Κίνηση στο πεδίο του Νου

 

Zdzisław Beksiński, 'AE78'

Θα ενδιέφερε πολύ τους ανθρώπους αν μπορούσαν να δουν και να ερμηνεύσουν κάποιες εγγραφές των ιεραρχικών αρχείων, γιατί σ’ αυτές άνθρωποι και άγγελοι, ορυκτά και στοιχεία, ζώα και φυτά, βασίλεια και ομάδες, Θεοί και μυρμήγκια ορίζονται με όρους ενεργειακών τύπων και με την εξέταση των εγγραφών αυ­τών μπορεί να βρεθεί κάθε στιγμή η προσεγγιστική αύξηση του κραδασμού κάθε μορφής κάθε είδους. Θα μπορούσε επίσης να εκφρασθεί με όρους των Γκούνα· θα διαπιστωθεί απ’ τους μαθη­τές (όταν επιτραπεί η πρόσβαση στα αρχεία) ότι οι ίδιοι, μαζί με κάθε άλλη έκφραση θείας ζωής, περιγράφονται από μια τριπλή φόρμουλα που μεταδίδει στον νου του μυημένου τις αναλογίες του τάμας ή αδράνειας, του ράτζας ή δραστηριότητας και του σάττβα ή ρυθμού, οι οποίες απαντώνται σε κάθε μορφή. Αυτές συνεπώς μεταδίδουν μέσω των αντιστοιχιών γνώση ως προς την παρελθούσα επίτευξη, την τωρινή ευκαιρία και το άμεσο μέλλον κάθε μο­νάδας ή ενσωματωμένης ζωής που εκδηλώνεται κάτω από οποια­δήποτε των τριών όψεων.

Μια άλλη σειρά φακέλων στα αρχεία δίνουν - κάτω από δια­φορετική φόρμουλα - πληροφορίες ως προς εκείνο που εσωτερι­κά αποκαλείται “θερμικό περιεχόμενο” κάθε μονάδας, “ακτινοβόλο φως” κάθε μορφής και “μαγνητική δύναμη” κάθε ζωής. Μέσω της γνώσης αυτής οι Λίπικα ελέγχουν την είσοδο και την απο­χώρηση κάθε Ζωής, θείας, υπερανθρώπινης, ηλιακής κι ανθρώπι­νης και δια της θεώρησης της φόρμουλας αυτής, που είναι η βασι­κή φόρμουλα ενός ηλιακού συστήματος, ελέγχεται η εμφάνιση στο φυσικό πεδίο ενός ηλιακού Λόγου και καθορίζεται το μήκος μιας κοσμικής πραλάγια. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Κύριοι Λί­πικα του ηλιακού συστήματος έχουν τα κοσμικά Τους πρωτότυπα κι ότι έχουν τις ασθενείς κι αβέβαιες ανθρώπινες αντανακλάσεις Τους στους μεγάλους επιστήμονες αστρονόμους που προσπαθούν να διακριβώσουν γεγονότα σχετικά με τα ουράνια σώματα, όντες σε υποσυνείδητη επίγνωση της ύπαρξης των κοσμικών αυτών τύ­πων που μεταδίδουν πληροφορίες ως προς το ειδικό βάρος, τη σύ­σταση, την ακτινοβολία, τη μαγνητική έλξη, τη θερμότητα και το φως κάθε ήλιου, ηλιακού συστήματος ή αστερισμού. Πολλοί απ’ αυτούς στο μέλλον και σε μακρινές εποχές θα προχωρήσουν σε πλήρη κατανόηση, θα έχουν στη φροντίδα τους τις φόρμουλες, ει­σερχόμενοι έτσι στις τάξεις των Λίπικα. Πρόκειται για ιδιάζουσα γραμμή που απαιτεί κύκλους προσεκτικής εκπαίδευσης στα θεία μαθηματικά.

