Τα Βασικά Αίτια της Ασθένειας Ι

 

'The Garden of Paracelsus', Leonora Carrington

1. Αίτια που ανακύπτουν στη Συναισθηματική-Επιθυμητική Φύση

Αυτό είναι το πρόβλημα με το οποίο αγωνίσθηκε ανά τους αιώνες όλη η ιατρική πρακτική. Στην τωρινή μηχανιστική εποχή μας περιπλανηθήκαμε στην επιφάνεια των πραγμάτων και μακριά από τη μερικώς αληθινή άποψη των περασμένων αιώνων, που ανίχνευε την ασθένεια πίσω στους “κακούς χυμούς” που παράγονται και σήπονται στην εσώτερη υποκειμενική ζωή του πάσχοντα. Με την εξέλιξη της γνώσης παντού, βρισκόμαστε πλέον στην επιφάνεια των πραγμάτων (σημειώστε ότι δεν χρησιμοποιώ τη λέξη “επιπόλαιη”) και σήμανε η ώρα, που η γνώση μπορεί πάλι να εισέλθει στο βασίλειο του υποκειμενικού και να μετουσιωθεί σε σοφία. Προκύπτει σήμερα η αναγνώριση από μέρους των καλύτερων διανοιών στην ιατρική και τα παρεμφερή επαγγέλματα, ότι στις υποκειμενικές και κρυφές στάσεις του νου και της συναισθηματικής φύσης και στη ζωή της εμποδιζόμενης ή υπερβολικής σεξουαλικής έκφρασης πρέπει να αναζητηθούν τα αίτια κάθε ασθένειας.

Από την αρχή των μελετών μας θα επιθυμούσα να τονίσω, ότι το έσχατο αίτιο της ασθένειας, ακόμη κι αν είναι γνωστό σε μένα, δεν θα ήταν δυνατό να κατανοηθεί από σας. Το αίτιο βρίσκεται πίσω στην ιστορία του μακρινού παρελθόντος του πλανήτη μας, στη σταδιοδρομία (νοούμενη αποκρυφιστικά) της πλανητικής Ζωής κι έχει τις ρίζες του σε ότι ορίζεται γενικά σαν “κοσμικό κακό”. Αυτή είναι μια φράση χωρίς κανένα απολύτως νόημα, αλλά είναι συμβολικά περιγραφική μιας κατάστασης συνείδησης, η οποία είναι εκείνη ορισμένων “ατελών Θεών”. Δοθέντος του αρχικού αξιώματος ότι και η ίδια η Θεότητα οδεύει προς μια τελειότητα, πέραν της κατανόησης μας, συνάγεται ότι μπορεί να υπάρχουν για τους ίδιους τους Θεούς και για τον ΘΕΟ (σαν τη ΖΩΗ του ηλιακού συστήματος) ορισμένοι περιορισμοί και ορισμένες περιοχές ή καταστάσεις συνείδησης, που δεν έχουν ακόμη κυριαρχηθεί. Αυτοί οι περιορισμοί και οι σχετικές ατέλειες μπορεί να δημιουργούν συγκεκριμένα αποτελέσματα στα σώματα εκδήλωσής Τους - τους διάφορους πλανήτες σαν εκφράσεις Ζωών και στο Ηλιακό σύστημα σαν έκφραση μιας ΖΩΗΣ. Με δεδομένη επίσης την υπόθεση ότι τα εξωτερικά αυτά σώματα της θειότητας, οι πλανήτες, είναι οι μορφές δια των οποίων εκφράζονται ορισμένες Θεότητες, μπορεί να προκύψει το αληθινό και λογικό συμπέρασμα, ότι όλες οι ζωές και οι μορφές μέσα σ’ αυτά τα σώματα μπορεί αναγκαστικά να υπόκεινται επίσης στους ίδιους περιορισμούς και τις ατέλειες, που απορρέουν από τις ακατάκτητες αυτές περιοχές συνείδησης και αυτές τις καταστάσεις επίγνωσης, που δεν έχουν κατανοηθεί ως τώρα από τις Θεότητες, τις ενσαρκωμένες σε πλανητικές και ηλιακές μορφές. Δοθέντος του αξιώματος ότι κάθε μορφή είναι μέρος μιας ακόμη μεγαλύτερης μορφής κι ότι πράγματι “ζώμεν και κινούµεθα και εσμέν” μέσα στο σώμα του Θεού (όπως το εκφράζει ο Απ. Παύλος), εμείς σαν ακέραια μέρη του τέταρτου βασιλείου της φύσης συμμεριζόμαστε τον γενικό αυτό περιορισμό και την ατέλεια.

[…] Είναι ασφαλώς καλύτερο για μας να παραδεχθούμε ότι δεν είναι δυνατό για τον άνθρωπο να κατανοήσει τα βαθιά ριζωμένα αίτια εκείνου που μπορεί να ιδωθεί, καθώς προβάλλει στην εξέλιξη της μορφικής ζωής. Δεν είναι άραγε φρόνιμο να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα και τα γεγονότα όπως υπάρχουν στην τωρινή μας αντίληψη και να κατανοήσουμε ότι όπως ακριβώς ο άνθρωπος μπορεί να εισέρχεται με μεγαλύτερη νοημοσύνη στη διάνοια του Θεού, από ότι μπορεί ο υποδεέστερος νους του ζώου, έτσι ενδέχεται να υπάρχουν άλλες και μεγαλύτερες Διάνοιες, που λειτουργούν σε άλλα και ανώτερα βασίλεια της φύσης, οι οποίες ασφαλώς βλέπουν τη ζωή αληθινότερα και ακριβέστερα από ότι το ανθρώπινο γένος; Είναι δυνατό ο αντικειμενικός σκοπός της εξέλιξης (όπως περιγράφεται και τονίζεται από τον άνθρωπο) να είναι (σε τελική ανάλυση) μόνο το μερικό εκείνο κλάσμα ενός μεγαλύτερου σκοπού από ότι ο ίδιος με την πεπερασμένη του αντίληψη μπορεί να συλλάβει. Η όλη πρόθεση όπως κρύβεται στη διάνοια του Θεού, ενδέχεται να είναι πολύ διαφορετική από ότι ο άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει σήμερα και το κοσμικό κακό καθώς και το κοσμικό καλό, αναγόμενα σε ορολογίες, ενδέχεται να χάσουν τελείως τη σημασία τους και να φαίνονται μόνο διαμέσου της γοητείας και της πλάνης με τις οποίες ο άνθρωπος περιβάλλει όλα τα πράγματα. Οι καλύτερες διάνοιες αυτής της εποχής μόλις αρχίζουν να βλέπουν την πρώτη αμυδρή ακτίνα φωτός που διαπερνά αυτή τη γοητεία και χρησιμεύει πρώτα απ’ όλα στην αποκάλυψη του γεγονότος της πλάνης. Μέσω του φωτός που πέφτει έτσι, η ακόλουθη αλήθεια μπορεί να αποκαλυφθεί σε όσους έχουν στάση αναμονής και ευρύτητα σκέψης: Η ίδια η Θεότητα βρίσκεται στον δρόμο προς την τελείωση. Οι συνέπειες αυτής της δήλωσης είναι πολλές.

Ασχολούμενοι με τα αίτια των ασθενειών, θα πάρουμε τη θέση ότι το θεμελιώδες και υπέρτατο κοσμικό αίτιο βρίσκεται πέρα από την κατανόησή μας και μόνο καθώς το βασίλειο του Θεού αποκαλύπτεται στη γη, θα εισέλθουμε σε κάποια πραγματική κατανόηση της πλατιά διαδεδομένης ασθένειας, που βρίσκεται στον πλανήτη μας και στα τέσσερα βασίλεια της φύσης. Μερικές βασικές δηλώσεις μπορούν ωστόσο να γίνουν, οι οποίες θα βρεθούν τελικά αληθινές από µακροκοσμική έννοια και μπορεί ήδη να αποδειχθούν αληθινές όταν εξετασθεί με νοημοσύνη ο μικρόκοσμος:

1. Κάθε ασθένεια (και αυτό είναι κοινοτοπία) προκαλείται από έλλειψη αρμονίας - μιας δυσαρμονίας που υφίσταται μεταξύ της μορφικής όψης και της ζωής. Εκείνο που συνενώνει μορφή και ζωή ή μάλλον εκείνο που είναι αποτέλεσμα της σκόπιμης αυτής ένωσης, το αποκαλούμε ψυχή, εαυτό όσον αφορά την ανθρωπότητα και ολοκληρώνουσα αρχή όσον αφορά τα υποανθρώπινα βασίλεια. Η ασθένεια εμφανίζεται όταν υπάρχει έλλειψη ευθυγράμμισης μεταξύ των διαφόρων αυτών παραγόντων, της ψυχής και της μορφής, της ζωής και της έκφρασής της, των υποκειμενικών και αντικειμενικών πραγματικοτήτων. Συνεπώς πνεύμα και ύλη δεν αλληλοσχετίζονται ελεύθερα.

