Οι Τετράδες Που Πρέπει Να Αναγνωρισθούν

"Eternal Cosmos", Daniel Martin Diaz

ΚΑΝΟΝΑΣ ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΡΙΤΟΣ

Ο μάγος πρέπει να αναγνωρίσει τους τέσσερις. Να σημειώσει στο έργο του τη χροιά του ιώδους που μαρτυρούν κι έτσι να κατασκευάσει τη σκιά. Όταν συμβεί αυτό, η σκιά ντύνεται και οι τέσσερις αποβαίνουν οι επτά.

Ο κανόνας αυτός είναι για μένα από τους πιο δύσκολους να εξηγήσω και ο λόγος γι’ αυτό είναι τριπλός:

Πρώτον: Ο αριθμός των ανθρώπων σε φυσική ενσάρκωση την εποχή αυτή, που μπορούν να εργασθούν με έναν αληθινά δημιουργικό τρόπο και να ωφεληθούν από τις πληροφορίες που δίνονται σε αυτόν τον Κανόνα, είναι εξαιρετικά μικρός. Μόνο στον λευκό μάγο και τον έμπειρο στο έργο του μπορεί να δοθεί η πραγματική ερμηνεία. Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος στη μετάδοση της σημασίας αυτών των κανόνων σε όσους δεν έχουν τα προσόντα να εργασθούν ορθά. Θα εξετάσουμε λοιπόν τα προσόντα που απαιτούνται από όσους δικαιούνται αυτή τη γνώση, έτσι ώστε ο σπουδαστής να μπορέσει να αρχίσει να αναπτύσσει μέσα του εκείνο που λείπει.

Δεύτερον: Ο κίνδυνος των λεπτομερών και αναλυτικών οδηγιών βρίσκεται στο γεγονός, ότι αν επρόκειτο να δοθούν τώρα στον κόσμο, θα πλημμυρίζαμε από σκεπτοµορφές, οι οποίες θα δημιουργούνταν για να εκφράσουν καθαρά ιδιοτελή επιθυμία και θα παρασυρόταν σε δραστηριότητα νοητική ύλη, που θα ακολουθούσε τις φαντασιώσεις και τις ιδιοτροπίες των ανεξέλικτων σε πνευματικές γραµµές. Πρέπει να θυμάστε πως κάθε ανθρώπινη σκέψη, είτε πρόκειται για τις ισχυρές μαζικές σκέψεις είτε για τις ατομικές δυναμικές ιδέες, πρέπει τελικά να προβάλει αντικειμενικά στο φυσικό πεδίο. Είναι αναπόφευκτος και αναλλοίωτος κανόνας και η δέουσα εξέταση αυτού του νόμου, που διέπει τη νοητική ουσία, θα φανερώσει τον κίνδυνο της εσφαλμένης σκέψης και τη δύναμη της ορθής. Η ισχύς της ανθρώπινης σκέψης την εποχή αυτή έχει πρωτίστως μαζική περιγραφή, γιατί λίγοι είναι εκείνοι που μπορούν να σκεφθούν δημιουργικά. Η κοινή γνώμη, οι μαζικές ιδέες, οι τάσεις της ανθρώπινης επιθυμίας και σκέψης δεν είναι αυτή την εποχή ανώτερης τάξης και η φυσική καταστάλαξη αυτών των αόριστων και ατελών σκέψεων - που χαρακτηρίζονται από τεράστια ομοιότητα, χρωματίζονται από ιδιοτελή πρόθεση και προσωπική έμφαση και βασίζονται σε συμπάθειες και αντιπάθειες, προκαταλήψεις και πόθους - μπορεί να ιδωθεί στην πιο ενδιαφέρουσα μορφή. Η τεράστια συσσώρευση εντόμων, που λυμαίνονται τώρα τον πλανήτη μας και προκαλούν αυξημένο ενδιαφέρον στον επιστήμονα, τον γεωπόνο και όλους όσοι ασχολούνται με την ευημερία του ανθρώπινου ζώου, είναι άμεσο αποτέλεσμα της καταστάλαξης της σκέψης. Δεν έχω χρόνο να επεκταθώ στο γεγονός αυτό, αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι καθώς οι άνθρωποι θα μαθαίνουν να σκέφτονται με περισσότερη ανιδιοτέλεια και μεγαλύτερη αγνότητα και καθώς η κακεντρέχεια, το μίσος και ο ανταγωνισμός θα δίνουν τη θέση τους στην αδελφοσύνη, την καλοσύνη και τη συνεργασία, η μάστιγα των εντόμων, όπως ονομάζεται τώρα, σίγουρα θα χαθεί.

Τρίτον: Μια άλλη δυσκολία βρίσκεται στο γεγονός ότι σήμερα είναι πιο εύκολο να αποδειχθεί ότι υπάρχει βασίλειο του νου, από το να αποδειχθεί ότι υπάρχει βασίλειο του αιθέρα, παρότι οι επιστήμονες χρησιμοποιούν πλατιά τη λέξη. Αυτός ο κανόνας αφορά τις τέσσερις βαθμίδες αιθερικής ουσίας, που συνιστά το αιθερικό περικάλυµµα όλων των μορφών στη φύση, από ένα βουνό μέχρι ένα μυρμήγκι και από ένα φυτό μέχρι ένα άτομο. Ορισμένοι επιστήμονες αναγνωρίζουν το γεγονός του αιθερικού σώματος, ένας τεράστιος αριθμός όμως δεν το αναγνωρίζει και από τη σκοπιά των μαζών της ανθρωπότητας παραμένει απαρατήρητο. Εκείνο που βρίσκεται πλησιέστερά μας και στο άμεσο προσκήνιο, συχνά παραβλέπεται και θα ήταν ενδιαφέρον για όσους από μας διδάσκουν και καθοδηγούν, να σημειώσουν πόση μεγάλη έμφαση τίθεται στα ψυχικά και τα αστρικά φαινόμενα και πόσο λίγη προσοχή δίνεται στις πιο καταφανείς και ευδιάκριτες αιθερικές μορφές και δυνάμεις!

Εφόσον υπάρξει μια ελαφρά αλλαγή του τωρινού τρόπου οπτικής εστίασης, θα διαπιστωθεί ότι το ανθρώπινο μάτι είναι σε θέση να περιλάβει ένα ολοκληρωτικά νέο πεδίο αντίληψης και επίγνωσης. Τυφλά οι άνθρωποι ενδοστρέφουν τη συνείδησή τους, αποκτούν επίγνωση των αστρικών αντικειμένων και του απατηλού εκείνου κόσμου των συνεχώς μεταβαλλόμενων μορφών στις οποίες ζούμε, κινούμαστε και υπάρχουμε κι όμως αποτυγχάνουν να δουν εκείνο, που βρίσκεται εντελώς μπροστά τους. Οι τρεις αυτές δυσκολίες:

