Οι Δημιουργικές Ιεραρχίες
 |
| Αγνώστου - "On the writing of the insane", G. Mackenzie Bacon, M.D. |
Θα ήταν εδώ κατάλληλο να παρεμβάλω ένα διάγραμμα ή πίνακα που θα υποδείκνυε μερικές απ’ αυτές τις αλληλεξαρτώμενες ενέργειες οι οποίες επιδρούν, διατρέχουν, επιστρέφουν, διεγείρουν και ενεργοποιούν κάθε τμήμα του ηλιακού μας συστήματος. Εφελκύουν συνειδητή ανταπόκριση μόνο όταν ο φορέας έκφρασης και ανταπόκρισης είναι επαρκής στην κρούση και αυτή η δήλωση ισχύει για τον ηλιακό Λόγο, τους πλανητικούς Λόγους και για όλες τις μορφές σε κάθε βασίλειο στον πλανήτη μας. Υπάρχει βέβαια ασυνείδητη αντίδραση, αλλά σε γενική ή μαζική κλίμακα και μεγάλο μέρος της διαχύνεται σε μας από τους μακρινούς αυτούς αστερισμούς μέσω της πέμπτης Δημιουργικής Ιεραρχίας. Αυτή η Ιεραρχία που βρίσκεται στο χείλος της απελευθέρωσης, εντοπίζεται στο διανοητικό επίπεδο της συνείδησης και μπορεί συνεπώς να χρησιμοποιηθεί σαν εστιακό σημείο και διαβιβαστής των ανώτερων ενεργειών στο ηλιακό σύστημα και τον πλανήτη μας. Αυτή η Ιεραρχία επηρεάζει και επηρεάζεται από την έβδομη Ακτίνα της Μαγικής Τάξης και της Τελετουργικής Οργάνωσης. Η βασική λειτουργία αυτής της ακτίνας είναι να συσχετίσει το πνεύμα και την ύλη και να δημιουργήσει την εκδηλωμένη μορφή. Το σημείο του ζωδιακού με το οποίο συνδέεται στενά είναι ο Καρκίνος, που είναι ένα μαζικό ζώδιο και μια από τις “πύλες” προς την εκδηλωμένη ζωή. Οι ακόλουθες πληροφορίες σχετικά με τις Ιεραρχίες μπορεί να φανούν χρήσιμες. Συγκεντρώθηκαν από διάφορες πηγές.
Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω εδώ, ότι τα επτά πεδία του ηλιακού μας συστήματος είναι τα επτά υποπεδία του κοσμικού φυσικού πεδίου. Οι τέσσερις Δημιουργικές Ιεραρχίες που ήδη απελευθερώθηκαν, εστιάζονται τώρα στο κοσμικό αστρικό πεδίο, απ’ όπου και η ισχύς τους ακόμη κι όταν είναι εκτός εκδήλωσης. Η πέμπτη Δημιουργική Ιεραρχία υφίσταται στο ανώτατο αιθερικό επίπεδο και θα συναντήσει τις τέσσερις άλλες Ιεραρχίες όταν η έκτη Δημιουργική Ιεραρχία σταθεί στο ύψος της κοσμικής ευκαιρίας και προσεγγίσει την απελευθέρωση. Τα παρακάτω είναι μια ταξινόμηση που παρουσιάζει μερικές από τις αστρολογικές σχέσεις αναφορικά με:
1. Τον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου.
2. Τις Πλειάδες ή τις Επτά Αδελφές.
3. Τον Σείριο.
4. Τα επτά ηλιακά συστήματα.
1. Η Ιεραρχία των Δημιουργικών Δυνάμεων διαιρείται εσωτερικά σε επτά (4 και 3) μέσα στις Δώδεκα Μεγάλες Τάξεις.
2. Τρεις Ιεραρχίες έχουν βαθιά σημασία - στον μείζονα αυτό κύκλο - η τέταρτη ή ανθρώπινη Δημιουργική Ιεραρχία και οι δύο ντεβαϊκές Ιεραρχίες, η πέμπτη και η έκτη.
3. Η τέταρτη Δημιουργική Ιεραρχία αποτελεί στην πραγματικότητα την ένατη και γι’ αυτό ονομάζεται Ιεραρχία των Μυημένων. Μπορείτε να το δείτε αν ανατρέξετε στον πίνακα.
4. Στην Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός αναφέρεται ότι στην ένατη, δέκατη και ενδέκατη Ιεραρχία (μετρώντας από κάτω προς τα πάνω) κρύβεται το κλειδί για τη φύση του Άγκνι, του Κυρίου του Πυρός, του συνόλου της συστημικής ζωτικότητας.
5. Αν μελετηθούν οι αριθμοί που σχετίζονται μ’ αυτές τις Ιεραρχίες, θα έλθει πολύ φως στον σοβαρό σπουδαστή:
α. Οι πρώτες 5 θεωρούνται σαν καθαρές αφαιρέσεις.
β. Η Ιεραρχία Ένα έχει τους αριθμούς - 6.1.7.
Η Ιεραρχία Δύο έχει τους αριθμούς - 7.2.6.
Η Ιεραρχία Τρία έχει τους αριθμούς - 8.3.5.
Η Ιεραρχία Τέσσερα έχει τους αριθμούς - 9.4.4.
Η Ιεραρχία Πέντε έχει τους αριθμούς - 10.5.3.
Η Ιεραρχία Έξι έχει τους αριθμούς -11.6.2.
Η Ιεραρχία Επτά έχει τους αριθμούς -12.7.1.
