Οι Δύο Ατραποί (Β' Μέρος)
Σκοπός της μελέτης του Αποκρυφισμού είναι ο Δρόμος της Θείας Ένωσης. Σταδιακά, μέσα από τους κόσμους της Μορφής, ο ζηλωτής εκπαιδεύεται έτσι ώστε ο νους του να λειτουργεί κάτω από νέες μορφές, που προσεγγίζουν περισσότερο την πνευματική πραγματικότητα. Ας μην ξεχνάμε όμως ποτέ ότι όλες οι μορφές αποκρύπτουν το Φως και ότι τις γνωρίζουμε μονάχα από τις σκιές που ρίχνουν σε ένα κατώτερο επίπεδο.
Ο εκπαιδευόμενος οφείλει να χρησιμοποιεί τα σύμβολα του αποκρυφισμού για να εκπαιδεύει και όχι για να εφοδιάζει με αυτά τη συνείδηση του. Στόχος του είναι να απορρίψει όσο το δυνατόν συντομότερα αυτά τα σύμβολα, όταν μέσα του αρχίσει να ανατέλλει η καθαρή συνείδηση. Όσο ανυψωνόμαστε, τόσο εξαφανίζονται τα σύμβολα. Το Ένα είναι σύμβολο της Πρώτης Εκδήλωσης ή του Απόλυτου. Οτιδήποτε ενοποιεί σε σύνολο κάτι πολλαπλό, πλησιάζει το Κέντρο – αυτό ισχύει και για τη μεταμόρφωση ενός σύνθετου και συγκεκριμένου, σε κάτι απλό και αφηρημένο. Η προσέγγιση του Κέντρου δεν είναι μια κίνηση στο διάστημα αλλά μια Ενοποίηση.
Παρατήρησε τώρα τη διαφορά ανάμεσα στην ενοποίηση και στην απλοποίηση, γιατί αποτελεί Κλειδί για την κατανόηση πολλών διεργασιών. Η ενοποίηση επιτυγχάνεται με την εξέλιξη και η απλοποίηση με τον εκφυλισμό. Η ενοποίηση αποτελεί την τελική δυνατή σύνθεση, ενώ η απλοποίηση την τελική δυνατή ανάλυση. Η πρώτη σημειώνει μια πρόοδο στην ολοκλήρωση ενώ η δεύτερη σημειώνει οπισθοδρόμηση και επιστροφή στο σημείο εκκίνησης. Η σύλληψη της επιστροφής στο Κέντρο θα πρέπει να θεωρείται σαν επέκταση του Κέντρου γιατί όταν κάτι επιστρέφει στο Κέντρο, αυτό επεκτείνεται.
Διδάχτηκες ότι η Επιστροφή στο Κέντρο είναι ο σκοπός της Εξέλιξης. Αν διαλογιστείς πάνω σε αυτήν την ιδέα, θα διαπιστώσεις ότι αυτή η επιστροφή στο Κέντρο, συνεπάγεται πάντα την επέκτασή του, γιατί προκειμένου να γίνουν εσωτερικά όσα είναι εξωτερικά, τα όρια του Κέντρου θα πρέπει να επεκταθούν, να διευρυνθούν. Η Επιστροφή στο Κέντρο, λοιπόν, σημαίνει ότι το Κέντρο επεκτείνεται προς την περιφέρεια και όλα τα πράγματα γίνονται σαν το Κέντρο. Αυτό υποδηλώνει την πνευματικοποίηση όλων των επιπέδων. Αυτή η σύλληψη έχει δύο όψεις – την όψη της μορφής και την όψη της δύναμης.
Η δύναμη καθώς αποσύρεται από την περιφέρεια, ρέει προς το Κέντρο. Αυτό συνεπάγεται ότι το Κέντρο για να μπορέσει να τη χωρέσει, θα πρέπει να κυλήσει και αυτό προς τα έξω. Έτσι, επειδή η έμφυτη δύναμη της ουσίας κάθε επιπέδου αποσύρεται, ξαναφορμάρεται από τις επιρροές του επεκτεινόμενου Κέντρου, σε μορφές που προσεγγίζουν εκείνες που είχαν επικρατήσει παλιότερα στο Έβδομο Επίπεδο. Όταν μία δύναμη αποσύρεται, σημειώνεται το τέλος μιας Κοσμικής Ημέρας και η απαρχή μιας Κοσμικής Νύχτας. Η εκροή του Κέντρου είναι έργο της Κοσμικής Νύχτας – και τα μυστικά της Κοσμικής Νύχτας δεν έχουν ποτέ μέχρι τώρα αποκαλυφθεί. Η εκροή του Αγνού Πνεύματος πάνω σε όλα τα επίπεδα της ύλης συμβαίνει κατά τη διάρκεια της Κοσμικής Νύχτας, και έτσι, γαλβανίζονται όλες οι αρχετυπικές μορφές που παραμένουν στην περιοχή των μαγνητικών τάσεων – μόνο που αυτές δεν έχουν μέσα τους αληθινή ζωή, γιατί δε διαθέτουν ακόμη τη δυνατότητα της μετεμψύχωσης και επομένως δεν έχουν μνήμη. Κατά συνέπεια, όταν τελειώσει η Κοσμική Νύχτα, οι Πνευματικές Παλίρροιες αποσύρονται, αφήνοντας το πεδίο στην Κενότητα της Κοσμικής Αυγής. Αλλά οι μορφές πάνω στις οποίες έχει κυλήσει η Κοσμική Παλίρροια, έχουν διευθετηθεί σε Κοσμικές τάσεις και επομένως όλες οι μορφές «κακού» έχουν διορθωθεί. Αυτός είναι ο εξαγνισμός της ύλης, ο οποίος γίνεται στο μεσοδιάστημα ανάμεσα σε κάθε Κοσμική Ημέρα και εξουδετερώνει τις δυνάμεις της αδράνειας.
