Ο Δρόμος του Μαθητή

"Older Light", Dan Hillier

 

Ο λευκός μάγος είναι πάντα κάποιος που μέσω συνειδητής ευθυγράμμισης με το Εγώ του, με τον "άγγελό" του, είναι δεκτικός στα σχέδια και τους σκοπούς του κι επομένως είναι ικανός να δέχεται την ανώτερη εντύπωση. Πρέπει να θυμόμαστε πως ενώ η μαγεία εργάζεται από πάνω προς τα κάτω και είναι αποτέλεσμα ηλιακού κραδασμού κι όχι των παρορμήσεων που εκπορεύονται από τον ένα ή τον άλλο απ' τους σεληνιακούς πίτρι, η εισροή της εντυπώνουσας ενέργειας από τον ηλιακό πίτρι είναι αποτέλεσμα της εσώτερης περισυλλογής του, της συγκέντρωσης των δυνάμεών του πριν τις αποστείλει συγκεντρωμένα στη σκιά του -τον άνθρωπο- και του σταθερού διαλογισμού του στο σκοπό και το σχέδιο. Μπορεί να είναι χρήσιμο για τον σπουδαστή να θυμάται εδώ ότι το Εγώ (όπως κι ο Λόγος) είναι σε βαθύ διαλογισμό στη διάρκεια ολόκληρου του κύκλου της φυσικής ενσάρκωσης. Ο διαλογισμός αυτός έχει φύση κυκλική και ο ενεχόμενος πίτρι αποστέλλει στην "αντανάκλασή" του ρυθμικά ρεύματα ενέργειας, τα οποία ρεύματα αναγνωρίζονται απ' τον ενδιαφερόμενο άνθρωπο σαν οι "υψηλές παρορμήσεις" του, τα όνειρα και οι εφέσεις του. Θα είναι συνεπώς φανερό γιατί οι εργάτες της λευκής μαγείας είναι πάντα προχωρημένοι και πνευματικοί άνθρωποι, αφού η "αντανάκλαση "σπάνια είναι ανταποκριτική στο εγώ ή τον ηλιακό άγγελο προτού περάσουν πολλοί κύκλοι ενσάρκωσης. Ο ηλιακός πίτρι επικοινωνεί με τη "σκιά" ή την αντανάκλαση του μέσω της σουτράτμα η οποία περνά δια των σωμάτων σ' ένα σημείο εισόδου στον φυσικό εγκέφαλο, αν μπορώ να το εκφράσω έτσι, αλλά ο άνθρωπος δεν μπορεί ακόμη να εστιαστεί ή να δει καθαρά σε οποιαδήποτε κατεύθυνση. 

Αν κοιτάξει πίσω, μπορεί να δει μόνο τις ομίχλες και τα μιάσματα των πεδίων της πλάνης και αποτυγχάνει να ενδιαφερθεί. Αν κοιτάξει μπροστά, βλέπει ένα μακρινό φως που τον ελκύει, αλλά δεν μπορεί ακόμη να δει αυτό που το φως αποκαλύπτει. Αν κοιτάξει γύρω, δε βλέπει παρά κινούμενες μορφές και τον κινηματογράφο της μορφικής πλευράς της ζωής. Αν κοιτάξει μέσα, βλέπει τις σκιές που ρίχνει το φως κι αποκτά επίγνωση των πολλών προσχωμάτων, που πρέπει να παραμερισθούν προτού το φως που βλέπει μακριά μπορέσει να προσεγγισθεί κι έπειτα να εισέλθει μέσα του. Τότε, μπορεί να γνωρίσει τον εαυτό του σαν καθαυτό φως και να περπατήσει σ' αυτό το φως κι επίσης να το διαβιβάσει σε άλλους. Είναι ίσως καλό να θυμάστε ότι το στάδιο της μαθητείας είναι με πολλούς τρόπους το πιο δύσκολο μέρος ολόκληρης της κλίμακας της εξέλιξης. Ο ηλιακός άγγελος βρίσκεται αδιάκοπα σε βαθύ διαλογισμό. Οι ώσεις της ενέργειας που εκπορεύονται απ' αυτόν, αυξάνουν σε κραδασμική συχνότητα και γίνονται όλο και περισσότερο ισχυρές. Η ενέργεια επηρεάζει όλο και περισσότερο τις μορφές δια των οποίων η ψυχή ζητά να εκφρασθεί και τις οποίες προσπαθεί να ελέγξει. Αυτό με φέρνει στην εξέταση του έβδομου σημείου που τόνισα στην προηγούμενη ανάλυσή μου του Κανόνα 1. 