1. Της έλλειψης προσόντων,

2. Των κινδύνων που ενυπάρχουν στην ασυνείδητη δόμηση μορφών,

3. Της αιθερικής τύφλωσης,

καθιστούν αδύνατο να παρουσιάσω με τη δέουσα πληρότητα αυτόν τον Κανόνα και να διασαφηνίσω το έργο στα αιθερικά επίπεδα, απ᾿ όπου και η σχετική συντομία της διευκρίνισης. Πραγματευόμενος το θέμα των προσόντων και απαντώντας στο ερώτημα: “Τι συνιστά τον αναγκαίο εξοπλισμό ενός λευκού μάγου;” θα έλεγα ένα πράγμα: Όλοι οι σπουδαστές αντιλαμβάνονται ότι ορισμένες απαιτήσεις πρέπει να ικανοποιηθούν, αν πρόκειται να εμπιστευθούν σ’ έναν άνθρωπο κάποιο μέτρο κατανόησης της τεχνικής του Μεγάλου Έργου. Θεωρώ όμως σαν δεδομένο, ότι τα προσόντα του χαρακτήρα δεν είναι εκείνα στα οποία αναφέρεται το ερώτημά μας. Όλοι οι ζηλωτές γνωρίζουν και διδάχθηκαν ανά τους αιώνες, ότι ένας καθαρός νους και μια αγνή καρδιά, η αγάπη της αλήθειας και μια ζωή υπηρεσίας και ανιδιοτέλειας είναι βασικές απαιτήσεις και εκεί που λείπουν, τίποτε δεν ωφελεί και κανένα από τα μεγάλα μυστικά δεν μπορεί να κοινοποιηθεί. Θα μπορούσατε κάλλιστα να πείτε εδώ: Διδαχθήκαμε επίσης ότι υπάρχουν εκείνοι που εργάζονται με τους τέσσερις αιθέρες και αναμφίβολα εκτελούν μαγικές πράξεις, όμως δεν διαθέτουν αυτή την ουσιαστική αγνότητα και την αγαπητική καλοσύνη στην οποία αναφερθήκαμε. Αυτό αληθεύει αναμφίβολα. Ανήκουν σε μια ομάδα εργατών με την ύλη, που αποκαλούμε Μαύρους Μάγους. Είναι πολύ αναπτυγμένοι διανοητικά και μπορούν να κινητοποιήσουν τη νοητική ουσία ή υλικό του νου με τέτοιον τρόπο, ώστε να μπορεί να επιτύχει αντικειμενικότητα στο φυσικό πεδίο και να πραγματώσει τη βαθιά τους πρόθεση. Σχετικά με αυτήν την ομάδα υπάρχει πολλή παρανόηση και βαθιά άγνοια. Είναι ίσως καλό, γιατί το πεπρωμένο της είναι δεμένο με τη μελλοντική φυλή, την έκτη και το τέλος της και η κατάπαυση των δραστηριοτήτων της θα επέλθουν στον πολύ μακρινό εκείνο αιώνα που καλείται τεχνικά Έκτος Γύρος. Το τελικό ρήγμα ή διαίρεση μεταξύ των λεγόμενων μαύρων και λευκών δυνάμεων για τον ιδιαίτερο αυτό παγκόσμιο κύκλο, θα λάβει χώρα στη διάρκεια της περιόδου της έκτης φυλετικής ρίζας του τωρινού γύρου. Προς το τέλος της έκτης φυλετικής ρίζας, πριν την εμφάνιση της έβδομης, θα έχουμε τον αληθινό Αρμαγεδδώνα για τον οποίο τόσα πολλά διδάχθηκαν. Ένας μικρός κύκλος, που αντιστοιχεί στην τελευταία αυτή μάχη και διαίρεση, θα εμφανισθεί στη διάρκεια της έκτης υποφυλής, που βρίσκεται τώρα σε διαδικασία σχηματισμού. 

[…] Η προσεχής μεγάλη διαίρεση θα έχει τις ρίζες της στον νοητικό κόσμο και θα κορυφωθεί στην έκτη υποφυλή. Στην έκτη φυλετική ρίζα θα έχει τα σπέρματα μιας τερατώδους καταστροφής στη συντονισμένη τριπλότητα του νου, του αστρικού και του φυσικού πεδίου, η οποία θα επιφέρει μια στιγμή κλιμάκωσης στην πλανητική δυαδικότητα. Παραπέρα δεν χρειάζεται να προχωρήσουμε, γιατί η ανθρωπότητα του έκτου γύρου θα έχει τόσο διαφορετική φύση από τη δική μας και εκείνοι που θα διαφοροποιηθούν στις μαύρες και τις λευκές δυνάμεις, θα μοιάζουν τόσο λίγο με ότι καταλαβαίνουμε τώρα από τις λέξεις αυτές͵ ώστε δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε με το πολύ μακρινό αυτό πρόβλημα. Να θυμάστε ότι ο αληθινός μαύρος μάγος (δεν αναφέρομαι εδώ σε κάποιο πρόσωπο με τάση στη μαύρη μαγεία) είναι μια οντότητα χωρίς ψυχή. Είναι ένα ον στο οποίο το Εγώ - όπως νοούμε σήμερα τον όρο - είναι ανύπαρκτο. Συχνά παραβλέπεται και σπάνια συλλαμβάνεται ή λέγεται ότι δεν υφίστανται σε φυσικά σώματα. Ο κόσμος τους είναι πάντα ο κόσμος της πλάνης. Εργάζονται από το κατώτερο νοητικό πεδίο στην επιθυμητική ύλη και στα αισθαντικά επιθυμητικά σώματα εκείνων, που στο φυσικό πεδίο παρασύρονται από την απάτη και είναι δέσμιοι μιας ακραίας ιδιοτέλειας και εγωκεντρισμού. Ό,τι ο αδαής αποκαλεί μαύρο μάγο στο φυσικό πεδίο είναι απλά κάποιος άνδρας ή γυναίκα που είναι ευαίσθητος σε επικοινωνία με έναν αληθινό μαύρο μάγο στο αστρικό πεδίο. Αυτή η σχέση είναι εφικτή μόνο όταν προηγήθηκαν πολλές ζωές ιδιοτέλειας, χαμηλής επιθυμίας, διεστραμμένης διανοητικής έφεσης και αγάπης του κατώτερου ψυχισμού και αυτό μόνο εφόσον ο άνθρωπος ήταν εκούσια δέσµιός τους. Τέτοιοι άνδρες και γυναίκες είναι λίγοι και απομακρυσμένοι μεταξύ τους, γιατί η αμιγής ιδιοτέλεια είναι πράγματι σπάνια. Εκεί όπου συναντάται όμως είναι εξαιρετικά ισχυρή, όπως όλες οι μονόπλευρες τάσεις.

Το κλειδί για τις απαιτήσεις ενός πιο εσωτερικού είδους μας δίνεται στον Κανόνα ΧΙΙΙ. “Ο μάγος πρέπει να αναγνωρίσει τους τέσσερις.” Υποτίθεται ότι δόμησε έναν καλό χαρακτήρα. Εκπαιδεύθηκε για υπηρεσία. Η έφεσή του είναι αληθινή και σταθερή. Ζει αγνά και ανιδιοτελώς. Κυριάρχησε κάπως την έννοια του διαλογισμού. Πρέπει τώρα να αρχίσει να εκγυμνάζεται σε ότι αποκαλείται “αποκρυφιστική αναγνώριση”. Ο κανόνας αυτός είναι ένα πολύ ενδιαφέρον παράδειγμα των πολλών εννοιών και των πολυάριθμων αντιστοιχιών, που μπορούν να μεταδοθούν με λίγες απλές λέξεις. Μας λέγεται πως πρέπει “να αναγνωρίσει τους τέσσερις”. Η Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός μας πληροφορεί:

“Αυτό σημαίνει στην κυριολεξία, ότι ο μάγος πρέπει να είναι σε θέση να διακρίνει μεταξύ των διαφόρων αιθέρων και να σημειώσει την ειδική χροιά των διαφόρων επιπέδων, εξασφαλίζοντας έτσι μια ισορροπημένη δόμηση της “σκιάς”. Τα “αναγνωρίζει” υπό την αποκρυφιστική έννοια, δηλαδή γνωρίζει τον φθόγγο και την κλείδα τους και έχει επίγνωση του ιδιαίτερου τύπου ενέργειας που ενσωματώνουν. Δεν δόθηκε επαρκής έμφαση στο γεγονός, ότι τα τρία ανώτερα επίπεδα του αιθερικού πεδίου βρίσκονται σε κραδασµική επικοινωνία με τα τρία ανώτερα πεδία του κοσμικού φυσικού πεδίου και αυτά (με το περιβάλλον σφαιροειδές τέταρτο επίπεδό τους) έχουν αποκληθεί στα αποκρυφιστικά βιβλία “αντεστραμμένη Τετρακτύς”. Η γνώση αυτή βάζει στην κατοχή του μάγου τους τρεις τύπους πλανητικής δύναμης και τον συνδυασμό τους ή τέταρτο τύπο κι έτσι αποδεσμεύει για λογαριασμό του τη ζωτική εκείνη ενέργεια, που θα οδηγήσει την ιδέα του σε αντικειμενικότητα. Καθώς οι διάφοροι τύποι δυνάμεων συναντώνται και συγχωνεύονται, μια αμυδρά σκιώδης μορφή ενδύεται πάνω στο δονούμενο αστρικό και νοητικό περίβλημα και η ιδέα του ηλιακού Αγγέλου “επιτυγχάνει συγκεκριμένη σύμπηξη”. Η πρόδηλη και πιο φανερή έννοια είναι συνεπώς η αναγνώριση των τεσσάρων αιθέρων, αλλά αυτή με τη σειρά της εξαρτάται από άλλες έννοιες και βασίζεται στην αναγνώριση άλλων τετράδων”.

Θα ήθελα να δώσω μια σύντομη περίληψη μερικών από τα προσόντα, που απαιτούνται από τον λευκό μάγο και μερικών από τις αναγνωρίσεις, που θα προβάλουν βαθμιαία στη συνείδησή του.

Πρώτον, πρέπει να αναγνωρίσει “τους τέσσερις που συνιστούν τον Έναν”. Με άλλα λόγια η πρώτη τετράδα που πρέπει να ξέρει καλά είναι εκείνη που αποτελεί ουσιαστικά τον ίδιο:

1. Φυσικό σώμα, ευαίσθητη συναισθηματική φύση, νους και ψυχή.

2. Ψυχή, νους, εγκέφαλος και ο εξωτερικός κόσμος των δυνάμεων.

3. Πνεύμα, ψυχή και σώμα μέσα στο μεγάλο Όλο.

Αυτό προϋποθέτει πραγματική πνευματική επίτευξη και επομένως την ικανότητα να λειτουργούμε σαν ψυχή. Μέχρι να επιτευχθεί αυτό, μπορεί κάποιος να είναι ζηλωτής στην άσκηση της λευκής μαγείας, αλλά δεν είναι ακόμη λευκός μάγος.

Δεύτερον, πρέπει να αναγνωρίσει “την πόλιν ήτις τετράγωνος κείται”. Πρέπει να κατανοήσει την έννοια του “άνθρωπος, ο κύβος” και αυτό με τρεις τρόπους:

1. Τον εαυτό του σαν ανθρώπινο ον.

2. Τον συνάνθρωπό του σε σχέση με τον εαυτό του και το Όλο. 

3. Το τέταρτο βασίλειο της φύσης, το ανθρώπινο βασίλειο, θεωρώντας ολόκληρο το βασίλειο αυτό σαν οντότητα, μια οργανωμένη ζωή, που λειτουργεί στο φυσικό πεδίο, ενοικούµενη από μια ψυχή και ζωογονούμενη από το πνεύμα. Σημαίνει συνεπώς ότι σαν άνθρωπος ανταποκρίνεται στο είδος του και έχει επίσης επίγνωση του σκοπού του βασιλείου στο οποίο ανήκει. [...]

Τρίτον, ο λευκός μάγος πρέπει να αναγνωρίσει τον σταυρό που στέκει στους Ουρανούς, όπου πάνω του είναι σταυρωμένος ο κοσμικός Χριστός και στον οποίο ο λευκός μάγος, όντας κύτταρο στο σώμα του κοσμικού Χριστού, είναι επίσης σταυρωμένος. Μιλώντας τεχνικά και αστρολογικά, στον τωρινό αιώνα πρέπει να κατανοήσει την εσώτερη σημασία του Ταύρου, του Λέοντα, του Σκορπιού και του Υδροχόου, γιατί είναι δυναμικοί στον παγκόσμιο κύκλο μας. Πρέπει, αν μπορώ να το εκφράσω συμβολικά αλλά ταυτόχρονα με ακρίβεια, να είναι ικανός να εκφέρει την επίτευξη, που είναι ο στόχος της προσπάθειάς του σε καθένα από τα τέσσερα αυτά ζώδια και κάτω από τις τέσσερις αυτές δυνάμεις. Στον Ταύρο πρέπει να μπορεί να πει: “Ζητώ τη φώτιση κι είμαι ο ίδιος το φως”. Στον Λέοντα θα πει: “Γνωρίζω ότι ο εαυτός μου είναι ο ένας. Κυβερνώ με τον Νόμο”. Η λέξη που θα εκφέρει στον Σκορπιό θα είναι: “Η πλάνη δεν μπορεί να με κρατήσει. Είμαι το πουλί που πετά με τέλεια ελευθερία”. Στον Υδροχόο οι εκφερόμενες λέξεις θα είναι: “Είμαι ο υπηρέτης και είμαι ο χορηγός του ζώντος ύδατος”. Τα αποκρυφιστικά αυτά προσόντα που έθιξα επιφανειακά, πρέπει να μελετηθούν στενά από τον ζηλωτή και καθώς τα μελετά και ζει με αυτούς τους κανόνες, θα προκύψουν διάφορα άλλα προσόντα που θα τον διακρίνουν. Πρέπει να θυμάστε ότι όλα όσα είπα εδώ έχουν διαφορετικό νόημα σε κάθε πεδίο και ως προς τα επτά στάδια συνείδησης, όπως εκφράζονται στα επτά αυτά πεδία επίγνωσης.

Τέλος, όσον αφορά το ζηλωτή που διαβάζει αυτές τις οδηγίες, πρέπει να υπερβεί τις τέσσερις ευγενείς αλήθειες, να μάθει την έννοια των τεσσάρων ευαγγελίων, να κατανοήσει τη σημασία και τον σκοπό των τεσσάρων στοιχείων - γης, ύδατος, πυρός, αέρος - και μιλώντας εσωτερικά, να περάσει σαν Σωτήρας από τα τέσσερα βασίλεια. Η τελευταία φράση θα κατανοηθεί πραγματικά μόνο στην τέταρτη μύηση. Όταν το κάνει αυτό, θα μπορεί να πει: “Η επιθυμία δεν με κρατά. Στέκω πια ελεύθερος. Τα επιθυμώ όλα και τίποτε. Ζω και πεθαίνω, προσφέρομαι και σηκώνομαι πάλι. Έρχομαι και φεύγω κατά βούληση. Η γη βρίσκεται κάτω από τα πόδια μου και το ύδωρ λούζει τη μορφή μου. Το πυρ καταστρέφει αυτό που εμποδίζει τον δρόμο μου και είμαι κύριος του αέρα. Από όλο τον κόσμο των μορφών πέρασαν τα πόδια μου. Τώρα όλα υπάρχουν για μένα κι εγώ, ο υπηρέτης του όλου, παραμένω”. Μελετήστε αυτά τα λόγια και σημειώστε πως η έννοια των ιδεωδών απαιτήσεων, που αποτελούν τον εξοπλισμό του λευκού μάγου, αυξήθηκε σταθερά.