2. Αυτή η έλλειψη αρμονίας που προκαλεί ότι ονομάζουμε ασθένεια, διατρέχει και τα τέσσερα βασίλεια της φύσης και δημιουργεί εκείνες τις συνθήκες, που προκαλούν πόνο (όπου η αισθαντικότητα είναι έντονη και αναπτυγμένη) και παντού συμφόρηση, φθορά και θάνατο. Σκεφθείτε αυτές τις λέξεις: Δυσαρμονία, Ασθένεια, Πόνος, Συμφόρηση, Φθορά, Θάνατος, γιατί περιγράφουν τη γενική κατάσταση που διέπει τη συνειδητή ζωή όλων των μορφών, μακροκοσμικών και μικροκοσμικών. Δεν αποτελούν αίτια.

3. Όλες αυτές οι καταστάσεις μπορεί ωστόσο να θεωρηθούν σαν εξαγνιστικές στα αποτελέσματά τους και πρέπει έτσι να θεωρούνται από την ανθρωπότητα, αν πρόκειται να έχει μια ορθή στάση απέναντι στην ασθένεια. Αυτό συχνά λησμονείται από τον φανατικό θεραπευτή και τον αδιάλλακτο εκπρόσωπο μιας ιδέας, που συλλαμβάνεται περιορισμένα και σε πολλές περιπτώσεις αποτελεί μέρος μόνο μιας μεγαλύτερης ιδέας.

4. Οι μέθοδοι θεραπείας και οι τεχνικές ανακούφισης είναι ιδιάζουσες στην ανθρωπότητα και είναι αποτέλεσμα της νοητικής δραστηριότητας του ανθρώπου. Υποδεικνύουν τη λανθάνουσα δύναμή του σαν δημιουργού και σαν εκείνου που οδεύει προς την ελευθερία. Υποδεικνύουν τη διακριτική του ικανότητα να νιώθει την τελειότητα, να οραματίζεται τον στόχο και έτσι να εργάζεται προς την τελική αυτή απελευθέρωση. Το λάθος του σ’ αυτή την εποχή συνίσταται:

α. Στην ανικανότητά του να εκτιμήσει τις αληθινές χρήσεις του πόνου.

β. Στη δυσφορία του για την οδύνη.

γ. Στην παρανόηση του νόμου της μη-αντίστασης.

δ. Στην υπερέµφασή της Μορφικής φύσης.

ε. Στη στάση του απέναντι στον θάνατο, στην αίσθηση του ότι η εξαφάνιση της ζωής από την οπτική αντίληψη με το μέσον της μορφής και η επακόλουθη αποσύνθεση αυτής της μορφής υποδεικνύει καταστροφή.

5. Όταν η ανθρώπινη σκέψη αντιστρέψει τις συνηθισμένες ιδέες ως προς την ασθένεια και αποδεχθεί την ασθένεια σαν γεγονός στη φύση, ο άνθρωπος θα αρχίσει να εργάζεται με τον νόμο της απελευθέρωσης με ορθή σκέψη που οδηγεί στη µη-αντίσταση. Προς το παρόν, με τη δύναμη της κατευθυνόμενης σκέψης του και του έντονου ανταγωνισμού του προς την ασθένεια τείνει μόνο να ενεργοποιεί τη δυσκολία. Όταν αναπροσανατολίσει τη σκέψη του στην αλήθεια και την ψυχή, τα δεινά του φυσικού πεδίου θα αρχίσουν να εξαφανίζονται. Αυτό θα γίνει φανερό καθώς θα μελετούμε αργότερα τη μέθοδο της εκρίζωσης. Η ασθένεια υπάρχει. Οι μορφές σε όλα τα βασίλεια είναι πλήρεις δυσαρμονίας και χωρίς ευθυγράμμιση με την ενοικούσα ζωή. Η ασθένεια, η φθορά και η τάση προς διάλυση βρίσκονται παντού. Διαλέγω τις λέξεις μου με προσοχή.

6. Η ασθένεια δεν είναι συνεπώς το αποτέλεσμα εσφαλμένης ανθρώπινης σκέψης. Υπήρχε στις πολλές μορφές ζωής πολύ πριν εμφανισθεί στη γη η ανθρώπινη οικογένεια. Εάν ζητάτε μια νοηματική έκφραση και θέλετε να μιλήσετε στα όρια του ανθρώπινου νου, μπορείτε να πείτε με κάποια ακρίβεια: ο Θεός, η πλανητική Θεότητα, είναι ένοχος εσφαλμένης σκέψης. Δεν θα εκφράσετε όμως την αλήθεια, αλλά μόνο μικρό μέρος του αιτίου όπως παρουσιάζεται στην ασθενή πεπερασμένη σας διάνοια με το μέσον της γενικής παγκόσμιας γοητείας και πλάνης.

7. Από μια άποψη η ασθένεια είναι μια διαδικασία απελευθέρωσης και ο εχθρός εκείνου που είναι στατικό και αποκρυσταλλωμένο. Μη νομίσετε από τα λεγόμενά μου ότι η ασθένεια πρέπει να είναι ευπρόσδεκτη κι ότι η διαδικασία του θανάτου πρέπει να επιδιώκεται. Εάν συνέβαινε αυτό, ο άνθρωπος θα υπέθαλπε την ασθένεια και θα καθιέρωνε την αυτοκτονία. Ευτυχώς για την ανθρωπότητα η όλη τάση της ζωής είναι ενάντια στην ασθένεια και η αντίδραση της μορφικής ζωής στη σκέψη του ανθρώπου υποδαυλίζει τον φόβο του θανάτου. Αυτό είναι ορθό, γιατί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και της διατήρησης της μορφικής ακεραιότητας είναι ζωτική αρχή της ύλης και η τάση για την αυτοδιαιώνιση της ζωής μέσα στη μορφή είναι η μεγαλύτερη δοθείσα από τον Θεό ικανότητά μας και θα διαρκέσει. Αλλά στην ανθρώπινη οικογένεια πρέπει τελικά να δώσει θέση στη χρήση του θανάτου σαν οργανωμένης, απελευθερωτικής διαδικασίας για να διατηρηθεί η δύναμη και να δοθεί στην ψυχή ένα καλύτερο όργανο εκδήλωσης. Γι’ αυτή την ελευθερία δράσης το ανθρώπινο γένος σαν σύνολο δεν είναι ακόμη έτοιμο. Οι μαθητές και οι ζηλωτές του κόσμου πρέπει λοιπόν τώρα ν’ αρχίσουν να συλλαμβάνουν τις νεότερες αρχές της ύπαρξης. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης διέπει τη σχέση πνεύματος και ύλης, ζωής και μορφής, εφόσον η ίδια η Θεότητα θέλει να ενσαρκώνεται μέσα στο σώμα της εκδήλωσής Της - έναν πλανήτη ή ένα ηλιακό σύστημα. Σας έδωσα στην παραπάνω δήλωση μια νύξη ως προς ένα από τα βασικά αίτια της ασθένειας και τον ατέλειωτο αγώνα μεταξύ του φυλακισμένου πνεύματος και της φυλακίζουσας μορφής. Ο αγώνας αυτός χρησιμοποιεί σαν μέθοδό του την ενδόμυχη εκείνη ποιότητα, που εκφράζεται σαν παρόρμηση για διατήρηση και σαν ώθηση για διαιώνιση - τόσο της παρούσας μορφής όσο και του είδους.

8. Ο νόμος του αιτίου και αποτελέσματος, που ονομάζεται Κάρμα στην Ανατολή, κυβερνά όλα αυτά. Το κάρμα πρέπει να θεωρείται στην πραγματικότητα σαν το αποτέλεσμα (στη μορφική ζωή του πλανήτη μας) αιτίων βαθιά εδραιωμένων και κρυμμένων στη διάνοια του Θεού. Τα αίτια που μπορούμε να ανιχνεύσουμε σε σχέση με την ασθένεια και τον θάνατο, είναι στην πραγματικότητα μόνο η πραγμάτωση ορισμένων βασικών αρχών που διέπουν - ορθά ή εσφαλμένα, ποιος θα μπορούσε να πει; - τη ζωή του Θεού σε μορφή και πρέπει πάντοτε να παραμένουν ακατανόητες στον άνθρωπο μέχρι την εποχή εκείνη που θα λάβει τη μεγάλη μύηση η οποία συμβολίζεται για μας στη Μεταμόρφωση. […]

Εξετάζοντας τα Αίτια της Ασθένειας, θεωρώ αναγκαίο να πω μια λέξη αναφορικά με τις συνθήκες - εξωτερικές και εσωτερικές. Θα γίνει φανερό στον τυχαίο στοχαστή ότι πολλές ασθένειες και πολλά αίτια θανάτου οφείλονται στις συνθήκες του περιβάλλοντος για τις οποίες δεν είναι κατά κανένα τρόπο υπεύθυνος. Αυτές εκτείνονται από τα καθαρά εξωτερικά περιστατικά ως τις κληρονομικές προδιαθέσεις. Θα μπορούσαν να ταξινομηθούν ως εξής:

1. Ατυχήματα που μπορεί να οφείλονται σε προσωπική αμέλεια, ομαδικά συμβάντα, απροσεξία άλλων ανθρώπων και τα αποτελέσματα συγκρούσεων, όπως σε εργατικές απεργίες ή πολέμους. Μπορεί επίσης να προέλθουν από επιθέσεις ζώων ή φιδιών, από τυχαίες δηλητηριάσεις και πολλά άλλα αίτια.