6. Οι πρώτες τέσσερις Ιεραρχίες πέτυχαν την απελευθέρωση στο πρώτο ηλιακό σύστημα. Η επίδρασή τους φτάνει στη Γη μας με το μέσον της πέμπτης Δημιουργικής Ιεραρχίας.
7. Συνεπώς σχετίζονται με τις τέσσερις ακτίνες που λειτουργούν σαν ελάσσονες ακτίνες Ιδιότητας κάτω από τη μείζονα τρίτη Ακτίνα της Ενεργού Νοημοσύνης.
8. Οι Ιχθείς εμφανίζονται στην κορυφή της στήλης των ζωδίων γιατί κυβερνούν τον τωρινό μεγάλο αστρολογικό παγκόσμιο κύκλο των 25.000 ετών. Ήταν επίσης ένα απ’ τα δεσπόζοντα ζώδια, επηρεάζοντας τον πλανήτη μας την περίοδο της ατομικοποίησης, όταν το ανθρώπινο βασίλειο ήλθε σε ύπαρξη. Βασικά σχετίζεται με την πρώτη ή ανώτατη Δημιουργική Ιεραρχία, η οποία με τη σειρά της σχετίζεται με την τρίτη Ακτίνα της Ενεργού Νοημοσύνης. Ήταν το προϊόν του πρώτου ηλιακού συστήματος. Η ανάπτυξη της φώτισης μέσω μιας αφυπνισμένης νοημοσύνης αποτελεί τον πρώτο στόχο της ανθρωπότητας.
9. Η πέμπτη Δημιουργική Ιεραρχία (που επίσης αριθμείται 8) βρίσκεται τώρα στο χείλος της απελευθέρωσης. Συνδέεται ιδιαζόντως με τη δέκατη Δημιουργική Ιεραρχία, με τον αστερισμό του Αιγόκερου και με την ανθρώπινη προσωπικότητα που καλύπτει και κρύβει προσωρινά τη Χριστική αρχή πίσω τόσο από τη μορφή όσο και από τον νου. Το οκτώ, σύμφωνα με ορισμένα αριθμολογικά συστήματα, θεωρείται ο αριθμός του Χριστού.
10. Οι δραστηριότητες των Μείζονων και των Ελάσσονων Δομητών που εργάζονται στο δεύτερο και το τρίτο πεδίο του ηλιακού μας συστήματος, αντανακλώνται στο έργο των Σεληνιακών Κυρίων και των στοιχειακών ζωών.
11. Θα προσέξετε ότι στην ανθρώπινη Ιεραρχία δεν αποδίδεται κάποιο ιδιαίτερο στοιχείο γιατί πρέπει να τα συγχωνεύσει και να τα συνθέσει όλα. Είναι τμήμα των μεγάλων δοκιμασιών της μύησης υπό τον Σκορπιό.
12. Αυτός ο χάρτης καταρτίσθηκε μόνο σε σχέση με την τέταρτη Δημιουργική Ιεραρχία, την ανθρώπινη. Δεν σχεδιάσθηκε σε σχέση με καμιά άλλη πλανητική εκδήλωση. (Ο χάρτης προέκυψε από τις πολύ περιορισμένες γνώσεις που έχουν αποκαλυφθεί μέχρι τώρα γι’ αυτό το θέμα και υπό αυτές τις συνθήκες η ορθότητά του είναι στο μέτρο του δυνατού.)
Καθεμιά από τις επτά Ιεραρχίες των Όντων, απ’ το σύνολο των Δώδεκα, που είναι οι Δομητές ή οι Ελκτικοί Πράκτορες, είναι (στον βαθμό της) μεσολαβητές· όλες ενσωματώνουν έναν από τους τύπους δύναμης που εκπορεύονται από τους επτά αστερισμούς. Συνεπώς το μεσολαβητικό τους έργο είναι διπλό:
1. Είναι οι μεσάζοντες ανάμεσα στο Πνεύμα και την ύλη.
2. Είναι οι διαβιβαστές δύναμης από πηγές έξω από το ηλιακό σύστημα σε μορφές μέσα στο ηλιακό σύστημα.
Καθεμιά από αυτές τις ομάδες των όντων έχει παρόμοια επταδική φύση και τα σαράντα εννέα πυρά του Βράχμα είναι η κατώτατη εκδήλωση της πύρινης φύσης τους. Κάθε ομάδα μπορεί ακόμη να θεωρηθεί ότι έχει “εκπέσει” με την κοσμική έννοια, επειδή ενεπλάκη στη διαδικασία της δόμησης ή είναι κάτοχοι μορφών στον ένα ή τον άλλο βαθμό πυκνότητας.