Θα μπορούσα να επεκταθώ σε πολλές άλλες τετράδες, αλλά οι λίγες που μόλις παρέθεσα, αρκούν για να δείξουν μερικές από τις αναγνωρίσεις για τις οποίες μοχθεί ο ζηλωτής. Η μόνη ακόμη που θα σημειώσω είναι εκείνη που αναφέρεται στα τέσσερα ιώδη ή τέσσερις τύπους ενέργειας, που συνιστούν το ζωτικό ή αιθερικό σώμα όλων των μορφών στον φυσικό κόσμο. Εδώ πάλι έχουμε τα ανώτερα τρία και το κατώτερο ένα, που πάντα δείχνουν τις τρεις όψεις ή αρχές της θειότητας και τη μορφή δια της οποίας οι τρεις αυτές πρέπει να εκδηλωθούν. Πνεύμα, ψυχή και σώμα εκφράζουν την ίδια ιδέα από άλλη σκοπιά, όπου προστίθεται εκείνο που παράγεται από την αλληλενέργειά τους. Πρέπει πάντα να θυμάστε ότι από τη σκοπιά της Πραγματικότητας, ό,τι αποκαλούμε πυκνό φυσικό σώμα, απτό και αντικειμενικό, δεν είναι παρά πλάνη. Τα αρχαία κείμενα μας λένε ξανά και ξανά ότι δεν είναι Αρχή. Γιατί είναι έτσι; Επειδή είναι μόνο μια εμφάνιση που προκύπτει από τη συγχώνευση των ανώτερων τριών και του τέταρτου και η εμφάνιση αυτή είναι φαντασία ή πλάσμα του ανθρώπινου νου. Δεν μιλώ με παραβολές. Εκφράζω μόνο γεγονότα της φύσης και ένα που βραδέως περιέρχεται σε ώριμη εξέταση από τους φιλοσόφους και των δύο ημισφαιρίων. Τόσο στο ηλιακό σύστημα, στον μακρόκοσμο και στον μικρόκοσμο, υπάρχουν πάντα τα τρία ανώτατα πεδία, που ενσωματώνουν τις αρχές, παράγουν τον δυναμικό σκοπό και τα οποία συνιστούν τα τέσσερα επίπεδα του αιθερικού σώματος του Θεού και του ανθρώπου. Τα τέσσερα αυτά ανακλώνται στα τέσσερα επίπεδα της αιθερικής υποδιαίρεσης του φυσικού πεδίου, όσον αφορά το φυσικό σώμα όλων των μορφών. Τα τέσσερα αυτά αιθερικά επίπεδα ή βαθμίδες ζωτικής ουσίας συνιστούν αυτό που αποκαλείται “αληθής μορφή” όλων των υλικών αντικειμένων ή φαινομένων και ανταποκρίνονται στους τέσσερις ανώτερους τύπους πνευματικής ενέργειας, που συνήθως αποκαλούμε θείους. Η σχέση αυτή μεταξύ της πρωτότυπης τριάδας, του πεδίου συγχώνευσής της και της αιθερικής αντανάκλασης απαντάται σε όλες τις μορφές ανάλογα με τον τύπο ενέργειας που επικρατεί. Σε καθένα από τα τέσσερα βασίλεια της φύσης συναντώνται και οι τέσσερις τύποι, αλλά το τέταρτο αιθερικό βρίσκεται σε μεγαλύτερο βαθμό στο ορυκτό βασίλειο παρά στο ανθρώπινο, ενώ ο ανώτατος από τους τέσσερις αιθέρες βρίσκεται σε μεγαλύτερη αναλογία στο ανθρώπινο παρά στα τρία άλλα βασίλεια. Ό,τι σας λέω τείνει να προκαλέσει σύγχυση στον νεόφυτο, γιατί οι λέξεις ενέργεια, δυναμικός σκοπός, ζωτικότητα και αιθερική ουσία σημαίνουν ελάχιστα για τον αρχάριο, αλλά χρησιμεύουν για να υποδείξουν κάποια από τη γνώση, που πρέπει να συλλάβει ο εργάτης της λευκής μαγείας. Θα μπορούσα να το διασαφηνίσω αναφέροντας, λόγου χάρη, ότι όταν εργάζεται στο ορυκτό βασίλειο, το τέταρτο βασίλειο της φύσης από τη σκοπιά του Θεού και το πρώτο από τη σκοπιά του χρόνου και του χώρου, θα εργάζεται με τον τέταρτο κοσμικό αιθέρα (βουδδική ενέργεια) χρησιμοποιώντας αιθέρα τέταρτης βαθμίδας στο δικό του σώμα σαν διαβιβαστικό πράκτορα και ούτω καθ’ εξής σε σχέση με τα τρία άλλα βασίλεια της φύσης.

Ένα από τα μυστικά που ευτυχώς δεν αποκαλύφθηκαν ακόμη, αφορά το ζήτημα αν το ανοικτό ιώδες είναι το χρώμα του ανώτατου ή του κατώτατου από τα τέσσερα και αυτό δεν πρόκειται να αποκαλυφθεί για αρκετό καιρό ακόμη. Η εξέταση των διαφόρων αυτών τετράδων, που είναι ανάγκη να κατανοήσει ο λευκός μάγος και των προσόντων που πρέπει να διαθέτει πριν του επιτραπεί γα διεξαγάγει το μαγικό έργο, οδηγεί στο ακόλουθο ερώτημα: Υπάρχει άραγε κάποια βασική φόρμουλα ή προϋπόθεση που πρέπει να διέπει τη μαγική δραστηριότητα; Το ερώτημα αυτό είναι πολύ γενικό και αόριστο, αλλά ωσότου η περιεκτικότητα του ανθρώπινου νου γίνει μεγαλύτερη από ότι είναι τώρα, τέτοια ερωτήματα θα υποβάλλονται αναπόφευκτα. Μπορώ ωστόσο να δώσω μια σύντομη απάντηση, που κρύβει μέσα της το κλειδί της όλης διαδικασίας. Όταν κατανοηθεί σωστά, θα διέπει τη μέθοδο εργασίας και τη ζωή της σκέψης του εργάτη της λευκής μαγείας. Η απάντησή μου είναι αυτή: Οι δυναμικότητες προκαλούν καταστάλαξη. Στις τρεις αυτές λέξεις βρίσκεται η όλη ιστορία. Συνοψίζουν την ιστορία του Δημιουργού, το ιστορικό της ζωής και τις περιβαλλοντικές συνθήκες κάθε ανθρώπινου όντος. Εξηγούν όλα όσα είναι και βρίσκονται πίσω από τον νόμο της Επαναγέννησης.

