Οι Δύο Ατραποί (Α' Μέρος)
Ο αναζητητής που ακόμη και μέσα στην Κόλαση θυμάται όσα του έχουν αποκαλυφθεί στο Όρος του Οράματος είναι εκείνος που φτάνει στη Φώτιση.
"Ναι, ακόμα και αν η δόξα Σου τον χτύπαγε σαν κεραυνός,
Τυφλός και βασανισμένος,
αποτρελαμένος και μόνος,
Ακόμα και πάνω στον Σταυρό θα τα θυμόταν όλα,
Ναι, ακόμα και στην Κόλαση θα ψιθύριζε,
«Έχω Γνωρίσει»"
Κατά την αυγή της εκδήλωσης, η πρωταρχική περιδίνηση του Δακτύλιου - Κόσμος, γέννησε την αντίδραση σε αυτήν, τον Δακτύλιο - Χάος και την έλξη αυτού, που προκαλεί μια δευτερεύουσα περιδίνηση στον Δακτύλιο - Κόσμο, η οποία σχηματίζει τον Αδιαπέραστο Δακτύλιο. Η περιστροφή του Δακτύλιου - Κόσμος είναι η πηγή δύναμης από την οποία αντλεί την ορμή της η Εξέλιξη. Η περιστροφή του Δακτύλιου - Χάος είναι η πηγή από την οποία αντλεί τη δύναμή της η Αποκέντρωση.
Οι δύο αυτές δυνάμεις περιστρέφονται σε ορθή γωνία η μία με την άλλη. Η Εξέλιξη είναι μια ώθηση από την περιφέρεια προς το κέντρο. Η Αποκέντρωση ή Διάλυση είναι η αναρρόφηση στο εξωτερικό διάστημα. Ο Δακτύλιος - Χάος δεν ανήκει στη σφαίρα που περιβάλλει αλλά στο εξωτερικό διάστημα. Ο Δακτύλιος - Κόσμος έχει στραμμένες τις επιθυμίες του προς τη σφαίρα που περικλείει ενώ ο Δακτύλιος - Χάος προς τη σφαίρα που τον περιβάλλει. Ο πρώτος επιχειρεί να επεκτείνει το κέντρο ενώ ο δεύτερος αγωνίζεται να επεκτείνει την περιφέρεια. Ο πρώτος τείνει να σταθεροποιήσει, χρησιμοποιώντας συσταλτικές κινήσεις (και επομένως αν η επιρροή του ήταν ανεξέλεγκτη, θα ήταν στατικός) ενώ ο δεύτερος τείνει να επιστρέψει στο Ανεκδήλωτο από όπου προήλθε (και επομένως αν η επιρροή του ήταν ανεξέλεγκτη, θα μετουσίωνε τη σφαίρα που περιβάλλει σε ανυπαρξία).
Αυτές οι δύο επιρροές είναι η πηγή όλης της δύναμης στον Κόσμο, επειδή ο Δακτύλιος - Κόσμος συγκεντρώνει και ανοικοδομεί ενώ ο Δακτύλιος - Χάος διαχέει και ποτέ δεν αυξάνει. Αυτούς τους δύο δακτύλιους θα τους αποκαλούμε Καλό και Κακό. Ζωή και Θάνατο. Φως και Σκοτάδι. Πνεύμα και Ύλη. Ύπαρξη και Ανυπαρξία. Θεό και Διάβολο.
Ας γίνει όμως ξεκάθαρα αντιληπτό, ότι ο Δακτύλιος "Καλό" και ο Δακτύλιος "Κακό" δεν είναι "καλό" και "κακό" όπως καταλαβαίνεις εσύ τους όρους αλλά είναι απλώς δονούμενοι και περιδινιζόμενοι κύκλοι δύναμης σε ορθή γωνία ο ένας προς τον άλλο και επομένως σε αντίθεση. Αυτές οι δύο δυνάμεις δεν ορίζονται από κάποια καθορισμένη γωνία ή επίπεδο αλλά η λειτουργία τους εξαρτάται από τη μεταξύ τους αλληλοσυσχέτιση.
Η πρώτη δύναμη που εκπορεύεται ονομάζεται "καλό" γιατί από αυτό εκπορεύεται η γραμμή δύναμης που ονομάζεται Εξέλιξη. Όλες οι επακόλουθες δευτερεύουσες δυνάμεις μετριούνται με αυτό το μέτρο. Για όσο διάστημα κινούνται στην ίδια γωνία, λογαριάζονται σαν "καλές" ενώ όταν πλησιάζουν την ορθή γωνία αρχίζουν να λογαριάζονται σαν αντίθετες και "κακές".
