Η Τέχνη του Θνήσκειν

‘Self-portrait with Death playing the fiddle’, Arnold Böcklin

Η ψυχή, εδρεύοντας στην καρδιά, είναι η ζωική αρχή, η αρχή του αυτοκαθορισμού, ο κεντρικός πυρήνας της θετικής ενέργειας με το μέσον της οποίας όλα τα άτομα του σώματος διατηρούνται στην ορθή τους θέση και υποτάσσονται στη “θέληση - για -είναι” της ψυχής. Αυτή η αρχή της ζωής χρησιμοποιεί το ρεύμα του αίματος σαν τον τρόπο έκφρασής της και σαν τον ελέγχοντα πράκτορά της και δια της στενής σχέσης του ενδοκρινούς συστήματος με τη ροή του αίματος έχουμε τις δύο όψεις της ψυχικής δραστηριότητας να συνενώνονται προκειμένου να καταστήσουν τον άνθρωπο μια ζώσα, συνειδητή, λειτουργική οντότητα, που διέπεται από την ψυχή και εκφράζει τον σκοπό της ψυχής σε όλες τις δραστηριότητες του καθημερινού βίου. Ο θάνατος, συνεπώς, είναι κυριολεκτικά η απόσυρση από την καρδιά και από το κεφάλι των δύο αυτών ρευμάτων ενέργειας, προκαλώντας κατά συνέπεια ολοκληρωτική απώλεια της συνείδησης και διάσπαση του σώματος. Ο θάνατος διαφέρει από τον ύπνο κατά το ότι αμφότερα τα ρεύματα ενέργειας αποσύρονται. Στον ύπνο αποσύρεται μόνο το νήμα ενέργειας που είναι αγκυροβολημένο στον εγκέφαλο και όταν συμβαίνει αυτό, ο άνθρωπος πέφτει σε ασυνειδησία. Με αυτό εννοούμε ότι η συνείδησή του ή η αίσθηση επίγνωσης εστιάζεται αλλού. Η προσοχή του δεν κατευθύνεται πλέον στα απτά και φυσικά πράγματα, αλλά στρέφεται σε έναν άλλο κόσμο ύπαρξης και επικεντρώνεται σε έναν άλλο εξοπλισμό ή μηχανισμό. Στον θάνατο αμφότερα τα νήματα αποσύρονται ή ενοποιούνται στο ζωικό νήμα. Η ζωτικότητα παύει να εισδύει μέσω της αιμάτινης ροής και η καρδιά αποτυγχάνει να λειτουργήσει, όπως ακριβώς και ο εγκέφαλος αποτυγχάνει να αποτυπώσει και έτσι επέρχεται σιγή. Το σπίτι είναι άδειο. Η δραστηριότητα παύει, εκτός από την εκπληκτική και άμεση εκείνη δραστηριότητα που είναι προνόμιο της καθαυτής ύλης και η οποία εκφράζεται στη διαδικασία της αποσύνθεσης. Από ορισμένες συνεπώς όψεις η διαδικασία αυτή υποδεικνύει την ενότητα του ανθρώπου με καθετί που είναι υλικό, καταδεικνύει ότι είναι μέρος της καθαυτής φύσης και με τη φύση εννοούμε το σώμα της μιας ζωής στην οποία “ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν”. Στις τρεις αυτές λέξεις – ζωή, κίνηση και ύπαρξη – έχουμε την όλη ιστορία. Η Ύπαρξη είναι επίγνωση, αυτοσυνείδηση και αυτοέκφραση και τα εξωτερικά της σύμβολα είναι η κεφαλή και ο εγκέφαλος του ανθρώπου. Η Ζωή είναι ενέργεια, επιθυμία στη μορφή, συνοχή και προσκόλληση σε μια ιδέα και τα εξωτερικά της σύμβολα είναι η καρδιά και το αίμα. Η Κίνηση υποδεικνύει την ολοκλήρωση και την ανταπόκριση της υπάρχουσας, επιγιγνώσκουσας και ζώσας οντότητας στην παγκόσμια δραστηριότητα και τα σύμβολά της είναι το στομάχι, το πάγκρεας και το ήπαρ... Πρέπει επίσης να σημειωθεί, ότι ο θάνατος αναλαμβάνεται συνεπώς με τη διεύθυνση του εγώ, αδιάφορο πόσο λίγη επίγνωση μπορεί να έχει το ανθρώπινο ον γι’ αυτή τη διεύθυνση. Η διαδικασία εκδηλώνεται αυτόματα στην πλειονότητα, γιατί όταν η ψυχή αποσύρει την προσοχή της, η αναπόφευκτη αντίδραση στο φυσικό πεδίο είναι ο θάνατος, είτε με την αφαίρεση των δύο νημάτων της ενέργειας της ζωής και της λογικής, είτε με την αφαίρεση του νήματος της ενέργειας που χαρακτηρίζεται από νοητικότητα, αφήνοντας το ζωικό ρεύμα να λειτουργεί ακόμη μέσω της καρδιάς αλλά χωρίς νοήμονα επίγνωση. Η ψυχή είναι απασχολημένη αλλού και απορροφημένη στο δικό της πεδίο με τις δικές της υποθέσεις.

- Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σελ. 496-497

*

Πριν ασχοληθώ με το θέμα λεπτομερέστερα, θα ήθελα να αναφερθώ στον “ιστό στον εγκέφαλο”, ο οποίος είναι ανέπαφος για την πλειονότητα, αλλά ανύπαρκτος για τον φωτισμένο διορατικό. Στο ανθρώπινο σώμα, όπως γνωρίζετε, έχουμε ένα υποκείμενο, αλληλοδιαπερατό ζωτικό σώμα, το οποίο είναι αντίστοιχο του φυσικού, είναι μεγαλύτερο από το φυσικό και το ονομάζουμε αιθερικό σώμα ή αντίγραφο. Είναι ένα ενεργειακό σώμα και απαρτίζεται από κέντρα δύναμης και νάντις ή νήματα δύναμης. Αυτά υπόκεινται ή είναι αντίστοιχα του νευρικού μηχανισμού – των νεύρων και των νευρικών γαγγλίων. Σε δύο θέσεις του ανθρώπινου ζωτικού σώματος υπάρχουν ανοίγματα εξόδου για τη ζωική δύναμη. Το ένα άνοιγμα βρίσκεται στο ηλιακό πλέγμα και το άλλο βρίσκεται στον εγκέφαλο στην κορυφή της κεφαλής. Για την προστασία και των δύο υπάρχει ένας πυκνά υφασμένος ιστός από αιθερική ύλη, που απαρτίζεται από αλληλοσυμπλεκόμενες ίνες ζωικής ενέργειας. Κατά τη διαδικασία του θανάτου η πίεση της ζωικής ενέργειας που κρούει στον ιστό, δημιουργεί τελικά ένα ρήγμα ή ένα άνοιγμα. Από αυτό εκχύνεται η ζωική δύναμη καθώς αυξάνει η ισχύς της αφαιρετικής επίδρασης της ψυχής. Στην περίπτωση των ζώων, των νηπίων και των ανδρών και γυναικών που είναι τελείως πολωμένοι στο φυσικό και το αστρικό σώμα, η θύρα εξόδου είναι το ηλιακό πλέγμα και αυτός είναι ο ιστός που διατρυπάται, επιτρέποντας έτσι την έξοδο. Στην περίπτωση των νοητικών τύπων, των πιο εξελιγμένων ανθρώπινων μονάδων εκείνο που διαρρηγνύεται είναι ο ιστός στην κορυφή της κεφαλής στην περιοχή της πηγής, επιτρέποντας έτσι πάλι την έξοδο του σκεπτόμενου έλλογου όντος... Συνεπώς, κατά τη διαδικασία του θανάτου οι δύο κύριες έξοδοι είναι: το ηλιακό πλέγμα για το αστρικά πολωμένο και με φυσική ροπή ανθρώπινο ον (και επομένως και για τη συντριπτική πλειοψηφία) και το κεφαλικό κέντρο για το νοητικά πολωμένο και πνευματικά προσανατολισμένο ανθρώπινο ον. Αυτό είναι το πρώτο και σπουδαιότερο γεγονός που πρέπει να θυμάστε και θα αντιληφθείτε εύκολα πώς η κατεύθυνση της ζωικής τάσης και η εστίαση της ζωικής προσοχής προσδιορίζουν τον τρόπο εξόδου κατά τον θάνατο. Μπορείτε επίσης να δείτε, ότι η προσπάθεια να ελέγξουμε την αστρική ζωή και τη συναισθηματική φύση και να προσανατολισθούμε στον νοητικό κόσμο και στα πνευματικά πράγματα έχει ένα βαρυσήμαντο αποτέλεσμα στις φαινομενικές όψεις της διαδικασίας του θανάτου. Αν ο σπουδαστής σκεφθεί με διαύγεια, θα γίνει προφανές ότι η μια έξοδος αφορά τον πνευματικό και υψηλής εξέλιξης άνθρωπο, ενώ η άλλη αφορά το χαμηλής τάξης ανθρώπινο ον που ελάχιστα έχει ξεπεράσει το ζωώδες στάδιο. Τι γίνεται στην περίπτωση του μέσου ανθρώπου; Μια τρίτη έξοδος βρίσκεται τώρα σε προσωρινή χρήση· κάτω ακριβώς από την κορυφή της καρδιάς συναντάται ένας άλλος αιθερικός ιστός που καλύπτει ένα άνοιγμα εξόδου. Συνεπώς έχουμε την ακόλουθη κατάσταση:

1. Την έξοδο της κεφαλής, που χρησιμοποιεί ο διανοητικός τύπος, οι μαθητές και οι μυημένοι του κόσμου.

