Τα Κέντρα και η Πράνα

 

'Parsifal', Jean Delville

Όσο περισσότερο προσεγγίζουμε με τη σκέψη μας στο φυσικό πεδίο, τόσο μεγαλύτερη δυσκολία δοκιμάζει ο μάγος, είτε είναι ο ηλιακός Άγγελος που ασχολείται με το μαγικό έργο της εκδήλωσης είτε ένας έμπειρος εργάτης του σχεδίου. Αυτό οφείλεται σε δύο αιτίες:

1. Στην αυτόματη ανταπόκριση της πυκνής φυσικής ύλης στην ουσία, έχοντας πάντα υπόψη ότι η ουσία είναι δύναμη.

2. Στους κινδύνους που συνοδεύουν το έργο με τα πυρά ή τις πράνα του Σύμπαντος.

Μπορούμε να μελετήσουμε το έργο του ηλιακού Αγγέλου καθώς προσεγγίζει το πυκνό φυσικό πεδίο για να λάβει ενσάρκωση κι έτσι φτάνει στο κρίσιμο εκείνο σημείο του δημιουργικού του έργου, όπου το τριπλό περίβλημα βρίσκεται στο στάδιο στο οποίο πρέπει αναπόφευκτα και αναπόδραστα να έλθει σε επαφή με την υλική όψη. Είναι το στάδιο στη διάρκεια του οποίου, για να εκφράσουμε την αλήθεια με αποκρυφιστικούς όρους, καλείται κυριολεκτικά να “ντυθεί και να εξαφανισθεί στο φως της ημέρας”. Ο πνευματικός άνθρωπος καλύπτεται πια από ένα νοητικό ή πύρινο περίβλημα. Ντύθηκε “με μια υδάτινη καταχνιά”, που είναι ένας αρχαίος τρόπος αναφοράς στη μεγάλη πλάνη. Αυτός ο όρος δεν μας μεταδίδει μόνο την έννοια της κατοχής ενός αστρικού ή υδάτινου σώματος, αλλά επίσης παρουσιάζει στον νου το αποτέλεσμα, που το σώμα αυτό πρέπει να έχει στον κρυμμένο ηλιακό Άγγελο. Ο τελευταίος κοιτάζει προς τα έξω μέσα από το πυρ και μέσα από την καταχνιά και βλέπει παραμόρφωση και αντανάκλαση. Βλέπει αυτό που πρέπει να παραπλανήσει. Εκτός από το περίβλημα του πυρός και το περίβλημα της καταχνιάς ντύθηκε μ’ έναν εξωτερικό ιστό από στενά αλληλοσυνδεόμενα ρεύματα δύναμης. Αυτά συνιστούν το αιθερικό ή ζωτικό σώμα του, που έχει τη φύση ιστού ή δικτύου ενεργειακών νάντις, τα οποία στις δεκάδες χιλιάδες τους είναι συνυφασμένα και σχηματίζουν σ' ορισμένες περιοχές του ενεργειακού αυτού σώματος διάφορα εστιακά σημεία δύναμης, απ’ τα οποία τα πιο σπουδαία είναι τα επτά κέντρα. Υπάρχουν όμως πολλά τέτοια εστιακά σημεία. Όταν ο ηλιακός Άγγελος προσλάβει αυτό το ένδυμα, φτάνει σε ένα τελικό στάδιο και πρέπει να φέρει το ηλιακό πυρ και το πυρ δια τριβής σε επαφή με τρία “αρχαιότατα πυρά”. Αυτά είναι τα πυρά της πυκνής φυσικής αντικειμενικής ύλης ή των υλικών εκείνων ενεργειακών μονάδων, που καλύπτουμε κανονικά με τις λέξεις “αεριώδης, υγρός και πυκνός”. Αυτά τα τρία αρχαία πυρά είναι μια όψη του πυρός δια τριβής. Στο σημείο αυτό βρίσκεται η ώρα του κινδύνου για τη θαρραλέα ψυχή. Είναι η ώρα που η ψυχή πρέπει να ενοποιήσει το αιθερικό σώμα και το αεριώδες περικάλυµµα, που είναι η ανώτατη όψη του πυκνού φυσικού περιβλήματος, του οργάνου της απτής οργανικής εκδήλωσης.

