Τα Βασικά Αίτια της Ασθένειας ΙΙ
 |
| 'El Árbol de la Vida', Leonora Carrington |
Θα είναι συνετό να έχετε κατά νου ότι δεν πρόκειται εδώ να ασχοληθώ με εκείνα τα αίτια που ανακύπτουν στο νοητικό ή το αστρικό σώμα παράγοντας αποτελέσματα στο φυσικό σώμα. Αναγκαστικά διέρχονται από το αιθερικό σώμα. Το αιθερικό σώμα είναι ο διαβιβαστής όλων των ενεργειών στο φυσικό σώμα και όλοι οι τύποι δύναμης περνούν από αυτό στα διάφορα μέρη της φυσικής μορφής, όπου προκαλούν καλά και κακά, αρνητικά ή θετικά αποτελέσματα ανάλογα με την περίπτωση. Είναι ένα γεγονός που αποδεχόμαστε. Εξετάζω εδώ τις ασθένειες, τα προβλήματα και τις φυσικές δυσκολίες που ανακύπτουν στο καθαυτό αιθερικό σώμα και εκδηλώνονται στις σχέσεις του με το φυσικό σώμα. Αυτές είναι πολύ διαδεδομένες και συνήθεις. Είναι ουσιώδες να διατηρήσετε σαφώς διαφοροποιημένες στον νου σας τις δύο αυτές γραµµές δύναμης-δράσης. Αμφότερες διέρχονται από το αιθερικό στο φυσικό σώμα, αλλά μόνο μία από αυτές έχει την πηγή της σε αυτό ή σχετίζεται με παθήσεις που έχουν αιθερική προέλευση. Το αιθερικό σώμα είναι ένα σώμα που αποτελείται ολοκληρωτικά από γραµµές δύναμης και από σημεία όπου αυτές οι γραµµές διασταυρώνονται και έτσι σχηματίζουν (διασταυρωνόμενες) κέντρα ενέργειας. Εκεί όπου πολλές τέτοιες γραµµές δύναμης διασταυρώνονται, έχουμε ένα μείζον κέντρο ενέργειας και εκεί όπου μεγάλα ρεύματα ενέργειας συναντώνται και διασταυρώνονται, όπως συμβαίνει στο κεφάλι και πάνω στη σπονδυλική στήλη, έχετε τα επτά κύρια κέντρα. Υπάρχουν επτά τέτοια συν είκοσι ένα δευτερεύοντα κέντρα και σαράντα εννέα μικρότερα κέντρα γνωστά στους εσωτεριστές. Θα περιορισθούμε αυτή τη φορά στο αιθερικό σώμα σαν σύνολο και στα επτά κύρια κέντρα. Θα ήταν ενδιαφέρον ωστόσο να γνωρίζετε πού βρίσκονται τα είκοσι ένα μικρότερα κέντρα. Μπορούν να εντοπισθούν στα εξής σημεία:
Δύο από αυτά βρίσκονται μπροστά στα αυτιά εκεί όπου συνδέονται τα οστά της γνάθου.
Δύο βρίσκονται ακριβώς πάνω από τους δύο μαστούς.
Ένα άλλο βρίσκεται εκεί όπου συναντώνται τα οστά του στήθους, κοντά στον θυρεοειδή αδένα. Αυτό μαζί με τα δύο κέντρα του στήθους σχηματίζει ένα τρίγωνο δύναμης.
Δύο βρίσκονται σε κάθε παλάμη των χεριών.
Δύο βρίσκονται σε κάθε πέλμα των ποδιών.
Δύο βρίσκονται ακριβώς πίσω από τα μάτια.
Δύο επίσης συνδέονται με τις γονάδες.
Ένα βρίσκεται κοντά στο ήπαρ.
Ένα συνδέεται με το στομάχι, σχετίζεται συνεπώς με το ηλιακό πλέγμα αλλά δεν ταυτίζεται μαζί του.
Δύο συνδέονται με τη σπλήνα. Αυτά σχηματίζουν στην πραγματικότητα ένα κέντρο, αλλά το κέντρο αυτό σχηματίζεται από την υπέρθεση των δύο.
Δύο βρίσκονται πίσω από κάθε γόνατο.
Υπάρχει ένα ισχυρό κέντρο που συνδέεται στενά με το πνευµονογαστρικό νεύρο. Είναι πολύ δυναμικό και θεωρείται από μερικές αποκρυφιστικές σχολές σαν κύριο κέντρο. Δεν είναι στη σπονδυλική στήλη, αλλά βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τον θύμο αδένα.
Ένα άλλο βρίσκεται κοντά στο ηλιακό πλέγμα και το συνδέει με το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης, σχηματίζοντας έτσι ένα τρίγωνο από το ιερό κέντρο, το ηλιακό πλέγμα και το κέντρο στη βάση της σπονδυλικής στήλης.
Τα δύο τρίγωνα που αναφέρονται σ’ αυτή την κατάταξη έχουν μεγάλη σπουδαιότητα. Το ένα είναι πάνω και το άλλο κάτω από το διάφραγμα.