2. Μολύνσεις που έρχονται στον άνθρωπο από έξω και όχι σαν αποτέλεσμα της ιδιάζουσας κατάστασης του αίματός του. Τέτοιες μολύνσεις είναι οι διάφορες λεγόμενες μεταδοτικές και μολυσματικές ασθένειες και οι γενικές επιδημίες.

3. Ασθένειες οφειλόμενες σε κακή διατροφή που συναντώνται ιδιαίτερα στους νέους. Αυτή η κατάσταση υποσιτισμού προδιαθέτει το σώμα στην ασθένεια, υποβιβάζει την αντίσταση και τη ζωτικότητα και εξουδετερώνει τις “αμυντικές δυνάμεις” του ανθρώπου, οδηγώντας σε πρόωρο θάνατο.

4. Κληρονομικότητα. Υπάρχουν, όπως καλά γνωρίζετε, ορισμένες μορφές κληρονομικών αδυναμιών, που είτε προδιαθέτουν ένα πρόσωπο σε ορισμένες ασθένειες και τον επακόλουθο θάνατο, είτε προκαλούν σ’ αυτό εκείνες τις συνθήκες που οδηγούν σε μια σταθερή αδυναμία συγκράτησης της ζωής. Υπάρχουν επίσης εκείνες οι τάσεις που αποτελούν μια μορφή επικίνδυνης όρεξης και οδηγούν σε ανεπιθύμητες συνήθειες, σε κατάπτωση του ηθικού και είναι επικίνδυνες στη θέληση του ατόμου γιατί το καθιστούν ανίκανο να καταπολεμήσει αυτές τις προδιαθέσεις. Υποκύπτει σε αυτές και πληρώνει το τίμημα τέτοιων συνηθειών, που είναι η ασθένεια και ο θάνατος. […]

Για την πλειονότητα του ανθρώπινου γένους το αστρικό σώμα είναι ο κύριος προσδιοριστικός παράγοντας που πρέπει να εξετασθεί. Είναι το κατεξοχήν αίτιο της κακής υγείας. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι έχει ένα δυναμικό και προδιαθετικό αποτέλεσμα στο ζωτικό ή αιθερικό σώμα. Το φυσικό σώμα είναι ένα αυτόματο του ισχυρότερου από τα εσώτερα σώματα. Αν θυμάστε ότι το ζωτικό σώμα είναι δέκτης ρευμάτων ενέργειας που αποτελείται και σχηματίζεται από τέτοια ρεύματα και ότι το φυσικό σώμα παρασύρεται σε δραστηριότητα από αυτά τα ρεύματα, είναι φανερό ότι εκείνο το ρεύμα που είναι το πιο ισχυρό, είναι εκείνο που θα ελέγχει τη δράση του φυσικού σώματος στο φυσικό πεδίο. Υπάρχουν ωστόσο δύο ρεύματα ενέργειας που πρέπει να εξετασθούν στη μελέτη των παραγόντων που οδηγούν σε δράσεις στο φυσικό πεδίο. Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω σχετικά μ’ αυτό ότι η ασθένεια είναι μια δραστηριότητα του φυσικού πεδίου:

1. Το ρεύμα της ίδιας της ζωής που αγκυροβολεί στην καρδιά και προσδιορίζει τη ζωτικότητα του ανθρώπου, την ικανότητά του για εργασία και τον όρο της ύπαρξής του.

2. Το κυρίαρχο ρεύμα ενέργειας που έρχεται από το αστρικό, το νοητικό ή το ψυχικό σώμα. Αυτά ελέγχουν την έκφρασή του πάνω στο φυσικό πεδίο. Για τη μάζα των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο και για όσους ονοµάζουµε το μεγάλο μη σκεπτόμενο κοινό, οι κυρίαρχοι παράγοντες είναι το ρεύμα της ζωής και το ρεύμα της αστρικής ή επιθυμητικής ενέργειας. Αυτή μπορεί να είναι μικρής ή μέσης ολκής. Για το σκεπτόμενο κοινό οι κυρίαρχοι παράγοντες είναι τα δύο αυτά ρεύματα συν μια σταθερή εισρέουσα και αυξανόμενη πλημμύρα νοητικής ενέργειας. Για την ιντελιγκέντσια του κόσμου και τον ζηλωτή (όσους είναι έτοιμοι ή ήδη βρίσκονται στη δοκιμαστική ατραπό) βρίσκουμε ότι τα παραπάνω τρία ρεύματα φτάνουν σε ένα σημείο ισορροπίας κι έτσι δημιουργούν μια ολοκληρωμένη ή συντονισμένη προσωπικότητα. Σ’ αυτούς συγκαταλέγονται οι μυστικιστές του κόσμου και οι δημιουργικοί εργάτες, που έχουν συνείδηση της έμπνευσης και της πνευματικής επαφής, η οποία υποδεικνύει την έναρξη της εισροής ψυχικής ενέργειας. Στους μαθητές του κόσμου βρίσκουμε μια ομάδα ανδρών και γυναικών που περιέρχονται υπό τον έλεγχο της ψυχικής ενέργειας ενώ οι άλλες τρεις ενέργειες υποτάσσονται όλο και περισσότεϱ0 στον ανώτερο αυτό τύπο ελέγχου.

Πρέπει να έχουμε υπόψη ότι υπάρχουν δύο άλλοι τύποι ενέργειας που πρέπει να υπολογισθούν όταν εξετάζουμε τον νοήμονα άνθρωπο:

1. Η ενέργεια που αποτελείται από τις συγχωνευμένες και ανάμεικτες δυνάμεις μιας συντονισμένης προσωπικότητας.

2. Η ενέργεια του καθαυτού φυσικού πεδίου, που τελικά πιστοποιείται από τον ζηλωτή ή μαθητή και ακυρώνεται τόσο απόλυτα, ώστε συνιστά τελικά έναν από τους κύριους παράγοντες στην αποδέσμευση των κέντρων. […]

α. Ανεξέλεγκτο και Μη-Ρυθμισμένο Συναίσθημα.

Σύμφωνα με τα βασικά αυτά γεγονότα μπορεί να ιδωθεί πώς οι εσφαλμένες συναισθηματικές στάσεις και η γενική ανθυγιεινή κατάσταση του αστρικού σώματος πρέπει να είναι δυναμικοί παράγοντες στην πρόκληση ενόχλησης και ασθένειας. Οφείλεται στο γεγονός ότι το ζωτικό ή αιθερικό σώμα της μάζας της ανθρωπότητας διέπεται κυρίως και παρασύρεται σε δραστηριότητα δια της δράσης του αστρικού σώματος. H ταραχή σ’ αυτό το σώμα, κάθε βίαιη δραστηριότητα υπό την ένταση θυμού, έντονης στενοχώριας ή παρατεταμένου ερεθισμού διαχύνει ένα ρεύμα αστρικής ενέργειας στο ηλιοπλεγµατικό κέντρο και γαλβανίζει αυτό το κέντρο σε μια κατάσταση έντονης ανωμαλίας. Αυτό κατόπιν επηρεάζει το στομάχι, το πάγκρεας, τη χοληδόχο κύστη και την ουροδόχο κύστη. Λίγοι άνθρωποι (και θα μπορούσα να ρωτήσω ποιος εξαιρείται την ιδιαίτερη αυτή εποχή της ιστορίας του κόσμου) είναι απαλλαγμένοι από δυσπεψίες, ανεπιθύμητες γαστρικές καταστάσεις ή από ενοχλήσεις που συνδέονται με τη χοληδόχο κύστη. Η τάση επίκρισης, σφοδρής αντιπάθειας και μίσους που βασίζεται στην κριτική ή σε σύμπλεγμα ανωτερότητας, παράγει μεγάλο μέρος της οξύτητας από την οποία πάσχει η πλειονότητα των ανθρώπων. Θα ήθελα όμως να προσθέσω ότι εδώ γενικεύω. Τόσοι πολλοί άνθρωποι είναι επιρρεπείς σ' ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας σε σχέση με τον εαυτό τους, αλλά σ’ ένα σύμπλεγμα ανωτερότητας όσον αφορά τη σχέση τους με άλλους ανθρώπους! Τα στομαχικά επακόλουθα στο φυσικό πεδίο συνδέονται στενά με την επιθυμητική όψη του φυσικού σώματος, η οποία εκφράζεται με τη λήψη του επιθυμητού φαγητού και ποτού και οδηγεί μετέπειτα σε εκείνες τις προσβολές της χολής στις οποίες τόσο πολλοί άνθρωποι είναι επιρρεπείς. Δίνω τα παραπάνω παραδείγματα για να δείξω το αποτέλεσμα των κυρίαρχων λανθασμένων στάσεων στη ζωή και τους ανθρώπους, που χαρακτηρίζουν σήμερα το ανθρώπινο γένος και προκαλούν τις προαναφερθείσες καταστάσεις.