Μπορούμε επίσης να μελετήσουμε αυτόν τον Κανόνα από τη σκοπιά του μυημένου, που ασχολείται με τον χειρισμό των δυνάμεων και ο οποίος με τη δύναμη της σκέψης του μπορεί να έχει δημιουργήσει μια σκεπτοµορφή. Αυτή τη σκεπτοµορφή την έντυσε με ένα αστρικό ή επιθυμητικό περίβλημα, που ζωογόνησε εσκεμμένα με την ενέργειά του και τώρα ζητά να της δώσει αντικειμενική ύπαρξη και να τη στείλει για να εκπληρώσει τον σκοπό και την πρόθεσή του. Η κρίσιμη στιγμή σε κάθε δημιουργικό έργο συναντάται πάντα σ' αυτό το στάδιο. Είναι το στάδιο όπου η δονούμενη υποκειμενική μορφή πρέπει να προσελκύσει εκείνο το υλικό, που θα την οργανώσει στο φυσικό πεδίο. Αυτό το γεγονός πρέπει να το θυμάστε, ανεξάρτητα τι επιδιώκει ο μάγος να καταστήσει αντικειμενικό. Αφορά εξίσου μια οργάνωση, μια ομάδα ή μια κοινωνία. Μπορεί να αναφέρεται στην υλοποίηση χρημάτων ή στο ντύσιμο ή εξωτερίκευση μιας ιδέας. Η στιγμή του κινδύνου για τον μάγο έρχεται στο τελικό αυτό στάδιο. Φτάνει σε ένα σημείο λεπτής διάκρισης και πρέπει πια να προχωρήσει με προσοχή. Πολλά καλά σχέδια αποτυγχάνουν να υλοποιηθούν και ο λόγος βρίσκεται ακριβώς εδώ. Ένα σχέδιο είναι στο κάτω-κάτω μια Ιδέα, που αφέθηκε σε χρόνο και χώρο να αναζητήσει μορφή και να κάνει το έργο της. Πολλές καταλήγουν σε ένα τίποτε, επειδή ο δημιουργός τους ή ο δημιουργικός νους από τον οποίο εκπορεύονται, δεν κατανοεί την κρίσιμη αυτή περίοδο. Μια ορθή προσαρμογή δυνάμεων πρέπει να διευθετηθεί εδώ, έτσι ώστε να μη χρησιμοποιηθεί στο έργο υπερβολικά πολλή ενέργεια, ούτε υπερβολικά λίγη. Όταν αποδεσμευτεί υπερβολική ενέργεια με το μέσον του ζωτικού σώματος, τότε παράγεται πυρ, όταν η αεριώδης ενέργεια του πυκνού φυσικού πεδίου έρθει σε επαφή με τη ζωτική αιθερική ενέργεια. Έτσι η εμβρυώδης μορφή καταστρέφεται. Όταν δεν υπάρχει αρκετή ενέργεια ή επαρκής προσοχή και όταν η σκέψη του μάγου ταλαντεύεται, τότε η ιδέα καταλήγει σε ένα τίποτε, τότε το βρέφος είναι θνησιγενές και τίποτε δε φτάνει σε αντικειμενική εκδήλωση. Αυτό έχει μια κυριολεκτική αντιστοιχία στο φυσικό πεδίο. Πολλά βρέφη είναι θνησιγενή για τον λόγο ότι ο ηλιακός Άγγελος αμφιταλαντεύεται στην πρόθεσή του και δεν ενδιαφέρεται αρκετά. Πολλές λαμπρές ιδέες αποτυγχάνουν εξίσου να υλοποιηθούν ή δεν έχουν επίμονη ζώσα ύπαρξη “στο φως της ημέρας”, επειδή δεν υπήρχε αρκετή ενέργεια για να γεννήσει εκείνο τον σπινθήρα της ζώσας φλόγας, που πρέπει πάντα να καίει στο κέντρο όλων των μορφών. Ο κίνδυνος λοιπόν είναι διπλός:

1. Εκείνος της καταστροφής δια του πυρός, λόγω της δαπάνης υπερβολικής ενέργειας και της πολύ βίαιης έκφρασης ενός σκοπού.

2. Εκείνος του θανάτου από έλλειψη ζωτικότητας και επειδή η “κατευθυνόμενη προσοχή” του μάγου δεν έχει αρκετή δύναμη και διάρκεια για να φέρει τη μορφή σε ύπαρξη. Ισχύει ο απόκρυφος νόµος ότι η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη.

Μπορούμε να μελετήσουμε αυτόν τον Κανόνα από τη σκοπιά του ζηλωτή, καθώς μαθαίνει να εργάζεται με την ενέργεια και τις δυνάμεις της φύσης, καθώς μαθαίνει τη σημασία και τον σκοπό του ζωτικού σώματος, αποκτώντας έτσι δύναμη στον έλεγχο των ζωτικών πυρών ή των πράνα του δικού του μικρού συστήματος. Μου φαίνεται ότι για τον ιδιαίτερο σκοπό μας, αυτή η γραµµή προσέγγισης θα είχε τη μεγαλύτερη χρησιμότητα. Οι Οδηγίες αυτές προορίζονται για όσους έχουν συγκεκριμένο ενδιαφέρον για τον δρόμο της απελευθέρωσης από τη μορφή και επιδιώκουν να προετοιμασθούν για γα συνεργασθούν με τη Μεγάλη Λευκή Στοά. Μαθαίνουν τα πρώτα βήματα του μαγικού έργου, συνεπώς κάποια κατανόηση των πυρών και των ενεργειών με τις οποίες πρέπει να εργασθούν, έχει πρωταρχική σημασία. Οι Οδηγίες αποσκοπούν να είναι πρακτικές και να μεταδώσουν τη διδασκαλία που χρειάζονται εκείνοι οι σπουδαστές οι οποίοι μπορούν να διαβάζουν μεταξύ των γραμμών και αναπτύσσουν την ικανότητα να βλέπουν την εσωτερική έννοια πίσω από τα καλύµµατα και τις εξωτερικές μορφές.

Πρόκειται να εξετάσουμε τώρα τις πράνα και θα ήθελα να παραθέσω εδώ μερικές παραγράφους από “Το Φως της Ψυχής”, οι οποίες μας δίνουν μια περιγραφή αυτών των πράνα. Στο Βιβλίο ΙΙ, Σούτρα 39, βρίσκουμε ότι υπάρχουν πέντε όψεις της πράνα, που λειτουργούν δια του αιθερικού ή ζωτικού σώματος και επομένως απαρτίζουν το σύνολό του:

“Η πράνα είναι πενταπλή στην εκδήλωσή της, αντιστοιχώντας έτσι με τις πέντε καταστάσεις του νου, την πέμπτη αρχή και τις πέντε τροποποιήσεις της σκεπτόμενης αρχής. Η πράνα στο ηλιακό σύστημα παρουσιάζεται σαν οι πέντε μεγάλες καταστάσεις ενέργειας, τις οποίες ονομάζουμε πεδία, το μέσον της συνείδησης... Οι πέντε διαφοροποιήσεις της πράνα στο ανθρώπινο σώμα είναι:

1. Πράνα που εκτείνεται από τη μύτη στην καρδιά και έχει ειδική σχέση με το στόμα, την ομιλία, την καρδιά και τους πνεύμονες.

2. Σαμάνα που εκτείνεται από την Καρδιά στο ηλιακό πλέγμα. Αφορά την τροφή, τη θρέψη του σώματος και έχει ειδική σχέση με το στομάχι. 

3. Απάνα που ελέγχει από το ηλιακό πλέγμα μέχρι τα πέλματα των ποδιών. Αφορά τα όργανα της απέκκρισης, της αποβολής και της γέννησης, έχοντας έτσι ειδική σχέση µε τα όργανα αναπαραγωγής και απέκκρισης.