 

  Είπα, "Ο διαλογισμός της ψυχής έχει φύση ρυθμική και κυκλική, όπως και καθετί άλλο στον κόσμο. Η ψυχή αναπνέει κι έτσι ζει η μορφή της". Η ρυθμική φύση του διαλογισμού της ψυχής δεν πρέπει να παραβλέπεται στη ζωή του ζηλωτή. Υπάρχει μια άμπωτις και πλημμυρίδα σ' όλη τη φύση και στις παλίρροιες του ωκεανού έχουμε μια θαυμάσια απεικόνιση ενός αιώνιου νόμου. Καθώς ο ζηλωτής προσαρμόζεται στις παλίρροιες της ψυχικής ζωής, αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει πάντα μια εισροή, μια ζωογόνηση και μια διέγερση που ακολουθείται από μια εκροή τόσο σίγουρη και τόσο αναπόφευκτη όσο και οι αμετάβλητοι νόμοι της δύναμης. Αυτή η άμπωτις και πλημμυρίδα μπορεί να ιδωθεί σε λειτουργία στις διεργασίες του θανάτου και της ενσάρκωσης. Μπορεί επίσης να ιδωθεί σ' ολόκληρη τη διαδικασία των ζωών ενός ανθρώπου, γιατί κάποιες ζωές μπορεί να φαίνεται ότι είναι έκδηλα στατικές και ασήμαντες, αργές και αδρανείς απ' τη σκοπιά της εμπειρίας της ψυχής, ενώ άλλες είναι παλλόμενες, γεμάτες εμπειρία και ανάπτυξη. Αυτό πρέπει να το θυμάστε όλοι εσείς που είστε εργάτες, όταν ζητάτε να βοηθήσετε τους άλλους να ζουν ορθά. Βρίσκονται άραγε στην αμπώτιδα ή υποβάλλονται στην πλημμυρίδα της ψυχικής ενέργειας; Περνούν άραγε μια περίοδο προσωρινής ηρεμίας, προπαρασκευαστικής για μια μεγαλύτερη ώθηση και προσπάθεια, έτσι ώστε το έργο που πρέπει να γίνει να είναι έργο ενίσχυσης και σταθεροποίησης προκειμένου να μπορέσουν να "σταθούν σε πνευματική ύπαρξη", ή μήπως υποβάλλονται σε μια κυκλική εισροή δυνάμεων; Σ' αυτή την περίπτωση ο εργάτης πρέπει να επιδιώξει να βοηθήσει τη διεύθυνση και χρησιμοποίηση της ενέργειας η οποία (αν διευθυνθεί λανθασμένα) θα καταλήξει σε ζωές ερειπωμένες, αλλά η οποία αν χρησιμοποιηθεί συνετά θα προκαλέσει μια πλήρη και καρποφόρο υπηρεσία. 