Είναι βέβαια φανερό ότι όπου υπάρχει ελεύθερη ροή δύναμης δια του αιθερικού σώματος στο πυκνό φυσικό σώμα, θα υπάρχει μικρή πιθανότητα ασθένειας ή αδιαθεσίας. Ωστόσο, μπορεί να υπάρχει μια αυξημένη τάση για αρρώστιες που ανακύπτουν από υπερδιέγερση και τα επακόλουθα αποτελέσματά της υπερδραστηριότητας του νευρικού συστήματος, με όλα τα συναφή προβλήματα. Οι δυνάμεις αυτές που επιζητούν είσοδο στον πυκνό φορέα είναι εκπορεύσεις από τρεις κατευθύνσεις (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω έναν τέτοιο όρο):
1. Από τους φορείς της προσωπικότητας - το αστρικό και νοητικό σώμα.
2. Από την ψυχή, αν έχει εδραιωθεί συνειδητά ή όχι επαφή.
3. Από τον περιβάλλοντα κόσμο για τον οποίο οι φορείς της ψυχής και της προσωπικότητας δρουν σαν “θύρες εισόδου”. Συμπτωματικά σε σχέση με την τελευταία αυτή φράση θα ήθελα γα επισύρω την προσοχή σας σε μια πιθανή σχέση μεταξύ αυτών των “θυρών εισόδου” και της φράσης “θύρα της μύησης”.
Στην περίπτωση που αυτά τα κέντρα, δια των οποίων ρέει η εισρέουσα ενέργεια απ’ αυτές τις πηγές εφοδιασμού, είναι ήρεμα, μη αφυπνισμένα ή λειτουργούν μερικώς ή πολύ αργά (όσον αφορά τον κραδασμικό τους ρυθμό), τότε θα έχετε μια κατάσταση φραγής. Αυτή θα προκαλέσει συμφόρηση του αιθερικού φορέα και συνεπώς επακόλουθες δυσχέρειες στη λειτουργία του φυσικού σώματος. Μια από τις κοινότερες είναι η συμφόρηση των πνευμόνων η οποία - παρότι μπορεί εξωτερικά να αποδοθεί σε συγκεκριμένα φυσικά αίτια - στην πραγματικότητα είναι αυτά τα αίτια συν μια εσώτερη κατάσταση αιθερικής συμφόρησης. Η σύνδεση του εξωτερικού φαινομενικού αιτίου και του εσώτερου αληθινού αιτίου ευθύνεται για την εκδήλωση της δυσχέρειας. Όταν οι δύο αυτές συνθήκες έρχονται σε αμοιβαία συνάφεια κι έχετε ένα φυσικό εμπόδιο και μια ανεπιθύμητη αιθερική κατάσταση, τότε θα έχετε ασθένεια, αδιαθεσία ή κάποιου είδους αδυναμία. Κάθε εξωτερική συμφόρηση μπορεί πάντα να αποδοθεί στα δύο αυτά αίτια - ένα εσώτερο κι ένα εξωτερικό. Στις περιπτώσεις αυτές εκείνο που έχει ενδιαφέρον είναι ότι το εξωτερικό αίτιο δεν είναι αποτέλεσμα του ατομικού εσώτερου αιτίου. Θα σημειώσετε συνεπώς ότι όλες οι ασθένειες δεν είναι καθαρά υποκειμενικής ή ψυχολογικής προέλευσης όσον αφορά το άτομο, αλλά μερικές φορές είναι τόσο εξωτερικής όσο και εσωτερικής. Από όπου και η περιπλοκή του προβλήματος. Η παραπάνω δήλωση διανοίγει το όλο ζήτημα της δραστηριότητας των επτά κέντρων δύναμης στο αιθερικό σώμα. Αυτά μπορεί να θεωρηθούν σαν υπνώττοντα ή μη αφυπνισμένα, αφυπνιζόμενα αλλά ακόμη οκνηρά ή λειτουργούντα κανονικά, πράγμα που σημαίνει ότι μερικές από τις ενέργειες που δημιουργούν τη μορφή του κέντρου κινούνται ρυθμικά και είναι συνεπώς δεκτικά στην εισροή, ενώ άλλα είναι ακόμη τελείως αδρανή και μη ανταποκριτικά. Μερικά κέντρα είναι πλήρως ενεργά και συνεπώς ελκύουν κατεξοχήν τις εισρέουσες δυνάμεις, ενώ άλλα μόνο μερικώς. Για την πλειονότητα των ανθρώπων τα κέντρα κάτω από το διάφραγμα είναι περισσότερο ενεργά από εκείνα πάνω από το διάφραγμα (αναφέρομαι εδώ στα επτά κύρια κέντρα και όχι στα είκοσι ένα μικρά). Για τους ζηλωτές τα κέντρα κάτω από το διάφραγμα είναι ενεργά και τα κέντρα της καρδιάς και του λαιμού έρχονται αργά σε δράση, ενώ στην περίπτωση των μαθητών το κέντρο άζνα συν τα κέντρα κάτω από αυτό στο σώμα αφυπνίζονται γοργά. Στον µυηµένο το κεφαλικό κέντρο έρχεται σε κραδασµική δράση, παρασύροντας έτσι όλα τα κέντρα σε πραγματικό και συντονισμένο ϱυθµό.