4. Ουπάνα που απαντάται μεταξύ της μύτης και της κορυφής της κεφαλής. Έχει ειδική σχέση με τον εγκέφαλο, τη μύτη, τα μάτια και όταν ελέγχεται κατάλληλα, επιφέρει τον συντονισμό των ζωτικών αέρων και τον ορθό χειρισμό τους.

5. Βυάνα είναι ο όρος που δίνεται στο σύνολο της πρανικής ενέργειας καθώς διανέμεται ομαλά σε όλο το σώμα. Όργανά της είναι οι χιλιάδες των νάντις ή νεύρων που βρίσκονται στο σώμα και έχει μια ιδιάζουσα συγκεκριμένη σχέση με τους αγωγούς του αίματος, τις φλέβες και τις αρτηρίες.”(σελ. 329-330.)

“Το αιθερικό σώμα είναι το δυναμικό ή ζωτικό σώμα και διαπερνά κάθε μέρος του πυκνού φορέα. Είναι το υπόβαθρο, η αληθινή ουσία του φυσικού σώματος. Ανάλογα με τη φύση της δύναμης που εμψυχώνει το αιθερικό σώμα, ανάλογα με τη δραστηριότητα αυτής της δύναμης στο αιθερικό σώμα, ανάλογα με τη ζωντάνια ή την αδράνεια των πιο σπουδαίων μερών του αιθερικού σώματος (των κέντρων στη σπονδυλική στήλη) θα είναι και η αντίστοιχη δραστηριότητα του φυσικού σώματος. Παρόμοια και συμβολικά, ανάλογα με την πληρότητα του αναπνευστικού μηχανισμού και ανάλογα με την ικανότητα αυτού του μηχανισμού να οξυγονώνει και να καθαρίζει το αίμα, θα είναι και η υγεία ή η πληρότητα του πυκνού φυσικού σώματος.” (σελ. 218-219.)

Συναντούμε επίσης τη δήλωση ότι οι δυνάμεις που απαρτίζουν το ζωτικό σώμα ή οι διάφορες πράνα από τις οποίες έχει κατασκευασθεί, εκπορεύονται:

α. Από την πλανητική αύρα. Στην περίπτωση αυτή είναι πλανητική πράνα κι έτσι αφορά κυρίως τη σπλήνα και την υγεία του φυσικού σώματος.

β. Από τον αστρικό κόσμο μέσω του αστρικού σώματος. Είναι καθαρά καµική ή επιθυμητική δύναμη και επηρεάζει πρωτίστως τα κέντρα κάτω από το διάφραγμα.

γ. Από τον παγκόσμιο νου ἡ µανασική δύναμη. Είναι κυρίως δύναμη της σκέψης και κατευθύνεται στο κέντρο του λαιμού.

δ. Από το ίδιο το εγώ, διεγείροντας κυρίως το κεφαλικό και το καρδιακό κέντρο.” (σελ. 220)

Διαβάζουμε επίσης ότι “οι περισσότεροι άνθρωποι δέχονται δύναμη μόνο από το φυσικό και το αστρικό πεδίο, αλλά οι μαθητές δέχονται επίσης δύναμη από τα νοητικά και εγωικά επίπεδα”. Τέλος διαβάζουμε:

“Θα βοηθούσε τον σπουδαστή αν αντιλαμβανόταν ότι ο ορθός έλεγχος της πράνα συνεπάγεται την αναγνώριση ότι η ενέργεια είναι το άθροισμα της ύπαρξης και της εκδήλωσης κι ότι τα τρία κατώτερα σώματα είναι ενεργειακά σώματα, που το καθένα αποτελεί φορέα για τον ανώτερο τύπο ενέργειας και τα οποία είναι διαβιβαστές ενέργειας. Οι ενέργειες του κατώτερου ανθρώπου είναι ενέργειες της τρίτης όψης, της όψης Άγιο Πνεύμα ή Βράχμα. Η ενέργεια του πνευματικού ανθρώπου είναι εκείνη της δεύτερης όψης, της Χριστικής δύναμης ή βούδδι. Ο αντικειμενικός σκοπός της εξέλιξης στην ανθρώπινη οικογένεια είναι να φέρει τη Χριστική αυτή δύναμη, την αρχή του βούδδι, σε πλήρη εκδήλωση στο φυσικό πεδίο με τη χρήση του κατώτερου τριπλού περιβλήματος.” (σελ. 27.)

Αυτό δίνει μια γενική εικόνα του θέματος που εξετάζουμε και μας δίνει τα στοιχειώδη γεγονότα πάνω στα οποία πρέπει να βασίσουμε όλες τις σκέψεις μας. Καθώς λοιπόν μελετούμε τα παραπάνω, είναι προφανές ότι ο ζηλωτής έχει να κάνει τρία πράγματα:

Πρώτον, πρέπει να μάθει τη φύση των ενεργειών ή των πράνα που έφεραν τη μαγική του δημιουργία, το φυσικό σώμα σε εκδήλωση και το διατηρούν σε τέτοια κατάσταση, ώστε να μπορεί ή να μην μπορεί να επιτύχει γρήγορα τον αντικειμενικό σκοπό της ψυχής του. Το µάθηµα αυτό συνεπάγεται:

α. Την απόκτηση της γνώσης εκείνων των δυνάμεων, που είναι ιδιαίτερα δυναμικές στη ζωή του και φαίνεται να κατευθύνουν τις δραστηριότητές του. Αυτή θα του δώσει τη γνώση σχετικά με ποια κέντρα του αιθερικού του σώματος είναι αφυπνισμένα και ποια υπνώττουν. Αυτό πρέπει να το συλλάβουν όλοι οι ζηλωτές, πριν μπορέσουν πραγματικά να προσηλωθούν στην πραγματική εκγύμναση για τη μαθητεία.

β. Τη σύλληψη της σχέσης μεταξύ εκείνων των δυνάμεων της φύσης, τις οποίες οικειοποιήθηκε για δική του χρήση και οι οποίες συνιστούν το άθροισμα των προσωπικών, νοητικών, αισθαντικών και ζωτικών ενεργειών του, καθώς και των αντίστοιχων δυνάμεων που συναντώνται στον φυσικό κόσμο και διέπουν την εκδήλωση του Μακρόκοσμου.