Οι Κύριοι Λίπικα οι οποίοι ελέγχουν την περιοδική εκδήλωση της ζωής, μιλώντας γενικά, διαιρούνται στις ακόλουθες ομάδες που έχει ενδιαφέρον να τις σημειώσουμε:

1. Τρεις εξω-συστημικούς ή κοσμικούς Κυρίους του Κάρμα οι Οποίοι εργάζονται από ένα κέντρο στον Σείριο με το μέσον τριών αντιπροσώπων. Σχηματίζουν μια ομάδα γύρω απ’ τον Ηλιακό Λόγο κι έχουν γι’ Αυτόν μια θέση ανάλογη των τρι­ών Βουδδών Δράσης οι Οποίοι στέκουν γύρω από τον Σανάτ Κουμάρα.

2. Τρεις Κυρίους Λίπικα οι Οποίοι είναι οι καρμικοί πράκτο­ρες που εργάζονται μέσω των τριών όψεων.

3. Εννέα Λίπικα οι Οποίοι είναι το ολικό άθροισμα των πρα­κτόρων του Νόμου που εργάζεται διαμέσου εκείνου που η Καββάλα αποκαλεί εννέα Σεφιρώθ.

4. Επτά προϊσταμένους πράκτορες του κάρμα για καθεμιά απ’ τις επτά διατάξεις.

Οι τέσσερις αυτές ομάδες αντιστοιχούν στην εκδήλωση με το Ανεκδήλωτο καθώς εκδηλώνονται μέσω των τριπλών Όψεων και κάτω απ’ Αυτές εργάζεται ένα άπειρο πλήθος ήσσονων πρακτό­ρων. Οι ήσσονες αυτοί πράκτορες μπορούν επίσης να διαφορο­ποιηθούν κάπως και οι ακόλουθες ομάδες απαντώνται σε κάθε διάταξη και σε κάθε ακτινική εκπόρευση:

1. Οι Κύριοι Λίπικα μιας διάταξης που δια του χειρισμού δυ­νάμεων κάνουν εφικτό για έναν πλανητικό Λόγο να ενσαρ­κωθεί υπό τον Νόμο και να λύσει το κυκλικό Του πρόβλημα.

2. Εκείνοι που (υπό την πρώτη ομάδα) ελέγχουν το πεπρωμέ­νο μιας αλύσου.

3. Εκείνοι που διευθύνουν την ενέργεια μιας σφαίρας.

4. Πράκτορες κάθε είδους που σχετίζονται με τις καρμικές δι­ευθετήσεις, συμπτωματικές της περιοδικής εκδήλωσης τέ­τοιων μορφών όπως:

α. Ένας γύρος, συνολικά επτά.

β. Ένα βασίλειο της φύσης, συνολικά επτά. 

γ. Το ανθρώπινο βασίλειο.

δ. Μια φυλετική ρίζα, υποφυλή και φυλετικός κλάδος.

ε. Ένα έθνος, μια οικογένεια, μια ομάδα και οι αντιστοι­χίες τους σε όλα τα βασίλεια. 

ζ. Ένα πεδίο.

η. Ο κόσμος των ερπετών και των εντόμων. 

θ. Η εξέλιξη των πτηνών.

ι. Οι ντέβα.

κ. Ανθρώπινες μονάδες, εγωικές ομάδες, εναδικές ζωές

και μυριάδες άλλων μορφών, αντικειμενικών και υποκειμενικών, πλανητικών και διαπλανητικών, σε συνάρτηση με τον Ήλιο και σε συνάρτηση με τους πλανητοειδείς. Όλες εργάζονται με εκπορεύσεις ενέργειας και μονάδες δύ­ναμης υπό τον κυκλικό νόμο κι όλες έχουν τον ίδιο αντικειμενικό στόχο - την παραγωγή τέλειας δραστηριότητας, έντονης θερμότη­τας κι ακτινοβόλου μαγνητικού φωτός ως έκφρασης της θέλησης ή του σκοπού κάθε ενσωματωμένης ζωής.