Καθώς οι δυνάμεις της αδράνειας έχουν τις ρίζες τους στο Νόμο του Περιορισμού και ο Νόμος του Περιορισμού έχει τις ρίζες του στο Κοσμικό Κακό, βλέπεις πόσο σημαντικό είναι το έργο της Κοσμικής Νύχτας. Βλέπεις επίσης τη βαθύτερη έννοια των λέξεων «Οι Δυνάμεις του Σκότους». Αν επιθυμείς να κατανοήσεις τη βαθύτερη σημασία του αποκρυφισμού, πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι το σκοτάδι οδηγεί μέσα από το λυκόφως στην αυγή και ότι η ημέρα οδηγεί και πάλι μέσα από το λυκόφως στο σκοτάδι. Το «Καλό» και το «Κακό» μπορούν να θεωρηθούν και σαν περιοχές Φωτός και Σκιάς, μέσα από τις οποίες περιστρέφεται ένας περιδινιζόμενος Δακτύλιος.
Το «Κακό» πρέπει να κάνει το έργο του, όπως ακριβώς και το «Καλό». Ο Θεός του Φωτός και ο Θεός του Σκότους δεν είναι παρά οι πράξεις του δεξιού και αριστερού χεριού του Πατέρα. Το δεξί χέρι δίνει και το αριστερό παίρνει. Το δεξί δίνει εκείνο που πρόκειται να συμβεί και το αριστερό παίρνει εκείνο το οποίο έχει ήδη συμβεί. Το δεξί στέλνει στην εκδήλωση και το αριστερό γνέφει ξανά, καλώντας το εκδηλωμένο προς τα πίσω. Αλλά εσείς, σαν να κοιτάτε σε καθρέφτη, ονομάζετε το δεξί αριστερό και το αριστερό δεξί. Η Έλξη προς το Κέντρο διεξάγεται πάνω στην Ατραπό της Επιστροφής. Αν αυτή η Έλξη αρχίσει πρόωρα, αναγκάζει τη ζωή να κυλήσει προς τα πίσω, σε μια προγενέστερη όψη. Αυτό έχει σαν συνέπεια τον εκφυλισμό της μορφής.
Η επιστροφή στο Κέντρο σημαίνει τη δύση μιας Ημέρας της Εκδήλωσης. Και καθώς το φως της ημέρας σβήνει, αρχίζει να εξαπλώνεται στα πεδία της ύλης το σκοτάδι του Ανεκδήλωτου, το οποίο πνευματοποιεί. Αυτό πρέπει να το θυμάσαι πάντα, όταν μελετάς το συγκεκριμένο πρόβλημα, γιατί καθώς το φως αποσύρεται από την εξωτερική περιφέρεια της ύλης, οι επιρροές που πνευματοποιούν αρχίζουν να κυλάνε έξω από την εσώτερη περιφέρεια του Πνεύματος. Αυτή η διαδικασία συνεχίζεται μέχρις ότου αποσυρθεί όλο το φως και οι ομόκεντροι κύκλοι της Εκδήλωσης πλημμυρίσουν από τα καθαρτήρια Ύδατα του Σκοταδιού. Στο μεταξύ, όμως, υπάρχει ένα μεταβατικό στάδιο, κατά τη διάρκεια του οποίου τα Ύδατα του Σκοταδιού (των οποίων το όνομα είναι σύμβολο πνευματικής ειρήνης, καθαρμού και αναγέννησης), προετοιμάζουν το έδαφος για μια νέα ζωή. Αυτά τα ύδατα λοιπόν διεισδύουν στα επίπεδα της εκδήλωσης και έτσι το ορατό διαπερνάται από το αόρατο.
