Οι Δύο Ατραποί (Γ' Μέρος)
Δε μπορεί κανείς να διαχωρίσει τη Λευκή από τη Μαύρη Μαγεία με μία μόνο γραμμή. Υπάρχει και εκείνο που περιγράφεται σαν γκρι μαγεία, με την οποία ασχολούνται οι άνθρωποι από άγνοια ή αγάπη του αισθησιασμού. Στη Λευκή Μαγεία καθετί σχεδιάζεται πάντα και εκτελείται με σεβασμό προς τον Κοσμικό Νόμο.
Οποιαδήποτε εσωτερική διαδικασία δε λαμβάνει υπόψιν της τον Κοσμικό Νόμο αλλά βαδίζει σύμφωνα με τα δικά της σχέδια, μπορεί να ταξινομηθεί στη γκρι απόχρωση. Οποιαδήποτε εργασία αψηφά εσκεμμένα τον Κοσμικό Νόμο, μπορεί να ταξινομηθεί στη μαύρη. Ας το ξεκαθαρίσουμε όμως αυτό δίνοντας κάποια παραδείγματα.
Μερικοί άνθρωποι που βρίσκουν ότι η νοητική τροφή της σύγχρονης ζωής είναι ελλειμματική σε πνευματικές βιταμίνες, στρέφονται για έμπνευση στους αρχαίους θεούς του παγανισμού. Αυτό δεν είναι μαύρη μαγεία, αν βέβαια εξασφαλιστεί ότι το άτομο αναγνωρίζει τη διαφορά μεταξύ Λευκής και Μαύρης Ίσιδας. Στην πραγματικότητα, αποτελεί μια πολύ χρήσιμη θεραπευτική μέθοδο για τον σύγχρονο νου. Από την άλλη μεριά, η χωρίς διάκριση ενασχόληση με συγκεντρώσεις διάμεσων, διάφορες μαντείες, ψυχισμό και τα σχετικά, σύμφωνα με τον ορισμό μας ταξινομούνται σαν γκρι.
Σε αυτές τις περιπτώσεις δε λαμβάνεται υπόψιν τίποτε άλλο πέραν των προσωπικών επιθυμιών και δεν υπάρχει κανένας προβληματισμός περί της πνευματικής ποιότητος αυτού που κάνουν. Φυσικά, επειδή δεν εκδηλώνεται κανένα εμφανές κακό, ενώ αντιθέτως υπάρχει έντονη και αυξημένη μία αληθοφανής ευλάβεια κατά την οποία καλείται ο Θεός να ευλογήσει όσα γίνονται, θεωρείται σαν δεδομένο πως όλα αυτά αποτελούν μια ακίνδυνη διασκέδαση ή ότι ανυψώνουν το νου πάνω από τον υλισμό και έτσι ενισχύουν την πίστη. Τα αποτελέσματα τέτοιων πρακτικών δε λαμβάνονται υπόψιν και η εμπειρία δείχνει ότι αυτά δεν έρχονται αμέσως. Και ίσως δε συνεπάγονται απαραίτητα την ηθική κατάπτωση των ατόμων, που έχουν συγκροτημένο χαρακτήρα αλλά προκαλούν μια αξιοσημείωτη χειροτέρευση στην ποιότητα του νου και ειδικά στην ικανότητα για λογική και κρίση.
Η δράση του μυημένου δεν καθορίζεται από κάποιον ηθικό κανόνα αλλά εξαρτάται από την εξελικτική πορεία των γεγονότων και των καταστάσεων. Μετράει όλα τα πράγματα σύμφωνα με το ρεύμα της εξέλιξης. Για κάθε εκδηλωμένη πράξη ή αλληλουχία γεγονότων αναρωτιέται: κινούνται στην ίδια κατεύθυνση με αυτήν της εξέλιξης; Είναι ο ρυθμός τους πιο γρήγορος ή πιο αργός από εκείνον της εξέλιξης; Αν επιθυμεί να αξιολογεί δίκαια καταστάσεις και ανθρώπους θα πρέπει να λαμβάνει υπόψιν του τη βαθμίδα της εξελικτικής κλίμακας στην οποία βρίσκεται το καθετί, γιατί οι αρχές αν και παραμένουν αναλλοίωτες, εφαρμόζονται ανάλογα με το στάδιο της εξέλιξης. Για παράδειγμα, ο πρωτόγονος για να εκτελέσει το καθήκον του απέναντι στην κοινωνία του πρέπει να είναι και πολεμιστής και κυνηγός. Αν όμως αυτές οι πρωτόγονες τάσεις εμφανιστούν σε μια πολιτισμένη κοινωνία, οδηγούν στο έγκλημα. Έχει παρατηρηθεί ότι πολλοί καθ' έξιν εγκληματίες διακρίνονται στους πολέμους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει μια σημαντική μείωση της εγκληματικότητας όταν αυτά τα ένστικτα βρουν διέξοδο στις μεγαλειώδεις περιπέτειες της φυλής. Ο επαγγελματίας εγκληματίας δεν είναι πάντα άτομο αχρείας ιδιοσυγκρασίας. Συχνά έχει τις αρετές ενός ήρωα. Συνήθως, είναι ένα άτομο που δεν του ταιριάζει ο πολιτισμός και που επαναστατεί με τις επικρατούσες συνθήκες της σύγχρονης ζωής. Είναι "κακός" γιατί βρίσκεται εκτός εποχής. Οι ενέργειες που τον δραστηριοποιούν δεν εξυπηρετούν πλέον κάποιον κοινωνικό σκοπό. Είναι ένα αταβιστικό προϊόν, ένα πισωγύρισμα σε πρωτόγονες συνθήκες.
