Τι Εστί Αποκρυφισμός (Γ' Μέρος)
Αρκεί αυτό όμως; Μήπως έτσι η στάση μας προς την απόκρυφη επιστήμη είναι παρόμοια με αυτήν προς τις αρχαίες γλώσσες, που τις θαυμάζουμε για τα αριστουργήματα τους, ενώ εμείς οι ίδιοι δεν δημιουργούμε ζωντανή λογοτεχνία σήμερα; Γνωρίζουμε ότι τα Μυστήρια άσκησαν βαθιά επίδραση στους αρχαίους πολιτισμούς και ότι ορισμένοι από τους πιο εξελιγμένους ηγέτες των διαφόρων φυλών, εμπνέονταν από αυτά και τα αντιμετώπιζαν με σεβασμό και δέος.
Μήπως τάχα, τα φαινόμενα που αποκαλούμε απόκρυφα, είναι απλά και μόνο αποτελέσματα κάποιων πνευματιστικών συγκεντρώσεων που γίνονταν σε πλατιά κλίμακα; Η μήπως εκτός από τους σχεδόν άγνωστους νόμους της Φύσης, στη λειτουργία των οποίων προσπαθούμε να διεισδύσουμε, υπάρχει και μία ενεργοποιός πνευματική επίδραση, όπως αυτή που ανύψωνε τη συνείδηση των μυημένων στην αρχαιότητα και τους έδινε μια βαθύτερη κατανόηση των θεών τους;
Ας μελετήσουμε τη φύση των φαινομένων που μπορούν να ονομαστούν απόκρυφα, όπως το εκτόπλασμα, η διόραση σε όλες τις μορφές της, η τηλεπάθεια, οι διάφορες μορφές μαντείας, οι οποίες κάθε άλλο παρά απατηλές είναι, οι μυστικιστικές εμπειρίες, η έκσταση, ο υπνωτισμός, η υποβολή και η αυθυποβολή, η μεταθανάτια ζωή και τελικά, αλλά όχι λιγότερο σημαντικά, ορισμένα είδη νοητικών ασθενειών. Όλα αυτά τα πράγματα παραμένουν κρυφά στη φύση τους, δεν μπορούν να ερευνηθούν με τις κοινές επιστημονικές μεθόδους και εύλογα, αποτελούν το πεδίο έρευνας της απόκρυφης επιστήμης.
Υπάρχει όμως και μια άλλη όψη της απόκρυφης Επιστήμης εκτός της καθαρά επιστημονικής, και αυτή είναι το βασίλειο της εσωτερικής εμπειρίας και της πρακτικής της εφαρμογής, που ξανοίγεται μπροστά μας σαν μία τέχνη για να τη μάθουμε. Η πύλη προς το Αόρατο μπορεί να βρεθεί με την πρακτική εφαρμογή των αρχών του αποκρυφισμού και όσοι ενδιαφέρονται να εκπληρώσουν τις προϋποθέσεις για να το ριψοκινδυνεύσουν, θα ζήσουν σε αυτό το μονοπάτι τις περιπέτειες τους. Οι δυνάμεις που επικαλούνταν οι αρχαίοι στις τελετουργίες τους, εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα και η αναζήτηση τους δεν είναι δύσκολη για όσους συνδυάζουν τη γνώση, την πίστη και το θάρρος.
Αν όμως επιθυμούμε να επιχειρήσουμε αυτή την περιπέτεια, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι οι αρχαίες τελετουργίες ήταν αναπόσπαστο μέρος ενός θρησκευτικού συστήματος και ότι κανένας μυημένος των αρχαίων Μυστηριακών Σχολών δεν διανοήθηκε ποτέ να πειραματιστεί με αυτές για να ικανοποιήσει απλά την περιέργεια του ή το θαυμασμό του για τα ανεξήγητα φαινόμενα. Τις προσέγγιζε με σεβασμό, έπειτα από αυστηρή πειθαρχία του χαρακτήρα του και σκληρή δοκιμασία της καταλληλότητας του. Η λατρεία του φαλλού και η μαύρη μαγεία άνθισαν μόνο όταν έπεσαν τα υψηλά ιδανικά.
