Μύηση ΙΙ (Α' Μέρος)

Μύηση ΙΙ. Το Βάπτισμα στον Ιορδάνη
Ακτίνα VI. Η Ενέργεια του Ιδεαλισμού και της Αφοσίωσης.

Κατά τη διάρκεια της μυητικής διαδικασίας μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης μύησης, το άτομο μαθαίνει να πειθαρχεί την κατώτερη φύση του, επιτυγχάνοντας ένα βαθμό κυριαρχίας στις φυσικές του κλίσεις. Αυτό απαιτεί ένα πολύ μακρύ χρόνο και μπορεί να καλύψει έναν κύκλο πολλών ενσαρκώσεων. Αγωνίζεται συνεχώς ενάντια στην κατώτερη του φύση και οι ανάγκες της ψυχής βρίσκονται σε συνεχή πάλη ενάντια στη ζωώδη φύση του και όλο και περισσότερο σε σχέση με τη συγκινησιακή του φύση. Ανακαλύπτει ότι αυτή η συγκινησιακή του φύση, οι κατώτερες ψυχικές του ικανότητες, η αστρική του ανάπτυξη και η δύναμη της θυμικής του αυταπάτης είναι τώρα όλα παρατεταγμένα μπροστά του.

Ο αναπροσανατολισμός τον οποίο τώρα αντιμετωπίζει το άτομο παρουσιάζεται κυρίως πάνω στο αστρικό πεδίο, γιατί αυτό ήταν επί πολλούς αιώνες το επίπεδο της μεγαλύτερης του προσκόλλησης, η σφαίρα δραστηριότητας και η κατάσταση συνείδησης που τον κυριαρχούσε. Ανακαλύπτει ότι ζει σε ένα χάος συγκινησιακών αντιδράσεων και περιοριστικής θυμικής αυταπάτης. Αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι για να λάβει τη δεύτερη μύηση πρέπει να αναπτύξει συγκινησιακό έλεγχο. Κανένας μυημένος δεν εκδηλώνει πλήρη έλεγχο κατά τη διάρκεια της ενδιάμεσης περιόδου μεταξύ οποιασδήποτε μυήσεως και της αμέσως επόμενης. 

Η ενδιάμεση περίοδος θεωρείται σαν "ένας κύκλος τελειοποιήσεως" και παρουσιάζει πάντοτε μεγάλη δυσκολία.
Η μυητική διαδικασία μεταξύ της πρώτης και δεύτερης μύησης είναι για πολλούς ο χειρότερος χρόνος στενοχώριας, δυσκολίας, κατανόησης προβλημάτων και μιας σταθερής προσπάθειας να "καθαρίσει τον εαυτό του" ο μαθητής. Η θύελλα που προκάλεσε η συγκινησιακή του φύση, τα μαύρα σύννεφα και οι καταχνιές στις οποίες αυτός συνεχώς βαδίζει και που ο ίδιος δημιούργησε σε όλο τον κύκλο των ενσαρκώσεων του, πρέπει να καθαριστούν για να μπορέσει το άτομο να πει ότι γι' αυτόν το αστρικό πεδίο δεν υπάρχει πια. Οι μάζες των ανθρώπων μπορούν και θα λάβουν την πρώτη μύηση αλλά ένας πολύ μεγάλος όμιλος ζηλωτών, πολύ μεγαλύτερος από ότι φαντάζεστε, θα περάσει διαμέσω της εμπειρίας της δεύτερης μύησης, αυτής του εξαγνιστικού Βαπτίσματος. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που εκφράζουν τις ουσιαστικές ιδιότητες ιδεολογικής αναγνώρισης, αφοσιωμένης εμμονής στην αλήθεια, όπως τη διαισθάνονται οι ίδιοι, βαθιάς αντίδρασης στις φυσικές πειθαρχίες - που έχουν επιβληθεί από τότε που πολλές ζωές πριν έχουν λάβει την πρώτη μύηση - και μια αυξανόμενη ευαισθησία στη συγκινησιακή όψη του αστρικού σώματος. Μεγάλες ιδεολογίες, ισχυρές ομάδες εργατών και διαννοουμένων αφιερωμένων στην αλλαγή της παλιάς τάξης και μαζικές προσπάθειες για τον τερματισμό της χωριστικότητας συναντώνται ταυτόχρονα.

Η δράση της ενέργειας της έκτης ακτίνας, το αποτέλεσμα του μακρύ κύκλου ενέργειας των Ιχθύων και η επίδραση της εισερχόμενης ενέργειας του Υδροχόου θα επιφέρουν μια ισχυρή μεταμόρφωση στο "υδαρές βασίλειο" του αστρικού πεδίου. Το σύμβολο αυτού του πεδίου ήταν πάντοτε το ύδωρ - ρευστό, θυελλώδες, κατοπτρίζον όλες τις εντυπώσεις, η πηγή της καταχνιάς και της ομίχλης και όμως πάντα αναγκαίο στην ανθρώπινη ζωή. Η Εποχή των Ιχθύων, που τώρα παρέρχεται, συνδέεται στενά με αυτό το πεδίο και το σύμβολο του ύδατος. Καθήλωσε στην ανθρώπινη συνείδηση την αντίληψη ότι "οι άνθρωποι είναι ιχθύες, βυθισμένοι στη θάλασσα των συγκινήσεων". Ο Υδροχόος επίσης είναι γνωστός με το σύμβολο του ύδατος, επειδή Υδροχόος είναι ο "υδροφόρος".

 
Η έκτη ακτίνα θα συνενώσει όλες αυτές τις ενέργειες σε χρόνο και τόπο: ακτινική ενέργεια, ιχθυακή ενέργεια, υδροχοϊκή ενέργεια και την ενέργεια του αστρικού πεδίου. Αυτό προκαλεί μια δίνη δύναμης που είναι επικλητική της νοητικής ενέργειας. Είναι ένας παράγοντας που βύθισε την ανθρωπότητα μέσα σε συγκρουόμενες ιδεολογίες και που ευθύνεται για τη σημερινή κρίση και το σημείο εντάσεως. Το κρίσιμο σημείο εντάσεως θα επιτρέψει σε ένα μεγάλο όμιλο ζηλωτών να υποστούν την εμπειρία του Βαπτίσματος, λέξη ταυτόσημη και πάλι με το στοιχείο του ύδατος. Ταυτόχρονα, μεγάλες μάζες ανθρώπων θα λάβουν την πρώτη μύηση και στον "οίκο του άρτου" θα σταθούν μπροστά στον Μυσταγωγό...

Alice A. Bailey, "Οι Ακτίνες και οι Μυήσεις"