Οι παραπάνω σκέψεις μπορούν επίσης να εφαρμοσθούν απ' τον σπουδαστή της ανθρωπότητας στους μεγάλους φυλετικούς κύκλους και θα ανακαλυφθούν πολλά ενδιαφέροντα. Επιπλέον και κάτι που έχει πιο ζωτική σημασία για μας, οι κυκλικές αυτές παρωθήσεις στη ζωή του μαθητή έχουν μεγαλύτερη συχνότητα και ταχύτητα και ισχύ απ' ό,τι έχουν στη ζωή του μέσου ανθρώπου. Εναλλάσσονται με καταθλιπτική ταχύτητα. Η εμπειρία βουνού και κοιλάδας του μυστικιστή δεν είναι παρά ένας τρόπος έκφρασης αυτής της αμπώτιδας και πλημμυρίδας. Μερικές φορές ο μαθητής περπατά στο φως του ηλίου και άλλες στο σκοτάδι. Μερικές φορές γνωρίζει τη χαρά της πλήρους επικοινωνίας κι άλλες όλα φαίνονται ανιαρά και στείρα· η υπηρεσία του είναι περιστασιακά μια καρποφόρος και ικανοποιητική εμπειρία και φαίνεται πραγματικά ικανός να βοηθά· άλλες στιγμές νιώθει πως δεν έχει τίποτα να προσφέρει και η υπηρεσία του είναι άγονη κι έκδηλα αναποτελεσματική. Μερικές μέρες όλα είναι καθαρά γι' αυτόν και φαίνεται να στέκει στη βουνοκορφή, ατενίζοντας ένα ηλιόφωτο τοπίο όπου όλα είναι καθαρά στην όρασή του. Γνωρίζει και νιώθει ότι είναι ένας υιός του Θεού. Όμως αργότερα τα σύννεφα φαίνεται να κατεβαίνουν και δεν είναι βέβαιος για τίποτα και φαίνεται να μην ξέρει τίποτα. Περπατά στο φως του ηλίου και σχεδόν καταβάλλεται από τη λαμπρότητα και τη θερμότητα των ηλιακών ακτίνων και διερωτάται για πόσο καιρό θα συνεχισθεί αυτή η άνιση εμπειρία και η βίαιη εναλλαγή αυτών των αντιθέτων. Όταν όμως συλλάβει το γεγονός ότι παρατηρεί το αποτέλεσμα των κυκλικών ωθήσεων και το αποτέλεσμα του διαλογισμού της ψυχής στη μορφική του φύση, η έννοια γίνεται σαφέστερη κι αντιλαμβάνεται ότι είναι η μορφική αυτή όψη που αποτυγχάνει στην ανταπόκρισή της και αντιδρά άνισα στην ενέργεια. 

 

  Τότε μαθαίνει ότι εφόσον μπορεί να ζει στην ψυχική συνείδηση και να επιτυγχάνει κατά βούληση εκείνο το "μεγάλο ύψος'' (αν μπορώ να το εκφράσω έτσι), οι διακυμάνσεις της μορφικής ζωής δεν θα τον αγγίζουν. Τότε αντιλαμβάνεται τη στενή σαν κόψη ξυραφιού ατραπό, που οδηγεί απ' το πεδίο της φυσικής ζωής στο βασίλειο της ψυχής και βρίσκει πως όταν μπορεί να τη διανύει με σταθερότητα, τον οδηγεί απ' τον διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο των αισθήσεων στο καθαρό φως της μέρας και στον κόσμο της πραγματικότητας. Η μορφική πλευρά της ζωής γίνεται τότε γι' αυτόν απλά ένα πεδίο υπηρεσίας κι όχι ένα πεδίο αισθαντικής αντίληψης. Ας συλλογιστεί ο σπουδαστής την τελευταία αυτή πρόταση. Ας στοχεύει να ζει σαν ψυχή. Τότε οι κυκλικές παρωθήσεις που εκπορεύονται απ' την ψυχή αναγνωρίζονται σαν παρωθήσεις για τις οποίες ευθύνεται ο ίδιος και τις οποίες εξαπέστειλε· γνωρίζει τότε ότι ο ίδιος είναι η εναρκτήρια αιτία και δεν υπόκειται στα αποτελέσματα . Όταν ιδωθεί από μια άλλη σκοπιά, βρίσκουμε δύο παράγοντες, την αναπνοή και τη μορφή την οποία ενεργοποιεί η αναπνοή και την οδηγεί σε δραστηριότητα. Με προσεκτική μελέτη γίνεται φανερό πως επί αιώνες ταυτισθήκαμε με τη μορφή· δώσαμε έμφαση στα αποτελέσματα της μεταδιδόμενης δραστηριότητας, αλλά δεν κατανοήσαμε τη φύση της αναπνοής ούτε γνωρίσαμε τη φύση Εκείνου που αναπνέει. Στο έργο μας τώρα ασχολούμαστε με Εκείνον που αναπνέοντας ρυθμικά, οδηγεί τη μορφή σε ορθή δράση και ορθό έλεγχο. Αυτός είναι ο αντικειμενικός σκοπός και ο στόχος μας. Όμως η ορθή κατανόηση είναι αναγκαία αν πρόκειται να εκτιμήσουμε με νοημοσύνη το έργο μας και τα αποτελέσματά του. Πολύ περισσότερα θα μπορούσαν να ειπωθούν γι' αυτό τον κανόνα, όμως δόθηκαν εδώ αρκετά στον μέσο υποψήφιο της μαθητείας για να τα εξετάσει και στα οποία να βασίσει τη δράση. 