Οι αρχές αυτές μας βοηθούν να αξιολογήσουμε τη Δεξιά και την Αριστερή Ατραπό, τον Λευκό και τον Μαύρο Αποκρυφισμό. Δεξιά Ατραπός θεωρείται εκείνη που προεκτείνει τη γραμμή της εξέλιξης και οδηγεί άμεσα στον σκοπό της. Ανάλογα με το επίπεδο που έχει φτάσει κάποιος είναι ο πιο σύντομος δρόμος ανάμεσα στο Κάλεσμα και στη Θεία Ένωση. Είναι , λοιπόν, γεγονός ότι κανένας ιδιαίτερος δρόμος δε μπορεί να καθοριστεί σαν αληθινή Ατραπός ή σαν το σύστημα που πρέπει όλοι να ακολουθήσουν.
«Οι δρόμοι του Θεού είναι τόσοι πολλοί, όσες και οι ανάσες των Υιών των ανθρώπων».
Η αμεσότητα ή μη του δρόμου είναι εκείνη που έχει σημασία. Η ακαθαρσία έχει οριστεί σαν τη λαθεμένη τοποθέτηση της ύλης. Παρόμοια, το κακό μπορεί να οριστεί σαν τη λαθεμένη τοποθέτηση της δύναμης. Η δύναμη ενδέχεται να χρησιμοποιηθεί άστοχα μέσα στον χρόνο ή στον χώρο. Εκείνο που τη μια φορά μπορεί να είναι σωστό, ενδέχεται την επόμενη να είναι λάθος. Ο Μαύρος Αποκρυφισμός, λοιπόν, μπορεί να οριστεί σαν την κακή εφαρμογή της δύναμης ή σαν τη χρήση ξεπερασμένων μεθόδων.
Η κατεξοχήν Ακτίνα του αριστερού μονοπατιού είναι αυτή που αντιστοιχεί στο κατώτερο αστρικό πεδίο, η οποία είναι γνωστή ως Νορβηγική Ακτίνα. Το όνομά της το οφείλει στο γεγονός ότι οι αγνότερες επαφές αυτής της πολυδιεφθαρμένης παράδοσης, που έχουμε διαθέσιμες στη Δύση, ανήκουν στην αρχαία σκανδιναβική μυθολογία. Το κατώτερο αστρικό πεδίο είναι το πεδίο των πρωτόγονων ενστίκτων και των άγριων παθών που απορρέουν από αυτά. Ο εξευγενισμός αυτών των παθών δίνει την έκσταση της μύησης αυτής της επαφής. Στη νορβηγική παράδοση αυτή η έκσταση πηγάζει από μια μετουσίωση της έννοιας του θάρρους.
Σε άλλες παραδόσεις, η Ακτίνα αυτή προσλαμβάνει διαφορετικές μορφές. Στο ινδουϊστικό σύστημα αντιπροσωπεύει την τρομερή λατρεία της Κάλι. Σε αυτήν την ακτίνα περιλαμβάνεται και η Πριαπική όψη της φαλλικής λατρείας, η οποία βεβαίως δεν έχει καμία σχέση με τη Διονυσιακή. Δεν πρέπει ωστόσο να θεωρείται ότι η ακτίνα αυτή είναι «κακή». Τίποτα από όσα έχει δημιουργήσει η Θεότητα δεν είναι κακό από μόνο του. Η διαστρέβλωση και η διαστροφή προκαλούν το κακό. Η νορβηγική ακτίνα είναι αυτή των ηρωικών αρετών του θάρρους, της αντοχής και της σταθερότητας. Όταν δεν υπάρχει αυτό το κυρίαρχο πρωτόγονο στοιχείο, οι άνθρωποι παρακμάζουν, γίνονται νευρωτικοί, εκκεντρικοί και μανιακοί, αναγκάζοντας τα φυσικά ένστικτα να λειτουργήσουν παρά φύσει.
Η εποχή που εκδηλώθηκε αυτή η Ακτίνα στη γη είναι τόσο μακρινή, ώστε οι λειτουργίες της αναφέρονται στην παρεγκεφαλίδα, η οποία λειτουργούσε πριν την ανάπτυξη του μετωπιαίου λοβού, του τμήματος εκείνου του εγκεφάλου που αντιστοιχεί με το ανθρώπινο μέτωπο. Φυσιολογικά, οι νοητικές διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα στην παρεγκεφαλίδα, δε γίνονται αντιληπτές από την καθημερινή συνείδηση. Είναι υποσυνείδητες και ανέρχονται στην επιφάνεια μόνο σε περιόδους έντονων συγκινήσεων ή όταν τα πιο πρόσφατα αναπτυγμένα τμήματα του εγκεφάλου αδρανοποιούνται κάτω από την επίδραση χημικών ουσιών ή κάποιας ασθένειας. Φυσικά είναι η κατεξοχήν ακτίνα της Μαύρης Μαγείας και κατά συνέπεια έχει βεβηλωθεί σε μεγάλο βαθμό. Οι επαφές της χρησιμοποιούνται μόνο στις πρωτόγονες λατρείες και μάλιστα από πολύ υψηλά εκπαιδευμένους αποκρυφιστές.
Λέγεται ότι ένα από τα ιδιαίτερα καθήκοντα του Αρχάγγελου Μιχαήλ είναι να φρουρεί τις Πύλες του Κάτω Κόσμου, εμποδίζοντας να ξεχυθεί στο γήινο πεδίο η δίνη του Χάους και της Αρχαίας Νύχτας...