Οι δυναμικότητες αυτές ωθούνται σε δραστηριότητα από τη δύναμη της σκέψης και επομένως εκγυμνάζοντας τους να γίνουν δημιουργοί και διδάσκοντας τους να διέπουν και να ελέγχουν τα πεπρωμένα τους, οι Δάσκαλοι της φυλής αρχίζουν από τη νοητική όψη των ζηλωτών. Τονίζουν αυτό που διέπει τις δυναμικότητες, ασχολούνται με εκείνο που παράγει την αντικειμενική μορφή, η οποία εξειδικεύεται από αυτές, ενεργοποιείται από αυτές και εκπληρώνει τον σκοπό του Στοχαστή. Ο στοχαστής είναι λοιπόν ο ουσιώδης παράγων και θα σας είναι συνεπώς προφανές καθώς μελετάτε τα λόγια αυτά, τι ακριβώς συμβαίνει στον κόσμο σήμερα. Η ροπή του σύγχρονου πολιτισμού μας, παρά τα πολλά του λάθη και σφάλματα, είναι να δημιουργήσει στοχαστές. Η εκπαίδευση, τα βιβλία, τα ταξίδια, στις πολλές και ποικίλες μορφές τους, οι εξαγγελίες της επιστήμης και της φιλοσοφίας, η ωθούσα εσώτερη παρόρμηση που αποκαλούμε θρησκευτική, αλλά είναι στην πραγματικότητα η παρόρμηση για την αλήθεια και τη νοητική της επαλήθευση - όλοι αυτοί οι παράγοντες έχουν έναν αντικειμενικό σκοπό και αυτός είναι να δημιουργήσουν στοχαστές. Όταν έχετε έναν πραγματικό στοχαστή, έχετε έναν αρχόμενο δημιουργό και κάποιον που (ασυνείδητα στην αρχή, αλλά συνειδητά αργότερα) θα χειρίζεται δύναμη για να “κατασταλάξει” ή να προκαλέσει την εμφάνιση αντικειμενικών μορφών. Οι μορφές αυτές είτε θα είναι σύμφωνες με τον Θείο σκοπό και σχέδιο και συνεπώς θα προωθούν την πορεία της εξέλιξης, είτε θα εμψυχώνονται από προσωπική πρόθεση, θα χαρακτηρίζονται από χωριστικό, ιδιοτελή σκοπό και επομένως θα αποτελούν μέρος του έργου των οπισθοδρομικών δυνάμεων και του υλικού στοιχείου. Θα έχουν τη φύση της μαύρης μαγείας. Πάλι εμφανίζονται τα τέσσερα:

1. Ο στοχαστής.

2. Η δυναμικότητα.

3. Η ποιότητα αυτής της δυναμικότητας.

4. Η καταστάλαξη.

Η καταστάλαξη των σκεπτομορφών

Τι είναι η καταστάλαξη; Πολλοί ορισμοί θα μπορούσαν να δοθούν και οι περισσότεροι - όντες ντυμένοι με λέξεις - θα έχαναν μεγάλο μέρος της αληθινής τους σημασίας, αλλά κάποια ιδέα μπορεί να μεταδοθεί με τους ακόλουθους όρους:

“Καταστάλαξη είναι μια συγκέντρωση ενεργειών, που είναι διευθετημένες σε ορισμένη μορφή, για να εκφράσουν την ιδέα κάποιου δημιουργικού Στοχαστή, εξειδικεύονται ή χαρακτηρίζονται από τη φύση της σκέψης του και διατηρούνται στην ιδιάζουσα αυτή μορφή όσο η σκέψη του παραμένει δυναμική”.

[…] Ασφαλώς τα σύμβολα αυτά, που προβάλλουν από το μακρινό παρελθόν, αποτελούν τα σύνεργα, αν μπορώ να το εκφράσω έτσι, των Στοχαστών που καθοδηγούν τη φυλετική και πλανητική μας εξέλιξη. Το ιδιαίτερο αυτό σύμβολο μπορεί να περιγραφεί ως εξής: Ένας αστραποβόλος ήλιος αποτελεί το φόντο και ακριβώς στο κέντρο αυτού του ηλίου εμφανίζεται ένας οφθαλμός. Προβάλλοντας προς τα κάτω και δεξιά από αυτόν τον οφθαλμό, διαχύνεται ένα ρεύμα ενέργειας υπό μορφή ακτίνας φωτός. Ακτινοβολεί προς τα έξω, διευρυνόμενο στο τέλος του σε έναν δεύτερο κύκλο και σε αυτόν τον κύκλο είναι ένας σταυρός, που μοιάζει με ότι ονομάζεται Μαλτέζικος σταυρός. Στο κέντρο του σταυρού βρίσκεται ένας άλλος οφθαλμός και μέσα στον οφθαλμό η Ιερή Λέξη. Ανάμεσα στα σκέλη του σταυρού βρίσκεται η Σβάστικα της οποίας τα σκέλη προβάλλουν πίσω από τον Μαλτέζικο σταυρό. Στο κάτω μέρος της σελίδας όπου βρίσκεται το σύμβολο αυτό, βρίσκονται τέσσερις γεωμετρικές μορφές. Σε μερικές από αυτές αναφέρεται η Ε.Π.ΜΠ. η οποία τις πήρε από την αρχαία αυτή εικόνα. Είναι πολύ γνωστές αλλά σπάνια εφαρμόζονται από τους εσωτεριστές στο δημιουργικό έργο. Είναι ο κύβος, ο πεντάκτινος αστέρας, ο εξάκτινος αστέρας και το οκτάεδρο διαμάντι, που υπερτίθενται το ένα στο άλλο. Αποτελούν συνεπώς τη βάση του συμβόλου. Η Ε.Π.Μπ. αναφέρεται επίσης στο σημείο, τη γραμμή και τον κύκλο, αλλά αυτά μαζί με το τρίγωνο, εφαρμόσθηκαν εξωτερικά στη Θεότητα και το εκδηλωμένο σύμπαν. Αργότερα οι άλλες μορφές θα εφαρμοσθούν επίσης στον Θεό και τον άνθρωπο, με εξωτερική έννοια. Αλλά αυτό θα γίνει μόνο όταν οι αλήθειες της Προαιώνιας Σοφίας αναγνωρισθούν παγκόσμια. Οι νόμοι της σκέψης είναι οι νόμοι της δημιουργίας και ολόκληρο το δημιουργικό έργο διεξάγεται στο αιθερικό επίπεδο. Αυτό αποτελεί πρακτικά μια δεύτερη φόρμουλα. Ο Δημιουργός του ηλιακού συστήματος περιορίζει την προσοχή του στο έργο που εκτελείται σε ότι ονομάζουμε τα τέσσερα ανώτερα πεδία του συστήματός μας. Τα κατώτερα τρία, που απαρτίζουν το κοσμικό πυκνό φυσικό πεδίο, έχουν τη φύση καταστάλαξης. Είναι αντικειμενικά, επειδή η ύλη του χώρου ανταποκρίνεται ή προσελκύεται από τη δυναμικότητα των τεσσάρων ανώτερων αιθερικών κραδασμών. Αυτοί με τη σειρά τους ελαύνονται ή παρασύρονται σε δραστηριότητα από τη δυναμική κρούση της θείας σκέψης. Υπάρχει μια παρόμοια διαδικασία όσον αφορά τον άνθρωπο.

