Το Στέμμα Του Πρίγκηπα
"Μια φορά και έναν καιρό, σε μια χώρα μακρινή, ζούσε ένας νεαρός Πρίγκηπας. Κανείς δεν ήξερε το όνομά του γιατί ο Πρίγκηπας δεν είχε φωνή για να μιλήσει.
Κανείς δεν είχε δει ποτέ τον Πρίγκηπα, γιατί ζούσε μόνος και κλειδωμένος μέσα στο υψηλότερο διαμέρισμα του πύργου του.
Κανείς δε γνώριζε πώς είχε βρεθεί εκεί. Ακόμη και ο ίδιος είχε ξεχάσει...
Παρά το ότι ζούσε χιλιάδες χρόνια, παρέμενε νέος, σχεδόν παιδί.
Ο μοναδικός θησαυρός του ήταν το Στέμμα του. Καμωμένο από ατόφιο χρυσάφι και στολισμένο με κάθε λογής πολύτιμα πετράδια, ήταν ό, τι πιο όμορφο είχε σμιλέψει ποτέ κανείς σ' εκείνη τη μακρινή χώρα. Ένα πραγματικό έργο τέχνης. Μοναδικό στο είδος του. Ακτινοβόλο και εκθαμβωτικό ωσάν τον Ήλιο.
Παρόλο που η μνήμη του είχε ξεθωριάσει, ωστόσο η εικόνα της μητέρας του να του το προσφέρει ως δώρο, διατηρούνταν στο πίσω μέρος του μυαλού του, ως αχνή ανάμνηση.
Η μοναξιά του Πρίγκηπα όμως ήταν μεγάλη και αβάσταχτη. Αλήθεια, πόσο τραγικό μπορεί να είναι το να βρίσκεται κανείς μόνος και κλειδωμένος μέσα στον ίδιο τον πύργο του; Μα και πόσο λυπηρό το να μην έχει λαλιά να μιλήσει, να φωνάξει σε κάποιον ανάμεσα από τις σιδεριές που "κοσμούσαν" το μοναδικό παράθυρο του δωματίου του;
Απελπισμένος και εγκλωβισμένος, λοιπόν, ο Πρίγκηπας καθώς ήταν, άρχισε να χτυπάει με το Στέμμα που φορούσε στο κεφάλι του τις σιδεριές του παραθύρου. Για ώρες ατέλειωτες κάθε που ξημέρωνε δεν έκανε τίποτε άλλο παρά μόνο αυτό.
Ξέρω, σας φαίνεται αστεία και συνάμα πικρή η εικόνα αυτή καθώς την οραματίζεστε...
Όμως, η μουσική που γεννούσε αυτή η κίνηση του Πρίγκηπα ήταν κάτι το πρωτόγνωρο!
Είχε τη δύναμη να ταξιδεύει στα πέρατα τούτης της μακρινής χώρας και να μαγεύει τους κατοίκους της. Κάθε φορά που κάποιος την άκουγε, όπου και αν βρισκόταν, ό,τι και αν έκανε, σταματούσε και εκστατικός αφηνόταν στη μαγεία της.
Και όλοι σαν υπνωτισμένοι άπλωναν τα χέρια τους θέλοντας να αγγίξουν τον αέρα, να νιώσουν τις δονήσεις εκείνης της υπέροχης, μαγικής μουσικής, που μόνο με Ύμνους Αγγέλων μπορούσε να συγκριθεί...
Τέτοια ήταν η ομορφιά και η δύναμή της, που στο άκουσμα της ακόμα και τα θεριά ημέρευαν.
Μα κανείς δε γνώριζε από πού ερχόταν.
Και τα χρόνια περνούσαν και η μουσική αυτή συνέχιζε να μαγεύει τους ανθρώπους εκείνης της χώρας. Ώσπου κάποτε σταμάτησε. Έτσι απλά, σταμάτησε. Με τον ίδιο αναπάντεχο τρόπο που είχε ξεκινήσει.
Η μαγεία της χάθηκε, μαζί με τον νεαρό Πρίγκηπα, όμως ποτέ δεν ξεχάστηκε.
Μένοντας ως ανάμνηση στους παλιούς, που γέννησε τον μύθο, που εξιστορούσαν στους νέους".
Εμπνευσμένο από την ομώνυμη βιογραφική ταινία του πρώτου νεο-εξπρεσιονιστή ζωγράφου, Jean-Michel Basquiat.