Κακό είναι απλά εκείνο που κινείται σε αντίθετη φορά από την εξέλιξη. Κακό είναι εκείνο που πλησιάζει το επίπεδο κίνησης του Δακτύλιου - Χάος και επομένως τείνει να επιστρέψει στο Ανεκδήλωτο, στην Ανυπαρξία. Η αλήθεια είναι ότι η λέξη "κακό" ίσως δε θα έπρεπε να χρησιμοποιείται, γιατί μπορεί να προκαλέσει σύγχυση σε πολλούς και έχει την τάση να παρανοείται ακόμη και από τους πεπειραμένους στην ορολογία μας. Ας θυμόμαστε ότι ο Δακτύλιος - Χάος δεν είναι ξένος προς τον Δακτύλιο - Κόσμος αλλά εκπορεύεται από αυτόν και βρίσκεται σε ακατάπαυστη σχέση μαζί του. Η αλληλεπίδραση των δύο Δακτύλιων είναι σαν την αλληλεπίδραση του συνειδητού και του υποσυνείδητου νου του ανθρώπου. Αν ο Δακτύλιος - Χάος θεωρείται "αρνητικός", τότε θα πρέπει να θεωρείται σαν "Αρνητικό Καλό".
Το Απόλυτο είναι Νόμος από μόνο του. Ό,τι βρίσκεται σε αντίθεση δεν είναι απαραίτητα εχθρικό. Έτσι, μπορείτε να συλλάβετε το κακό με δύο όψεις:
α) Εκείνο που σας δίνει τη δυνατότητα να περιορίσετε τις δυνάμεις του καλού χρησιμοποιώντας την Αντίθεση κι έτσι να εξασφαλίσετε τη σταθερότητα. Το κακό σας επιτρέπει να αποκτήσετε μια σταθερή βάση στον χώρο.
β) Το κακό αν του επιτραπεί να λειτουργήσει ανεμπόδιστα είναι ο Σκουπιδιάρης των Θεών. Γι' αυτό ένας Μεγάλος είπε: "Μην αντιστέκεσαι στο κακό".
Όταν αντιστέκεσαι στο κακό αχρηστεύεις τη δύναμη του καλού που κρατά το κακό ακίνητο. Γι' αυτό, δεν είναι αρκετό να υποδέχεσαι το μίσος με αγάπη - το κακό με το καλό. Αυτός είναι ο δρόμος του αμαθούς και αποτελεί την αιτία για την οποία η εξωτερική θρησκεία έχει κάνει τόσο μικρή εντύπωση στον κόσμο. Πρέπει να αντιμετωπίζεις το μίσος με μίσος και μάλιστα με αρκετό μίσος, για να μπλοκάρεις τη δύναμη. Πρέπει να μισήσεις το μίσος και έχοντας ανταποδώσει το αδρανές κακό με την αντίθεση, η Αγάπη θα μπορεί να πάρει τη θέση του πάνω στη σταθερή εξέδρα και να τη χρησιμοποιήσει σαν ένα φράγμα στην ώθηση. Επομένως, να αντιτίθεσαι στο κακό μόνο όταν θέλεις να κάνεις δημιουργική εργασία. Ποτέ μην αντιτίθεσαι στο κακό, όταν επιθυμείς να το καταστρέψεις. Να δημιουργείς γύρω του ένα κενό και να μην αφήνεις την αντίθεση να το αγγίξει. Τότε, μένοντας χωρίς αντίδραση, είναι ελεύθερο να ακολουθήσει τους Νόμους της δικής του φύσης, που είναι να ενωθεί με την κίνηση του Δακτύλιου - Χάος. Περνάει έξω από την περιφέρεια του σύμπαντος, όπου συναντάει την περιδίνηση του Αδιαπέραστου Δακτύλιου, τον οποίο δε μπορεί να διαπεράσει και φτάνει σε έναν τόπο τέτοιας αρχέγονης απλότητας, που αποσυντίθεται στα δικά του στοιχεία. Αυτά τα στοιχεία ελκύονται από την πλησιέστερη κίνηση, που είναι η φύση του Δακτύλιου - Κόσμος, η φύση του Καλού.