Κάθε ασθενής ή ανθρώπινο ον βρίσκεται σε κάποια ακτίνα και ανταποκρίνεται διαφορετικά. Ο παράγοντας του χρόνου διαφέρει επίσης. Ο τύπος της ανέλιξης ποικίλει και η ανταπόκριση στις εισρέουσες δυνάμεις διαφοροποιείται αμυδρά. Θα γίνει λοιπόν φανερό πόσο σπουδαίο είναι - πριν λάβει χώρα η πραγματική θεραπεία - να γνωρίζει ο θεραπευτής το σημείο εξέλιξης στο οποίο έφθασε ο ασθενής, όπως επίσης τον ακτινικό του τύπο, τόσο της προσωπικότητας όσο και τον εγωικό. Αν σε αυτό προστεθεί κάποια γνώση των αστρολογικών του τάσεων και ενδείξεων, μπορεί να υπάρξει μια πιο ακριβής διάγνωση. Το κλειδί κάθε αποδέσμευσης (είτε δια της φυσικής θεραπείας της ασθένειας είτε δια του θανάτου) βρίσκεται στην κατανόηση της κατάστασης των κέντρων στο αιθερικό σώμα. Αυτά καθορίζουν τον ρυθμό της σωματικής κραδασµικής δραστηριότητας και τη γενική ανταποκριτικότητα του φυσικού σώματος. Ρυθμίζουν επίσης τη δραστηριότητα και την ακρίβεια της ενστικτώδους φύσης, τη σχέση της με τη ζωή του εξωτερικού πεδίου, την “ακεραιότητα” και γενική υγεία του συμπαθητικού νευρικού συστήματος.
α. Συμφόρηση.
Πολύ μεγάλη δυσχέρεια μπορεί να αποδοθεί στη συμφόρηση ή στην έλλειψη ελεύθερης δράσης των δυνάμεων. Σχετικά με αυτή μπορεί να τονισθεί ότι το αιθερικό σώμα είναι ένας μηχανισμός εισόδου και εξόδου. Υπάρχει συνεπώς μια περίεργη και άμεση σχέση μεταξύ αυτού και ορισμένων οργάνων όπως οι πνεύμονες, το στομάχι και τα νεφρά. Ο συμβολισμός που παρουσιάζεται εδώ, όταν κατανοηθεί ορθά, τείνει να δείξει ότι υπάρχει μια υποκείμενη βαθιά εσωτερική σχέση μεταξύ:
1. Του νου και των πνευμόνων. Η λειτουργία της αναπνοής με τα στάδια της εισπνοής, του διαλείμματος και της εκπνοής, επιτελείται σε σχέση με αμφότερες τις όψεις δύναμης, νοητική και φυσική.
2. Της επιθυμητικής φύσης και του στομαχιού. Εδώ πάλι απαντάται η διαδικασία λήψης, αφομοίωσης και αποβολής.
3. Του καθαυτού αιθερικού σώματος και των νεφρών με τη σαφώς καθορισμένη διαδικασία σε αμφότερες τις περιπτώσεις της απορρόφησης, χημικής μεταβολής και διαβίβασης. Δεν υπάρχει σύμβολο τόσο σχετικά ακριβές για την όλη δημιουργική διαδικασία όσο το ανθρώπινο σώμα.
Η συμφόρηση στο αιθερικό σώμα, που προκαλεί μεγάλη ταλαιπωρία στο φυσικό σώμα, μπορεί συνεπώς να υφίσταται στο σημείο εισόδου από το αστρικό σώμα ή το αστρικό πεδίο (σημειώστε την έκφραση και τη διαφορά) ή στο σημείο εξόδου σε σχέση με το κέντρο στο οποίο ρέει ευκολότερα ο ιδιαίτερος τύπος αιθερικής δύναμης και δια του οποίου διέρχεται ευκολότερα. Όπου δεν υπάρχει ελεύθερη δράση μεταξύ του αιθερικού και του αστρικού σώματος, θα έχετε ανωμαλία. Όπου δεν υπάρχει ελεύθερη δράση μεταξύ του αιθερικού και του φυσικού σώματος, που περιλαμβάνει επίσης τα νευρικά γάγγλια και το ενδοκρινές σύστημα, θα έχετε επίσης ανωμαλία. Δεν πρέπει ποτέ να λησμονείται η στενή σχέση μεταξύ των επτά κύριων κέντρων και των επτά κύριων αδένων του φυσικού συστήματος. Τα δύο συστήματα σχηματίζουν ένα στενά συναρμοσμένο διευθυντήριο, με τους αδένες και τις λειτουργίες τους να καθορίζονται από την κατάσταση των αιθερικών κέντρων. Αυτά με τη σειρά τους ρυθμίζονται απ’ το σημείο εξέλιξης και την εμπειρία που έχει αποκτήσει η ενσαρκωμένη ψυχή, από την ειδική πόλωση της ψυχής σε ενσάρκωση και από τις ακτίνες (προσωπικότητας και ψυχής) του ανθρώπου. Μην ξεχνάτε ότι οι πέντε όψεις του ανθρώπου (καθώς λειτουργεί στους τρεις κόσμους) καθορίζονται από ορισμένες ακτινικές δυνάμεις, την ακτίνα της ψυχής, την ακτίνα της προσωπικότητας, τις ακτίνες του νοητικού, του αστρικού και του φυσικού σώματος. Όλες αυτές θα εξετάζονται σαφώς και θα ανακαλύπτονται στην ερχόμενη Νέα Εποχή και η γνώση αυτή θα αποκαλύπτει στον θεραπευτή την πιθανή κατάσταση των κέντρων, τη σειρά αφύπνισης τους, τον ατομικό και βασικό τους φθόγγο ή φθόγγους. Η νέα ιατρική επιστήμη θα δομηθεί κατεξοχήν πάνω στην επιστήμη των κέντρων και σ’ αυτή τη γνώση θα βασιστούν όλες οι διαγνώσεις και οι δυνατές θεραπείες.