Η εκτίμηση των παραπάνω σκέψεων πρέπει να δομήσει στον ζηλωτή μια αντίληψη της αξίας του διαλογιστικού του έργου, ενώ η ιδέα της κυκλικής ανταπόκρισης στην ψυχική ώθηση υποκρύπτεται στις δραστηριότητες του πρωινού διαλογισμού, της μεσημβρινής περισυλλογής και της βραδινής ανασκόπησης. Μια μεγαλύτερη άμπωτις και πλημμυρίδα υποδεικνύεται επίσης στις δύο όψεις της πανσελήνου και της νέας σελήνης. Να το έχετε αυτό κατά νου. Είθε να υπάρξει μια πλήρης και σταθερή δράση της κυκλικής δύναμης από το βασίλειο του πνεύματος πάνω στον καθένα μας, καλώντας μας στο βασίλειο του φωτός, της αγάπης και της υπηρεσίας και προκαλώντας μια κυκλική ανταπόκριση από τον καθένα μας! Είθε να υπάρξει μια συνεχής ανταλλαγή μεταξύ εκείνων που διδάσκουν και του μαθητή που ζητά διδαχή! Πρέπει να γίνει πολύ προκαταρκτικό έργο. Ο μαθητής στο φυσικό πεδίο κι ο εσώτερος δάσκαλος (είτε είναι ένας από τα Μεγάλα Όντα είτε ο "Διδάσκαλος στην Καρδιά") χρειάζεται να γνωρίσουν κάπως ο ένας τον άλλο και να εξοικειωθούν ο ένας με τον κραδασμό του άλλου. Οι δάσκαλοι στα εσώτερα πεδία έχουν πολλά με τα οποία ν' αγωνισθούν ένεκα της βραδύτητας των νοητικών διεργασιών των σπουδαστών σε φυσικά σώματα. Όμως η εμπιστοσύνη και η πεποίθηση θα εδραιώσουν τον ορθό κραδασμό που θα επιφέρει τελικά την ακριβή εργασία. Η έλλειψη πίστης, ηρεμίας, εφαρμογής και η παρουσία συναισθηματικής αναταραχής εμποδίζουν. Απαιτείται μεγάλη υπομονή απ' όσους στην εσώτερη πλευρά ασχολούνται με όλους εκείνους που πρέπει, λόγω έλλειψης άλλου και καλύτερου υλικού, να χρησιμοποιηθούν. Κάποια φυσική απερισκεψία μπορεί να κάνει το φυσικό σώμα μη δεκτικό· κάποια φροντίδα ή μέριμνα μπορεί να κάνει το αστρικό σώμα να δονείται μ' ένα ρυθμό που καθιστά αδύνατη την ορθή λήψη του εσώτερου σκοπού· μπορεί να υπάρχει κάποια προκατάληψη, κάποια επίκριση, κάποια υπερηφάνεια η οποία θα καταστήσει τον νοητικό φορέα άχρηστο. Οι ζηλωτές του δύσκολου αυτού έργου πρέπει να επιτηρούν τον εαυτό τους με άπειρη φροντίδα και να διατηρούν την εσώτερη γαλήνη και ειρήνη και μια νοητική ευλυγισία που θα τείνει να τους καταστήσει κάπως χρήσιμους στην περιφρούρηση και καθοδήγηση της ανθρωπότητας. 