Ιεραρχία I. Η πρώτη μεγάλη Ιεραρχία εκπορεύεται από την Καρδιά του κεντρικού Πνευματικού Ήλιου. Είναι ο ίδιος ο Υιός του Θεού, ο Πρωτότοκος με μια κοσμική έννοια, όπως ακριβώς ο Χριστός ήταν ο “Πρεσβύτερος σε μια μεγάλη οικογένεια αδελφών” και το “πρώτο άνθος του ανθρώπινου φυτού”. Το σύμβολο αυτής της Ιεραρχίας είναι ο Χρυσός Λωτός με τα δώδεκα πέταλά του κλειστά. Πρέπει να θυμάστε ότι αυτή η Ιεραρχία είναι κυριολεκτικά η έκτη, γιατί έχουν περάσει πέντε ιεραρχίες που ήταν προϊόν του προηγούμενου συστήματος, στο οποίο στόχος ήταν η Νοημοσύνη ή το Μάνας. Οι πέντε απελευθερωμένες Ιεραρχίες αποτελούν στο σύνολό τους το άθροισμα του μάνας. Η πέμπτη στη σειρά Ιεραρχία είναι εκείνη για την οποία μας λένε ότι βρίσκεται στη διαδικασία να επιτύχει την τελική απελευθέρωση ή να λάβει την τέταρτη Μύηση, που είναι η αιτία για ορισμένα φαινόμενα στον πλανήτη μας, τα οποία έδωσαν στον πλανήτη μας την ονομασία το “Άστρο της Οδύνης”. Ανάμεσα στο ζωικό βασίλειο και την πέμπτη Δημιουργική Ιεραρχία του προηγούμενου συστήματος υπάρχει ένας καρμικός δεσμός, που γίνεται αισθητός στον άνθρωπο με την αναγκαία σταύρωση της ζωώδους φυσικής φύσης, ιδιαίτερα πάνω στις σεξουαλικές γραμμές. Πρέπει να θυμόμαστε ότι οι Ιεραρχίες λειτουργούν υπό τον Νόμο της Έλξης· είναι ο νόμος των Δομητών.
Αυτή η πρώτη (έκτη) Ιεραρχία έχει σαν τύπο ενέργειάς της την πρώτη όψη του έκτου τύπου κοσμικού ηλεκτρισμού και συνεπώς χειρίζεται ειδική δύναμη σε συνδυασμό με το κατώτερο πυρ ή το “πυρ δια τριβής” όπως γίνεται αισθητό στο έκτο πεδίο. Αυτές οι ζωές αποκαλούνται “οι φλεγόμενοι Υιοί της Επιθυμίας” και ήταν οι Υιοί της Ανάγκης. Γι’ αυτούς το Αρχαίο Σχόλιο αναφέρει:
“Κάηκαν για να μάθουν. Όρμησαν μέσα στις σφαίρες. Είναι ο πόθος του Πατέρα για τη Μητέρα. Γι’ αυτό και υποφέρουν, καίγονται και ποθούν μέσα στην έκτη σφαίρα της αίσθησης”.
Ιεραρχία II. Η δεύτερη Ιεραρχία συνδέεται στενά με τη Μεγάλη Άρκτο. Μας λένε ότι εισχώρησαν μέσα από τη δεύτερη κοιλία της Ιερής Καρδιάς και (όπως αναφέρεται στη Μυστική Δοξασία) είναι τα πρωτότυπα των Ενάδων. Αποτελούν την πηγή της εναδικής ζωής, αλλά δεν είναι οι Ενάδες· βρίσκονται πολύ ψηλότερα. Αυτή η Ιεραρχία που κυριολεκτικά είναι η έβδομη, αποτελεί την εισροή στο σύστημά μας εκείνων των Ζωών, οι οποίες στο πρώτο ηλιακό σύστημα παρέμειναν στο πεδίο τους, γιατί ήταν πολύ αναμάρτητες και άγιες για να τους δοθεί ευκαιρία στην πολύ υλική και διανοητική εκείνη εξέλιξη. Ακόμη και στο τωρινό είναι αδύνατο να κάνουν κάτι περισσότερο από το να επηρεάζουν τους ενσαρκωνόμενους Τζίβα, μεταδίδοντάς τους την ικανότητα να αντιλαμβάνονται τη φύση της ομαδικής συνείδησης, την ποιότητα των επτά Ουράνιων Ανθρώπων, δίχως όμως οι ίδιες να μπορούν να εκφρασθούν πλήρως. Κάποια κλειδιά γι’ αυτό το μυστήριο θα βρεθούν αν ο σπουδαστής έχει προσεκτικά κατά νου, ότι στο ηλιακό μας σύστημα και στα επτά πεδία μας έχουμε μόνο το φυσικό σώμα του Λόγου κι ότι το φυσικό αυτό σώμα είναι ένας περιορισμός στην έκφραση της τριπλής Του φύσης. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι η πρώτη (έκτη) Ιεραρχία επιχειρεί να εκφράσει τον νοητικό κραδασμό του ηλιακού Λόγου και η δεύτερη τη συναισθηματική ή κοσμική αστρική φύση Του.
Αυτή η δεύτερη (έβδομη) Ιεραρχία έχει σαν τύπο δύναμής της τη δεύτερη όψη του έβδομου τύπου δύναμης απ’ τους πολλούς που υπάρχουν. Κάποια ιδέα για το σχετικό σημείο εξέλιξης του ηλιακού Λόγου μπορεί να αποκτηθεί αν μελετήσουμε τις διάφορες όψεις δύναμης που καταδεικνύει στην ιδιαίτερη αυτή ενσάρκωση. Αυτή η ενέργεια εξωθεί τις Ενάδες σε φυσική ενσάρκωση, γιατί γίνεται αισθητή στο έβδομο πεδίο. Οι ενέργειες που λειτουργούν είναι εκείνες που ανέλιξε ο Λόγος και αποτελούν το κέρδος των προηγούμενων ενσαρκώσεων. Αναγκαστικά υπάρχουν χάσματα και ορισμένοι τύποι δύναμης απουσιάζουν, επειδή έχει κι Αυτός πολλά ακόμη να κερδίσει κοσμικά. Είναι η ενέργεια αυτής της Ιεραρχίας, η οποία καταλήγει στην εκδήλωση του Θείου Ανδρόγυνου και των επτά κέντρων δύναμης που αποτελούν τις επτά Πνευματικές Ενέργειες.