Οι ασθένειες που βασίζονται στην επίκριση, το μίσος και την ικανότητα αμοιβαίας κριτικής (συνήθως κακόβουλης) λειτουργούν δια του κέντρου του λαιμού στο ηλιακό πλέγμα. Αυτή η αλληλοσυσχέτιση που υφίσταται μεταξύ των κέντρων δεν εξετάσθηκε ποτέ ικανοποιητικά. Τα κέντρα του αιθερικού σώματος μεταφέρουν μεταξύ τους διάφορα είδη ενεργειών και μεγάλο ποσό της ενέργειας που διαβιβάζεται από το ένα κέντρο στο άλλο είναι ανεπιθύμητη, όταν ρέει από τα κέντρα κάτω του διαφράγματος σε εκείνα πάνω του διαφράγματος. Το φυσικό σώμα (αιθερικό και πυκνό) μπορεί να απεικονισθεί σαν ένα σπίτι με δύο τηλεφωνικές εγκαταστάσεις - η μια εισάγει ενέργειες από έξω και η άλλη είναι σαν εσωτερικό τηλέφωνο από το ένα δωμάτιο στο άλλο. Η αναλογία είναι ακριβέστερη απ’ ότι φαίνεται στον τυχαίο διανοητή. Είναι ενδιαφέρον και λυπηρό να σημειωθεί ότι εκείνο που επί του παρόντος εξέρχεται από το μέσο σπίτι είναι τα απορρίμματα που είναι ανεπιθύμητα - αυτή είναι η αντιστοιχία προς ό,τι είναι ιδιοτελές και θλιβερό και η απαίτηση για την ικανοποίηση προσωπικών αναγκών και επιθυμιών. Μπορεί λοιπόν να ιδωθεί γιατί τόσο εμφατικά σας τόνισα την ανάγκη της αβλάβειας, γιατί είναι η κατεξοχήν και από εσωτερικής άποψης επιστημονική μέθοδος καθαρισμού του σπιτιού και εξάγνισης των κέντρων. Η εφαρμογή της καθαρίζει τους φραγμένους αγωγούς και επιτρέπει την είσοδο ανώτερων ενεργειών. Τα συναισθηματικά αίτια της ασθένειας και οι νοητικές στάσεις που προκαλούν φυσική ενόχληση είναι οι επικρατέστερες την ιδιαίτερη αυτή εποχή. Όταν εμμένουν για μακρά περίοδο χρόνου και μεταφέρονται από ζωή σε ζωή, παράγουν τις πιο βίαιες όψεις των καταστάσεων που προαναφέρθηκαν και από αυτά μπορεί να προκληθούν σοβαρές και καταστροφικές ασθένειες που απαιτούν, λόγου χάρη, την αφαίρεση της χοληδόχου κύστης ή εκείνες τις εγχειρήσεις που σχετίζονται με την εμφάνιση χρόνιου γαστρικού έλκους.

Άλλες ασθένειες προκύπτουν από τη συνεχή προαγωγή της επιθυμητικής φύσης, παρότι οι σεξουαλικές ασθένειες ανήκουν σε άλλη κατηγορία. Μπορεί να ιδωθεί από τα παραπάνω πόσο είναι επιθυμητό να συνδυάζει ο αληθινός θεραπευτής όχι μόνο κάποιον βαθμό εσωτερικής γνώσης, αλλά - ωσότου μυηθεί - κάποια γνώση ψυχολογίας, κάτι από το έργο ενός μαγνητικού θεραπευτή και να είναι επίσης έμπειρος ιατρός ή χειρούργος. Πολλές από τις θεραπείες που γίνονται τώρα είναι χειρότερες από άχρηστες, γιατί απουσιάζουν οι τρεις προαναφερθείσες συνθήκες. […]

Οι θεραπευτές δεν έχουν ακόμη την επαρκή γνώση που θα τους επιτρέψει να ασχοληθούν συνετά με τα θέματα αυτά. Μπορούμε λοιπόν να συµπεράνουµε ότι:

1. Η ασθένεια είναι μια εξαγνιστική διαδικασία που διεξάγεται για να επιφέρει μια αγνότερη έκφραση, ένα άρωμα ζωής, μια επίδραση και χρησιμότητα της ψυχής. Όταν συμβαίνει αυτό, είναι εφικτή η θεραπεία.

2. Η ασθένεια μπορεί να είναι μια βαθμιαία και αργή διαδικασία θανάτου κι έτσι αποδέσμευσης της ψυχής. Τότε δεν είναι εφικτή η θεραπεία, παρότι χρειάζονται και πρέπει ασφαλώς να χρησιμοποιηθούν ανακουφιστικά και βελτιωτικά μέτρα. Η διάρκεια της ζωής μπορεί να παραταθεί, αλλά αποκλείεται μια διαρκής και τελική θεραπεία. Αυτό ο μέσος νοητικός θεραπευτής αποτυγχάνει να το αντιληφθεί. Θεωρεί τον θάνατο σαν κάτι φριχτό, ενώ στην πραγματικότητα ο θάνατος είναι ένας ευεργετικός φίλος. Η ασθένεια μπορεί να είναι η αιφνίδια και τελική κλήση στο σώμα να εγκαταλείψει την ψυχή και να την ελευθερώσει για άλλη υπηρεσία. [...]

Τόνισα προηγουμένως ότι το αστρικό σώμα είναι ο κύριος παράγοντας κινητοποίησης στη ζωή της πλειονότητας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι:

1. Είναι το σώμα στο οποίο η μάζα των ανθρώπινων όντων επικεντρώνει σήμερα τη συνείδησή της.

2. Είναι το πιο αναπτυγμένο από τα σώματα αυτή την εποχή και συνεπώς δέχεται το σύνολο της ζωικής ενέργειας καθώς κατέχεται το ζωικό ρεύμα από την ψυχή και επίσης δέχεται την ενέργεια του ρεύματος της συνείδησης.

3. Είναι προσανατολισμένο, αν μπορώ να το εκφράσω έτσι, προς τα έξω ή προς το πεδίο της φυσικής εμπειρίας. Ο προσανατολισμός αυτός μετατοπίζεται συχνά και στην περίπτωση του ζηλωτή στρέφεται προσωρινά προς τα μέσα. Όπως ακριβώς τα κέντρα στον άνθρωπο, οι “λωτοί της ζωής”, απεικονίζονται σαν στραμμένοι προς τα κάτω και με το στέλεχος προς τα πάνω στον υπανάπτυκτο άνθρωπο, αλλά στραμμένοι προς τα πάνω στην περίπτωση του αναπτυγμένου, έτσι υπάρχουν συνθήκες στο αστρικό σώμα ανάλογες με αυτό. Στην περίπτωση του πολύ εξελιγμένου ανθρώπου, του μυημένου ή του Διδασκάλου, το αστρικό σώμα προσανατολίζεται σταθερά στην ψυχή. Στον μυστικιστή, τον ζηλωτή και τον μαθητή η διαδικασία αυτής της συγκεκριμένης αλλαγής της διεύθυνσης των δυνάμεων συνεχίζεται και προκαλεί συνεπώς ένα πρόσκαιρο χάος.

4. Το αστρικό σώμα του ανθρώπου, όντας το τελευταίο που αναπτύχθηκε (το φυσικό και το αιθερικό είναι τα δύο πρώτα σε χρονολογική σειρά) είναι ακόμη το πιο ζωηρό και δυναμικό. Έφθασε στην ακμή της ανάπτυξής του κατά το τέλος της Ατλάντειας εποχής και η δυναμικότητα του είναι ακόμη μεγάλη, συνιστώντας τη μαζική δυναμικότητα, έμφαση και πόλωση. Επαυξάνεται επίσης από ενέργειες που έρχονται από το ζωικό βασίλειο, το οποίο είναι τελείως αστρικό στο σημείο επίτευξης του. Θα ήθελα να σας θυμίσω εδώ ότι η χρήση της λέξης “σώμα” είναι πολύ παραπλανητική και άστοχη. Δημιουργεί στη συνείδηση την ιδέα μιας καθορισμένης μορφής κι ενός ειδικού σχήματος. Το αστρικό σώμα είναι ένα άθροισμα δυνάμεων που εισδύουν στη συνείδηση με τη μορφή επιθυμιών, παρορμήσεων, πόθων, ελπίδων, αποφάσεων, κινήτρων και προβολών, θέτοντας έτσι τη βάση μεγάλου μέρους της αλήθειας των διδασκαλιών της σύγχρονης ψυχολογίας. […]

Τόνισα νωρίτερα ότι οι τρεις κύριες ομάδες ασθενειών για τις μάζες είναι:

1. Η φυματίωση.