γ. Τη γνώση να εργάζεται με τις ενέργειες αυτές με έναν νοήμονα τρόπο προκειμένου να επιφέρει τρία πράγματα: Μια αρμονική συνεργασία με τον δικό του ηλιακό Άγγελο, έτσι ώστε η ηλιακή δύναμη να μπορέσει να επιβάλει τον ρυθμό της στις σεληνιακές δυνάμεις. Μια νοήμονα ανταπόκριση και σύνδεση με τον όμιλο των Παγκόσμιων Υπηρετών, οι οποίοι σε κάθε δεδομένη εποχή αναλαμβάνουν το έργο της διεύθυνσης, με τη δύναμη της σκέψης, των δυνάμεων της φύσης και έτσι της καθοδήγησης ολόκληρου του δημιουργικού σώματος πάνω στη γραμμή της θείας πρόθεσης. Τη δημιουργία στο φυσικό πεδίο μιας προσωπικότητας επαρκούς για το δημιουργικό της έργο και ικανής για εκείνες τις μορφές δραστηριότητας, που εκπορεύονται από τον νου και που θα του επιτρέψουν να προωθήσει το έργο των κατευθυντήριων πρακτόρων.

Δεύτερον, μάθετε να ζείτε σαν ψυχές και συνεπώς ελεύθεροι από την ταύτιση με τη σωματική φύση. Αυτό επιφέρει τρία πράγματα:

α. Την ικανότητα να αποσύρεστε στην κεφαλική συνείδηση και από τον υψηλό αυτόν τόπο να κατευθύνετε τη ζωή του προσωπικού εαυτού.

β. Τη δύναμη να διαβιβάζετε από τα διάφορα κέντρα του σώματος τις συμπαντικές εκείνες δυνάμεις και ενέργειες, που χρειάζονται για το παγκόσμιο έργο. Αυτό πρέπει να γίνει συνειδητά και με πλήρη επίγνωση της πηγής από την οποία προέρχονται, του τρόπου της δραστηριότητάς τους και του σκοπού για τον οποίο πρέπει να χρησιμοποιηθούν. Συνεπάγεται ακόμη την κατανόηση του ποια δύναμη σχετίζεται με ένα κέντρο. Συνεπάγεται επομένως την ανάγκη να αναπτύξουμε τα κέντρα, να τα φέρουμε σε κατάσταση δυναμικότητας και να τα εναρµονίσουµε σε έναν ενοποιημένο ρυθμό.

γ. Την ικανότητα να εργάζεσθε κατά βούληση διαμέσου οποιουδήποτε ιδιαίτερου κέντρου. Αυτό είναι εφικτό μόνο όταν η ψυχή μπορεί να ενοικεί σαν Κυβερνήτης πάνω στον “θρόνο μεταξύ των οφρύων” κι όταν το πυρ της Κουνταλίνι υψωθεί, όπως ονομάζεται αποκρυφιστικά. Το πυρ αυτό, πρέπει να περάσει δια της σπονδυλικής στήλης και να κατακάψει τον δρόμο του δια του ιστού, που χωρίζει το ένα κέντρο από το άλλο πάνω στη “Χρυσή Ράβδο Ισχύος”.

Τρίτον, μάθετε να μελετάτε τις αντιδράσεις πάνω στους άλλους της οποιασδήποτε ενέργειας, που κάποιος δια της προσωπικότητάς του μπορεί να εκφράζει ή αν είναι μυημένος και επομένως συνειδητός εργάτης του Σχεδίου, μπορεί να είναι προνόμιο του να χρησιμοποιεί ή να διαβιβάζει. Δια της προσεχτικής μελέτης του προσωπικού του “αποτελέσματος” στους συνανθρώπους του, καθώς ζει ανάμεσά τους και καθώς σκέφτεται, μιλά και δρα, μαθαίνει τη φύση εκείνου του τύπου δύναμης που μπορεί να ρέει μέσα από αυτόν. Μπορεί συνεπώς να οδηγηθεί στην κατανόηση του τύπου της, της ποιότητάς της, της ισχύος της και της ταχύτητάς της. Οι τέσσερις αυτές λέξεις απαιτούν εξέταση και διευκρίνιση.

Α. Ο τύπος της δύναμης όπως χρησιμοποιείται από τον ζηλωτή, θα του δείξει την εκπορευτική πηγή της και η μελέτη της θα αρχίσει να του υποδηλώνει την Οντότητα από την οποία εκπορεύτηκε. Η γνώση του τύπου απαντά στο ερώτημα: Σε ποια γραμμή ενέργειας και σε ποια ακτίνα βρίσκεται αυτή η δύναμη; Μια στενή παρατήρηση σε αυτή την όψη του έργου θα υποδείξει σύντομα στον ζηλωτή:

1. Σε ποιο πεδίο μπορεί ο ίδιος να εργάζεται.

2. Τη φύση της ακτίνας του, εγωικής ακτίνας και ακτίνας προσωπικότητας. Μόνο ο μυημένος του τρίτου βαθμού μπορεί να διακριβώσει την εναδική ακτίνα του.

3. Το ιδιαίτερο τάττβα που μπορεί να ενέχεται.

4. Το κέντρο δια του οποίου μπορεί να διαβιβάζει τη δύναμη.

Είναι λοιπόν φανερό, ότι η μελέτη των τύπων της ενέργειας έχει πρακτική χρησιμότητα και τείνει να μην αφήνει ανέγγιχτο κανένα τμήμα της φύσης του ζηλωτή. Αναλογισθείτε για λίγο τα µαθήµατα που μπορεί να μάθει ο άνθρωπος ο οποίος υποβάλλει την ενέργεια που χρησιμοποιεί στην προφορική έκφραση, για παράδειγμα, στη διερεύνηση του Εσώτερου Κυβερνήτη και ο οποίος - έχοντας μιλήσει ή έχοντας συμμετάσχει στο πάρε-δώσε της καθημερινής ζωής - θέτει στον εαυτό του τα ερωτήματα: Ποιος ήταν ο τύπος της ενέργειας που χρησιμοποίησα στην ομιλία μου σήμερα; Ποια ήταν η δύναμη που δαπάνησα στις επαφές μου με τους συνανθρώπους μου; Μου ζητάς αν μπορώ να στο διευκρινίσω; Ας επιχειρήσω να το κάνω κι έτσι να απλουστεύσω αυτό που θεωρείται συχνά τόσο δυσνόητο και δύσκολο.