[…] Πριν προχωρήσουμε στην εξέταση της σχέσης του αιθερικού σώματος σαν μονάδας με το φυσικό σώμα, θα ήθελα να τονίσω ότι τοποθετώ τις περιπλοκές της συμφόρησης πρώτες στον πίνακα των ασθενειών που ανακύπτουν στο αιθερικό σώμα, γιατί αυτή την εποχή είναι - και θα είναι τους δύο επόμενους αιώνες - το κύριο αίτιο δυσχερειών για τη μάζα της ανθρωπότητας ή για εκείνους τους ανθρώπους που αποκαλούνται εσωτερικά “Ηλιακοί-ιεροί”. Οφείλεται μερικά στις μακραίωνες συνήθειες της καταπίεσης και της αναστολής τις οποίες ανέπτυξε η φυλή σαν σύνολο. Αυτή η συμφόρηση στο σημείο εισόδου και εξόδου στο αιθερικό σώμα ευθύνεται για την παρεμπόδιση της ελεύθερης ροής της ζωικής δύναμης, που καταλήγει στην ταχεία υποταγή στις ασθένειες. Γι’ αυτό επίσης θα δείτε ότι οι προσεκτικά οριζόμενες αναπνευστικές ασκήσεις με τα λεπτοφυή τους αποτελέσματα στην αναδιοργάνωση και αναπροσαρμογή των λεπτοφυέστερων σωμάτων (ιδιαίτερα του αιθερικού και του αστρικού σώµατος) θα χρησιμοποιούνται όλο και γενικότερα. Το διαδεδομένο ενδιαφέρον για την αναπνοή σήμερα αποδεικνύει μια υποκειμενική αναγνώριση αυτού του γεγονότος, παρότι δεν είναι ακόμη γνωστά αρκετά για τις μεθόδους και τα αποτελέσματα.
Ένα άλλο πράγμα στο οποίο θα ήθελα να επισύρω την προσοχή σας είναι ότι τα σημεία συμφόρησης μπορεί να υπάρχουν είτε στο κέντρο του αστρικού σώματος είτε στο αιθερικό σώμα και την κατάσταση αυτή πρέπει να ερευνήσει ο θεραπευτής.
β. Έλλειψη Συντονισμού και Ολοκλήρωσης.
Επικρατεί σε μεγάλο βαθμό σήμερα και ευθύνεται για μεγάλο μέρος της ανωμαλίας. Το αιθερικό σώμα είναι η εσώτερη “ουσιώδης” μορφή πάνω στην οποία δομείται ή κατασκευάζεται το φυσικό σώμα. Είναι η εσώτερη σκαλωσιά που υπόκειται σε κάθε μέρος του όλου εξωτερικού ανθρώπου, είναι το πλαίσιο που υποβαστάζει το όλο, είναι εκείνο πάνω στο οποίο σχεδιάζεται η εξωτερική μορφή και είναι το δίκτυο των νάντις (άπειρα περίπλοκο) που συνιστά το αντίγραφο ή την πανομοιότυπη όψη ολόκληρου του νευρικού συστήματος, το οποίο αποτελεί ένα τόσο σπουδαίο τμήμα του ανθρώπινου μηχανισμού. Είναι έτσι μαζί με τη ροή του αίματος το οριστικό όργανο της ζωικής δύναμης. Αν λοιπόν υπάρχει αδυναμία στη σχέση μεταξύ της εσώτερης αυτής δομής και της εξωτερικής μορφής, θα σας είναι αμέσως φανερό ότι θα επέλθει πραγματική δυσχέρεια. Η δυσχέρεια αυτή θα πάρει τρεις μορφές:
1. Η φυσική μορφή στην πυκνή της όψη θα είναι πολύ χαλαρά συνδεδεμένη με την αιθερική μορφή ή πανομοιότυπο. Αυτό οδηγεί σε μια καχεκτική και εξασθενημένη κατάσταση που προδιαθέτει τον άνθρωπο στην ασθένεια και την κακή υγεία.
2. Η σύνδεση είναι χαλαρή σε ορισμένες κατευθύνσεις ή όψεις του εξοπλισμού. Μέσω ορισμένων εστιακών σημείων ή κέντρων η ζωική δύναμη αδυνατεί να κυκλοφορήσει επαρκώς και συνεπώς έχετε μια συγκεκριμένη αδυναμία σε κάποιο μέρος του φυσικού σώματος. Λόγου χάρη, η ανικανότητα είναι μια τέτοια δυσκολία και μια άλλη είναι η τάση για λαρυγγίτιδα - για να αναφέρω μόνο δύο τελείως διαφορετικές διαταραχές.
3. Η σύνδεση μπορεί επίσης να είναι τόσο βασικά χαλαρή και ασθενής, ώστε η ψυχή να έχει πολύ μικρή κατοχή στον φορέα της εξωτερικής της εκδήλωσης κι έτσι να συμβαίνει εύκολα κατάληψη ή κατοχή. Είναι ένα ακραίο παράδειγμα των δυσχερειών που είναι συμφυείς με αυτή την κατάσταση. Άλλες είναι ορισμένες μορφές λιποθυμίας ή απώλειας συνείδησης και η επιληψία.