2. Οι κοινωνικές ασθένειες όπως ονομάζονται: τα αφροδίσια νοσήματα και η σύφιλη.

3. Ο καρκίνος.

Σε αυτές πρέπει να προσθέσουμε δύο άλλες ομάδες ασθενειών, οι οποίες προσβάλλουν κατεξοχήν εκείνους που είναι λίγο παραπάνω από τον μέσο όρο και των οποίων το γενικό επίπεδο νοημοσύνης είναι υψηλότερο από εκείνο των μαζών. Αυτό περιλαμβάνει επίσης τους ζηλωτές του κόσμου.

4. Τις καρδιακές ασθένειες, αλλά όχι ό,τι αποκαλείται καρδιακή ανεπάρκεια.

5. Τις νευρικές ασθένειες που τόσο επικρατούν σήμερα. Οι πέντε αυτές ομάδες ασθενειών και οι διάφορες υποδιαιρέσεις τους ευθύνονται για την πλειονότητα των φυσικών νόσων που προσβάλλουν την ανθρωπότητα. Η ορθή σύλληψη των επικρατούντων αυτών αιτίων θα βοηθήσει σαφώς την ιατρική του μέλλοντος. Πόσα απ’ αυτά θα γίνουν αποδεκτά, είναι προς το παρόν αμφίβολο. Θα επιθυμούσα να τονίσω εδώ ότι, όπως γνωρίζετε καλά, υπάρχουν φυσικές αντιστοιχίες των επτά κέντρων δυνάμεων, τα οποία εντοπίζονται στο αιθερικό σώμα και τροφοδοτούνται από το αστρικό σώμα. Αυτές τις ονοµάζουµε ενδοκρινείς αδένες. Οι αδένες αυτοί είναι αποτελέσματα των κέντρων, επιμαρτυρούν την ύπαρξή τους και με τη σειρά τους εγκαινιάζουν αίτια μικρότερων αποτελεσμάτων στο φυσικό σώμα. […]

Σε όλες μας τις μελέτες ότι έχουμε να πούμε θα έχει πίσω του την ακόλουθη δομική σύνθεση:

1. Την ψυχή.

2. Τα λεπτοφυέστερα σώματα του νου και των συναισθημάτων, τα οποία είναι απλά εξειδικευμένα κέντρα ενέργειας.

3. Το ζωτικό σώμα με τα επτά του κύρια κέντρα δύναμης.

4. Το ενδοκρινές σύστημα που είναι αποτέλεσμα των επτά κέντρων και ο καθοριστικός παράγοντας ελέγχου στο φυσικό σώμα του ανθρώπου.

5. Το νευρικό σύστημα στις τρεις διαιρέσεις του.

6. Την κυκλοφορία του αίματος. Όλα τα δευτερεύοντα όργανα του ανθρώπου είναι αποτελέσματα, δεν αποτελούν προκαθοριστικά αίτια.

Τα καθοριστικά αίτια στον άνθρωπο κι ότι τον κάνει αυτό που είναι, είναι οι αδένες. Αποτελούν εξωτερικεύσεις των τύπων δύναμης οι οποίες διαχύνονται δια των αιθερικών κέντρων από τους λεπτοφυέστερους κόσμους ύπαρξης. Εκφράζουν το σημείο εξέλιξης στο οποίο έφτασε ο άνθρωπος, είναι ζωτικοί και ενεργοί ή µη-ζωτικοί και αδρανείς, ανάλογα με την κατάσταση των κέντρων. Εκδηλώνουν επάρκεια, υπερεπάρκεια ή ανεπάρκεια, ανάλογα με την κατάσταση των αιθερικών στροβίλων. Επίσης, η διαδικασία ελέγχου μπορεί να δηλωθεί ότι γίνεται δια του νευρικού συστήματος. Το αυστηρό αλληλοσυμπλεκόμενο διευθυντήριο του νευρικού συστήματος, του εγκεφάλου και της ροής του αίματος (σαν φορέα της ζωικής αρχής) διέπει τις δραστηριότητες ανθρώπου - συνειδητές, υποσυνείδητες, αυτοσυνείδητες και τελικά υπερσυνείδητες.

Τα τρία κέντρα που ασκούν σήμερα τον υπέρτατο έλεγχο για την πλειονότητα είναι:

1. Το κέντρο άζνα, το κέντρο μεταξύ των φρυδιών.

2. Το ηλιακό πλέγμα.

3. Το ιερό κέντρο.

Τελικά όταν ο άνθρωπος θα έχει “γίνει αυτό που είναι” (η παράδοξη αυτή εσωτερική φράση),τα κέντρα ελέγχου θα είναι:

1. Το κεφαλικό κέντρο,το βραχμαράντρα.

2. Το καρδιακό κέντρο.

3. Το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης.

Μεταξύ του παρόντος και του μέλλοντος η έμφαση θα τεθεί σε μια σταθερά μετατοπιζόμενη τριπλότητα και κάθε άνθρωπος θα είναι διαφορετικός από τους συνανθρώπους του ως προς την έμφαση, την κατάσταση των κέντρων του, τις αδενικές τους αντιστοιχίες στο φυσικό σώμα και συνεπώς ως προς τις παθήσεις και ασθένειες, τις αναστολές και τις δυσχέρειες τις οποίες κληρονομεί η σάρκα του. Αναφορικά μ’ αυτό είναι φανερό ότι το έργο του ιατρού και του ψυχολόγου πρέπει τελικά να προχωρεί χέρι-χέρι. Οι τρεις σπουδαιότερες όψεις όλων των διαγνώσεων είναι:

1. Η ψυχολογική ή η εκτίμηση των εσώτερων σωμάτων του ανθρώπου από τη σκοπιά της ανάπτυξής τους, της ολοκλήρωσής τους και του ολικού συντονισμού της προσωπικότητας, καθώς οι λεπτοφυέστερες αυτές όψεις του ανθρώπινου όντος εκφράζονται στη συνείδηση.

2. Το έργο του ενδοκρινολόγου καθώς ασχολείται με τους ενδοκρινείς αδένες, θεωρώντας τους σαν σταθμούς δύναμης δια των οποίων ενέργεια - δυναμική και φωτίζουσα – μπορεί να διαχυθεί από τα κέντρα.

3. Ο ιατρός ο οποίος εξετάζοντας τα συμπεράσματα των δύο παραπάνω ειδικών, διαγιγνώσκει την ασθένεια και τη θεραπεύει με τη συνεργασία των δύο άλλων. […]

Από τις παραπάνω παρατηρήσεις θα φανεί ότι η ασθένεια αναδύεται στο φυσικό σώμα από τον Κόσμο του αοράτου και από τη χρήση ή κατάχρηση των λεπτοφυέστερων δυνάμεων στα εσώτερα πεδία. Πρέπει ωστόσο να θυμόμαστε ότι η ασθένεια - όπως εκφράζεται στον άνθρωπο - μπορεί γενικά να θεωρηθεί ότι οφείλεται στα παρακάτω αίτια και οι σπουδαστές θα κάνουν καλά να τα έχουν προσεκτικά υπόψη καθώς στοχάζονται αυτά τα θέματα:

1. Ατομική ασθένεια που οφείλεται σε ενδότερες συνθήκες του εξοπλισμού του ανθρώπου, στη νοητική του κατάσταση ή σε μια συναισθηματική κατάσταση που μπορεί να προκαλέσει σοβαρές νόσους. Αυτή κληρονομείται από το παρελθόν.

2. Ασθένεια συμφυής στην ανθρωπότητα σαν σύνολο. Υπάρχουν ορισμένες ασθένειες στις οποίες είναι επιρρεπείς όλοι οι άνθρωποι. Τα σπέρματα αυτών των ασθενειών λανθάνουν στους φυσικούς φορείς της πλειονότητας των ανθρώπων και περιμένουν μόνο τις προδιαθέτουσες συνθήκες για να εκδηλωθούν. Μπορούν να θεωρηθούν σαν ομαδικές ασθένειες.

3. Ασθένειες που είναι αρκετά περίεργα συμπτωματικές. Αυτές ο άνθρωπος τις κληρονομεί όταν, λόγου χάρη, υποκύπτει σε κάποιες μολυσματικές ή μεταδοτικές παθήσεις.

4. Ασθένειες που ενυπάρχουν στο έδαφος. Γι’ αυτές πολύ λίγα είναι γνωστά προς το παρόν. Όμως το έδαφος της γης μας είναι πολύ αρχαίο και είναι εμποτισμένο με σπέρματα ασθενειών, που παίρνουν τον φόρο τους από το φυτικό, το ζωικό και το ανθρώπινο βασίλειο, εκδηλωνόμενες διαφορετικά στο καθένα, ενώ βασικά οφείλονται στα ίδια αίτια.