Περιοδικότητα της εκδήλωσης είναι η κυκλική εμφάνιση ορι­σμένων μορφών εξειδικευμένης ενέργειας κι αυτό αληθεύει είτε ο άνθρωπος αναφέρεται σ’ ένα ηλιακό σύστημα, μια Ακτίνα, στην εμφάνιση ενός πλανήτη στο διάστημα ή στο φαινόμενο της αν­θρώπινης γέννησης. Ορισμένοι παράγοντες, εξωτερικοί σε κάθε εξεταζόμενη ενεργειακή μονάδα, επηρεάζουν αναπόφευκτα την εμφάνισή της και δρουν ως πράκτορες εκτροπής ή διεύθυνσης. Ο Νόμος των Κύκλων θεωρήθηκε πάντα σαν ένας από τους πιο δύ­σκολους να κυριαρχήσει ο άνθρωπος κι έχει ειπωθεί αληθινά ότι όταν ο άνθρωπος κυριαρχήσει τις τεχνικότητές του και μπορεί να κατανοήσει τις μεθόδους του στον χρονικό υπολογισμό, έχει επιτύ­χει τη μύηση. Οι περιπλοκές του είναι τόσο πολυάριθμες και τό­σο συνδεμένες με τον ακόμη μεγαλύτερο νόμο, εκείνον της αιτίας και του αποτελέσματος, ώστε πρακτικά υπερβαίνεται έτσι όλη η κλίμακα της πιθανής γνώσης. Η κατανόηση του νόμου αυτού συ­νεπάγεται την ικανότητα:

α. Ενασχόλησης με τις ανώτερες μαθηματικές φόρμουλες του ηλιακού συστήματος.

β. Υπολογισμού της σχέσης μεταξύ μιας μονάδας κάθε βαθ­μού και του μεγαλύτερου όλου από τον κραδασμό του οποί­ου παρασύρεται η μονάδα αυτή σε περιοδική εκδήλωση,

γ. Ανάγνωσης των ακασικών αρχείων ενός πλανητικού συ­στήματος.

δ. Κρίσης των καρμικών αποτελεσμάτων σε χρόνο και χώρο. 

ε. Διαφοροποίησης μεταξύ των τεσσάρων ρευμάτων καρμι­κών αποτελεσμάτων όσον αφορούν τα τέσσερα βασίλεια της φύσης.

ζ. Διάκρισης μεταξύ των τριών κύριων ρευμάτων ενέργειας  -  των μονάδων αδράνειας, κινητικότητας και ρυθμού - και σημείωσης της κλείδας κάθε μονάδας και της θέσης της στη μεγάλη ομάδα των μεταβατικών σημείων. Οι τελευταίες αυ­τές μονάδες είναι εκείνες που βρίσκονται στην κορυφή καθενός των τριών κυμάτων και είναι συνεπώς έτοιμες να με­ταφερθούν σ’ ένα κύμα ανώτερης κραδασμικής ικανότητας.

η. Εισόδου στην Αίθουσα των Αρχείων και ανάγνωσης εκεί μιας ιδιάζουσας ομάδας εγγράφων που αναφέρονται στην πλανητική εκδήλωση κατά τετραπλό τρόπο. Αφορούν τον πλανητικό Λόγο κι ασχολούνται με τη μεταφορά ενέργειας απ’ τη σεληνιακή άλυσο. Αφορούν τη διαβίβαση ενέργειας σε άλλη πλανητική διάταξη κι αφορούν την αλληλενέργεια ανάμεσα στην ανθρώπινη Ιεραρχία (το τέταρτο Βασίλειο) και τη μεγάλη εμψυχώνουσα Ζωή του ζωικού βασιλείου.