Θα μπορούσαν συνεπώς να δοθούν οι ακόλουθοι κανόνες: 

1. Είναι ουσιώδες να υπάρξει μια προσπάθεια να φθάσουμε σε απόλυτη αγνότητα κινήτρου. 

2. Η ικανότητα εισόδου στη σιωπή των υψηλών τόπων θα ακολουθήσει κατόπιν. Η ηρέμηση του νου εξαρτάται από τον νόμο του ρυθμού. Αν δονείστε σε πολλές κατευθύνσεις και καταγράφετε σκέψεις απ' όλες τις πλευρές, ο νόμος αυτός θα είναι ανίκανος να σας αγγίξει. Η ευστάθεια και το ισοζύγιο πρέπει ν' αποκατασταθούν προτού μπορέσει να επιτευχθεί ισορροπία. Ο νόμος του κραδασμού και η μελέτη της ατομικής ουσίας είναι στενά συνυφασμένα. Όταν θα είναι γνωστά περισσότερα για τα άτομα αυτά και τη δράση τους, την αντίδραση και την αλληλενέργειά τους, τότε οι άνθρωποι θα ελέγχουν επιστημονικά τα σώματά τους, συγχρονίζοντας τον νόμο του κραδασμού και του ρυθμού. Είναι ίδιοι κι όμως διαφορετικοί. Είναι φάσεις του νόμου της βαρύτητας. Η ίδια η γη είναι μια οντότητα που με τη δύναμη της θέλησης συγκρατεί όλα τα πράγματα μαζί της. Είναι ένα σκοτεινό ζήτημα και λίγα έγιναν γνωστά γι' αυτό μέχρι στιγμής. Η εισπνοή και εκπνοή της οντότητας της γης επηρεάζει δυναμικά τον κραδασμό - δηλαδή τον κραδασμό της ύλης του φυσικού πεδίου. Υπάρχει επίσης μια σχέση μεταξύ αυτής και της σελήνης. Όσα μέλη της ανθρωπότητας βρίσκονται ειδικά υπό τη σεληνιακή επιρροή, ανταποκρίνονται σ' αυτή την έλξη περισσότερο απ' τα άλλα και είναι δύσκολο να χρησιμοποιηθούν σαν διαβιβαστές. Η σιωπή που έρχεται απ' την εσώτερη ηρεμία είναι εκείνη που πρέπει να καλλιεργηθεί. Οι ζηλωτές προτρέπονται να θυμούνται ότι θα έρθει ο καιρός που κι αυτοί θ’ αποτελούν μέρος της ομάδας των δασκάλων στην εσώτερη πλευρά του πέπλου. Αν τότε δεν έχουν μάθει τη σιωπή που έρχεται από τη δύναμη και τη γνώση, πώς θα υπομείνουν τη φανερή έλλειψη επικοινωνίας που θα βρουν τότε ότι υφίσταται μεταξύ τους κι εκείνων που είναι στην άλλη πλευρά; Μάθετε λοιπόν πώς να τηρείτε σιγή, διαφορετικά η χρησιμότητά σας θα παρεμποδίζεται από αστρική ταραχή όταν βρεθείτε στην άλλη πλευρά του θανάτου.

3. Να θυμάστε πάντοτε ότι η έλλειψη ηρεμίας στην καθημερινή ζωή εμποδίζει τους δασκάλους στα εγωικά επίπεδα να σας φθάσουν. Προσπαθήστε συνεπώς να παραμένετε ήρεμοι καθώς ξετυλίγεται η ζωή, εργάζεσθε, μοχθείτε, αγωνίζεστε, ανατείνετε και διατηρείστε την εσώτερη γαλήνη. Αποσυρθείτε σταθερά στο εσώτερο έργο κι έτσι καλλιεργείστε μια ανταποκριτικότητα στα ανώτερα πεδία. Μια τέλεια σταθερότητα εσώτερης ευστάθειας είναι αυτό που χρειάζονται οι Διδάσκαλοι σ' εκείνους που ζητούν να χρησιμοποιήσουν. Είναι μια εσώτερη ευστάθεια που συγκρατείται στο όραμα, όμως κάνει το εξωτερικό της έργο στο φυσικό πεδίο με συγκεντρωμένη προσοχή του φυσικού εγκεφάλου, η οποία κατά κανένα τρόπο δεν εκτρέπεται από την εσώτερη δεκτικότητα. Συνεπάγεται μια διπλή δραστηριότητα.