Αν θέλουμε να εισδύσουμε στα βαθύτερα ζητήματα του αποκρυφισμού, δεν αρκεί σαν κίνητρο η νοητική περιέργεια. Αυτή θα μας αποκαλύψει μόνο την εξωτερική μορφή. Η Ατραπός του Αποκρυφισμού δεν είναι τόσο θέμα μελέτης, όσο τρόπος ζωής. Αν δεν υπάρχει το στοιχείο της αφοσίωσης και της Ουσίας, το κλειδί που ανοίγει την πόρτα των Μυστηρίων δεν θα γυρίσει ποτέ μέσα στην κλειδαριά. Αν δεν προσεγγίσουμε την Ιερή Επιστήμη όπως οι μυημένοι παλιά, δεν θα βρούμε σε αυτήν ότι βρήκαν εκείνοι. Δεν αρκεί να εργαζόμαστε για να μάθουμε τα μυστικά της, όπως δουλεύουν οι άνθρωποι για να πάρουν την αμοιβή του μεροκάματου τους. Πρέπει να ζούμε για αυτήν, όπως οι άνθρωποι θα ζούσαν για ένα πνευματικό ιδανικό. Μονάχα ένα κίνητρο μπορεί να μας βγάλει με ασφάλεια από το λαβύρινθο της αστρικής εμπειρίας: η επιθυμία για το φως πάνω στην ατραπό της πνευματικής ανάπτυξης, η οποία ολοκληρώνεται στο τέλος με τη Θεία Ένωση. Αυτός ήταν ο σκοπός των Μυστηρίων, στην πιο ευγενική τους μορφή, και μονάχα αν αναζητήσουμε το ίδιο ιδανικό θα μπορέσουμε να γνωρίσουμε την ύψιστη μορφή τους.
Η απόκρυφη επιστήμη είναι πανίσχυρη. Αρκετοί περίεργοι που πειραματίζονται με αυτήν, προστατεύονται από την ίδια τους την ανοησία. Αν πετύχαιναν σε ορισμένες από τις εργασίες τους, θα διαλύονταν εσωτερικά εξαιτίας της απειθάρχητης και μη εξαγνισμένης φύσης τους. Δεν επέρχεται όμως καμία καταστροφή, επειδή ακριβώς δεν είναι ικανοί να εφελκύσουν καμία δύναμη. Αν θέλουμε να εξερευνήσουμε τα Μυστήρια με ασφάλεια, πρέπει αρχικά να προσεγγίσουμε την πιο ευγενική μορφή τους, σαν μέρος ενός συστήματος πνευματικής αναγέννησης, και μόνο όταν έχουμε δεχτεί την πειθαρχία τους, έχουμε αφομοιώσει τον κατώτερο εαυτό στον ανώτερο, και η αφιέρωση αυτή έχει γίνει δεκτή, τότε, και μόνο τότε μπορούμε να μελετήσουμε με ασφάλεια εκείνες τις μαγικές όψεις του αποκρυφισμού, που συνήθως ελκύουν τους μη φωτισμένους.