Ας ερευνήσει ο σπουδαστής κατά πόσο η θέση που τήρησε νοητικά και κατά πόσο τα λόγια που είπε σε κάθε ιδιαίτερη περίσταση, παρακινήθηκαν από την επιθυμία να επιβάλει τη θέλησή του στους ακροατές του. Αυτή η επιβολή της θέλησής του θα μπορούσε να είναι ορθή ή εσφαλμένη. Αν ήταν ορθή, σημαίνει ότι μιλούσε κάτω από την ώθηση της πνευματικής του θέλησης, ότι τα λόγια του ήταν σύμφωνα με τον ψυχικό σκοπό και πρόθεση, ότι διέπονταν από αγάπη κι επομένως ήταν εποικοδομητικά, χρήσιμα και θεραπευτικά. Η στάση του θα ήταν εκείνη της απόσπασης και δεν θα είχε καμιά επιθυμία να αιχμαλωτίσει τον νου του αδελφού του. Αλλά αν τα λόγια του παρακινούνταν από την προσωπική θέληση και την επιθυμία να επιβάλει τις ιδέες του στους άλλους ανθρώπους και έτσι να προβληθεί μπροστά τους ή να τους αναγκάσει να συμφωνήσουν με τα συμπεράσματά του, η μέθοδός του θα ήταν τότε καταστρεπτική, κυριαρχική, επιθετική, διαπληκτική, βίαιη, απρεπής ή ευερέθιστη, ανάλογα με τις ροπές και τάσεις της προσωπικότητάς του. Θα υποδείκνυε την ορθή ή μη ορθή χρήση της πρώτης ακτινικής δύναμης. Αν ο τύπος δύναμης που χειρίζεται είναι εκείνος της δεύτερης ακτίνας, μπορεί να τον υποβάλει σε παρόμοια ανάλυση. Θα διαπιστώσει τότε ότι βασίζεται στην ομαδική αγάπη, υπηρεσία και συμπόνια ή στον ιδιοτελή πόθο να είναι αρεστός, στο συναίσθημα και στην προσκόλληση. Τα λόγια του θα του το υποδείξουν αν τα μελετήσει προσεκτικά. Παρόμοια, αν χρησιμοποιεί τρίτη ακτινική δύναμη με προσωπικό τρόπο, θα είναι ύπουλος στις συναλλαγές του, πανούργος και ελισσόμενος στα επιχειρήματά του, χρησιμοποιώντας πονηριά στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του ή θα είναι ένας παρεμβατικός πολυπράγμων, εμπλεκόμενος ενεργά στον χειρισμό του κόσμου, διευθύνοντας τις ζωές των άλλων ανθρώπων για λογαριασμό τους ή αρπάζοντας τόσο σφικτά τα ηνία της διακυβέρνησης για το προσωπικό του συμφέρον, ώστε θα θυσιάζει το καθετί και τον καθένα στο έργο της προώθησης των δικών του πολυάσχολων επιδιώξεων. Αν είναι όμως αληθινός μαθητής και ζηλωτής, θα συνεργάζεται με το Σχέδιο και θα χειρίζεται τρίτη ακτινική δύναμη για να πραγματοποιεί τους αγαπητικούς σκοπούς της πνευματικής Πραγματικότητας. Θα είναι πολυάσχολος και δραστήριος, ο λόγος του θα μεταφέρει αλήθεια και θα οδηγεί στην αρωγή των άλλων, γιατί θα είναι αποσπασμένος και αληθινός.

Αξίζει εδώ καθώς πραγματευόμαστε τον χειρισμό της δύναμης, να δώσουμε λίγες πληροφορίες σχετικά με τη χρήση των χεριών σε αυτό το έργο. Ένας από τους Διδασκάλους έχει πει, “Μόνο με το χέρι οπλισμένο και έτοιμο είτε να νικήσει είτε να χαθεί, ο σύγχρονος μυστικιστής μπορεί να ελπίζει να επιτύχει τον σκοπό του”. Σκοπεύω να πω μερικά λόγια σχετικά με τα χέρια, γιατί κρύβεται περισσότερη αποκρυφιστική διδασκαλία σε αυτά τα λόγια απ’ ότι φαίνεται επιφανειακά. Σε ένα από τα αρχαία βιβλία που είναι διαθέσιμα για τη διδαχή των μαθητών, συναντούμε αυτά τα λόγια:

“Το οπλισμένο χέρι είναι ένα χέρι άδειο κι αυτό προστατεύει τον κάτοχό του από τις κατηγορίες των εχθρών του. Είναι ένα χέρι ελεύθερο από το µίασµα των τεσσάρων συμβολικών κακών - του χρυσού, της λαγνείας, του στιλέτου και του δάκτυλου που δελεάζει”.

Τα λόγια αυτά είναι πολύ σημαντικά και θα ήταν καλό να μελετήσουμε σύντομα τον τύπο των χεριών και την ποιότητά τους, που είναι χαρακτηριστικά των μαθητών. Σε όλες τις μορφές της εσωτερικής διδασκαλίας, τα χέρια παίζουν μεγάλο ρόλο και αυτό για τέσσερις λόγους:

1. Είναι το σύμβολο της κτητικότητας.

2. Είναι κέντρα δύναμης.

3. Είναι χειριστές του ξίφους.

4. Είναι, όταν χρησιμοποιούνται ανιδιοτελώς:

α. Όργανα θεραπείας.

β. Πράκτορες με τους οποίους στρέφονται κάποια κλειδιά.