5. Ασθένειες που αποτελούν δυσχέρειες του μυστικισμού. Είναι ιδιάζοντα νοσήματα και παθήσεις που προσβάλλουν τους μαθητές και ζηλωτές του κόσμου. Μπορεί να αποδοθούν σε κάθε περίπτωση στην εισροή ενέργειας δια των κέντρων που δεν είναι κατάλληλα προετοιμασμένα ή επαρκώς αναπτυγμένα για να χειρισθούν τη δύναμη.

Τα ανωτέρω είναι γενικότητες που μπορεί να είναι χρήσιμες. Η μέθοδος με την οποία εκδηλώνονται οι αστρικές αυτές δυνάμεις (που είναι, όπως ξέρουμε, οι κατεξοχήν καθοριστικές ζωικές δυνάμεις για την πλειονότητα των ανθρώπων σήμερα) είναι ένα σχετικά απλό ζήτημα. Στον αστρικό φορέα έκφρασης υπάρχουν, όπως μπορείτε να αντιληφθείτε, οι αντιστοιχίες των επτά κέντρων του αιθερικού σώματος. Αυτά είναι ουσιαστικά τα επτά κύρια εστιακά σημεία δύναμης και το καθένα από αυτά εκφράζει μια από τις επτά ακτινικές ενέργειες. Ας διευκρινίσω πρώτα ποια κέντρα εκφράζουν τους επτά αυτούς ακτινικούς τύπους:

            Κέντρο                           Ακτίνα                       Ποιότητα                                    Προέλευση

1. Κεφαλικό Κέντρο                    1η                         Θεία Θέληση                                   Εναδική

2. Κέντρο Άζνα                             7η               Οργάνωση, Διεύθυνση                           Ατμική

3. Καρδιακό Κέντρο                    2η          Αγάπη-Σοφία, Ομαδική Αγάπη               Βουδδική            

4. Κέντρο Λαιμού                         5η                   Δημιουργικότητα                                Νοητική

5. Ηλιακό Πλέγμα                        6η              Συναίσθημα, Επιθυμία                           Αστρική

6. Ιερό Κέντρο                               3η                     Αναπαραγωγή                                  Αιθερική

7. Βάση Σπονδυλικής  Στήλης    4η         Αρμονία, Ένωση μέσω Διαμάχης              Φυσική                     

[…] Θα γίνει λοιπόν φανερό ότι ο άνθρωπος έρχεται σε ενσάρκωση έχοντας κληρονομήσει προδιαθέσεις ασθενειών που προέρχονται:

1. Από το παρελθόν του, δηλαδή συνέπειες που είναι αποτέλεσμα αιτίων που άρχισαν σε προηγούμενες ενσαρκώσεις.

2. Από τη γενική φυλετική κληρονομιά της ανθρωπότητας.

3. Από τις συνθήκες της πλανητικής ζωής. Τα τελευταία αυτά αίτια ανυψώνουν το όλο πρόβλημα πάνω από τη συνήθη κατανόηση του μέσου ανθρώπου.

Το ανθρώπινο ον έχει επίσης προδιάθεση σε διαταραχές, αν επιτύχει (σαν αποτέλεσμα μακράς εξελικτικής ιστορίας) να αφυπνίσει κατά κάποιον τρόπο, έστω και αμυδρό, τα κέντρα πάνω από το διάφραγμα. Τη στιγμή που συμβαίνει αυτό, υπόκειται για ένα μακρό κύκλο ζωών σε δυσχέρειες, που συνδέονται με την καρδιά ή με το νευρικό σύστημα στις διάφορες διακλαδώσεις του. Συχνά ένα προχωρημένο ανθρώπινο ον, όπως ένας ζηλωτής ή ένας μαθητής, μπορεί να έχει απαλλαγεί από τις κληρονομικές μολύνσεις, αλλά υποκύπτει σε καρδιακές διαταραχές, σε νευρικές ανωμαλίες, σε νοητική αστάθεια και υπερδιέγερση. Αυτές ταξινομούνται περιστασιακά σαν “ασθένειες των Μυστικιστών”. […]

β. Επιθυμία Καταπιεσμένη ή Αχαλίνωτη

Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στις λίγες αυτές τελευταίες λέξεις και να σας τονίσω το γεγονός ότι η ασθένεια είναι κυρίως μια προσπάθεια από μέρους του φυσικού σώματος να επιδιώξει ανακούφιση και να επιτύχει αποδέσμευση από τις εσώτερες πιέσεις, από τις υποκειμενικές αναστολές και τις κρυφές αναχαιτίσεις. Από την άποψη του εσωτερισμού κάθε φυσική ασθένεια είναι πρωτίστως αποτέλεσμα:

1. Εσφαλμένης διέγερσης ή υπερδιέγερσης ή κακώς εντοπισμένης διέγερσης κι εσώτερης έντασης σε κάποιο τμήμα του μηχανισμού.

2. Αναστολών, ψυχικής πείνας και των συσσωρευμένων εκείνων υποκειμενικών δυνάμεων που φράζουν τη ροή των ζωικών δυνάμεων.

Βλέπετε λοιπόν ότι και πάλι (στον τομέα της υγείας) όλα τα προβλήματα ανάγονται στην ορθή χρήση και τον ακριβή χειρισμό της δύναμης για να επιφέρουν την ελεύθερη ροή της ενέργειας. Αναπόφευκτα προκύπτουν τα ακόλουθα ερωτήματα: Από πού έρχονται οι κληρονομικές αυτές μολύνσεις; Είναι δυνατό να φτάσουμε στην πηγή τους; Το πρόβλημα του παρελθόντος και τα τωρινά αποτελέσματα αυτού του παρελθόντος είναι πολύ αχανή για να εξετασθούν, αλλά ούτε και οποιαδήποτε δήλωση για την κατάσταση μπορεί να βοηθήσει την ανθρωπότητα. Ωστόσο μπορώ να κάνω μια γενίκευση, αν κι αυτή θα μεταδώσει λίγα στην κατανόησή σας. Από τις τρεις κύριες ασθένειες που κληρονομήθηκαν από το παρελθόν θα μπορούσε να ειπωθεί ότι τα συφιλιδικά ή τα λεγόμενα κοινωνικά νοσήματα είναι κατάλοιπα των καταχρήσεων στη Λεµούρεια εποχή. Έχουν τόσο αρχαία καταγωγή ώστε το ίδιο το έδαφος της γης είναι εμποτισμένο με τα σπέρματα αυτών των ασθενειών - γεγονός τελείως άγνωστο στη σύγχρονη επιστήμη. Ανά τους αιώνες οι άνθρωποι υπέφεραν από αυτές τις ομάδες μολύνσεων πέθαιναν και ενταφιάζονταν και κατά εκατομμύρια προσέθεταν το μερίδιο τους στη μόλυνση της γης. Στους Λεμούρειους καιρούς η έμφαση της ζωικής δύναμης ήταν στο φυσικό σώμα, στην ανάπτυξη, τη χρήση και τον έλεγχό του και επίσης στη διαιώνιση ή αναπαραγωγή του. Στους Λεμούρειους χρόνους άρχισαν οι διαταραχές που συνδέονται με την κατάχρηση της σεξουαλικής ζωής. Ήταν με μια ιδιάζουσα έννοια το ουσιαστικό αρχέγονο κακό και γι’ αυτό το γεγονός βρίσκονται στα αρχικά αρχεία και κείμενα, αρχαίοι μύθοι και υπαινιγμοί. Υπάρχουν πολλές παρερμηνευμένες μαρτυρίες για το γεγονός αυτό και όταν οι άνθρωποι διαβάσουν ακριβέστερα τα αρχεία και τα ερμηνεύσουν ορθά, θα κατανοήσουν τη λύση, γιατί θα δουν καθαρότερα τα υποκείμενα αίτια.