Υπάρχουν επίσης, όπως θα γίνει φανερό, οι ακριβώς αντίθετες καταστάσεις, όταν το αιθερικό σώμα είναι στενά συνδεμένο ή ολοκληρωμένο με την προσωπικότητα - είτε είναι ανώτερης εξελιγμένης φύσης ή απλό δείγμα ενός κοινού αιθερικού σώματος - ώστε κάθε µέρος του φυσικού σώματος να είναι σε μια συνεχή κατάσταση διέγερσης, γαλβανισμένης προσπάθειας, με μια επακόλουθη δραστηριότητα του νευρικού συστήματος που - αν δεν ρυθμισθεί ορθά - μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλη ταλαιπωρία.
γ. Υπερδιέγερση των Κέντρων.
Η συμφόρηση, η έλλειψη ολοκλήρωσης και η υπερδιέγερση των κέντρων είναι προφανώς θεμελιώδη αίτια όσον αφορά το πυκνό φυσικό σώμα, αλλά αυτά είναι συχνά αποτελέσµατα λεπτοφυέστερων αιτίων που κρύβονται στη ζωή του αστρικού και νοητικού σώματος και στην περίπτωση της υπερδιέγερσης είναι μερικές φορές αποτέλεσμα ψυχικών επαφών. Το αιθερικό σώμα αντιδρά κανονικά και σχεδιασμένα σ’ όλες τις καταστάσεις που απαντώνται στους λεπτοφυέστερους φορείς. Ουσιαστικά είναι διαβιβαστής και όχι δημιουργός και μόνο οι περιορισμοί του παρατηρητή τον οδηγούν να αποδώσει τα αίτια των σωµατικών ασθενειών στο αιθερικό σώμα. Είναι ένας θάλαμος εκκαθάρισης όλων των δυνάμεων που φθάνουν στο φυσικό σώμα, υπό την προϋπόθεση ότι το σημείο εξέλιξης έχει φέρει τα διάφορα κέντρα σε μια κατάσταση όπου είναι δεκτικά σε κάθε ιδιαίτερο τύπο δύναμης. Μιλώντας εσωτερικά, τα κέντρα μπορεί να βρίσκονται σε μια από τις πέντε συνθήκες ή καταστάσεις ύπαρξης. Αυτές μπορούν να περιγραφούν με τους εξής όρους:
1. Κλειστά, ήρεμα και σφαλισμένα, αλλά με σημεία ζωής, σιωπηλά και γεμάτα από βαθιά αδράνεια.
2. Ανοιχτά, ασφράγιστα και ελαφρά χρωματισμένα, “η ζωή πάλλεται”.
3. Επιταχυμένα, ζωντανά, άγρυπνα προς δύο κατευθύνσεις. Οι δύο μικρές θύρες είναι διάπλατα ανοικτές.
4. Ακτινοβόλα και προσεγγίζοντα όλα τα σχετιζόμενα κέντρα με έναν κραδασµικό φθόγγο.
5. Είναι συγχωνευμένα και εργάζονται μεταξύ τους ρυθμικά. Η ζωτική δύναμη ρέει από όλα τα πεδία. Ο κόσμος στέκει διάπλατα ανοιχτός.
Σε σχέση με τα πέντε αυτά στάδια κατά τα οποία το αιθερικό σώμα διευρύνεται και αποβαίνει ζωτική ζωντάνια κάθε έκφρασης στο φυσικό πεδίο, είναι οι πέντε φυλές των ανθρώπων αρχίζοντας με τη Λεμουρεία φυλή, τα πέντε πεδία της ανθρώπινης και υπερανθρώπινης έκφρασης, τα πέντε στάδια συνείδησης και οι διάφορες άλλες ομάδες των πέντε που συναντάτε στην εσωτερική φιλοσοφία. Συμπτωματικά θα άξιζε και θα ήταν ενδιαφέρον να τονίσουμε ότι ο πεντάκτινος αστέρας δεν είναι μόνο το σημείο και το σύμβολο της μύησης και τελικά του τέλειου ανθρώπου, αλλά επίσης το βασικό σύμβολο του αιθερικού σώματος και των πέντε κέντρων που ελέγχουν τον τέλειο άνθρωπο - των δύο κεφαλικών κέντρων, του καρδιακού κέντρου, του κέντρου του λαιμού και του κέντρου στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Όταν τα κέντρα αυτά έχουν πλήρως αφυπνισθεί και λειτουργούν αμοιβαία με ορθό ϱυθµό, οι διάφορες πεντάδες στις οποίες αναφέρθηκα παραπάνω αποτελούν ακέραιο μέρος της συνείδησης του τέλειου ανθρώπου.
Παρότι οι ιδιαίτερες αυτές πληροφορίες δεν συνδέονται σαφώς με την Επιστήμη της Θεραπευτικής, το όλο θέμα όμως σχετίζεται με την ενέργεια και η ενέργεια σχετίζεται στη μια ή την άλλη μορφή με τα αίτια και τα αποτελέσματα της ασθένειας, γιατί η ασθένεια είναι το ανεπιθύμητο αποτέλεσμα της ενέργειας πάνω στην ενεργειακή μονάδα που ονομάζουμε άτομο. Πρέπει να θυμάστε ότι το αιθερικό σώμα του ανθρώπινου όντος είναι ένα ακέραιο μέρος του αιθερικού σώματος του πλανητικού Λογού και συνεπώς συνδέεται με όλες τις μορφές που βρίσκονται μέσα σ’ αυτό το σώμα σε όλα τα βασίλεια της φύσης. Είναι μέρος της ουσίας του σύμπαντος, συντονισμένο με την πλανητική ουσία και γι’ αυτό παρέχει την επιστημονική βάση της ενότητας.