Θεωρώντας τα σαν σύμβολα κτητικότητας, πρέπει να θυμάστε ότι από τον μέσο άνθρωπο χρησιμοποιούνται για “να αρπάζει και να κρατά”, για να αποκτά αυτό που ο άνθρωπος θέλει για τον εαυτό του και για την ικανοποίηση της ιδιοτελούς του επιθυμίας. Για τον πνευματικό άνθρωπο τα χέρια εξακολουθούν να είναι σύμβολα κτητικότητας, αλλά αυτός αρπάζει μόνο ό,τι χρειάζεται για την αρωγή του ομίλου και αποδεσμεύει αμέσως για τον συγκεκριμένο σκοπό ό,τι απέκτησε με αυτόν τον τρόπο. Ο μυημένος δεν κρατά τίποτε για τον εαυτό του. Ο σωτήρας της φυλής μπορεί να χρησιμοποιήσει όλα όσα βρίσκονται στη θεία αποθήκη, αλλά όχι για λογαριασμό του, μόνο για εκείνους που ζητά να βοηθήσει. Σαν κέντρα δύναμης τα χέρια παίζουν έναν πολύ δυναμικό ρόλο, έναν ρόλο που είναι ελάχιστα κατανοητός. Είναι αποκρυφιστικό γεγονός ότι τα χέρια του μαθητή (εφόσον έχει αποκτήσει εκείνη την κτητικότητα που βασίζεται στο ανιδιοτελές ομαδικό έργο) γίνονται διαβιβαστές πνευματικής ενέργειας. Η “Επίθεση των χειρών” δεν είναι άσκοπη φράση ούτε περιορίζεται αποκλειστικά στις πράξεις των επισκόπων κάποιας πίστης. Η αποκρυφιστική επίθεση των χειρών μπορεί να μελετηθεί από τέσσερις απόψεις:

1. Στη θεραπεία. Στην περίπτωση αυτή, η δύναμη που ρέει από τα χέρια προέρχεται από μια διπλή πηγή και διαμέσου δύο αιθερικών κέντρων, της σπλήνας και της καρδιάς.

2. Στη διέγερση οποιουδήποτε ειδικού κέντρου. Η ενέργεια που χρησιμοποιείται σ’ αυτή την περίπτωση προέρχεται από τη βάση της σπονδυλικής στήλης και τον λαιμό και πρέπει να συνοδεύεται από κατάλληλες λέξεις.

3. Στο έργο της σύνδεσης ενός ανθρώπου με το εγώ του. Η δύναμη που χρησιμοποιείται εδώ πρέπει να ληφθεί από τρία αιθερικά κέντρα, το ηλιακό πλέγμα, την καρδιά και το κέντρο ανάμεσα στα φρύδια.

4. Στο ομαδικό έργο. Εδώ χρησιμοποιείται ενέργεια που εκπορεύεται από το εγώ μέσω του κέντρου της κεφαλής, του κέντρου του λαιμού και της βάσης της σπονδυλικής στήλης.

Είναι συνεπώς προφανές ότι η Επιστήμη των Χεριών είναι μια πολύ πραγματική επιστήμη κι ότι ο μαθητής πρέπει να μάθει τη Φύση των δυνάμεων των διαφόρων κέντρων, πώς να τις διαβιβάζει και να τις ενοποιεί και κατόπιν με μια πράξη θέλησης πώς να τις στρέφει προς τα έξω μέσω των τσάκρα των χεριών. Τα χέρια κάνουν το έργο τους είτε άμεσα είτε δια της προβολής μιας σταθερής ροής, εφόσον τα συγχωνευμένα ρεύματα ψαυσθούν είτε έμμεσα είτε με χειρισμό. Με τη γνώση του νόμου, ο μαθητής όχι μόνο μπορεί να χρησιμοποιήσει το ρεύμα που ρέει δια των κέντρων του δικού του σώματος, αλλά μπορεί επίσης να τα συνδυάσει με τα πλανητικά ή κοσμικά ρεύματα που βρίσκονται στο περιβάλλον του. Αυτό γίνεται συχνά ασυνείδητα από ομιλητές που χρησιμοποιούν μαγνητικά τα χέρια σε οποιονδήποτε βαθμό και τα αποτελέσματα, όπως τα βλέπει ένας ψυχορατικός, είναι συχνά εκπληκτικά. Όταν αυτό το έργο γίνεται συνειδητά, προστίθεται ένας πολύ δυναμικός παράγων στον εξοπλισμό του τσέλα. Σχετικά με αυτό πρέπει να έχετε κατά νου ότι το ζήτημα είναι πολύ δυσνόητο κι ότι ορισμένες ακτινικές δυνάμεις ακολουθούν τη γραµµή ελάχιστης αντίστασης από αριστερά προς τα δεξιά και άλλες από δεξιά προς τα αριστερά. Ορισμένα κέντρα διαβιβάζουν τις ενέργειές τους μέσω του δεξιού χεριού και άλλα μέσω του αριστερού. Απαιτείται συνεπώς πολλή γνώση για να εργασθούμε επιστημονικά. Δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ λεπτομερώς με την έννοια των χεριών καθώς χειρίζονται το ξίφος, παρά μόνο για να υποδείξω ότι το ξίφος σαν σύμβολο αντιπροσωπεύει πολλά πράγματα:

1. Το κοφτερό, δίκοπο ξίφος είναι η ικανότητα της διάκρισης που φτάνει μέχρι τις ρίζες της ύπαρξης του τσέλα και διαχωρίζει το πραγματικό και το αληθινό από το ψεύτικο και το παροδικό. Το χειρίζεται το εγώ από το νοητικό πεδίο και αναφέρεται σαν το “Ξίφος από ψυχρό γαλάζιο ατσάλι”.

2. Το ξίφος της απάρνησης ή ο διπλούς πέλεκυς τον οποίο χρησιμοποιεί εσκεμμένα ο τσέλα σε οτιδήποτε θεωρεί ότι μπορεί να τον καθυστερήσει από τον στόχο του. Εφαρμόζεται πρωτίστως στα πράγματα του φυσικού πεδίου.