Ιεραρχία III. Η τρίτη (ή όγδοη) Δημιουργική Ιεραρχία έχει ένα ιδιάζον ενδιαφέρον. Αποκαλούνται “οι Τριάδες”, γιατί κατέχουν τις δυναμικότητες της τριπλής ανέλιξης, νοητικής, ψυχικής και πνευματικής. Αυτές οι Τριάδες της Ζωής είναι ενδόμυχα τα τρία Πρόσωπα της Τριάδας και από μια ορισμένη σκοπιά είναι το άνθος του προηγούμενου συστήματος. Από μια άλλη σκοπιά, αν μελετηθούν σαν το “άνθος των προηγούμενων Οκτώ”, είναι τα οκταπλά σημεία που αναμένουν την ευκαιρία να αναφλεχθούν. Πρόκειται για τους ντέβα που είναι έτοιμοι να υπηρετήσουν, δηλαδή να δώσουν σε μια άλλη Ιεραρχία ορισμένες ποιότητες που λείπουν. Η Ιεραρχία αυτή θεωρείται σαν οι μεγάλοι δωρητές της αθανασίας, ενώ οι ίδιοι “απέχουν από την ενσάρκωση”. Είναι Κύριοι της Θυσίας και της Αγάπης, αλλά δεν μπορούν να περάσουν από το λογοϊκό αιθερικό σώμα στον πυκνό φυσικό φορέα.
Αυτή η τρίτη Ιεραρχία χειρίζεται την τρίτη όψη της ηλεκτρικής δύναμης του πρώτου τύπου κοσμικής ενέργειας. Αντιπροσωπεύει έναν περιοδικό κύκλο του πρώτου αυτού τύπου που συμβολίζεται με τον αριθμό 8. Οι φόρμουλες γι’ αυτές τις ηλεκτρικές ενέργειες είναι εξαιρετικά πολύπλοκες για να δοθούν εδώ, αλλά ο σπουδαστής πρέπει να έχει υπόψη του ότι αυτές οι Ιεραρχίες εκφράζουν:
1. Επταδική κοσμική ενέργεια.
2. Κοσμική πράνα.
3. Ηλιακή ενέργεια ή ηλεκτρικό πυρ, ηλιακό πυρ και πυρ δια τριβής.
Κάθε Ιεραρχία εκδηλώνει μια τριπλή ενέργεια ή μια όψη του καθενός από τα παραπάνω κι αυτό απαιτεί μια εννεαπλή διαφοροποίηση, γιατί τα δύο πρώτα είναι τριπλά όπως και το τρίτο. Η απόρριψη των Τριαδικών ζωών από τις μονάδες της τέταρτης Ιεραρχίας, εκείνης των ανθρώπινων Ενάδων, κατασταλάζει τελικά τον άνθρωπο στην όγδοη σφαίρα. Αρνείται να γίνει ένας Χριστός, ένας Λυτρωτής και παραμένει εγωκεντρικός.
Ασχοληθήκαμε με τις τρεις πρώτες Ιεραρχίες που θεωρούνται ότι πάντοτε “βλέπουν την Όψη του Κυβερνήτη της Αβύσσου” ή ότι είναι τόσο αγνές και άγιες, ώστε οι δυνάμεις Τους βρίσκονται σε αντιληπτή επαφή με την πηγή της εκπόρευσής Τους. Θα εξετάσουμε τώρα συνοπτικά δυο Ιεραρχίες που μας αφορούν άμεσα, τις ανθρώπινες αυτοσυνείδητες οντότητες. Οι δύο αυτές ομάδες είναι στην κυριολεξία τρεις, επειδή η πέμπτη Ιεραρχία είναι διπλή, γεγονός που οδήγησε σε αρκετή σύγχυση και αποτελεί την αποκρυφιστική σημασία πίσω από τον γρουσούζικο αριθμό δεκατρία. Είναι οι “Αναζητητές της ικανοποίησης” και αποτελούν την αιτία της δεύτερης πτώσης σε γέννηση, του γεγονότος πίσω από την πρόσληψη μιας κατώτερης φύσης από το Εγώ. Η τέταρτη και η πέμπτη Ιεραρχία είναι η ένατη και η δέκατη ή οι “Μυημένοι” και οι “Τέλειοι”. Όλα τα ανθρώπινα όντα ή οι “Άφθαρτοι Τζίβα” είναι εκείνοι που ανελίσσονται μέσω μιας διαβαθμισμένης σειράς μυήσεων, οι οποίες είτε αυτοπροκαλούνται είτε συμβαίνουν στον πλανήτη μας με εξωτερική βοήθεια. Επιτυγχάνουν μέσω ενός “γάμου” με την επόμενη τάξη τους, την πέμπτη. Τότε ολοκληρώνονται ή τελειοποιούνται και εξαιτίας του αποκρυφιστικού αυτού γεγονότος η τέταρτη Ιεραρχία θεωρείται αρσενική, ενώ η πέμπτη θηλυκή.