Αν με ρωτήσετε τι βρίσκεται στην πραγματικότητα πίσω από όλες τις ασθένειες, τις ανατροπές, τα λάθη και την έλλειψη θείας έκφρασης στους τρεις κόσμους, θα σας έλεγα ότι είναι η χωριστικότητα που προκαλεί τις μεγάλες ανωμαλίες που ανακύπτουν στο αιθερικό σώμα συν η ανικανότητα της εξωτερικής απτής μορφής να ανταποκριθεί επαρκώς στις εσώτερες και λεπτοφυέστερες παρωθήσεις. Εδώ βρίσκεται το αίτιο (το δευτερεύον αίτιο όπως τόνισα παραπάνω) του κύριου όγκου των παθήσεων. Το αιθερικό σώμα του πλανήτη δεν διαβιβάζει ακόμη ελεύθερα, ούτε κυκλοφορεί τις δυνάμεις που επιζητούν είσοδο στην συνείδηση και την έκφραση του ανθρώπου στο φυσικό πεδίο. Οι δυνάμεις αυτές εκπορεύονται από τον εαυτό του καθώς λειτουργεί στα λεπτοφυέστερα επίπεδα συνείδησης και από την ψυχή. Έρχονται επίσης από συναφείς και προσεγγισθείσες ομάδες, από την πλανητική ζωή και σε τελευταία ανάλυση από ολόκληρο το σύμπαν. Καθένα από τα κέντρα μπορεί, όταν αφυπνισθεί πλήρως και χρησιμοποιηθεί συνειδητά και επιστημονικά, να χρησιμεύσει σαν ανοιχτή θύρα δια της οποίας μπορεί να εισέλθει η επίγνωση εκείνου που βρίσκεται πέρα από την ατομική ανθρώπινη ζωή. Το αιθερικό σώμα είναι θεμελιωδώς το πιο σπουδαίο όργανο ανταπόκρισης που κατέχει ο άνθρωπος, προκαλώντας όχι μόνο την ορθή λειτουργία των πέντε αισθήσεων και συνεπώς παρέχοντας πέντε μεγάλα σημεία επαφής με τον απτό κόσμο, αλλά επιτρέπει επίσης στον άνθρωπο να καταγράφει ευαίσθητα τους λεπτοφυέστερους κόσμους και όταν ενεργοποιείται και ελέγχεται από την ψυχή, τα πνευματικά βασίλεια στέκουν επίσης διάπλατα ανοικτά.
Το αιθερικό σώμα είναι ένας δυναμικός δέκτης εντυπώσεων, που μεταδίδονται στην ανθρώπινη συνείδηση διαμέσου των αφυπνισμένων κέντρων. Δεν υπάρχει, λόγου χάρη, αληθινή ψυχόραση ως τη στιγμή της αφύπνισης του ηλιακού πλέγματος ή του κέντρου ἀζνα. Οι διαβιβαζόμενες αυτές εντυπώσεις και πληροφορίες γίνονται τα κίνητρα για την έναρξη της συνειδητής δραστηριότητας. Χρησιμοποιούνται πολλές λέξεις για να περιγράψουν αυτές τις δυνάμεις και τα προκαλούμενα αποτελέσματά τους, όπως παρορμήσεις, κίνητρα, επιδράσεις, δυναμικότητες, επιθυμίες, εφέσεις και πολλοί παρόμοιοι όροι που είναι απλά συνώνυμα της δύναμης ή της ενέργειας και έτσι μεταδίδουν την ίδια γενική ιδέα. Όλες αυτές οι λέξεις αναφέρονται σε μορφές δραστηριότητας του αιθερικού σώματος, αλλά μόνο όταν το φυσικό σώμα τις καταγράφει και δρα κάτω από την εντύπωσή τους. Το όλο θέμα της ελαύνουσας δύναμης έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Το αχανές του θέματος είναι ωστόσο τόσο πραγματικό, ώστε μόνο βαθμιαία μπορεί η ανθρωπότητα να συλλάβει την κατάσταση και να φθάσει στην αντίληψη ότι ο άνθρωπος είναι ουσιαστικά, (δια του αιθερικού του σώματος) ένα ακέραιο μέρος του μεγάλου και δονούµενου Όλου. Μόνο με τον καιρό θα μάθει μέσω των διαδικασιών της εξέλιξης ότι μπορεί να ελπίζει να καταγράψει όλες τις διαφορετικές περιοχές της θείας έκφρασης. Μόνο όταν το αιθερικό σώμα παρασύρεται σε δραστηριότητα υπό την επιρροή και δια των “εντυπωνόμενων δυνάμεων” της ψυχής, του νου και πρόσκαιρα του αστρικού σώματος μπορεί ο άνθρωπος να αποκτήσει επίγνωση όλων των κόσμων, όλων των φαινομένων και όλων των καταστάσεων συνείδησης κι έτσι να επιτύχει εκείνη την παντογνωσία που είναι κληρονομικό δικαίωμα όλων των υιών του Θεού. Αλλά διαρκούσης της περιόδου κατά την οποία αυτή η κατάσταση ύπαρξης είναι σε διαδικασία επίτευξης, η έλλειψη ανάπτυξης, η αποτυχία καταγραφής, το βιωματικό έργο της αφύπνισης και οργάνωσης των διαφόρων κέντρων και έπειτα της ορθής αμοιβαίας συσχέτισης τους προκαλεί μεγάλη δυσκολία. Η κατάσταση αυτή είναι η γόνιμη πηγή των δυσκολιών οι οποίες όταν μεταφερθούν στο φυσικό σώμα, προκαλούν ασθένειες διαφόρων ειδών, πολλές εντάσεις και συμφορήσεις, την υπερδιέγερση των κέντρων σε κάποιο μέρος του αιθερικού φορέα και την υποανάπτυξή τους σε κάποιο άλλο συν την άνιση ανέλιξη και τη λανθασμένη ισορροπία των κέντρων.