Μία από τις όψεις της Έλξης του Κέντρου είναι και ο εκφυλισμός ή δρόμος της Αριστερής Ατραπού, αναφορικά με τη συνείδηση. Σε σχέση με την εξέλιξη, ο εκφυλισμός σημαίνει την απόσυρση της ζωής από κάθε δοσμένο τύπο μορφής και την αποσύνθεση της μορφής. Τα συστήματα των μαγνητικών τάσεων που δημιούργησε η ζωή, εγκαταλείπονται σαν άδεια κελύφη στα αιθερικά υποπεδία. Αυτά τα κελύφη πρέπει να περιμένουν τον καθαρμό των Υδάτων της Αναγέννησης, που κυλάνε προς τα έξω στη διάρκεια της παλίρροιας της Κοσμικής Νύχτας.
Μερικές φορές, όμως, οι ψυχές αναπτύσσονται αρκετά και φτάνουν στο σημείο να αισθάνονται την Έλξη του Κέντρου πάνω στην Ατραπό της Επιστροφής. Εντούτοις, επειδή δεν έχουν αναπτύξει ακόμη σε ικανοποιητικό βαθμό ορισμένες όψεις τους και δεν έχουν ολοκληρώσει την ανέλιξη τους, δε μπορούν να εξελιχθούν και να πάρουν τον δρόμο της επιστροφής προς το Κέντρο, προτού περάσουν από το Ναδίρ. Οι ψυχές αυτές θα κινηθούν κατά συνέπεια περνώντας από τα επίπεδα από τα οποία η ζωή έχει αποσυρθεί και όπου βρίσκονται τα άδεια κελύφη, που περιμένουν τον ερχομό των παλιρροιών της Κοσμικής Νύχτας. Οι ψυχές τούτες θα εκμεταλλευτούν τα συστήματα των μαγνητικών τάσεων που βρίσκονται εκεί, έστω και αν ανήκουν σ’ έναν πρωτόγονο τύπο, για να εκφραστούν οι ίδιες.
Αν διαλογιστείς πάνω σε αυτό, θα ερμηνεύσεις πολλά. Σε κάποια στιγμή πάντως οι ψυχές αυτές μεγαλώνουν πολύ και καταστρέφουν τα κελύφη τους – γι’ αυτό παρεμποδίζεται και η μεταγενέστερη εξέλιξή τους. Συνεχίζουν τότε την εκφυλιστική τους πορεία και φτάνουν σ’ ένα σημείο, όπου δεν υπάρχουν πια άλλα κελύφη για να τα εμψυχώσουν. Τότε πια είναι ανίκανες να διατηρήσουν κάποια μορφή και διαλύονται στα στοιχεία που τις συνέθεσαν. Παύουν τότε να παίζουν οποιοδήποτε ρόλο, Κακό ή Καλό. Αυτό είναι το μητρώο της Αριστερής Ατραπού.
Η εξέλιξη στη Δεξιά Ατραπό πραγματοποιείται με την απόσυρση της τελειοποιημένης Ζωής από τις μορφές που παίζουν χωριστικό ρόλο, με τη σύνθεση των αρχών που εκφράζανε οι μορφές αυτές, με τον εξευγενισμό των αρχών σε ιδεώδη και με την αντίληψη των ιδανικών αυτών από τη Λογοϊκή Συνείδηση. Αυτό είναι το μητρώο της εξέλιξης πάνω στη Δεξιά Ατραπό. Φαίνεται, λοιπόν, ότι η ουσία της εξέλιξης είναι η Ενοποίηση. Η έκφραση της ενοποιητικής αυτής αρχής στα επίπεδα της εκδήλωσης είναι η Αγάπη. Η Αγάπη αυτή είτε πρόκειται για τη διανοητική συμπάθεια (στο επίπεδο του συγκεκριμένου νου) είτε για τη φυσική ένωση (στο επίπεδο της ύλης) είναι σε όλες της τις όψεις σύμβολο του Λόγου ως Μονάδα.
Σκοπός της Εξέλιξης είναι να ενοποιήσει όλα τα πράγματα. Στα επίπεδα της εκδήλωσης δεν υπάρχουν παρά μόνο δύο παράγοντες που κάνουν όλα τα πράγματα Ένα – ο Θάνατος και η Αγάπη. Ο Θάνατος είναι η εκδήλωση της Αριστερής Ατραπού ενώ η Αγάπη αποτελεί την εκδήλωση της Δεξιάς. Εκείνος που αγαπάει, όσο αμυδρή και αν είναι η σύλληψη του για την Αγάπη, εκδηλώνει μια μορφή ενοποίησης και αυτή η ενοποίηση είναι ο σκοπός της Εξέλιξης. Ο Θεός είναι το Ένα – και επομένως σωστά λέγεται ότι ο Θεός είναι Αγάπη.
που είναι Το Ένα. Η χωριστικότητα είναι θάνατος.
Διάλεξε λοιπόν την Αγάπη και Ζήσε.