Μόλις ο άνθρωπος γίνει στοχαστής και μπορεί να διατυπώνει τη σκέψη του, να επιθυμεί την εκδήλωσή της και να ενεργοποιεί “με αναγνώριση” τους τέσσερις αιθέρες, η πυκνή φυσική εκδήλωση είναι αναπόφευκτη. Θα προσελκύει με την πρανική του ενέργεια, που θα χρωματίζεται από επιθυμία υψηλή ή χαμηλή και θα εμψυχώνεται από τη δυναμικότητα της σκέψης του, τόσο μέρος της ανταποκριτικής ύλης του χώρου, όσο χρειάζεται για να δώσει σώμα στη μορφή του. Μεγάλο μέρος όλων αυτών εξετάζει η Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός και επειδή οι Οδηγίες αυτές αποσκοπούν να ασχοληθούν με την εσώτερη ανάπτυξη του ζηλωτή, δεν θα προωθήσω περαιτέρω αυτές τις ιδέες, παρά θα προφητεύσω ότι σε πενήντα χρόνια η αληθινή σημασία των κατασταλάξεων θα απορροφά την προσοχή των επιστημόνων. Οι σπουδαστές του αποκρυφισμού καλά θα κάνουν να σκεφθούν προσεχτικά το ζήτημα. Μπορεί να προσεγγισθεί με δύο τρόπους. Έχουμε πρώτα από όλα τη μελέτη του αντικειμενικού κόσμου στον οποίο βρίσκεται ο ζηλωτής ατομικά. Θα χρειασθεί να εξετάσει το γεγονός ότι το σώμα εκδήλωσής του είναι μια καταστάλαξη, ότι είναι αποτέλεσμα της δυναμικής σκέψης και επιθυμίας του και της από μέρους του “αναγνώρισης” των τεσσάρων αιθέρων. Θα χρειασθεί να καταλάβει ότι αυτή η μορφή που δημιούργησε, θα διαρκεί τόσο καιρό όσο η δυναμική ισχύς της σκέψης του θα τη συγκρατεί κι ότι θα διασκορπιστεί όταν ο ίδιος (μιλώντας αποκρυφιστικά) “αποσύρει το βλέμμα του”. Θα χρειασθεί να εξετάσει επίσης ότι το περιβάλλον του είναι αποτέλεσμα του έργου ενός συνόλου ομαδικών στοχαστών - μιας ομάδας στην οποία ανήκει. Η έννοια αυτή μπορεί να ανιχνευθεί από την οικογενειακή ομάδα μέχρι την ομάδα των εγώ, τα οποία αλληλοσυνδεόμενα στενά σχηματίζουν μια ομάδα στο ανώτερο επίπεδο του νοητικού πεδίου, μέχρι και τους επτά μείζονες στοχαστές του σύμπαντος, τους Κυρίους των επτά ακτίνων. Αυτοί οι επτά με τη σειρά τους παρασύρονται σε δραστηριότητα από τους τρεις υπέρτατους εργάτες της μαγείας, την εκδηλωμένη Τριάδα. Αυτοί οι Τρεις στην κατάλληλη πορεία θα αναγνωρισθεί ότι ανταποκρίνονται στη σκέψη του Ενός Δημιουργού, του Ανεκδήλωτου Λόγου. Η λέξη “αναγνώριση” είναι μια από τις πιο σπουδαίες στη γλώσσα του αποκρυφισμού και κρατά το Κλειδί του μυστηρίου του Όντος. Σχετίζεται με την καρµική δραστηριότητα και από αυτή εξαρτώνται οι Κύριοι του Χρόνου και του Χώρου. Είναι δύσκολο να το διασαφηνίσω με απλούς όρους, αλλά μπορεί να ειπωθεί ότι το πρόβλημα του ίδιου του Θεού συνίσταται σε τούτο, ότι πρέπει να εκδηλώσει μια τριπλή αναγνώριση:

1. Αναγνώριση του παρελθόντος, που αναγκαστικά συνεπάγεται την αναγνώριση εκείνης της ύλης του χώρου, η οποία δια της παλιάς συνάφειας, χρωματίσθηκε ήδη με σκέψη και σκοπό.

2. Αναγνώριση των τεσσάρων βαθμίδων ζωών, οι οποίες πάλι μέσω παλιάς συνάφειας, είναι ικανές να ανταποκρίνονται στη νέα Του σκέψη για το παρόν και μπορούν συνεπώς να εκτελούν τα σχέδια Του και να εργάζονται σε σύμπραξη μαζί Του. Υποτάσσουν τους ατομικούς τους σκοπούς στο ένα θείο σχέδιο.

3. Αναγνώριση του αντικειμενικού σκοπού, που υφίσταται στον Νου Του. Αυτό με τη σειρά του καθιστά αναγκαία την αποκλειστική εστίαση στον στόχο και τη διατήρηση του σκοπού άθικτου σε όλη τη διάρκεια των περιπετειών του δημιουργικού έργου και παρά τη δυναμικότητα των πολλών θείων Στοχαστών, που προελκύσθηκαν σε Αυτόν από την ομοιότητα της ιδέας.

Είναι μάταιο να επιχειρήσω να αποφύγω τη χρήση προσωπικών αντωνυμιών, όταν μιλώ εικονικά και συμβολικά. Αν ο σπουδαστής έχει κατά νου ότι η προσπάθεια να αναγάγουμε τις κοσμικές αρχές και έννοιες σε λέξεις είναι καθαυτή γελοία κι ότι το μόνο πράγμα που μπορώ να κάνω είναι να παρουσιάσω μια εικόνα, τότε δεν θα προκύψει καμιά ζημιά. Αλλά οι εικόνες μεταβάλλονται, καθώς η εξέλιξη ακολουθεί τον δρόμο της και η σημερινή εικόνα σε μια μεταγενέστερη εποχή δεν θα θεωρείται καλύτερη από μια παιδική μουντζούρα. Τότε θα παρουσιασθεί μια νέα εικόνα, πιο απλή, πιο αρμονική και πιο όμορφη, ωσότου και αυτή με τη σειρά της να θεωρηθεί ανεπαρκής. Οι ίδιες αναγνωρίσεις σε μικρότερη κλίμακα διέπουν τις δραστηριότητες του ηλιακού Αγγέλου, καθώς προχωρεί στο έργο της ενσάρκωσης και της εκδήλωσης στο φυσικό πεδίο. Κι αυτός πρέπει με τη σειρά του να αναγνωρίσει την ύλη των τριών πεδίων της ανθρώπινης έκφρασης, που είναι ήδη μέσω παλιάς συνάφειας χρωματισμένη με τον κραδασμό του. Πρέπει να αναγνωρίσει τις ομάδες των ζωών με τις οποίες είχε σχέση και με τις οποίες πρέπει πάλι να εργασθεί. Τέλος, πρέπει σε ολόκληρο τον μικροσκοπικό κύκλο μιας ενσάρκωσης να διατηρεί τον σκοπό του σταθερό και να φροντίζει ώστε κάθε ζωή να προωθεί αυτόν το σκοπό σε πληρέστερη εκδήλωση και ολοκλήρωση.