Ιεραρχία IV. Η τέταρτη Δημιουργική Ιεραρχία είναι η ομάδα στην οποία εντάσσεται η ανώτατη όψη του ανθρώπου, ο “Πατήρ εν τοις Ουρανοίς”. Αυτές οι ζωές είναι τα σημεία πυρός που πρέπει να γίνουν φλόγα· το κατορθώνουν χρησιμοποιώντας σαν μέσον την πέμπτη Ιεραρχία και τις τέσσερις θρυαλλίδες ή τις δύο διπλές κατώτερες ιεραρχίες. Έτσι μπορεί να ιδωθεί ότι όσον αφορά τον άνθρωπο, η τέταρτη, η πέμπτη, η έκτη και η έβδομη Ιεραρχία αποτελούν κατά τον κύκλο της ενσάρκωσης τον ίδιο του τον εαυτό. Είναι οι “Κύριοι της Θυσίας” και οι “Κύριοι της Αγάπης”, το άνθος του Άτμα-Βούδδι. Καθώς μελετάμε αυτές τις Ιεραρχίες, ένα από τα πιο πολύτιμα μαθήματα που πρέπει να μάθουμε είναι η θέση και η σπουδαιότητα του ανθρώπου στο σχήμα. Για παράδειγμα, η Ιεραρχία που αποτελεί την ουσία της άψαυστης Ζωής του Πνεύματος, της αρχής του Βούδδι, είναι η εσωτερική αιτία του κοσμικού γάμου του πνεύματος με την ύλη, ο οποίος βασίζεται στην αγάπη και την επιθυμία του Λόγου, αλλά κάθε Ιεραρχία εκφράζεται επίσης μέσω μιας ιδιαίτερης εκδήλωσης που καταλήγει να θεωρείται από τον πεπερασμένο ανθρώπινο νου σαν η καθαυτή Ιεραρχία. Δεν συμβαίνει όμως αυτό και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί για να διακρίνουμε ανάμεσα σ’ αυτές τις Ιεραρχίες. Αποτελούν λανθάνοντα σπέρματα κέντρων δύναμης και εκδηλώνονται υποκειμενικά· θερμαίνουν και ζωογονούν ομάδες μορφών, ανθίζουν και εκφράζονται με το μέσον κάποιας μορφής ή μιας άλλης Ιεραρχίας. Όλες αυτές οι Ιεραρχίες αλληλεξαρτώνται και ανάλογα με την περίπτωση είναι θετικές ή αρνητικές μεταξύ τους.
Όπως δηλώνεται στη Μυστική Δοξασία (I. 238), η Ιεραρχία αυτή είναι το φυτώριο των ενσαρκωμένων Τζίβα· και μεταφέρει μαζί της τα σπέρματα των Ζωών που πέτυχαν το ανθρώπινο στάδιο σε κάποιο άλλο ηλιακό σύστημα, αλλά δεν μπόρεσαν να προχωρήσουν πέρα απ’ αυτό, λόγω του ερχομού της πραλάγια, που τις έριξε σε μια λανθάνουσα κατάσταση. Η κατάσταση της Ιεραρχίας είναι παρόμοια σε κοσμική κλίμακα με την κατάσταση των σπερμάτων της ανθρώπινης ζωής, που διατηρούνται σε κατάσταση συσκότισης κατά τη διάρκεια της περιόδου ανάμεσα σε δύο αλύσους. Οι τρεις άλλες Ιεραρχίες με τις οποίες ασχοληθήκαμε (πρώτη, δεύτερη και τρίτη) είναι εκείνες που ξεπέρασαν πλήρως (σε προηγούμενες κάλπα της λογοϊκής εκδήλωσης) το ανθρώπινο στάδιο. Είναι συνεπώς αρούπα ή άμορφες ομάδες, όπως ακριβώς οι υπόλοιπες είναι ρούπα ομάδες ή εκείνες που έχουν μορφή. Η τέταρτη Δημιουργική Ιεραρχία ή η ένατη, πρέπει πάντα να θεωρείται πως καταλαμβάνει στο παρόν ηλιακό σύστημα ό,τι μπορεί να θεωρηθεί σαν τρίτη θέση:
Πρώτο, οι Ζωές ή τα τρία Πρόσωπα της Τριάδας.
Δεύτερο, τα Πρωτότυπα του ανθρώπου, τα επτά Πνεύματα.
Τρίτο, ο άνθρωπος ή η κατώτατη εκδήλωση της αυτοσυνείδητης όψης του Πνεύματος.
Αυτό χρειάζεται να εξετασθεί προσεκτικά και δεν αφορά τη μορφική όψη αλλά αποκλειστικά τη φύση των Ζωών, οι οποίες εκφράζονται μέσω άλλων ζωών που είναι επίσης αυτοσυνείδητες ή πλήρως νοήμονες. Αυτό δεν ισχύει για ορισμένες Ιεραρχίες. Οι τέσσερις κατώτερες Ιεραρχίες αφορούν όλες την εκδήλωση στους τρεις κόσμους ή στο πυκνό φυσικό σώμα του ηλιακού Λόγου. Είναι εκείνες που μπορούν να εγκαταλείπουν ή να διαπεράσουν το αιθερικό σώμα του ηλιακού Λόγου και να πάρουν μορφές που αποτελούνται από αεριώδη, υγρή ή πυκνή ουσία. Οι άλλες δεν μπορούν. Η φυσική γέννηση τους είναι αδύνατη.
