια της κρούσης της ηλιακής δύναμης, η οποία εκπορεύεται από τον φυσικό ήλιο. Αυτή προκαλεί συγκεκριμένα αποτελέσματα στις αντικειμενικές μορφές και αυτά ονομάζονται φυσικά ή ζωτικά. Εισέρχονται στο ανθρώπινο σώμα δια της σπλήνας και επίσης από ένα κέντρο που βρίσκεται ανάμεσα στις ωμοπλάτες· το κέντρο αυτό βρίσκεται μεταξύ του κέντρου του λαιμού και του κέντρου της καρδιάς στη σπονδυλική στήλη, αλλά είναι πιο κοντά στην καρδιά παρά στον λαιμό. Δεύτερον, υπάρχουν ενέργειες που εκπορεύονται απ' ό,τι ονομάζεται εσωτερικά “καρδιά του ηλίου”· αυτές σαρώνουν τον έναν ή τον άλλο από τους πλανήτες σε επτά μεγάλα ρεύματα, εισρέουν στην ψυχή του ανθρώπου και παράγουν εκείνη την ευαισθησία που ονομάζουμε επίγνωση. Οι επτά αυτοί τύποι ενέργειας δημιουργούν τους επτά τύπους ψυχών ή ακτίνων και σε αυτή τη σκέψη έχετε το μυστικό της ψυχικής ενότητας. Στη διάρκεια της εκδήλωσης, λόγω των επτά τύπων ενεργειακών κρούσεων που επιδρούν στην ύλη του χώρου, συναντούμε τους επτά τύπους ψυχών, τα επτά πεδία έκφρασης και τις επτά βαθμίδες συνείδησης και ακτινικών χαρακτηριστικών. Οι διαφοροποιήσεις αυτές, όπως ξέρετε καλά, είναι σαν τα χρώματα που παίρνει το πρίσμα όταν εκτίθεται στις ακτίνες του ηλίου ή σαν το δικτυωτό σχέδιο που βλέπουμε στις αντανακλάσεις σε μια διαυγή λίμνη.
- "Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας", Alice A. Bailey