Το έργο του ανθρώπινου όντος, καθώς επιχειρεί να γίνει δημιουργικός στοχαστής, βρίσκεται επίσης σε ανάλογες γραµµές. Το δημιουργικό του έργο θα είναι επιτυχές, αν μπορέσει να αναγνωρίσει τη ροπή του νου του, όπως η ροπή αυτή προβάλλει μέσω των τωρινών ενδιαφερόντων του, γιατί αυτά έχουν τις ρίζες τους στο παρελθόν. Θα είναι επιτυχές αν μπορέσει να αναγνωρίσει τον κραδασμό της ομάδας των ζωών, σύμφωνα με τη σκέψη των οποίων πρέπει να προχωρήσει το δημιουργικό του έργο, γιατί αντίθετα με τη Θεότητα του ηλιακού συστήματος, δεν μπορεί να εργασθεί μόνος. Και ποιος άραγε θα πει αν στις μείζονες εκείνες σφαίρες ύπαρξης, στις οποίες η Θεότητά μας παίζει τον ρόλο Της, είναι περισσότερο ελεύθερη από κοσμικές ομαδικές επιδράσεις από ότι είναι το ανθρώπινο άτομο από την εντύπωση των παρωθήσεων του περιβάλλοντός του; Πρέπει να αναγνωρίσει τον σκοπό για τον οποίο θεώρησε συνετό να δομήσει μια σκεπτοµορφή και πρέπει να διατηρήσει αυτόν τον σκοπό σταθερό και ανεπηρέαστο σε ολόκληρη την περίοδο της αντικειμενικότητας. Αυτό το ονομάζουμε προσηλωμένη προσοχή και το δημιουργικό αυτό έργο είναι ένας από τους μη αναγνωρισμένους προς το παρόν στόχους της διαλογιστικής διαδικασίας. Μέχρι τώρα η έμφαση δινόταν στην επίτευξη μιας εστιασμένης προσοχής και στην ανάγκη, όταν επιτυγχανόταν, να γίνει επαφή με την ψυχή, τον πνευματικό στοχαστή. Αλλά οι μεταγενέστερες δεκαετίες θα δουν να προβάλει μια τεχνική της δημιουργίας. Όταν ψυχή, νους και εγκέφαλος ενοποιηθούν και επιτευχθεί ευχέρεια στην ενοποίηση, θα δοθούν πρόσθετες οδηγίες για τη δημιουργική τέχνη. Ο διαλογισμός είναι το πρώτο βασικό µάθηµα που δίνεται, όταν οι άνθρωποι αποκτήσουν την ικανότητα να λειτουργούν στο νοητικό πεδίο. Κατά τον μεγάλο κύκλο του τροχού της επαναγέννησης “Η ιδέα του ηλιακού Αγγέλου επιτυγχάνει συγκεκριμένη σύμπηξη”.

Κάθε ζωή βλέπει να διευκρινίζεται ο αρχικός σκοπός και ο χρόνος είναι κυριολεκτικά το μήκος μιας σκέψης. Η ίδια βασική αυτή αλήθεια υπόκειται στη δημιουργία όλων των μορφών στο φυσικό πεδίο, είτε πρόκειται για τη σκεπτοµορφή που ενσωματώνει την επείγουσα επιθυμία ενός ανθρώπου για κάποιο ιδιοτελές απόκτημα, είτε για εκείνη τη σκεπτοµορφή που ονομάζουμε ομάδα ή οργάνωση, η οποία εμψυχώνεται από ανιδιοτελή σκοπό και ενσωματώνει τη μέθοδο κάποιου μαθητή για τη βοήθεια της ανθρωπότητας. Υπόκειται στο ομαδικό έργο, θεωρώντας την ομάδα σαν οντότητα. Αν μια ομάδα μπορούσε να εκτιμήσει τη δύναμη αυτού του γεγονότος και να “αναγνωρίσει” την ευκαιρία της, θα μπορούσε με την προσηλωμένη σταθερότητα σκοπού και την εστιασμένη προσοχή της στον πνευματικό αντικειμενικό σκοπό, να επιτελέσει θαύματα για τη σωτηρία του κόσμου. Καλώ εδώ όσους διαβάζουν αυτά τα λόγια, να επαναφιερωθούν και να αναγνωρίσουν την ευκαιρία, που έχουν για μια ενωμένη προσπάθεια στην παγκόσμια χρησιμότητα. Θα ήταν εδώ χρήσιμο, αν διατύπωνα τελείως απλά τις απαιτήσεις που χρειάζονται για να επιφέρουν την εκδήλωση του ατομικού πνευματικού σκοπού ή του ομαδικού πνευματικού σκοπού. Αυτές μπορούν να συνοψισθούν σε τρεις λέξεις:

1. Δύναμη.

2. Απόσπαση.

3. Μη-επίκριση.

Τόσο συχνά χρησιμοποιούνται απλές λέξεις και εξαιτίας της καθημερινής τους έννοιας, η αληθινή σημασία και η εσωτερική τους αξία χάνονται. Ας σας δώσω μερικές σκέψεις για καθεμιά από αυτές, με εφαρμογή μόνο στο δημιουργικό έργο της λευκής μαγείας. Η δύναμη εξαρτάται στην έκφραση από δύο παράγοντες:

α. Απλότητα σκοπού.

β. Έλλειψη κωλυμάτων.

Οι σπουδαστές θα έμεναν κατάπληκτοι αν μπορούσαν να δουν τα κίνητρά τους, όπως τα βλέπουμε εμείς που καθοδηγούμε, από την υποκειμενική πλευρά της εμπειρίας. Το μεικτό κίνητρο είναι παγκόσμιο. Το αγνό κίνητρο είναι σπάνιο και εκεί όπου υπάρχει, παρατηρείται πάντα επιτυχία και επίτευξη. Το αγνό αυτό κίνητρο μπορεί να είναι ολοκληρωτικά ιδιοτελές και προσωπικό ή ανιδιοτελές και πνευματικό και στο ενδιάμεσο, όσον αφορά τους ζηλωτές, μπορεί να είναι ανάμεικτο σε ποικίλο βαθμό. Ανάλογη όμως με την αγνότητα της πρόθεσης και την απλότητα του σκοπού θα είναι και η δυναμικότητα. Ο Διδάσκαλος όλων των Διδασκάλων είπε, “Εάν ο οφθαλμός σου απλούς ή, όλον το σώµα σου φωτεινόν έσται”. Αυτά τα λόγια που διακήρυξε, μας δίνουν μια αρχή που υπόκειται σε κάθε δημιουργικό έργο και μπορούμε να συνδέσουμε την ιδέα, που έντυσε με λέξεις με το σύμβολο που περιέγραψα νωρίτερα σε αυτή την πραγματεία. Δύναμη, φως, ζωτικότητα και εκδήλωση! Τέτοια είναι η αληθινή διαδικασία. Είναι λοιπόν φανερό γιατί η εκδηλωμένη μονάδα, ο άνθρωπος, προτρέπεται να είναι ζωτικός στην έρευνά του και να καλλιεργεί την έφεσή του. Όταν η έφεση αυτή είναι αρκετά ισχυρή, παροτρύνεται τότε να αποκτήσει την ικανότητα να “συγκρατεί σταθερά τον νου του στο φως”. Όταν μπορέσει να το κάνει, θα αποκτήσει δύναμη και θα διαθέτει τον απλούν εκείνον οφθαλμό, που θα οδηγήσει στη δόξα της ενοικούσας θειότητας. Πριν λοιπόν κυριαρχήσει αυτή τη διαδικασία ανάπτυξης, δεν μπορούν να του εμπιστευθούν τη δύναμη.