Πολλά λέγονται σήμερα στη σύγχρονη ιατρική έρευνα για την “ανισορροπία” των ενδοκρινών αδένων και πολλές φυσικές δυσχέρειες αποδίδονται στη συχνή αυτή ανισορροπία. Πίσω όμως από αυτή την κατάσταση του αδενικού συστήματος βρίσκεται η βασική ανισορροπία των ίδιων των κέντρων. Μόνο όταν υπάρχει ορθή κατανόηση της δύναμης, της λήψης και της επακόλουθης χρήσης της, θα επιτευχθεί ορθή ισορροπία και το ανθρώπινο ενδοκρινές σύστημα θα ελέγχει τον φυσικό άνθρωπο με τον αποσκοπούμενο τρόπο. Υπάρχει σήμερα μεγάλη ανάγκη για τη μελέτη των ακόλουθων προβλημάτων:
1. Του προβλήματος της ορθής λήψης δύναμης δια του κατάλληλου κέντρου. Ένα παράδειγμα μπορεί να βρεθεί στον ακριβή έλεγχο του ηλιοπλεγματικού κέντρου σαν εκείνου στο οποίο η αστρική ευαισθησία μπορεί να καταγραφεί και να χρησιμοποιηθεί κατάλληλα.
2. Του προβλήματος της ορθής σχέσης ενός ιδιαίτερου κέντρου με τον σχετικό αδένα του, που επιτρέπει την ελεύθερη δράση της δύναμης η οποία διαχύνεται από το κέντρο στο συναφές αδενικό αντίστοιχο, ρυθμίζοντας έτσι την ιδιάζουσα ορμόνη του και τελικά τη ροή του αίματος. Αν συλλάβετε αυτή την αλληλουχία επαφής, θα κατανοήσετε σαφέστερα την απόκρυφη σημασία των λόγων της Παλαιάς Διαθήκης ότι “το αίμα είναι ζωή”. Η ζωτικότητα που προέρχεται από το αιθερικό σώμα, εκδηλώνεται στη ροή του αίματος μέσω του κέντρου που ανταποκρίνεται σε έναν από τους επτά ιδιάζοντες τύπους δύναμης και του συγγενικού του αδένα. Θα γίνει λοιπόν φανερό ότι υπάρχει στενή σχέση μεταξύ:
α. Του αιθερικού σώματος σαν διαβιβαστή ενός απέραντου συνόλου ενεργειών και δυνάμεων.
β. Του ενδοκρινούς συστήματος του οποίου οι διάφοροι αδένες είναι στην πραγματικότητα η εξωτερίκευση ή υλοποίηση των κέντρων, μεγάλων και μικρών.
γ. Της καρδιάς που είναι το κέντρο της ζωής, όπως ο εγκέφαλος είναι το κέντρο της συνείδησης. Από την καρδιά το αίμα κυκλοφορεί και ελέγχεται. Έτσι τα τρία αυτά μεγάλα συστήματα συσχετίζονται.
δ. Ολόκληρου του αδενικού συστήματος με το νευρικό σύστημα με το μέσον του δικτύου των νεύρων και των “νάντις” που υπόκεινται αυτού του δικτύου. Αυτά τα νάντις είναι τα νήματα της ζωικής δύναμης που υπόκεινται σε κάθε μέρος του σώματος και ιδιαίτερα του νευρικού συστήματος σε όλες τις όψεις του.
Σε αυτά τα προβλήματα και τις σχέσεις μπορεί να προστεθεί μια ακόμη. Είναι η αλληλοσυσχέτιση που πρέπει να εδραιωθεί μεταξύ όλων των κέντρων, επιτρέποντας την ελεύθερη δράση της δύναμης με ορθό ρυθμό σε ολόκληρο τον φυσικό φορέα. Έχετε λοιπόν ορισμένα μεγάλα αλληλοσυμπλεκόµενα διευθυντήρια που ελέγχουν ή αποτυγχάνουν να ελέγξουν το φυσικό σώμα. Όπου υπάρχει έλλειψη ελέγχου, οφείλεται στην αποτυχία εδραίωσης ορθών σχέσεων μέσα στο σώμα ή σε έλλειψη ανάπτυξης. Οι αλληλοσυμπλεκόµενες αυτές ομάδες είναι:
1. Εκείνη του αιθερικού σώματος που εργάζεται κυρίως δια των επτά κύριων κέντρων του, αλλά και δια πολλών άλλων κέντρων.
2. Εκείνη του ενδοκρινούς συστήματος που εργάζεται κυρίως δια των επτά μεγάλων αδενικών ομάδων, αλλά και δια πολλών άλλων λιγότερο σημαντικών αδένων.
3. Εκείνη του νευρικού συστήματος (του συμπαθητικού και του εγκεφαλονωτιαίου) με μια ιδιάζουσα έμφαση στο πνευµονογαστρικό νεύρο με το αποτέλεσμά του στην καρδιά και συνεπώς στην κυκλοφορία του αίματος.