Οι σπουδαστές πρέπει να έχουν κατά νου ότι από τη σκοπιά του Λόγου οι ηλιακοί Άγγελοι πάνω στο νοητικό πεδίο (το πέμπτο υποπεδίο του κοσμικού φυσικού πεδίου) βρίσκονται σε φυσική ενσάρκωση και το γεγονός αυτό αναφέρεται σαν “δεύτερη πτώση”. Η πρώτη πτώση αφορά την πρόσληψη μορφής από κοσμική αιθερική ύλη, όπως στην περίπτωση των Ουράνιων Ανθρώπων, των πρωτότυπων των ανθρώπινων τζίβα. Στην τελευταία αυτή περίπτωση τα σώματα που χρησιμοποιούν αποκαλούνται “άμορφα” από τη δική μας σκοπιά και είναι “ζωτικά σώματα” που εμψυχώνονται από κοσμική πράνα. Στη δική μας περίπτωση και στην περίπτωση των υπόλοιπων ομάδων, οι μορφές αποτελούνται από ουσία των τριών κατώτερων πεδίων (την οποία ο Λόγος δεν θεωρεί αρχή) και συνεπώς από ύλη που εξακολουθεί να ανταποκρίνεται στον κραδασμό του προηγούμενου συστήματος. Αυτό σημαίνει ότι οι τέσσερις κατώτερες Ιεραρχίες είναι οι συνδετικοί κρίκοι ανάμεσα στη ζωή του παρελθόντος και του μέλλοντος. Είναι το παρόν. Δεν αποπεράτωσαν τις επαφές τους με την ενεργό νοήμονα αρχή της προηγούμενης κάλπα κι έτσι πρέπει να συνεχίσουν τέτοιες επαφές στην τωρινή. Θα τις ολοκληρώσουν σ’ αυτό το σύστημα και οι τέσσερις θα γίνουν τρεις και θα αποτελέσουν τότε τις τρεις ανώτερες αρούπα Ιεραρχίες του επόμενου συστήματος.
Προτού συνεχίσουμε την εξέταση των ιδιαίτερων Ιεραρχιών, πρέπει να τονίσουμε πως ορισμένες από αυτές χαρακτηρίζονται “δεσπόζουσες ιεραρχίες” και άλλες “επικουρικές ιεραρχίες”. Μ’ αυτό εννοούμε ότι στο παρόν ηλιακό σύστημα ορισμένες εκφράζονται πληρέστερα από άλλες κι αυτό έχει αναγκαστικά σαν επακόλουθο ο κραδασμός τους να γίνεται πιο αισθητός από τον κραδασμό των επικουρικών ομάδων. Οι δεσπόζουσες ομάδες είναι η δεύτερη, η τέταρτη και η πέμπτη, επειδή:
α. Η δεύτερη αποτελεί τη μεγάλη έκφραση της δυαδικότητας, του Υιού καθώς ζωογονεί τον Ήλιο.
β. Η τέταρτη είναι η Ιεραρχία των ανθρώπινων Ενάδων που είναι οι μεσολαβητές ή οι συνθέτες· εκφράζουν το κέρδος του Συστήματος 1 και τον στόχο του Συστήματος 2.
γ. Η πέμπτη ή δέκατη συνδέεται στενά με τις πέντε απελευθερωθείσες Ιεραρχίες και αποτελεί μια έκφραση της συνθέτουσας ζωής τους. Θα μπορούσε λοιπόν να ειπωθεί, ότι η πέμπτη Ιεραρχία αντιπροσωπεύει τις πέντε απελευθερωθείσες ομάδες και η τέταρτη είναι η αντιπροσωπευτική ομάδα σ’ αυτό το σύστημα, ενώ η δεύτερη αντιπροσωπεύει (για τον άνθρωπο ή τις ενωμένες δύο αυτές ομάδες) την όψη Πνεύμα, τον Πατέρα, τον Άγνωστο.
Ιεραρχία V. Η πέμπτη Δημιουργική Ιεραρχία είναι η πλέον μυστηριώδης, όπως μπορούμε να διαπιστώσουμε από τη μελέτη της Μυστικής Δοξασίας. Το μυστήριο αυτό προκύπτει από τη σχέση της πέμπτης Ιεραρχίας με τις πέντε απελευθερωθείσες ομάδες. Αυτή η σχέση αναφορικά με τον ιδιαίτερο πλανήτη μας, που δεν είναι ένας ιερός πλανήτης, μπορεί να κατανοηθεί κάπως μόνο αν ανατρέξουμε στην ιστορία του Βούδδα και του έργου Του. Στον τρίτο τόμο της Μυστικής Δοξασίας υπάρχει ένας υπαινιγμός για το τελευταίο. Συμμετοχή σ’ αυτό το μυστήριο έχει επίσης η σχέση της πέμπτης Ιεραρχίας με έναν ορισμένο αστερισμό. Κρύβεται στο κάρμα του ηλιακού Λόγου και αφορά τη σχέση Του με έναν άλλο ηλιακό Λόγο και την αλληλεπίδραση της δύναμης ανάμεσά Τους σε μια μεγάλη μαχακάλπα. Αυτό είναι το αληθινό “μυστικό του Δράκοντα” και η επίδραση του δράκοντα ή η “οφιοειδής ενέργεια” ήταν εκείνη που προκάλεσε την εισροή της μανασικής ή νοητικής ενέργειας στο ηλιακό σύστημα. Σε άμεση εξάρτηση από το κάρμα των δύο αυτών κοσμικών Οντοτήτων βρίσκεται το κάρμα μιας μικρότερης κοσμικής Οντότητας, που είναι η Ζωή του πλανήτη μας, ο πλανητικός μας Λόγος. Στο τριπλό αυτό κάρμα οφείλεται η εμφάνιση στην εποχή των Λεμουρείων της “θρησκείας του όφεως” και των “Όφεων ή Δρακόντων της Σοφίας”. Είχε σχέση με την ηλιακή και πλανητική Κουνταλίνι ή το Οφιοειδές πυρ. Ένας υπαινιγμός βρίσκεται στο γεγονός ότι ο αστερισμός του Δράκοντα και ο ένας που είναι μεγαλύτερος από τον Λόγο μας, έχουν την