Όταν ο άνθρωπος μπορεί να κάνει όλα αυτά τα πράγματα κι έχει κερδίσει το δικαίωμα να γνωρίζει εκείνο που προκαλεί το φαινόμενο της εκδήλωσης, έχει κερδίσει το δικαίωμα να εισέρχε­ται στα συμβούλια της πλανητικής Ιεραρχίας και να κατευθύνει ο ίδιος τα ρεύματα ενέργειας επί, διαμέσου κι εκτός του πλανήτη. Μια ιδέα της πολυπλοκότητας που διέπει την περιοδική εκδή­λωση ενός ανθρώπινου όντος μπορεί να προκύψει από την εξέτα­ση των δυνάμεων που οδηγούν τις ανθρώπινες μονάδες σε εκδή­λωση, που προκαλούν ατομικοποίηση· πρόκειται τελικά για την εμφάνιση ενός τρίτου ρεύματος ενέργειας σε σύνδεση με τα άλλα δύο. Ο άνθρωπος αποτελεί το έδαφος συνάντησης τριών ρευμά­των δύναμης, από τα οποία επικρατεί το ένα ή το άλλο ανάλογα με τον ιδιόμορφο τύπο του. Ας απαριθμήσουμε σύντομα τους παράγοντες αυτούς κι έτσι ν’ αποκτήσουμε μια ιδέα ως προς την πολυπλοκότητα του θέματος:

Ο πρώτος και ανώτατος παράγοντας είναι η ακτίνα επί της οποίας βρίσκεται η ιδιαίτερη ανθρώπινη μονάδα. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν επτά εξειδικευμένα ρεύματα δύναμης, το καθένα με την ιδιάζουσα ποιότητα, τύπο και ρυθμό του. Το ζήτημα περι­πλέκεται περαιτέρω από το γεγονός ότι αν και η Ακτίνα της Ενάδας συνιστά τον κύριο ποιοτικό παράγοντα, πρέπει όμως να εξετασθούν δύο ακόμη επικουρικές Ακτίνες, εκείνες του Εγώ και της προσωπικότητας. Δευτερευόντως πρέπει να έχετε υπόψη ότι οι ανθρώπινες μο­νάδες που βρίσκονται τώρα στον πλανήτη χωρίζονται φυσιολογι­κά σε δύο μεγάλες ομάδες - εκείνες που έφτασαν στην ατομικοποίηση ή έγιναν “μονάδες αυτοκατευθυνόμενης ενέργειας” επί της σελήνης κι εκείνες που πέτυχαν την αυτοσυνείδηση στη γη. Μεταξύ των δύο αυτών ομάδων υφίστανται σημαντικές διακρί­σεις γιατί οι μονάδες της σεληνιακής αλύσου δεν ξεχωρίζουν μό­νο για την πιο προχωρημένη τους ανάπτυξη λόγω της μεγαλύτε­ρης περιόδου εξέλιξής τους, αλλά και για την ποιότητα της μεγά­λης και νοήμονος δραστηριότητας, γιατί (όπως αναμένεται) στην τρίτη ή σεληνιακή άλυσο η τρίτη Ακτίνα αποτελούσε κυρίαρχο παράγοντα. Στην παρούσα τέταρτη άλυσο κυριαρχεί η τετράδα ή η σύνθεση των τριών ώστε να δημιουργήσουν έναν τέταρτο κι αυ­τός είναι ο λόγος για την έντονα υλική φύση όσων εισήλθαν στο ανθρώπινο βασίλειο σ’ αυτό τον πλανήτη. Οι διακρίσεις ανάμεσα στις δύο ομάδες είναι πολύ μεγάλες κι ένα από τα μυστήρια που βρίσκονται πίσω από τις κύριες διαιρέσεις της ανθρωπότητας - διοικούντες και διοικούμενοι, καπιταλιστές κι εργάτες, εξουσιάζοντες κι εξουσιαζόμενοι - εντοπίζεται εδώ. Κανένα σύστημα κοινωνικού μετασχηματισμού δε θα εφαρμοσθεί επιτυχώς αν δεν εξετάσει κατάλληλα το σημαντικό αυτό γεγονός. Θα μπορούσαν ν’ αναφερθούν κι άλλα διακριτικά χαρακτηριστικά αλλά στο στά­διο αυτό θα περιέπλεκαν το ζήτημα. Ένας τρίτος παράγοντας που διαφοροποιεί τις ομάδες των ανθρώπινων μονάδων οι οποίες πέτυχαν την αυτοσυνείδηση στον πλανήτη μας κρύβεται στις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν από τους Κυρίους της Φλόγας εκείνη την εποχή. Μας λέγεται ότι χρη­σιμοποίησαν τρεις μεθόδους:

Πρώτο, έλαβαν οι ίδιοι σώματα κι έτσι ενεργοποίησαν ορι­σμένες ανώτερες μορφές του ζωικού βασιλείου, οπότε εμφανί­σθηκαν ως άνθρωποι κι έτσι εγκαινίασαν μια ιδιαίτερη ομάδα. Οι απόγονοί τους συγκαταλέγονται στα ανώτατα είδη της γήινης αν­θρωπότητας που βρίσκεται τώρα στη γη. Όμως ακόμη και τώρα δεν είναι τόσο προχωρημένοι όσο οι ομάδες των μονάδων από τη σεληνιακή άλυσο που ήρθαν στις Ατλάντειες ημέρες. Η κληρονο­μιά τους είναι ιδιάζουσα.

Δεύτερο, εμφύτεψαν το σπέρμα του νου στη δευτερεύουσα ομάδα ζωανθρώπων, οι οποίοι ήταν έτοιμοι για ατομικοποίηση. Η ομάδα αυτή που για μεγάλο διάστημα ήταν ανίκανη να εκφρασθεί και γαλουχήθηκε προσεκτικά από τους Κυρίους της Φλόγας, αποδείχθηκε σχεδόν αποτυχία. Όμως την εποχή που η τελευταία υποφυλή της Λεμούρειας φυλετικής ρίζας βρισκόταν στο κορύ­φωμά της, ήλθε ξαφνικά στο προσκήνιο του τότε πολιτισμού και δικαίωσε την ιεραρχική προσπάθεια.

Τρίτο, υπέθαλψαν το σπέρμα του ενστίκτου σε ορισμένες ομά­δες ζωανθρώπων ωσότου άνθισε σε νου. Δεν πρέπει ποτέ να λησμονείται ότι οι άνθρωποι έχουν μέσα τους (πέρα από κάθε εξω­τερική υποδαύλιση) την ικανότητα να φτάνουν και να επιτυγχά­νουν πλήρη αυτοσυνείδηση.

Οι τρεις αυτές μέθοδοι μας φέρνουν στον τέταρτο παράγοντα που πρέπει να θυμάστε, εκείνο των τριών τρόπων κίνησης που επηρεάζουν δυναμικά τους ενσαρκούμένους τζίβα. Οι Υιοί του Νου διακρίνονται από τις τρεις ποιότητες της ύλης που αναφέρθηκαν νωρίτερα και γενικά αποκαλούνται:

1. Υιοί του σαττβικού ρυθμού,

2. Υιοί της κινητικότητας,

3. Υιοί της αδράνειας.

Οι ποιότητες αυτές είναι χαρακτηριστικά των τριών κύριων Ακτι­νών και των τριών Προσώπων του Θεού· είναι οι ποιότητες της συνείδησης - υλικής, νοήμονος και θείας. Είναι τα δεσπόζοντα χαρακτηριστικά των αλύσων εκ των οποίων η γη μας είναι μία:

Γήινη Πλανητική Διάταξη 

Πρώτη Άλυσος..................Αρχετυπική.

Δεύτερη Άλυσος...............Σαττβικός Ρυθμός.

Τρίτη Άλυσος....................Κινητικότητα. 

Τέταρτη Άλυσος................Αδράνεια.

Πέμπτη Άλυσος.................Κινητικότητα. 

Έκτη Άλυσος......................Σαττβικός Ρυθμός. 

Έβδομη Άλυσος..................Τελείωση.