3. Το ξίφος του Πνεύματος είναι εκείνο το όπλο που στα χέρια του μαθητή θερίζει μπροστά στα μάτια του ομίλου που υπηρετεί τα εμπόδια που στέκουν στον δρόμο της ομαδικής προόδου. Το χειρίζονται με ασφάλεια μόνο όσοι εξάσκησαν τα χέρια τους στον χειρισμό των άλλων ξιφών και στα χέρια του μυημένου είναι ένας πολύ δυναμικός παράγων.

Το Αρχαίο Σχόλιο στο οποίο αναφερθήκαμε συχνά, λέει:

“Το ατσάλι χρειάζεται για τη διαβίβαση του πυρός. Όταν η δύναμη του εσώτερου ανθρώπου συνδυασθεί με την ενέργεια που διαβιβάζεται από τα τσάκρα των παλαμών, διατρέχει την αστραφτερή λεπίδα και σμίγει με τη δύναμη του Ενός που είναι τα ΠΑΝΤΑ. Έτσι αποπερατώνεται το Σχέδιο”.

Κι έτσι, θα μπορούσε να προστεθεί, η ενέργεια της μονάδας επαυξάνεται από τη δύναμη του μεγαλύτερου Όλου. Ειπώθηκε στα αποκρυφιστικά βιβλία και επίσης στη Μυστική Δοξασία ότι όλοι οι μυημένοι πρέπει να είναι θεραπευτές, συνεπώς ότι όλοι οι μυημένοι χρησιμοποιούν τις παλάμες των χεριών στο θεραπευτικό έργο. Επομένως μόνο όσοι έχουν χειρισθεί το ξίφος τολμούν να αποθέσουν το ξίφος και να σταθούν με χέρια άδεια και υψωμένα σε ευλογία. Μόνο το “οπλισμένο χέρι” μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια στο έργο της σωτηρίας, μόνο όσοι έχουν “καταλάβει τη Βασιλεία των Ουρανών δια της βίας” και είναι αποκρυφιστικά γνωστοί σαν οι “βίαιοι” μπορούν να πάρουν τις ουράνιες προμήθειες και να τις χρησιμοποιήσουν στο έργο της θεραπείας. Αυτό πρέπει να το έχουμε προσεκτικά κατά νου. Η αληθινή θεραπευτική δύναμη μπορεί να ρέει μόνο μέσα από εκείνους που σε κάποιον βαθμό, είτε άμεσα (με το δικαίωμα της μύησης ή της προχωρημένης μαθητείας) είτε έμμεσα, επειδή χρησιμοποιούνται στην εσώτερη πλευρά από κάποιο μύστη ή προχωρημένο θεραπευτή, συνδέονται με την Ιεραρχία. Ο άνθρωπος πρέπει να γνωρίζει τη θέση του πριν μπορέσει να θεραπεύσει ορθά. Αυτό δεν ισχύει για εκείνους τους θεραπευτές που είναι ασυνείδητοι εργάτες, όντες ισχυροί διαβιβαστές πράνα ή ηλιακής ζωτικότητας. Το όνομά τους είναι λεγεών και κάνουν πολύ καλό, μολονότι μερικές φορές η ενέργεια που διαβιβάζουν οδηγεί σε λανθασμένη διέγερση. Αναφορικά με τη χρήση των χεριών στη στροφή κλειδιών θα δώσω μόνο μια νύξη. Μόνο εκείνα τα χέρια μπορούν να γυρίσουν το Κλειδί της θύρας της μύησης, που έμαθαν την “τέχνη των κέντρων”, τη σημασία των χεριών στην υπηρεσία, τον χειρισμό των ξιφών και τις τέσσερις θέσεις στις οποίες τοποθετούνται τα χέρια στην ομαδική υπηρεσία. Μελετήστε λοιπόν τον τύπο της δύναμης που συνήθως χειρίζεσθε, γνωρίστε από ποια γραµµή ακτινικής ενέργειας έρχεται, οδηγηθείτε σε μια αληθινότερη γνώση του εαυτού σας και των εσώτερων ικανοτήτων σας, εξακριβώστε ποιοι τύποι ενέργειας μπορεί να σας λείπουν και πώς ο εξοπλισμός σας μπορεί να ολοκληρωθεί κατάλληλα.

Β. Η ποιότητα της χρησιμοποιούμενης δύναμης εξαρτάται αναγκαστικά από την ακτίνα από την οποία μπορεί να εκπορεύεται. Μου ζητάς να κάνω τη διάκριση μεταξύ των λέξεων τύπος και ποιότητα. Θα έλεγα ότι ο τύπος της δύναμης υποδεικνύει τη ζωική όψη, ενώ η ποιότητα υποδεικνύει τη συνειδησιακή όψη και ότι αμφότερες είναι όψεις της οντότητας ή του όντος που ενσωματώνει κάποια ακτίνα. Ο τύπος εκδηλώνεται πρωτίστως μέσω ό,τι θα ονομάζαμε δυναμική διεύθυνση και μέσω της δύναμής του να προκαλεί κάποιο αποτέλεσμα. Αυτό βέβαια πρέπει να συνδυασθεί με την ορθή ποιότητα και την επιδεξιότητα στη δράση. Η ποιότητα υποδεικνύεται περισσότερο από τη δύναμη έλξης της προσέγγισης. Έχει μέσα της περισσότερη μαγνητική όψη από ότι έχει ο τύπος. Οι σπουδαστές μπορούν να οδηγηθούν στην ποιότητα της δύναμης που χρησιμοποιούν, σημειώνοντας τι προσελκύουν, τόσο σε περιστάσεις και ανθρώπους όσο και σε αντιδράσεις που δείχνουν οι άνθρωποι στα όσα λέει ή κάνει ο σπουδαστής. Στον τύπο επικρατεί η βουλητική όψη, ενώ στην ποιότητα συναντάται κυρίως η επιθυμητική όψη. Είναι βαθιά αληθινό ότι ανάλογα με τις επιθυμίες του ανθρώπου θα είναι και οι μορφές ζωής που θα προσελκύει σαν μαγνήτης.