ίδια σχέση που έχει το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης με το ανθρώπινο ον. Αφορά τη διέγερση και τη ζωογόνηση μ’ έναν επακόλουθο συντονισμό των εκδηλωνόμενων πυρών. Ένα κλειδί για το μυστήριο βρίσκεται επίσης στη σχέση αυτής της πέμπτης ομάδας με τους δύο συμβαλλόμενους πόλους. Αποτελούν τους πενταπλούς Δεσμούς, τους “Πράους Ενοποιητές” και τους “Χορηγούς της Εξιλέωσης”. Από εσωτερική άποψη είναι οι “Σωτήρες της Φυλής” και απ’ Αυτούς εκπορεύεται εκείνη η αρχή η οποία - σε συνδυασμό με την ανώτατη όψη - ανυψώνει την κατώτερη όψη στον Ουρανό. Όταν αυτά τα μυστήρια μελετηθούν διεξοδικά και εφαρμοσθούν κατάλληλα στη ζωή των πιο μεγάλων εκφραστών της αρχής της ενοποίησης, θα γίνει φανερό πόσο μεγάλη και σημαντική είναι η θέση τους στο σχήμα. Αυτός είναι και ο λόγος που οι μονάδες της πέμπτης Ιεραρχίας αποκαλούνται “Οι Καρδιές της Πύρινης Αγάπης”· λυτρώνουν με την αγάπη και με τη σειρά Τους οι ζωές αυτές είναι ιδιαζόντως πλησίον της μεγάλης Καρδιάς της Αγάπης του ηλιακού Λόγου. Συνεπώς οι μεγάλοι αυτοί λυτρωτικοί Άγγελοι που στο αληθινό τους πεδίο, το νοητικό, είναι οι Υιοί των Ανθρώπων, απεικονίζονται πάντα με τη μορφή των δωδεκαπέταλων λωτών - κι ο συμβολισμός αυτός τους συνδέει με τον “Υιό της Θείας Αγάπης”, το εκδηλωμένο ηλιακό σύστημα, το οποίο λέγεται πως είναι ένας κοσμικός δωδεκαπέταλος λωτός, καθώς και με τον λογοϊκό αιτιώδη λωτό που έχει επίσης φύση δωδεκαπέταλου λωτού. Κατά συνέπεια έχουμε ένα άμεσο ρεύμα ενέργειας που ρέει μέσα από:
α. Τον λογοϊκό δωδεκαπέταλο εγωικό λωτό, το κοσμικό νοητικό πεδίο.
β. Τον ηλιακό δωδεκαπέταλο λωτό.
γ. Την πλανητική λογοϊκή καρδιά, που είναι επίσης ένας δωδεκαπέταλος λωτός.
δ. Τον δωδεκαπέταλο ανθρώπινο εγωικό λωτό στο νοητικό πεδίο.
ε. Το δωδεκαπέταλο καρδιακό κέντρο στο ανθρώπινο ον.
Ή για να το διατυπώσουμε αλλιώς, η ενέργεια ρέει άμεσα από:
α. Τον ηλιακό Λόγο μέσω τριών μεγάλων κοσμικών κέντρων:
1. Τον κεντρικό πνευματικό Ήλιο.
2. Την καρδιά του Ήλιου.
3. Τον φυσικό Ήλιο.
β. Το καρδιακό κέντρο του πλανητικού Λόγου, που εντοπίζεται στο τέταρτο κοσμικό αιθερικό πεδίο (το βουδδικό μας πεδίο).
γ. Τον εγωικό λωτό ενός ανθρώπινου όντος στο νοητικό πεδίο, που αντιστοιχεί κυριολεκτικά στην “καρδιά του Ήλιου”. Το εναδικό σημείο είναι μια αντανάκλαση του “κεντρικού πνευματικού Ήλιου” στο ανθρώπινο σύστημα.
δ. Το καρδιακό κέντρο του ανθρώπου στο αιθερικό πεδίο του φυσικού πεδίου, το οποίο με τη σειρά του αντιστοιχεί στον φυσικό Ήλιο.
Έτσι, το μικροσκοπικό άτομο συνδέεται με τη μεγάλη κεντρική Ζωή του ηλιακού συστήματος. Αυτή η πέμπτη Ιεραρχία είναι επίσης, σύμφωνα με τον νόμο, ένας διανομέας ενέργειας στο πέμπτο υποπεδίο κάθε πεδίου του συστήματος. Θα πρέπει ωστόσο να έχουμε υπόψη, ότι στους τρεις κόσμους πρόκειται για το πέμπτο υποπεδίο, μετρώντας από πάνω προς τα κάτω, ενώ στους κόσμους της υπερανθρώπινης εξέλιξης πρόκειται για το πέμπτο, μετρώντας από κάτω προς πάνω. Αυτή η Ιεραρχία χειρίζεται, όπως γνωρίζουμε, τις δύο όψεις του μάνας, μια για τους τρεις κόσμους και μια που γίνεται αισθητή σε ανώτερες σφαίρες. Είναι αναγκαίο να έχετε κατά νου ότι όλες αυτές οι ομάδες (ακόμη κι όταν αποκαλούνται “άμορφες”) είναι οι αληθινές μορφές όλων όσων υπάρχουν, γιατί όλες βρίσκονται στο αιθερικό σώμα του ηλιακού ή του πλανητικού Λόγου. Το σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί προσεκτικά. Οι σπουδαστές θεωρούσαν για πολύ καιρό ότι η μορφή ήταν το πυκνό φυσικό σώμα, ενώ για τον αποκρυφιστή το φυσικό σώμα δεν είναι η μορφή, αλλά μια χονδροειδής μάγια ή πλάνη και η αληθινή μορφή είναι το σώμα της ζωτικότητας. Συνεπώς, αυτές οι Ιεραρχίες είναι το άθροισμα των ζωτικών ζωών και το υπόστρωμα ή η ουσία όλων όσων υπάρχουν. Θα μπορούσαμε να εξετάσουμε το θέμα ως εξής:
α. Οι τέσσερις ανώτερες ομάδες είναι οι Ιεραρχίες που εκφράζονται δια των τριών κοσμικών αιθέρων, του δεύτερου, του τρίτου και του τέταρτου.