4. Μάθετε να ελέγχετε τη σκέψη. Είναι ανάγκη να φρουρείτε αυτό που σκέπτεσθε. Αυτές είναι ημέρες που η φυλή σαν σύνολο αποβαίνει ευαίσθητη και τηλεπαθητική κι ανταποκριτική στην αλληλεπίδραση της σκέψης. Πλησιάζει ο καιρός που η σκέψη θα γίνει δημόσιο κτήμα και οι άλλοι θα νιώθουν αυτό που σκέπτεσθε. Η σκέψη πρέπει λοιπόν να φρουρείται με προσοχή. Εκείνοι που έρχονται σ' επαφή με τις ανώτερες αλήθειες και γίνοvται ευαίσθητοι στον Παγκόσμιο Νου, πρέπει να προστατεύουν τη γνώση τους από την εισβολή άλλων διανοιών. Οι ζηλωτές πρέπει να μάθουν να αναστέλλουν ορισμένες σκέψεις και να εμποδίζουν ορισμένη γνώση απ' τη διαρροή στη δημόσια συνείδηση, όταν βρίσκονται σ' επαφή με τους συνανθρώπους τους. Έχει βέβαια ζωτικό ενδιαφέρον να εκτιμήσουμε τη σημασία των λέξεων "δε διασκορπίζει τη δύναμή του". Υπάρχουν τόσες πολλές γραμμές δραστηριότητας στις οποίες μπορεί να στραφεί ο ψυχικά εμπνευσμένος μαθητής. Δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί η βεβαιότητα ως προς τις ποικίλες γραμμές δραστηριότητας και κάθε ζηλωτής γνωρίζει την αμηχανία. Ας θέσουμε το πρόβλημα υπό μορφή ερώτησης, μεταθέτοντας το στο πεδίο της καθημερινής προσπάθειας, καθόσον δεν είμαστε ακόμη σε θέση να κατανοήσουμε με ποιον τρόπο μια ψυχή μπορεί "να διασκορπίζει τις δυνάμεις της" στα ανώτερα πεδία. Ποιο είναι το κριτήριο με το οποίο ένας άνθρωπος μπορεί να γνωρίσει ποια είναι η σωστή γραμμή που πρέπει να πάρει μεταξύ διαφόρων γραμμών δραστηριότητας; Υπάρχει μ' άλλα λόγια ένα αποκαλυπτικό κάτι, που να επιτρέπει στον άνθρωπο να εκλέγει αλάνθαστα την ορθή δράση και ν' ακολουθεί τον ορθό δρόμο; Η ερώτηση δεν αναφέρεται στην υφιστάμενη εκλογή μεταξύ της ατραπού της πνευματικής προσπάθειας και του δρόμου του ανθρώπου του κόσμου. Αναφέρεται στην ορθή δράση όταν αντιμετωπίζει μια εκλογή. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο άνθρωπος αντιμετωπίζει κατά την πρόοδό του όλο και λεπτοφυέστερες διακρίσεις. Η χονδροειδής διάκριση μεταξύ ορθού και λάθους που απασχολεί την παιδική ψυχή, ακολουθείται απ' τις λεπτότερες διακρίσεις του ορθού ή του πιο ορθού, του υψηλού ή του πιο υψηλού και οι ηθικές ή πνευματικές αξίες πρέπει ν' αντιμετωπισθούν με την πιο λεπτολόγο πνευματική αντίληψη. Με την ένταση και τον μόχθο της ζωής και τη συνεχή πίεση που υφίσταται ο καθένας από όσους απαρτίζουν την ομάδα του, η περιπλοκή του προβλήματος γίνεται πολύ μεγάλη. Για την επίλυση τέτοιων προβλημάτων ορισμένες πλατιές διακρίσεις μπορούν να προηγηθούν των πιο λεπτοφυών κι όταν ληφθούν αυτές οι αποφάσεις, τότε οι πιο λεπτοφυείς μπορούν να πάρουν τη θέση τους. 