Οι παράγοντες που εξετάσαμε, καθώς επηρεάζουν τις διάφο­ρες ενσαρκούμενες μονάδες, έχουν ζωτικό αποτέλεσμα στην κυ­κλική τους εξέλιξη και η ακτίνα και οι τρεις κύριοι τύποι προκαλούν ποικίλη περιοδική εμφάνιση. Σε αποκρυφιστικά βιβλία έγιναν ορισμένες δηλώσεις ως προς το μήκος του χρόνου που ποικίλ­λει μεταξύ των ενσαρκώσεων. Τέτοιες δηλώσεις είναι γενικά ανακριβείς, γιατί δε λαμβάνουν υπόψη την Ακτινική διαφορά και δεν υπολογίζουν κατά πόσο η εμπλεκόμενη ανθρώπινη μονάδα είναι μονάδα αδράνειας, σαττβικό σημείο ή ρατζασική οντότητα. Αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να τεθεί κανείς ασφαλής κανόνας για το ευρύ κοινό, παρότι υπάρχουν τέτοιοι κανόνες και διέπονται από επτά διαφορετικές φόρμουλες για τους τρεις κύριους τύπους. Στην επταπλή αυτή διαφοροποίηση υπάρχουν πολλές μικρότερες κι ο συνετός σπουδαστής αποφεύγει τη δογματική βεβαιότητα για το ιδιάζον και δύσκολο αυτό θέμα. Εδώ θίγονται μόνο οι παρυφές του ζητήματος. Πρέπει να θυμάστε ότι στα πρώτα στάδια της εν­σάρκωσης η μονάδα διέπεται κυρίως από την ομαδική εμφάνιση κι έρχεται σε ενσάρκωση με την ομάδα της. Καθώς περνά ο καιρός και η θέληση ή ο σκοπός της γίνεται πε­ρισσότερο διακριτή, αναγκάζεται μερικές φορές σε εκδήλωση ανεξάρτητα απ’ την ομάδα της, όπως κι άλλες μονάδες ομάδων κι αυτό οδηγεί σε φανερή σύγχυση που ζημιώνει τους επιφανεια­κούς υπολογισμούς του επιπόλαιου σπουδαστή. Στην περίπτωση αυτή μεταφέρεται η εγγραφή της ιδιαίτερης ενεχόμενης μονάδας σε άλλο φάκελο των ιεραρχικών αρχείων κι αποβαίνει ό,τι αποκρυφιστικά καλείται “αυτοκατευθυνόμενο σημείο πυρός”. Ατομικοποιείται τότε έντονα, αυτοαπορροφάται ολοκληρωτικά, ελεύθερη από κάθε ομαδική αίσθηση, εκτός των γήινων σχέσεων στις οποίες προσκολλάται απ’ το ένστικτο της αυτοπροστασίας και της προσωπικής ευημερίας. Στο στάδιο αυτό παραμένει για μια απέ­ραντη χρονική περίοδο κι έχει ενώπιον της να κυριαρχήσει ένα μεταγενέστερο στάδιο κατά το οποίο επιστρέφει στην προηγού­μενη ομαδική αναγνώριση σε μια ανώτερη έλικα της σπείρας.