Γ. Η ισχύς μιας ιδιαίτερης δύναμης μας επαναφέρει στον Κανόνα που μελετούμε, επειδή εμπεριέχει τον παράγοντα της αληθινής εμμονής και είδαμε προηγουμένως ότι η ανάδυση σε λειτουργική ζωή και δραστηριότητα κάθε μορφής εξαρτάται από την επίμονη προσοχή του δημιουργού της. Η ενέργεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί δυναμικά ή σταθερά και τα αποτελέσματα των δύο αυτών τρόπων εφαρμογής της ενέργειας διαφέρουν. Ο ένας χρησιμοποιείται κυρίως σε καταστροφικό έργο και αυτή είναι η δυναμική μέθοδος. Υπάρχουν, λόγου χάρη, ορισμένες λέξεις δύναμης, που όταν χρησιμοποιούνται από τους Δημιουργικούς Καταστροφείς, προκαλούν την καταστροφή των μορφών. Όμως με αυτές δεν έχουν τίποτε να κάνουν οι ζηλωτές. Το σημαντικό τους έργο είναι να μάθουν το νόημα της εμμονής και της ισχύος. Είναι κυριολεκτικά μια χρονική εμμονή και η ισχύς είναι πάνω από όλα η δύναμη να αντέχουμε, να υπομένουμε, να στέκουµε σταθερά και να προχωρούμε απτόητοι. Μελετήστε λοιπόν πολύ προσεχτικά τους δυναμικούς τύπους, τη μαγνητική ποιότητα και την επίμονη ισχύ των δυνάμεων που συνιστούν τον εξοπλισμό σας. Όταν μπορείτε να τις χειρίζεσθε καταστροφικά ή εποικοδομητικά, ιδιοτελώς ή ανιδιοτελώς, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Σχέδιο ή με ιδιοτελές και προσωπικό σχέδιο, τότε θα εργάζεσθε συνειδητά και θα βαδίζετε με γνώση τη δεξιά ή την αριστερή ατραπό.

Δ. Η ταχύτητα της χρησιμοποιούμενης δύναμης εξαρτάται από τους τρεις προηγούμενους παράγοντες. Η ταχύτητα με αυτή την έννοια δεν έχει ουσιαστική σχέση με τον χρόνο, παρότι είναι δύσκολο να βρούμε άλλη λέξη να χρησιμοποιήσουμε στη θέση της. Σχετίζεται με τον κόσμο των αποτελεσμάτων καθώς εκπορεύονται από τον κόσμο των αιτιών. Ίσως έχει ουσιαστικά σχέση με την αλήθεια, γιατί όσο πιο αληθινή είναι η ώθηση και πιο σαφής η κατανόηση του υποκειμενικού σκοπού, τόσο η ορθή διεύθυνση και η κρούση της δύναμης θα ακολουθήσουν αυτόματα. Θα μπορούσε ίσως η ταχύτητα να μεταφρασθεί ορθότερα με τις λέξεις “ορθή διεύθυνση”, γιατί όπου υπάρχει ορθή διεύθυνση, αληθινός προσανατολισμός, ακριβής κατανόηση του σκοπού και αναγνώριση του απαιτούμενου τύπου δύναμης, τότε υπάρχει ένα ακαριαίο αποτέλεσμα. Όταν η ψυχή καταγράψει την επιθυμητή ποιότητα, κατακτήσει την ισχύ του Άχρονου Όντος και την εμμονή του Ενός που υπάρχει από την αρχή, η διαδικασία της έκφρασης δύναμης και η σχέση μεταξύ αιτίου και αποτελέσματος είναι αυθόρμητη, ταυτόχρονη και όχι διαδοχική. Αυτό μπορεί ελάχιστα να κατανοηθεί από όσους δεν έχουν ακόμη τη συνείδηση του αιώνιου Τώρα. Όμως το αυθόρμητο και ταυτόχρονο αυτό αποτέλεσμα είναι το κλειδί του όλου μαγικού έργου και στις τέσσερις αυτές λέξεις - τύπος, ποιότητα, ισχύς και ταχύτητα - διατυπώνεται η ιστορία του έργου ενός Λευκού Μάγου. Περισσότερα δεν τολμώ να δώσω, ούτε μου επιτρέπεται να μιλήσω καθαρότερα. Λίγοι είναι κατάλληλοι να γίνουν μάγοι και λίγοι (ίσως ευτυχώς) έχουν προς το παρόν αφυπνισμένα και τα επτά κέντρα, έτσι ώστε να μπορούν να εργάζονται ελεύθερα στα επτά πεδία και με τους επτά τύπους των επτά ακτινικών ενεργειών. Θα ήθελα να τονίσω, ότι οι τέσσερις αυτές όψεις της ενέργειας μπορούν να μελετηθούν από τον ζηλωτή στη δική του φύση. Στο φυσικό πεδίο είναι αυτός προφανώς το μυητικό αίτιο και καθώς εργάζεται με αυτές τις ενέργειες, οι τελευταίες προκαλούν μια ανταπόκριση και μια αντίδραση από εκείνους που νιώθουν την κρούση τους και εκδηλώνουν το αποτέλεσμά τους. Είναι αλήθεια λοιπόν, ότι εργαζόμαστε και ζούμε σε έναν κόσμο δυνάμεων; Δεν χρειαζόμαστε κάποιον μακρινό τόπο ή ειδική περιοχή στην οποία να ζήσουμε, να µάθουµε και να εργασθούμε, γιατί κατοικούμε σε έναν “κόσμο δύναμης και ενέργειας", εμείς οι ίδιοι απαρτιζόμαστε από “μονάδες δύναμης ή ενέργειας” και χειριζόμαστε δύναμη, εν γνώσει μας ή όχι, στη διάρκεια των εικοσιτεσσάρων ωρών της ημέρας. Το πεδίο της αποκρυφιστικής μας εκγύμνασης είναι το πεδίο του κόσμου και ο κόσμος των ιδιαίτερων περιστάσεων και του περιβάλλοντός μας.

- "Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας", Alice A. Bailey