 

  Η εκλογή μεταξύ ιδιοτελούς και ανιδιοτελούς δράσης είναι η πιο πρόδηλη που ακολουθεί την εκλογή μεταξύ ορθού και λάθους και διευθετείται εύκολα από την έντιμη ψυχή. Μια εκλογή που συνεπάγεται διάκριση μεταξύ του ατομικού οφέλους και της ομαδικής ευθύνης εξαλείφει γρήγορα τους άλλους παράγοντες και είναι εύκολη για τον άνθρωπο που επωμίζεται τη δίκαιη ευθύνη του. Σημειώστε τη χρήση των λέξεων "δίκαιη ευθύνη". Εξετάζουμε τον κανονικό, πνευματικά υγιή άνθρωπο κι όχι τον υπερ-ευσυνείδητο νοσηρό φανατικό. Έπειτα ακολουθεί η διάκριση μεταξύ του σκόπιμου, που συνεπάγεται παράγοντες σχέσεων του φυσικού πεδίου στις επιχειρήσεις και τα οικονομικά, που οδηγεί στη θεώρηση του ύψιστου καλού για όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Αλλά έχοντας φτάσει μέσω της τριπλής αυτής διαδικασίας εξάλειψης σε μια ορισμένη θέση, παρουσιάζονται περιπτώσεις όπου υπάρχει μια εκλογή στην οποία δε φαίνεται να βοηθά ούτε ο κοινός νους ούτε η λογική, οξυδερκής κρίση. Υπάρχει μόνο η επιθυμία να κάνει το ορθό· η πρόθεση είναι να δράσει με τον ανώτατο δυνατό τρόπο και ν' ακολουθήσει εκείνη τη γραμμή δράσης που θα επιφέρει το μέγιστο καλό της ομάδας, τελείως ανεξάρτητα από προσωπικούς λόγους. Κι όμως, το φως στην ατραπό που πρέπει να διανύσει, δεν διακρίνεται· η θύρα από την οποία πρέπει να εισέλθει είναι άγνωστη κι ο άνθρωπος παραμένει σε κατάσταση συνεχούς αναποφασιστικότητας. Τι λοιπόν πρέπει να γίνει; Ένα από δύο πράγματα: 

 Πρώτο, ο ζηλωτής μπορεί ν' ακολουθήσει την κλίση του και να εκλέξει εκείνη τη γραμμή δράσης από το υπόλειμμα των πιθανών γραμμών, που του φαίνεται η πιο συνετή και η πιο καλή. Αυτό συνεπάγεται πίστη στη λειτουργία του νόμου του Κάρμα κι επίσης μια επίδειξη της σταθερής εκείνης αποφασιστικότητας που είναι ο καλύτερος τρόπος με τον οποίο η προσωπικότητά του μπορεί να μάθει να εμμένει στις αποφάσεις της δικής του ψυχής. Συνεπάγεται επίσης την ικανότητα να προχωρεί πάνω στη γραμμή της απόφασης που ελήφθη κι έτσι να εμμένει στα αποτελέσματα χωρίς κακά προαισθήματα ή μετάνοιες. 