Επομένως, το κακό όταν δε βρίσκει αντίσταση, αυτοδιαλύεται στο αδιαφοροποίητο ακατέργαστο υλικό ύπαρξης - την πρώτη μορφή εκδήλωσης. Αρχίζει πάλι από την αρχή, μεταστοιχειωμένο μέσα από την ουδετερότητα. Το θλιβερό είναι ότι ο αποκρυφισμός έγινε δημοφιλής και τραβάει σαν μαγνήτης την προσοχή του κοινού, κατά κύριο λόγο για τη μαύρη όψη του. Οι τεχνικές της μαύρης μαγείας δε διαφέρουν κατά κανένα τρόπο από εκείνες της λευκής. Εφαρμόζονται οι ίδιες μέθοδοι και είναι αναγκαία η ίδια εκπαίδευση στη συγκέντρωση. Η διαφορά βρίσκεται στη στάση του ατόμου, στον χρησιμοποιούμενο συμβολισμό και στις δυνάμεις με τις οποίες έρχεται σε επαφή το άτομο. Μπορεί να παραλληλιστεί με την πανομοιότυπη μουσική εκπαίδευση που απαιτείται για τον διευθυντή μια συμφωνικής ορχήστρας και μιας ορχήστρας τζαζ.
Ακόμη και στις περιπτώσεις που λέμε ότι ορισμένα σύμβολα και δυνάμεις ανήκουν στην περιοχή της μαύρης μαγείας, ακόμη και τότε πρέπει να τηρούμε επιφυλάξεις, επειδή αυτά τα σύμβολα μπορεί να χρησιμοποιηθούν και αυτές οι δυνάμεις να επικληθούν αρκετά δικαιολογημένα, όπως ακριβώς και ένας χειρούργος αναλαμβάνει ενίοτε στη δουλειά του και κάποιους κινδύνους. Το σίγουρο όμως είναι ότι όταν δημοσιοποιούνται αυτές οι μέθοδοι, τότε χωρίς δισταγμό θα πρέπει να ταξινομηθούν στη μαύρη. Ο λόγος είναι ότι θα κατάφερναν να ξεσηκώσουν τα χαμηλότερα ένστικτα των παρευρισκομένων, οι οποίοι βρίσκονται εκεί χωρίς κανένα σκοπό.
Υπάρχουν επίσης ορισμένες τεχνικές σεξουαλικής και αιματηρής μαγείας, οι οποίες αν και ακίνδυνες για τους πρωτόγονους λαούς, εντούτοις δεν έχουν καμία θέση ανάμεσα στους σύγχρονους και τελούνται προς χάριν ενός ξεπεσμένου αισθησιασμού. Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε την εσκεμμένη επίκληση του κακού. Αυτό γίνεται συνήθως για σκοπούς εκδίκησης. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένοι τύποι ανθρώπων που έχουν μία φυσική φλέβα σκληρότητας στη φύση τους. Αυτοί επικαλούνται με ελαφριά τη καρδία το κακό για σκοπούς εκδίκησης και έχοντας ζήσει τα αποτελέσματα αυτού του επιχειρήματος, αναπτύσσουν ένα μοναδικό ενδιαφέρον γι' αυτήν και εθίζονται στη σκληρότητα προς χάριν της ανατριχίλας που προσφέρει.
Αν δεν αναγνωρίσουμε αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στην ανθρώπινη φύση - το οποίο είναι πολύ περισσότερο κοινό από ότι γενικά θεωρείται και ξεχωρίζεται από τους ψυχολόγους με το όνομα του σαδισμού - δε θα κατανοήσουμε ποτέ ορισμένες όψεις της μαύρης μαγείας. Το κλειδί για όσα αναζητούνται βρίσκεται στον σαδισμό. Η ενασχόληση με ορισμένους πρωτόγονους τύπους φυσικών δυνάμεων, αν και δεν είναι ουσιαστικά μαύρη, είναι μια επιχείρηση με ισχυρή τάση προς τη σήψη και θα έπρεπε να αναλαμβάνεται μόνο από έμπειρους και αφιερωμένους ανθρώπους.
Οποιοσδήποτε μελετά σοβαρά τον αποκρυφισμό οφείλει να τα κατανοήσει όλα αυτά και σε καμιά περίπτωση δε θα πρέπει να χαρακτηριστεί μαύρος επειδή είναι ενημερωμένος. Στην ουσία είναι απαραίτητο γιατί αλλιώς θα παρέμενε στην επιφάνεια των πραγμάτων. Δεν ισχυριζόμαστε ότι πρέπει να γίνει γνώστης της μαύρης μαγείας ο καθένας. Ας αφήσουμε αυτό το έργο για τους ειδικούς. Ο λόγος είναι ότι όπου εστιάζεται κάποιος, υπάρχει και αντίστοιχη εφέλκυση. Η ενασχόληση οποιουδήποτε με τις μαύρες μεθόδους επιφέρει εσωτερική μόλυνση...