2. Την έξοδο της καρδιάς, που χρησιμοποιεί ο αγαθός, καλοπροαίρετος άνδρας ή γυναίκα, που είναι καλός πολίτης, νοήμων φίλος και φιλάνθρωπος εργάτης.

3. Την έξοδο της περιοχής του ηλιακού πλέγματος, που χρησιμοποιούν όσοι έχουν ισχυρή ζωώδη φύση. Αυτό είναι το πρώτο σημείο στις νέες πληροφορίες που βραδέως θα γίνουν κοινή γνώση στη Δύση στη διάρκεια του επόμενου αιώνα. Μεγάλο μέρος τους είναι ήδη γνωστό σε στοχαστές της Ανατολής και έχει τη φύση ενός πρώτου βήματος για τη λογική κατανόηση της διαδικασίας του θανάτου.

-Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σελ. 500-502

*

Σχετικά με την τεχνική του θανάτου δεν είναι δυνατό την εποχή αυτή να κάνω κάτι περισσότερο από το να δώσω μία ή δύο εισηγήσεις. Δεν πραγματεύομαι εδώ τη στάση των συνοδών επιτηρητών, αλλά ασχολούμαι μόνο με εκείνα τα σημεία που θα συμβάλουν σε μια ευκολότερη μετάβαση της εφήμερης ψυχής. Πρώτα πρέπει να υπάρχει σιωπή στο δωμάτιο. Αυτό βέβαια συμβαίνει συχνά. Πρέπει να θυμάστε πως το θνήσκον πρόσωπο μπορεί συνήθως να μην έχει συνείδηση. Αυτή η απουσία συνείδησης είναι φαινομενική και όχι πραγματική. Στις εννιακόσιες από τις χίλιες περιπτώσεις η εγκεφαλική επίγνωση υπάρχει μαζί με μια πλήρη συνείδηση των όσων συμβαίνουν, αλλά υπάρχει μια πλήρης παράλυση της θέλησης για έκφραση και μια πλήρης ανικανότητα για παραγωγή της ενέργειας που θα φανέρωνε ζωντάνια. Όταν στο δωμάτιο του αρρώστου βασιλεύει η σιωπή και η κατανόηση, η αποχωρούσα ψυχή μπορεί να διατηρήσει την κατοχή του οργάνου της με διαύγεια μέχρι το τελευταίο λεπτό και μπορεί να κάνει τη δέουσα προετοιμασία. Αργότερα, όταν γίνουν γνωστά περισσότερα για το χρώμα, μόνo πορτοκαλί φώτα θα επιτρέπεται να υπάρχουν στο δωμάτιο του ετοιμοθάνατου και η εγκατάστασή τους θα γίνεται με την αναγκαία τελετουργία μόνο όταν πέρα από κάθε αμφιβολία δεν θα υπάρχει δυνατότητα ανάρρωσης. Το πορτοκαλί βοηθά την εστίαση στο κεφάλι, όπως ακριβώς το ερυθρό ερεθίζει το ηλιακό πλέγμα και το πράσινο έχει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα στην καρδιά και τα ζωικά ρευστά. Θα χρησιμοποιούνται ορισμένα είδη μουσικής, όταν γίνουν κατανοητά περισσότερα σχετικά με τον ήχο, αλλά δεν υπάρχει προς το παρόν μουσική που να διευκολύνει το έργο της ψυχής κατά την αφαίρεσή της από το σώμα, μολονότι θα βρούμε πως ορισμένοι φθόγγοι στο εκκλησιαστικό όργανο είναι αποτελεσματικοί. Την ακριβή στιγμή του θανάτου, αν ηχηθεί ο φθόγγος ενός προσώπου, θα συντονίσει τα δύο ρεύματα ενέργειας και τελικά θα κόψει το ζωικό νήμα, αλλά αυτή η γνώση είναι ακόμη υπερβολικά επικίνδυνη για να μεταδοθεί και μόνο αργότερα μπορεί να δοθεί. Επιθυμώ να υποδείξω το μέλλον και τις γραμμές που θα ακολουθήσει η μελλοντική αποκρυφιστική μελέτη. Θα διαπιστωθεί επίσης πως η πίεση σε ορισμένα νευρικά κέντρα και ορισμένες αρτηρίες θα διευκολύνει το έργο. (Αυτή η επιστήμη του θανάτου τηρείται μυστική στο Θιβέτ, όπως γνωρίζουν πολλοί σπουδαστές). Πίεση στη σφαγίτιδα φλέβα και σε ορισμένα μεγάλα νεύρα στην περιοχή της κεφαλής και σε ένα ορισμένο σημείο του προμήκους μυελού θα διαπιστωθεί πως υποβοηθεί και είναι αποτελεσματική. Μια συγκεκριμένη επιστήμη του θανάτου θα διατυπωθεί αναπόφευκτα αργότερα, αλλά μόνο όταν το γεγονός της ψυχής αναγνωρισθεί και η σχέση της με το σώμα καταδειχθεί επιστημονικά. Θα χρησιμοποιούνται επίσης μαντρικές φράσεις και θα δομούνται σαφώς στη συνείδηση του θνήσκοντος προσώπου από εκείνους που τον περιστοιχίζουν, είτε θα χρησιμοποιούνται εσκεμμένα και νοητικά από τον ίδιο. Ο Χριστός κατέδειξε τη χρήση τους όταν κραύγασε, “Πάτερ, εις χείρας Σου παρατίθεμαι το πνεύμα μου”. Κι έχουμε ακόμη ένα παράδειγμα στα λόγια, “Νυν απολύεις τον δούλον Σου Δέσποτα εν ειρήνη”. Η σταθερή χρήση της Ιερής Λέξης όταν ψάλλεται χαμηλόφωνα ή σε μια ιδιαίτερη κλείδα (στην οποία θα διαπιστωθεί ότι ανταποκρίνεται ο θνήσκων άνθρωπος), μπορεί αργότερα να αποτελέσει επίσης μέρος της τελετής της μετάβασης, συνοδευόμενη από την επάλειψη με λάδι, όπως διατηρείται στην Καθολική Εκκλησία. Το ευχέλαιο έχει μια αποκρυφιστική, επιστημονική βάση. Η κορυφή της κεφαλής του θνήσκοντος ανθρώπου πρέπει επίσης συμβολικά να είναι στραμμένη στην Ανατολή και τα πόδια και τα χέρια πρέπει να σταυρώνονται. Μόνο το σανταλόξυλο πρέπει να καίγεται στο δωμάτιο και δεν θα επιτρέπεται κανενός άλλου είδους θυμίαμα, γιατί το σανταλόξυλο είναι το θυμίαμα της πρώτης ή ακτίνας του καταστροφέα και η ψυχή βρίσκεται σε διαδικασία καταστροφής της κατοικίας της.

-Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σελ. 505-507

*

Αν υπάρχει ένας παράγων που αναγνωρίζουν οι ζηλωτές, είναι η ανάγκη να ελευθερωθούν από τη Μεγάλη Πλάνη. Ο Αρτζούνα το ήξερε αυτό κι όμως υπέκυψε στην απελπισία. Όμως στην ώρα της ανάγκης του ο Κρίσνα δεν τον απογοήτευσε, αλλά όρισε στην Γκιτά τους απλούς κανόνες με τους οποίους μπορεί να υπερνικηθεί η κατάθλιψη και η αμφιβολία. Μπορούν να συνοψισθούν ως εξής:

α. Γνώρισε τον εαυτό σου ότι είναι ο Αθάνατος.

β. Να ελέγχεις τον νου σου, γιατί μέσω αυτού του νου μπορεί να γνωσθεί ο Αθάνατος.

γ. Μάθε ότι η μορφή δεν είναι παρά ο πέπλος που κρύβει το φέγγος της Θειότητας.

δ. Να αντιληφθείς ότι η Μία Ζωή διαπερνά όλες τις μορφές, οπότε δεν υπάρχει θάνατος, ούτε απόγνωση, ούτε χωρισμός.

ε. Αποσπάσου λοιπόν από τη μορφική πλευρά κι έλα σε Μένα, κατοικώντας έτσι στον τόπο όπου βρίσκεται το Φως και η Ζωή. Έτσι τελειώνει η πλάνη.

-Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας, σελ. 308

*

Ο Διδάσκαλος έμαθε την έννοια κάθε περιοριστικής μορφής· κατόπιν ανέλαβε τον έλεγχο και χειρίσθηκε τον νόμο επί του πεδίου που συνάδει με τη μορφή. Υπερέβην έπειτα τη μορφή και την απέρριψε για άλλες και ανώτερες μορφές. Έτσι προόδευσε πάντοτε δια της θυσίας και του θανάτου της μορφής. Πάντοτε αναγνωρίζεται σαν δεσμευτική· πάντοτε πρέπει να θυσιάζεται και πρέπει να πεθαίνει, ώστε η εντός ζωή να σπεύδει προς τα εμπρός και επάνω. Η ατραπός της ανάστασης προϋποθέτει σταύρωση και θάνατο και οδηγεί κατόπιν στο Όρος όπου γίνεται η Ανάληψη.

-Επιστολές επί του Αποκρυφιστικού Διαλογισμού, σελ. 261

Alice A. Bailey