 Δεύτερο, μπορεί να περιμένει στηριζόμενος σε μια εσώτερη αίσθηση διεύθυνσης, γνωρίζοντας πως τον κατάλληλο καιρό θα διακριβώσει μέσω του κλεισίματος όλων των θυρών πλην μιας, ποιος είναι ο δρόμος που πρέπει να πάρει. Γιατί υπάρχει μόνο μια ανοικτή θύρα μέσα από την οποία ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να περάσει. Χρειάζεται η ενόραση για την αναγνώρισή της. Στην πρώτη περίπτωση μπορεί να γίνουν λάθη κι έτσι ο άνθρωπος μαθαίνει κι εμπλουτίζεται· στη δεύτερη περίπτωση τα λάθη είναι αδύνατα και μόνο ορθή δράση μπορεί ν' αναληφθεί. Είναι λοιπόν φανερό ότι όλα ανάγονται στην κατανόηση της θέσης μας πάνω στην κλίμακα της εξέλιξης. Μόνο ο πολύ προχωρημένος άνθρωπος μπορεί να γνωρίζει τους καιρούς και τις εποχές και μπορεί να ξεχωρίσει επαρκώς τη λεπτή διάκριση μεταξύ μιας ψυχιστικής τάσης και μιας ενόρασης. Εξετάζοντας τους δύο αυτούς τρόπους τελικής απόφασης, ο άνθρωπος που πρέπει να χρησιμοποιεί τον κοινό νου του και ν' ακολουθεί μια γραμμή δράσης που βασίζεται στη χρήση του συγκεκριμένου νου, ας μην εφαρμόζει την ανώτερη μέθοδο της αναμονής για το άνοιγμα μιας θύρας. Περιμένει πάρα πολλά στη θέση που βρίσκεται. Πρέπει να μάθει μέσω ορθής απόφασης και ορθής χρήσης του νου να λύνει τα προβλήματά του. Με τη μέθοδο αυτή θ' αναπτυχθεί, γιατί οι ρίζες της ενορατικής γνώσης εισχωρούν βαθιά στην ψυχή και με την ψυχή πρέπει συνεπώς να γίνει επαφή προτού μπορέσει να εργαστεί η ενόραση. Μια νύξη μόνο μπορεί να δοθεί εδώ: η ενόραση αφορά πάντα την ομαδική δραστηριότητα κι όχι τις προσωπικές μικροϋποθέσεις. Αν είσθε ακόμη ένας άνθρωπος επικεντρωμένος στην προσωπικότητα, αναγνωρίστε το και με τον διαθέσιμο εξοπλισμό διευθύνετε τις πράξεις σας. Αν ξέρετε ότι λειτουργείτε σαν ψυχή και χάνεστε στο ενδιαφέρον για τους άλλους, ανεμπόδιστος από την ιδιοτελή επιθυμία, τότε η δίκαιη υποχρέωσή σας θα εκπληρωθεί, θα επωμιστείτε τις ευθύνες σας, το ομαδικό σας έργο θα προωθηθεί και ο δρόμος θα απλωθεί μπροστά σας καθώς θα κάνετε το επόμενο πράγμα και θα εκπληρώνετε το επόμενο καθήκον. 

Από το καθήκον που εκτελείται τέλεια, θα προβάλουν τα μεγαλύτερα εκείνα καθήκοντα που αποκαλούμε παγκόσμιο έργο· από το σήκωμα των οικογενειακών ευθυνών θα έρθει εκείνη η ενδυνάμωση των ώμων μας που θα μας επιτρέψει να σηκώσουμε εκείνες της μεγαλύτερης ομάδας. Ποιο λοιπόν είναι το κριτήριο; Για τον υψηλής περιωπής ζηλωτή, ας το επαναλάβω, η εκλογή της δράσης εξαρτάται από μια υγιή χρήση του κατώτερου νου, την εφαρμογή ενός υγιούς κοινού νου και τη λησμονιά της ιδιοτελούς άνεσης και της προσωπικής φιλοδοξίας. Αυτή οδηγεί στην εκπλήρωση του καθήκοντος. Για τον μαθητή θα είναι η αυτόματη κι αναγκαία εκτέλεση όλων των παραπάνω συν τη χρήση της ενόρασης που θ' αποκαλύψει τη στιγμή που οι ευρύτερες ομαδικές ευθύνες μπορούν ορθά να επωμισθούν και να αναληφθούν ταυτόχρονα με τις ευθύνες της μικρότερης ομάδας. Συλλογισθείτε σ' αυτό. Η ενόραση δεν αποκαλύπτει τον τρόπο που μπορεί να τροφοδοτήσει τη φιλοδοξία, ούτε τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να ικανοποιηθεί η επιθυμία για ιδιοτελή πρόοδο.

- "Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας", A.A.Bailey