Η διαδικασία είναι ως εξής: Ο ζηλωτής ατομικά αρχίζει να εκδηλώνει κάπως ψυχικό σκοπό στη ζωή του στο φυσικό πεδίο. Μετουσιώνει την επιθυμία σε έφεση και η έφεση αυτή είναι ζωτική και πραγματική. Μαθαίνει την έννοια του φωτός. Όταν κυριαρχήσει την τεχνική του διαλογισμού (και με αυτή ασχολούνται επί του παρόντος ορισμένες υφιστάμενες σχολές), μπορεί να προχωρήσει στον χειρισμό της δύναμης, επειδή θα έχει μάθει να λειτουργεί σαν θείος Στοχαστής. Είναι πια συνεργάσιμος και βρίσκεται σε επαφή με τον θείο Σκοπό. Όπως όμως ξέρουν όλοι οι αληθινοί σπουδαστές, ο αριθμός των κωλυμάτων είναι λεγεών. Τα εμπόδια και τα προσκόμματα αφθονούν. Η απλότητα του σκοπού μπορεί περιστασιακά να γίνει αντιληπτή σε υψηλές στιγμές, αλλά δεν είναι πάντοτε μαζί μας. Υπάρχουν τα εμπόδια της φύσης, της κληρονομικότητας και του περιβάλλοντος, του χαρακτήρα, του χρόνου και των συνθηκών, του παγκόσμιου καθώς και του ατομικού κάρμα. Τι γίνεται τότε; Έχω μόνο μια λέξη να πω και αυτή είναι, επιμένετε. Η αποτυχία ποτέ δεν εμποδίζει την επιτυχία. Οι δυσκολίες αναπτύσσουν την ισχύ της ψυχής. Το μυστικό της επιτυχίας είναι να στέκουμε πάντοτε σταθεροί και να είμαστε απρόσωποι.

Η δεύτερη απαίτηση είναι η απόσπαση. Ο εργάτης της λευκής μαγείας πρέπει να μένει ελεύθερος όσο μπορεί από την ταύτιση με ό,τι δημιούργησε ή επιχείρησε να δημιουργήσει. Για όλους τους ζηλωτές το μυστικό είναι να καλλιεργήσουν τη στάση του θεατή και του σιωπηλού παρατηρητή και ας τονίσω τη λέξη σιωπηλός. Μεγάλο μέρος του αληθινού μαγικού έργου καταλήγει σε ένα τίποτε, λόγω της αποτυχίας του εργάτη και δοµητή της ύλης να τηρεί σιωπή. Με την πρόωρη ομιλία και την υπερβολική κουβέντα σκοτώνει εκείνο που επιχείρησε να δημιουργήσει, το παιδί της σκέψης του είναι θνησιγενές. Όλοι οι εργάτες στο πεδίο του κόσμου πρέπει να αναγνωρίσουν την ανάγκη της σιωπηλής απόσπασης και το έργο ενώπιον κάθε σπουδαστή, που διαβάζει αυτές τις Οδηγίες, πρέπει να συνίσταται στην καλλιέργεια μιας αποσπασμένης στάσης. Είναι η νοητική απόσπαση που επιτρέπει στον στοχαστή να ενοικεί πάντα στον υψηλό και μυστικό τόπο και από αυτό το κέντρο της ειρήνης να εκτελεί γαλήνια και δυνατά το έργο που έταξε ενώπιόν του. Εργάζεται στον κόσμο των ανθρώπων. Αγαπά, παρηγορεί και υπηρετεί. Δεν δίνει προσοχή στις συμπάθειες και αντιπάθειες της προσωπικότητάς του, ούτε στις προκαταλήψεις και προσκολλήσεις του. Στέκει σαν βράχος δύναμης και σαν ένα δυνατό χέρι στο σκοτάδι για όλους όσους συναντά. Η καλλιέργεια μιας αποσπασμένης στάσης προσωπικά, με μια προσκολλημένη στάση πνευματικά, θα αποκόψει τις καθαυτές ρίζες της ζωής ενός ανθρώπου αλλά θα αποδώσει στο χιλιαπλάσιο για όλα όσα αποκόπτει. Πολλά γράφηκαν για την προσκόλληση και την ανάγκη ανάπτυξης της απόσπασης. Θα παρακαλούσα όλους τους σπουδαστές, στην επείγουσα ανάγκη της τωρινής κατάστασης, να αφήσουν το διάβασμα και την εφεσιακή σκέψη γι’ αυτήν και να αρχίσουν να την εφαρμόζουν και να την καταδεικνύουν.

Η μη-επίκριση είναι η τρίτη απαίτηση. Τι άραγε να πω γι’ αυτήν; Γιατί θεωρείται σαν τόσο βασική απαίτηση; Επειδή η επίκριση (η ανάλυση και συνεπώς η χωριστικότητα) είναι το εξέχον χαρακτηριστικό των νοητικών τύπων και επίσης όλων των συντονισμένων προσωπικοτήτων. Επειδή η επίκριση είναι ένας δυναμικός παράγων στο να παρασύρει τη νοητική και συναισθηματική ουσία σε δραστηριότητα και έτσι να προκαλεί ισχυρή εντύπωση στα εγκεφαλικά κύτταρα και να πραγματώνεται με λέξεις. Επειδή σε μια αιφνίδια έκρηξη επικριτικής σκέψης ολόκληρη η προσωπικότητα μπορεί να γαλβανιστεί σε δυναμικό συντονισμό, αλλά λανθασμένου είδους και με ολέθρια αποτελέσματα. Επειδή η επίκριση, ούσα ικανότητα του κατώτερου νου, μπορεί να βλάψει, να πληγώσει και κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να προχωρήσει στον Δρόμο ενόσω προκαλεί πληγές και δίνει εν γνώσει του πόνο. Επειδή το έργο της λευκής μαγείας και η εκτέλεση του ιεραρχικού σκοπού συναντά βασικά εμπόδια στις υφιστάμενες σχέσεις μεταξύ των εργατών και των μαθητών του. Στην πίεση της τωρινής ευκαιρίας δεν υπάρχει χρόνος για εκδήλωση επίκρισης μεταξύ των εργατών. Εμποδίζουν ο ένας τον άλλο και εμποδίζουν το έργο. Νιώθω την εποχή αυτή την αίσθηση μιας επείγουσας ανάγκης. Παροτρύνω όλους όσοι διαβάζουν αυτές τις Οδηγίες, να λησμονήσουν τις συμπάθειες και τις αντιπάθειες τους και να παραβλέψουν τα εμπόδια της προσωπικότητας, που αναπόφευκτα υφίστανται μέσα τους. Παροτρύνω όλους τους εργάτες να θυμούνται ότι η μέρα της ευκαιρίας είναι μαζί μας και ότι έχει την προθεσμία της. Ο τωρινός αυτός τύπος ευκαιρίας δεν θα διαρκέσει για πάντα. Η μικρότητα των ανθρώπινων προστριβών, οι αποτυχίες στην αλληλοκατανόηση τους, τα μικρά λάθη που έχουν τις ρίζες τους στην προσωπικότητα και είναι στο κάτω-κάτω εφήμερα, οι φιλοδοξίες και οι πλάνες πρέπει όλα να φύγουν. Αν οι εργάτες εφάρμοζαν την απόσπαση, γνωρίζοντας ότι ο Νόμος λειτουργεί και ότι οι σκοποί του Θεού πρέπει να φτάσουν σε ένα ύστατο πέρας και αν μάθαιναν να μην επικρίνουν ποτέ με τη σκέψη ή τα λόγια, η σωτηρία του κόσμου θα προχωρούσε γοργά και η νέα εποχή της αγάπης και της φώτισης θα εγκαινιαζόταν.

- “Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας”, Alice A. Bailey