Ο καρκίνος είναι ένα δώρο στον σύγχρονο άνθρωπο από την Ατλάντεια ανθρωπότητα και η μάστιγα αυτής της ασθένειας ήταν ο κύριος παράγοντας που αφάνισε τους κατοίκους της παλιάς Ατλαντίδας. Οι ρίζες του τρομερού αυτού κακού είναι βαθιά εδραιωμένες στη συναισθηματική ή επιθυμητική φύση και θεμελιώνονται στο αστρικό σώμα. Ο καρκίνος είναι μερικώς αποτέλεσμα μιας αντίδρασης στις ασθένειες που συνδέονται με τη σεξουαλική ζωή η οποία ήταν αχαλίνωτη στους όψιμους Λεμούρειους καιρούς και στους πρώιμους Ατλάντειους χρόνους. Οι άνθρωποι εκείνων των εποχών βλέποντας τα φοβερά κακά και την έκταση της ασθένειας που αυξανόταν από τη γόνιμη Λεμούρεια ζωή σαν αποτέλεσμα της ασύδοτης σεξουαλικής ζωής παντού, για χάρη της αυτοσυντήρησης αναχαίτισαν τη φυσική ροή της επιθυμίας (τη ροή της ζωής όπως εκφράζεται δια των κέντρων αναπαραγωγής και γέννησης) και αυτό με τον καιρό προκάλεσε άλλα κακά. Ο καρκίνος είναι κυρίως ασθένεια αναστολής, όπως ακριβώς τα συφιλιδικά νοσήματα είναι εκείνα της υπερβολικής έκφρασης και χρήσης μιας όψης του μηχανισμού του ανθρώπου. Σήμερα, λόγω των απέραντων χρονικών περιόδων και των αναρίθμητων γενιών όσων πέθαναν στη γη, τα “σπέρματα” (όπως λέγονται από τον αμαθή στοχαστή) της φρικτής ασθένειας του καρκίνου βρίσκονται στο καθαυτό έδαφος στο οποίο ζούμε, μολύνοντας το φυτικό βασίλειο και επίσης την ανθρώπινη οικογένεια.

Μια αντιστοιχία των συφιλιδικών νοσημάτων του ανθρώπου βρίσκεται στο ορυκτό βασίλειο. H φυματίωση που εξαπλώθηκε καταστροφικά σε ένα ορισμένο στάδιο της Ατλάντειας εποχής, είναι όμως μια ασθένεια που γεννήθηκε κυρίως στη δική μας Αρεία φυλή, μια ασθένεια που την κληροδοτούµε στο ζωικό βασίλειο και τη συμμεριζόμαστε μαζί του. Αυτό αρχίζει να γίνεται αντιληπτό. Τόσο στενή είναι η σχέση μεταξύ ανθρώπων και ζώων (ιδιαίτερα των κατοικίδιων ζώων) ώστε σήμερα συμμερίζονται με τους ανθρώπους πρακτικά όλες τις ασθένειές τους με τη μια ή την άλλη μορφή, άλλοτε αναγνωρίσιμη και άλλοτε όχι. Αρκετά περίεργα το αίτιο της μεγάλης αυτής λευκής μάστιγας βρίσκεται στο γεγονός της μετατόπισης της ζωικής έμφασης από τη συναισθηματική φύση στη νοητική φύση, προκαλώντας μια πρόσκαιρη ασιτία της συναισθηματικής φύσης. Είναι κυρίως ασθένεια εξάντλησης. Ο καρκίνος με τη σειρά του βασιζόταν επίσης σε μια προηγούμενη μετατόπιση της ζωικής δύναμης από το φυσικό σώμα σ’ εκείνο της συναισθηματικής φύσης, προκαλώντας υπερανάπτυξη της κυτταρικής ζωής μέσω υπερδιέγερσης. Αντιλαμβάνομαι τη δυσκολία σύλληψης αυτών των δηλώσεων. Δεν μπορώ να σας δώσω παρά μόνο τους επουσιώδεις αυτούς υπαινιγμούς. Μόνο μεταγενέστερες ανακαλύψεις μπορούν να αποδείξουν την αλήθεια των εισηγήσεων μου. Ας συνοψίσουμε εδώ τα συμπεράσματά μας:

Ασθένεια                    Φυλή                 Σώμα            Βασίλειο                            Όργανο

Σύφιλις……..........Λεμούρεια……....Φυσικό……....Ορυκτό……….Σεξουαλικά όργανα, Ιερό κέντρο

                                                                                                    

Καρκίνος…..........Ατλάντεια…....... Αστρικό……...Φυτικό…………...........Ηλιακό πλέγμα

Φυματίωση…..........Αρεία………......Νοητικό……....Ζωικό……...Αναπνευστικό σύστημα, Κέντρο λαιμού

                                                                                                    

Αναφερόμενος παραπάνω στα κέντρα, εννοώ το κέντρο διανομής της ζωικής δύναμης, στο οποίο βρίσκεται η έμφαση των μαζών. Από τα ανωτέρω θα γίνει φανερό πού πρέπει να βρίσκεται η έμφαση της πιθανής θεραπείας. Ήδη και επειδή είναι η πιο πρόσφατη κι επομένως η λιγότερο βαθιά εδραιωμένη από τις τρεις κύριες ασθένειες που κληρονομήθηκαν στον σύγχρονο άνθρωπο, µάθαµε πώς να θεραπεύουμε τη φυματίωση. Ανακαλύφθηκε (όταν ο νους εφαρμόσθηκε με νοημοσύνη στο πρόβλημα) ότι το ηλιακό φως και η καλή τροφή μπορούν να θεραπεύσουν ή τουλάχιστο να ανακόψουν την ασθένεια. Είναι ένα ενδιαφέρον ζήτημα στο πεδίο της εσωτερικής αντιστοιχίας ότι όπως ακριβώς το φως της ψυχής που διαχύνεται στον νου μπορεί να επιτύχει την επίλυση κάθε προβλήματος, έτσι και το φως του ηλίου και οι προφυλαχτικές του ακτίνες μπορούν να διαλύσουν τα τρομερά συμπτώματα της φυματίωσης. Επίσης καθώς η φυλή αναπτύσσει ορθό συναισθηματικό έλεγχο, θα δούμε τη βαθμιαία εξαφάνιση των φαινομένων του καρκίνου. Είπα ορθό συναισθηματικό έλεγχο. Η αναστολή και η καταπίεση των παρορμήσεων της επιθυμίας με τη δύναμη της θέλησης, δεν είναι ορθός έλεγχος. Έχει ενδιαφέρον επίσης να σημειώσουμε ότι μολονότι τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες υποφέρουν από την ασθένεια του καρκίνου, το γενικό αίτιο δεν είναι ταυτόσημο. Αν και το βασικό αίτιο (η αντίδραση από μια υπερέκφραση της σεξουαλικής ζωής δια της καλλιέργειας της επιθυμητικής φύσης) παραμένει το ίδιο. Οι γυναίκες λόγω των κινδύνων που διατρέχουν κατά την εγκυμοσύνη με τη στροφή της ζωικής έμφασης στη σεξουαλική όψη της ζωής, επαναστάτησαν σε μεγάλη κλίμακα (όπως και οι Ατλάντειοι) ενάντια σ’ αυτή τη μορφή ζωικής έκφρασης και πάνω σ’ αυτή τη γραµµή - τη σεξουαλική γραµµή - βρίσκονται οι κύριες αναστολές τους. Δεν υποφέρουν τόσο πολύ από τη γενική αναστολή της συναισθηµατικής-επιθυµητικής-αισθαντικής έκφρασης. Οι άνδρες πράγματι υποφέρουν από την τελευταία αυτή αναστολή κι έχουν μια παράδοση ή φανερή τάση για μεγαλύτερο συναισθηματικό έλεγχο στον χειρισμό της ζωής απ’ ότι οι γυναίκες. Οι άνδρες δεν χρειάζεται να αποκτήσουν τόσο έντονο σεξουαλικό έλεγχο. Το γενικό πεδίο της παρεμποδισμένης ζωικής τάσης τους είναι συνεπώς μεγαλύτερης έκτασης κι επομένως (αν εμπιστευθούμε τις στατιστικές) οι άνδρες προσβάλλονται από καρκίνο περισσότερο από τις γυναίκες και είναι μια τρομερή ασθένεια που όλοι φοβούνται. Στο μυστικό της ορθής μετουσίωσης βρίσκεται η θεραπεία του καρκίνου κι αυτή τελικά θα γίνει αντιληπτή. Χρησιμοποιώ αυτή τη φράση όχι μόνο συμβολικά αλλά επίσης τεχνικά κι επιστημονικά. Κι αυτό θα ιδωθεί αργότερα. Με το μυστικό της ορθής ζωής και μ’ έναν ορθό αναλογικό τονισμό όλων των φάσεων της ζωής θα έλθει (κι έρχεται γοργά) η πλήρης ανοσία από τη φυματίωση. Με το μυστικό της ορθής κατανόησης των εποχών, των κύκλων και της περιοδικής αναπαραγωγικής δημιουργίας θα έλθει η απαλλαγή της φυλής από τα δεινά των κοινωνικών νοσημάτων. Θα σας είναι λοιπόν φανερό ότι τα συφιλιδικά νοσήματα θα εξαφανισθούν τελευταία, όπως ακριβώς υπήρξαν τα πρώτα που αποδεκάτισαν τη φυλή. Η φυματίωση εξαφανίζεται. Η προσοχή των ειδικών στρέφεται τώρα στη θεραπεία του καρκίνου. […]

γ. Ασθένειες της Στενοχώριας και του Ερεθισμού

Η τρίτη κατηγορία παθήσεων που ανακύπτουν στο συναισθηματικό ή αστρικό σώμα συνοψίζεται εσωτερικά με τον όρο: ασθένειες ερεθισμού. Είναι ύπουλα δηλητήρια που κρύβονται πίσω από τα φαινόμενα της ασθένειας. Μπορεί να ειπωθεί ότι όλες οι ασθένειες μπορούν να προσδιορισθούν με δύο ορισμούς από τη σκοπιά του αποκρυφισμού:

1. Ασθένειες που είναι αποτέλεσμα αυτοτοξίνωσης. Αυτές είναι οι γενικές.