β. Οι δύο κατώτατες ομάδες απαρτίζονται από τις ζωές που απαντώνται να λειτουργούν σαν ενελικτική ύλη (οργανωμένη και ανοργάνωτη) του λογοϊκού πυκνού φυσικού σώματος, του υγρού και αεριώδους, με τη ζωντανή ουσία των τεσσάρων ανώτερων υποπεδίων του συστημικού πυκνού φυσικού σώματος.
γ. Η πέμπτη Ιεραρχία κατέχει μια ενδιαφέρουσα θέση σαν το “μεσολαβητικό” σώμα ανάμεσα στις τέσσερις ανώτερες και σ’ εκείνες που βρίσκονται στα τρία κατώτερα υποπεδία. Υπάρχει μια ζωτική και σημαντική αντιστοιχία ανάμεσα στα επτά κεφαλικά κέντρα και τις επτά ομάδες εγώ στο νοητικό πεδίο και υπάρχει μια αποκρυφιστική αναλογία ανάμεσα στα τρία κεφαλικά κέντρα (επίφυση, υπόφυση και το κέντρο άλτα μάγιορ) και στην έκφραση των επτά αυτών ομάδων εγώ στους τρεις κόσμους. Αυτό είναι ένα πολύ εσωτερικό γεγονός και όλοι οι σπουδαστές που διαλογίζονται πάνω στους νόμους της ενοποίησης πρέπει να λάβουν υπόψη τους αυτή την αναλογία.
Θα ήταν χρήσιμο να θυμάστε τη θέση αυτών των Ιεραρχιών μέσα στο γενικό σχήμα και να αντιληφθείτε ότι πάνω στο άθροισμα των ζωτικών αυτών σωμάτων συσσωρεύεται σταδιακά η πυκνή εκδήλωση την οποία θεωρούμε σαν εξελικτική ύλη. Οι μορφές δομούνται (από τη μορφή όλων των ατόμων μέχρι το σώμα του εγώ και από τη μορφή ενός λουλουδιού μέχρι τον απέραντο πλανητικό ή ηλιακό λωτό) επειδή οι Ιεραρχίες υφίστανται σαν το άθροισμα των σπερματικών ζωών, προσφέροντας την παρώθηση, παρέχοντας το πρότυπο και προμηθεύοντας μέσω της καθαυτής τους ύπαρξης ολόκληρο τον λόγο ύπαρξης όλων όσων απαντώνται σε όλα τα πεδία.
Ιεραρχίες VI και VII. Η έκτη και η έβδομη Ιεραρχία, οι οποίες παρέχουν τις ουσιώδεις μορφές των τριών κόσμων, έχουν ζωτική χρησιμότητα και κατέχουν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα θέση. Από τη λογοϊκή σκοπιά θεωρούνται πως δεν προσφέρουν αρχές, αλλά από τη σκοπιά του ανθρώπου του προσφέρουν πράγματι τις κατώτατες αρχές του. Η σχέση τους με τον Λόγο είναι ανάλογη προς τη σχέση του πυκνού φυσικού σώματος με τον άνθρωπο και ό,τι αφορά την εξέλιξη του ανθρώπου πρέπει (στην ιδιαίτερη αυτή θέση) να εξετάζεται σαν να λαμβάνει χώρα μέσα στον φυσικό λογοϊκό φορέα. Ασχολούνται με την κατάδειξη της φυσικής ενέργειας· με την πραγμάτωση όλων των θείων σκοπών στον φυσικό φορέα και με τη φυσική οργάνωση μιας ορισμένης μεγάλης κοσμικής Ζωής. Τα παραπάνω ισχύουν ιδιαίτερα όταν θεωρούμε τις δύο υπό εξέταση Ιεραρχίες. Αποτελούν το έσχατο κατάλοιπο του προηγούμενου συστήματος και την ενέργεια εκείνης της ύλης (υγρής, αεριώδους και πυκνής) την οποία ο κραδασμός του λογοϊκού μόνιμου ατόμου (στο πεδίο του άδι) προσελκύει κατά τη δόμηση της θείας μορφής. Για σκοπούς διευκρίνισης και γενίκευσης μπορούμε να σημειώσουμε, ότι η έβδομη Ιεραρχία είναι η ζωή ή η ενέργεια που εντοπίζεται στην καρδιά κάθε ατόμου, η θετική του όψη, ενώ η έκτη Ιεραρχία είναι η ζωή των μορφών όλων των αιθερικών σωμάτων κάθε απτού αντικειμένου. Η λειτουργία αυτής της Ιεραρχίας περιγράφεται πολύ καλά με τα ακόλουθα λόγια του Αρχαίου Σχολίου:
“Οι ντέβα αφουγκράζονται τη λέξη που εκφωνείται. Θυσιάζονται και από τη δική τους ουσία δομούν την επιθυμητή μορφή. Αντλούν τη ζωή και το υλικό από τον εαυτό τους και υπακούουν στη θεία παρώθηση.”
- 'Εσωτερική Αστρολογία', Alice A. Bailey