Όλα αυτά τα σημεία πρέπει να εξετασθούν και να συσχετισθούν με κάθε σύστημα απόκρυφης θεραπείας και το τεχνικό θέμα που πρέπει να καλυφθεί είναι σε τελική ανάλυση λιγότερο περίπλοκο από το αχανές σύστημα που οικοδόμησε η ορθόδοξη ιατρική και χειρουργική. Εξαιτίας της έλλειψης συντονισμού των τριών αυτών συστημάτων, η θεραπευτική τέχνη αυτή την εποχή αδυνατεί να επιτύχει όλα όσα επιθυμεί. Έκανε πολλά, αλλά πρέπει να κάνει ένα ακόμη βήμα στο αιθερικό πεδίο, προτού μπορέσει να διακριβώσει το πραγματικό κλειδί της ασθένειας και της θεραπείας της. Η έλλειψη, λόγου χάρη, ζωτικότητας και οι κοινές ανώμαλες συνθήκες που μας είναι τόσο οικείες, δείχνουν την αδράνεια του αιθερικού σώματος και την έλλειψη ζωτικότητάς του. Τα αποτελέσματα αυτής της αδράνειας του ζωτικού σώματος μπορεί να είναι φυσικά και ψυχολογικά, επειδή οι αδένες στο φυσικό σώμα δεν θα λειτουργούν κανονικά και όπως είναι γνωστό, ρυθμίζουν τη φυσική έκφραση του ανθρώπου καθώς και τις συναισθηματικές και νοητικές του καταστάσεις στον βαθμό που είναι ικανές ή όχι να βρουν έκφραση με το μέσον του φυσικού φορέα. Οι αδένες δεν ρυθμίζουν τον εσώτερο άνθρωπο ή τις καταστάσεις της συνείδησής του, αλλά μπορούν και εμποδίζουν εκείνες τις εσώτερες καταστάσεις που εκδηλώνονται προς τα έξω. Στην αντίθετη περίπτωση ένα πολύ ισχυρό αιθερικό σώμα και η υπερδιέγερση των σχετικών κέντρων μπορεί να επιβάλουν μεγάλη πίεση στο νευρικό σύστημα και να προκαλέσουν σαν συνέπεια συγκεκριμένη νευρική ανωµαλία, ημικρανία, νοητική και συναισθηματική ανισορροπία και σε κάποιες περιπτώσεις να οδηγήσουν σε φρενοβλάβεια.
Επεκτάθηκα κάπως σ’ αυτό το θέμα γιατί η σχέση του αιθερικού σώματος με το φυσικό σώμα και η δεκτικότητά του στις εσώτερες ενέργειες ρυθμίζουν πολύ αποφασιστικά τον άνθρωπο. Θα είναι αναγκαίο να το έχουμε πάντα κατά νου καθώς μελετούμε τα αίτια των ασθενειών που ανακύπτουν στο νοητικό σώμα ή οφείλονται στη δραστηριότητα της ψυχής στη ζωή του μαθητή ή καθώς ερευνούμε τις διαδικασίες με τις οποίες ο άνθρωπος προετοιμάζεται για μύηση. Το αιθερικό σώμα πρέπει πάντα να δρα και δρα σταθερά σαν πράκτορας διαβίβασης των εσώτερων ενεργειών στο εξωτερικό πεδίο και το φυσικό σώμα πρέπει να μάθει να ανταποκρίνεται και να αναγνωρίζει εκείνο που διαβιβάζεται. Η αποτελεσματικότητα της διαβίβασης και η επακόλουθη φυσική δραστηριότητα εξαρτάται πάντοτε από τα κέντρα τα οποία με τη σειρά τους ρυθμίζουν τους αδένες. Οι τελευταίοι καθορίζουν αργότερα τη φύση και την εκφρασμένη συνείδηση του ανθρώπου. Αν τα κέντρα είναι αφυπνισμένα και δεκτικά, θα βρεθεί ένα φυσικό όργανο που θα ανταποκρίνεται στις διαχεόμενες δυνάμεις. Αν τα κέντρα υπνώττουν κι έτσι διαβιβάζουν λίγη δύναμη, θα έχετε ένα φυσικό όργανο που θα είναι εξίσου βραδύ και μη ανταποκριτικό. Αν τα κέντρα κάτω του διαφράγματος είναι αφυπνισμένα και εκείνα πάνω από αυτό δεν είναι, θα έχετε έναν άνθρωπο του οποίου η συνείδηση θα είναι εστιασμένη στη ζωώδη και συναισθηματική φύση και πολλές από τις φυσικές του ασθένειες θα βρίσκονται επίσης κάτω απ’ το διάφραγμα. Βλέπετε λοιπόν πόσο πολύπλοκο και περίπλοκο είναι όλο αυτό το θέμα - τόσο πολύπλοκο ώστε θα κατανοηθεί αληθινά μόνο όταν τα ανθρώπινα όντα ανακτήσουν τη χαμένη δύναμη να “βλέπουν το φως” του αιθερικού σώματος και των επτά κύριων κέντρων του και μέσω μιας αναπτυγμένης αίσθησης αφής στα χέρια και τα δάκτυλα να επιβεβαιώνουν τον ρυθμό κραδασμού στα διάφορα κέντρα. Όταν τα δύο αυτά μέσα γνώσης γίνουν διαθέσιμα, το όλο ζήτημα του αιθερικού σώματος θα προσλάβει μια νέα σπουδαιότητα και θα κατανοηθεί ορθά.
- “Εσωτερική Θεραπευτική”, Alice A. Bailey