Οι κανόνες που διέπουν τις ενσαρκώσεις του μέσου ανθρώ­που εξετάσθηκαν αλλού και δόθηκαν πολλές πληροφορίες στην παρούσα πραγματεία και στις Επιστολές επί του Αποκρυφιστικού Διαλογισμού, οι οποίες - αν αντιπαραβληθούν - θα προσφέρουν επαρκή δεδομένα για μεγάλη περίοδο. Δε δόθηκαν πολλά για τις ενσαρκώσεις των μαθητών και τις μεθόδους που εφαρμόζονται στα τελευταία στάδια της εξέλιξης. Θα πρέπει εδώ να έχετε κατά νου ότι (για ένα μαθητή) η άμε­ση ευθυγράμμιση με το Εγώ μέσω των κέντρων και του φυσικού εγκεφάλου αποτελεί στόχο της διαλογιστικής και πειθαρχημένης ζωής του. Γίνεται προκειμένου ο Ένδον Θεός να λειτουργήσει με πλήρη συνείδηση και ν’ ασκήσει πλήρη έλεγχο στο φυσικό πεδίο. Έτσι η ανθρωπότητα θα βοηθηθεί και θα προωθηθούν τα ενδια­φέροντα του ομίλου. Πρέπει επίσης να θυμάστε ότι οι νόμοι της βασικής Ακτίνας και του ιδιαίτερου τύπου του μαθητή υπαγορεύ­ουν κατεξοχή τις εμφανίσεις του, αλλά αρχίζουν να επικρατούν ορισμένες άλλες δυνάμεις που μπορούν εδώ ν’ αναφερθούν. Οι  παράγοντες  που  διέπουν την εμφάνιση σε ενσάρκωση ενός μαθητή είναι οι εξής:

Πρώτο, η επιθυμία του να εκπληρώσει γοργά το κάρμα κι έτσι ν’ απελευθερωθεί για υπηρεσία. Το Εγώ εντυπώνει αυτή την επι­θυμία στον μαθητή κατά τη διάρκεια της ενσάρκωσης κι έτσι απο­τρέπει κάθε αντίθετη επιθυμία από μέρους του για τη μακαριότη­τα του ντεβαχάν ή ακόμη για έργο στο αστρικό πεδίο. Συνεπώς ο όλος αντικειμενικός στόχος του μαθητή μετά θάνατον είναι να απαλλαγεί από τα λεπτοφυέστερα σώματά του και να αποκτήσει νέα. Δεν υφίσταται επιθυμία για μια περίοδο ανάπαυσης και καθόσο η επιθυμία αποτελεί τον διέποντα παράγοντα αυτού του συ­στήματος της επιθυμίας και ιδιαίτερα αυτής της πλανητικής διά­ταξης, αν δεν υφίσταται, δεν υπάρχει κίνητρο για εκπλήρωση. Ο άνθρωπος απουσιάζει λοιπόν από το φυσικό πεδίο για πολύ σύ­ντομο διάστημα και οδηγείται σε φυσικό σώμα απ’ το Εγώ του με μεγάλη ταχύτητα.

Δεύτερο, να εκτελέσει κάποια υπηρεσία υπό την καθοδήγηση του Διδασκάλου του. Αυτή συνεπάγεται κάποιες διευθετήσεις και μερικές φορές την προσωρινή αναστολή του κάρμα του. Οι διευ­θετήσεις αυτές γίνονται από τον Διδάσκαλο με τη συμφωνία του μαθητή και είναι εφικτές μόνο στην περίπτωση ενός αποδεγμένου μαθητή κάποιας ολκής. Δε σημαίνει ότι παραμερίζεται το κάρμα, αλλά μόνο ότι κάποιες δυνάμεις διατηρούνται σε αναμονή μέχρι να εκπληρωθεί το καθορισμένο ομαδικό έργο.

Τρίτο, ο μαθητής θα επιστρέφει περιστασιακά σε ενσάρκωση για να ταιριάζει στο σχέδιο κάποιου μεγαλύτερου από τον ίδιο. Όταν ένας αγγελιαφόρος της Μεγάλης Στοάς χρειάζεται ένα φο­ρέα δια του οποίου θα εκφρασθεί και δεν μπορεί να χρησιμοποι­ήσει ο Ίδιος φυσικό σώμα λόγω της σπανιότητας της ουσίας του, θα χρησιμοποιήσει το σώμα ενός μαθητή. Ένα τέτοιο παράδειγ­μα έχουμε στον τρόπο που ο Χριστός χρησιμοποίησε το σώμα του μυημένου Ιησού, αποκτώντας την κατοχή του τη στιγμή της Βάπτισης. Όταν πάλι πρέπει να δοθεί ένα μήνυμα στον κόσμο κατά τη διάρκεια κάποιου επαναλαμβανόμενου κύκλου, ο μαθητής που έχει υψηλή θέση στην ομάδα του Διδασκάλου θα εμφανισθεί σε φυσική ενσάρκωση και θα “επισκιασθεί” ή θα “εμπνευσθεί” (με την τεχνικά αποκρυφιστική έννοια) από κάποιο δάσκαλο μεγαλύ­τερο του ιδίου.