2. Ασθένειες που είναι αποτέλεσμα ερεθισμού. Αυτές είναι πολύ κοινές στους μαθητές.

Ακούμε πολλά σήμερα για την αυτοτοξίνωση και πολλές προσπάθειες γίνονται για τη θεραπεία της με δίαιτα και ρύθμιση της ζωής με όρους ρυθμικής διαβίωσης. Όλα αυτά είναι καλά και υποβοηθητικά, αλλά δεν συνιστούν βασική θεραπεία όπως οι εκπρόσωποί της μας οδηγούν να πιστέψουμε. Ο ερεθισμός είναι μια βασική ψυχολογική πάθηση κι έχει τις ρίζες του στην ένταση του αστρικού σώματος η οποία προκαλεί ανώμαλα αποτελέσματα στο νευρικό σύστημα. Είναι μια ασθένεια ιδιοτέλειας, αυτάρκειας κι αυταρέσκειας. Το επαναλαμβάνω, στοχαστείτε αυτούς τους όρους, γιατί οι τρεις αυτές όψεις του ερεθισμού απαντώνται γενικά. Συνεπώς θα πραγματευθούμε τον ερεθισμό, την “έκθεση σε κίνδυνο”, όπως ονομάζεται από τους εκπροσώπους της πρώτης ακτίνας όπως ο Διδάσκαλος Μ. […]

Όταν συνεπώς λέω ότι ο καρκίνος, λόγου χάρη, έχει τις ρίζες του σε αστρικές συνθήκες και άρχισε τη σταδιοδρομία του στους Ατλάντειους καιρούς, σημαίνει ελάχιστα στον σημερινό μέσο άνθρωπο. Δεν αντιλαμβάνεται ότι πολλοί άνθρωποι σήμερα είναι Ατλάντειοι στην συνείδησή τους. Θα ήθελα να θίξω σύντομα τα πιο κοινά από όλα τα αίτια της δυσχέρειας: τη Στενοχώρια και τον Ερεθισμό. Επικρατούν αυτή την εποχή περισσότερο από ποτέ πριν και για τους εξής λόγους:

1. Τόσο η παγκόσμια κατάσταση όσο και τα προβλήματα και οι αβεβαιότητες είναι τέτοια ώστε σπάνια εξαιρείται κάποιο πρόσωπο στον κόσμο αυτή την εποχή. Ο καθένας έχει εμπλακεί λίγο ή πολύ στην πλανητική κατάσταση.

2. Η επικοινωνία μεταξύ των λαών έχει αναπτυχθεί τόσο πολύ και οι άνθρωποι ζουν τόσο πολύ σε μαζικές ομάδες - μεγάλες ή μικρές - ώστε αναπόφευκτα προκαλούν αμοιβαία αποτελέσματα όσο ποτέ άλλοτε. “Και είτε πάσχει έν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη” είναι μια δήλωση αλήθειας, αρχαίας αλλά νέας σε εφαρμογή και για πρώτη φορά γίνεται σήμερα αντιληπτή.

3. Η αυξημένη ευαισθησία του ανθρώπινου μηχανισμού είναι τέτοια ώστε οι άνθρωποι “συντονίζονται” με τις συναισθηματικές συνθήκες και τις νοητικές στάσεις ο ένας του άλλου με ένα νέο και πιο δυναμικό τρόπο. Στα δικά τους αποκλειστικά ενδιαφέροντα και στενοχώριες προστίθενται και εκείνα των συνανθρώπων τους με τους οποίους μπορεί να σχετίζονται.

4. Τηλεπαθητικά και επίσης με μια αναπτυγμένη αίσθηση πρόβλεψης οι άνθρωποι προσθέτουν σήμερα τις δυσκολίες που ανήκουν σε κάποιον άλλον ή σε κάποια άλλη ομάδα διανοητών και ανθρώπων στις δυσχέρειες που μπορεί να υπάρξουν. Δεν είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν. Τα προβλήματα αυτά θα σας δείξουν πόσο εξαιρετικά δύσκολο είναι για τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν τη ζωή. Θα γίνει φανερό ότι τα προβλήματα της στενοχώριας και του ερεθισμού (που ονομάζονται από τον Διδάσκαλο Μορύα “έκθεση σε κίνδυνο”) είναι πολλά και πρέπει να εξετασθούν.

Γιατί αυτές οι δυσκολίες του αστρικού σώματος είναι τόσο επικίνδυνες και τόσο σοβαρές; Η Στενοχώρια και ο Ερεθισμός είναι επικίνδυνα γιατί:

1. Μειώνουν τη ζωτικότητα του ανθρώπου σε τέτοιο σημείο ώστε γίνεται επιρρεπής στην ασθένεια. Η μάστιγα της γρίπης έχει τις ρίζες της στον φόβο και τη στενοχώρια κι όταν ο κόσμος ηρεμήσει και απαλλαγεί από την τωρινή “φοβερή” κατάσταση, θα δούμε την ασθένεια αυτή να εξαφανίζεται.

2. Είναι τόσο πολύ μολυσματικές από αστρική σκοπιά, ώστε μειώνουν κατά έναν ιδιάζοντα τρόπο την αστρική ατμόσφαιρα κι έτσι δυσκολεύουν τους ανθρώπους - με αστρική έννοια - να αναπνέουν ελεύθερα.

3. Γιατί οι αστρικές συνθήκες φόβου, στενοχώριας και ερεθισμού είναι τόσο διαδεδομένες σήμερα, ώστε μπορούν να θεωρηθούν σαν επιδημικές με πλανητική έννοια.

4. Γιατί ο ερεθισμός (δεν μιλώ εδώ για τη στενοχώρια) είναι φλεγμονώδης στα αποτελέσματά του - και η φλεγμονή δύσκολα γίνεται υποφερτή - και οδηγεί σε μεγάλη δυσχέρεια. Ενδιαφέρει να σημειώσουμε ότι ορισμένες διαταραχές των ματιών οφείλονται σε αυτόν.

5. Γιατί η στενοχώρια και ο ερεθισμός εμποδίζουν την αληθινή όραση. Αποκλείουν τη θέα. Ο άνθρωπος που είναι θύμα αυτών των καταστάσεων, δεν βλέπει παρά το αίτιο των παθήσεών του και κατακλύζεται τόσο πολύ από τον αυτοοικτιρµό, την αυτοεξέταση ή από μια εστιασμένη αρνητική κατάσταση, ώστε η όρασή του στενεύει και η ομάδα του εμποδίζεται. Να θυμάστε ότι υπάρχει ομαδική ιδιοτέλεια όπως και ατομική ιδιοτέλεια.

Ανέφερα αρκετούς λόγους για τα αποτελέσματα της Στενοχώριας και του Ερεθισμού για να σας δείξω την έκταση της δυσκολίας. Δεν χρησιμεύει σε τίποτε να μιλούμε αυτή την εποχή για το φάρμακο. Κανείς δεν λέει σε έναν άρρωστο από γρίπη (όταν υποφέρει από τις χειρότερες οδύνες της ασθένειας) “Δεν είναι τίποτε σοβαρό. Μη δίνεις σημασία. Σήκω και πήγαινε στη δουλειά σου”. Δεν χρησιμεύει σε τίποτε να λέμε σήμερα στους ανθρώπους “Μη φοβάστε. Μη στενοχωριέστε. Όλα θα πάνε καλά”. Δεν θα σας πιστέψουν - και αυτό είναι ευτύχημα, γιατί δεν είναι αληθινό. Τα πράγματα δεν πάνε καλά και η ανθρωπότητα και η πλανητική ζωή δεν είναι καλά. Η Ιεραρχία το γνωρίζει και εργάζεται για τη βελτίωση των συνθηκών. Όταν οι πόνοι της “πλανητικής γρίπης” περάσουν (και ο ασθενής δεν πεθάνει), τότε μπορεί να γίνει έρευνα και να καταβληθούν προσπάθειες που μπορεί να εμποδίσουν την υποτροπή. Επί του παρόντος εκείνο που μπορεί να γίνει είναι να διατηρήσουμε τον ασθενή ήσυχο και επίσης να κρατήσουμε χαμηλό τον πυρετό. Αυτό είναι το έργο του Νέου Ομίλου Υπηρετών του Κόσμου και των νοήµονων ανθρώπων καλής θέλησης. Το όνομά τους είναι Λεγεών.

- “Εσωτερική Θεραπευτική”, Alice A. Bailey