Τέταρτο, ένας μαθητής μπορεί, λόγω έλλειψης σφαιρικής ανά­πτυξης, να είναι πολύ προχωρημένος σε κάποιες γραμμές αλλά να του λείπει ό,τι καλείται πλήρης εντατικοποίηση μιας ιδιαίτε­ρης αρχής. Μπορεί λοιπόν να αποφασίσει (με πλήρη συμφωνία του Εγώ του και του Διδασκάλου του) να λάβει μια σειρά γοργά επαναλαμβανόμενων ενσαρκώσεων με την πρόθεση να εργασθεί ειδικά για να φέρει μια ορισμένη ποιότητα ή μια σειρά ποιοτή­των σε σημείο ανώτερου κραδασμικού περιεχομένου, συμπληρώ­νοντας έτσι την ολοκλήρωση της σφαίρας εκδήλωσής του. Αυτό ερμηνεύει τους ιδιόμορφους αλλά ισχυρούς ανθρώπους που κατά καιρούς απαντώνται· είναι τόσο μονομερείς και τόσο φανερά ανισόρροποι αφού η αποκλειστική προσοχή τους δίνεται μόνο σε μια γραμμή ανάπτυξης, ώστε οι άλλες γραμμές είναι δύσκολα φανερές. Όμως η επιρροή τους φαίνεται μεγάλη και πέρα από κάθε αναλογία ως προς την επιφανειακή τους αξία. Η αντίληψη αυτών των παραγόντων θα αποτρέψει τον συνετό σπουδαστή από βιαστικές κρίσεις και γρήγορα συμπεράσματα σχετικά με τους συνανθρώπους τους.

Περιστασιακά παρατηρείται μια παραλλαγή αυτού του αιτίου της ταχείας και άμεσης ενσάρκωσης, όταν ένας μυημένος (που έχει σχεδόν περατώσει τον κύκλο του) εμφανίζεται σε ενσάρκω­ση για να εκφράσει σχεδόν ολοκληρωτικά μια τελειωθείσα αρχή. Το κάνει για το καλό μιας ιδιαίτερης ομάδας η οποία - παρότι έχει εμπλακεί σε έργο για την ανθρωπότητα - αποτυγχάνει κάπως στον αντικειμενικό της στόχο από έλλειψη κάποιας ιδιαίτερης ποιότητας ή ρεύματος δύναμης. Όταν αυτό γίνει έκδηλο στην εσώτερη πλευρά, κάποιος προχωρημένος μαθητής θέτει την ενέρ­γεια της ιδιαίτερης αυτής ποιότητας στη διάθεση της Ιεραρχίας κι εξαποστέλλεται για να ισορροπήσει αυτή την ομάδα και συχνά το κάνει για μια περίοδο γοργά διαδεχόμενων ζωών.

Αυτές είναι λίγες από τις αιτίες που διέπουν την περιοδική εκ­δήλωση εκείνων που ομαδοποιούνται στα Ιεραρχικά αρχεία σαν τα “ευθυγραμμισμένα σημεία πυρός”. Διακρίνονται απ’ την ενέρ­γεια που διαχύνεται απ’ αυτούς, από τη μαγνητική ποιότητα του έργου τους, από τα ισχυρά ομαδικά τους αποτελέσματα και από την αντίληψή τους για το σχέδιο στο φυσικό πεδίο.

- Alice A. Bailey, 'Πραγματεία επί του Κοσμικού Πυρός'