Οι διανοητικές μας αναζητήσεις μπορούν να βρουν ανταπόκριση μόνο με την πνευματική φώτιση. Η απόκρυφη επιστήμη, με τη σωστή της έννοια, είναι ο δεσμός μεταξύ θρησκείας και ψυχολογίας. Δίνει τα μέσο για μια πνευματική προσέγγιση της επιστήμης και μια επιστημονική προσέγγιση της πνευματικής ζωής. Οι εμπειρίες στις οποίες μας οδηγεί, αν τις κατανοήσουμε σωστά, σχηματίζουν μια γέφυρα που συνδέει τη λογική (την εγκεφαλική συνείδηση που εξαρτάται από τις 5 φυσικές αισθήσεις) με τις άμεσες συλλήψεις της πνευματικής διαίσθησης. Ο αποκρυφισμός ποτέ δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός. Ανοίγει έναν πλατύτερο ορίζοντα, που όσο τον πλησιάζουμε, πλαταίνει περισσότερο. Βρισκόμαστε ακόμα στο βασίλειο των φαινομένων και των φαντασμάτων. Ωστόσο, ο αποκρυφισμός μπορεί να αποτελέσει ένα ανεκτίμητο μέσο για την κατάκτηση πολλών σκοπών. Η γνώση της φιλοσοφίας του μπορεί να αποτελέσει το μίτο της Αριάδνης για τις φυλακισμένες στη λογική έρευνες του επιστήμονα και αντίστοιχα, να ισορροπήσει την ανεξέλεγκτη έκσταση του μυστικιστή. Επίσης, είναι πολύ πιθανό, με τις δυνατότητες της τελετουργικής μαγείας, να ανακαλύψουμε έναν ανεκτίμητο θεραπευτικό παράγοντα για ορισμένες μορφές νοητικών παθήσεων. Η ψυχανάλυση, αν και έχει προσφέρει πολλά αποδεικνύοντας ότι οι αρρώστιες αυτές δεν οφείλονται σε οργανικά αίτια, σπάνια μπορεί να τις θεραπεύσει. Εδώ είναι που ο αποκρυφιστής, με τη γνώση που κατέχει για την εσωτερική όψη των πραγμάτων, μπορεί να διδάξει πολλά στον ψυχολόγο.
Ο αποκρυφισμός είναι μία Ιερή Επιστήμη και θα πρέπει να προσεγγίζεται με σεβασμό. Μπροστά μας ορθώνεται η πύλη και το στενό μονοπάτι που οδηγεί στους ιερούς της τόπους, αλλά λίγοι είναι αυτοί που θα τους βρουν. Ο Άγγελος με το Φλεγόμενο Ξίφος φυλάει ακόμα την πύλη των Μυστηρίων και δεν είναι σοφό να εκθέσουμε τις ψυχές μας στη δύναμη Του, μέχρι να εξαγνιστούμε αρκετά και να βεβαιωθούμε ότι θα μπορέσουμε να δώσουμε το σωστό «παρασύνθημα» όταν μας ζητηθεί.
Έρχεται καιρός που κάθε μαθητής αρχίζει να νιώθει την επίδραση των ιδεών που τον απασχολούν. Τότε, ο Αόρατος Κόσμος για τον οποίο έχει διαβάσει τόσα πολλά, αρχίζει να ανατέλλει στον ορίζοντα της συνείδησης του και το λεπτεπίλεπτο «άυλο» γίνεται απτό. Θα βρεθεί στην πολύ πραγματική νοητική «Χώρα του Κανένα», και θα πρέπει τότε να κάνει ένα από τα δύο (και μάλιστα γρήγορα):
Είτε να οπισθοχωρήσει και να κλειστεί στο καβούκι του, όπως το κουνέλι στη φωλιά του, είτε να συνεχίσει και να αναδυθεί στην ανώτερη συνείδηση.
Όμως, ένα πράγμα δεν πρέπει να κάνει, και αυτό είναι ότι δεν πρέπει να χρονοτριβήσει στη χώρα των φαντασμάτων που είναι στα σύνορα του υποσυνείδητου και του υπερσυνείδητου, γιατί εκεί καραδοκεί η τρέλα. Σαν φτάσει όμως στην πύλη της ανώτερης συνείδησης, θα συναντήσει τον Άγγελο στο Κατώφλι. Αυτός θα του θέσει το πανάρχαιο ερώτημα στο οποίο θα πρέπει να απαντήσει για να περάσει. Και η ερώτηση του δεν θα ζητάει κανένα περίπλοκο παρασύνθημα που να επιτρέπει την είσοδο σε μυστηριώδεις τάχα συνελεύσεις. Το ερώτημα που του απευθύνει είναι το ίδιο με αυτό που θέτει κανείς σε κάθε ξένο όταν χτυπά την πόρτα του: «Τι θέλεις;».
Η απάντηση δεν εξαρτάται από τη γνώση, αλλά από το χαρακτήρα του αναζητητή. Αν απαντήσει σωστά, ο δρόμος της προόδου του θα γίνει ολοφάνερος. Αν απαντήσει λαθεμένα, θα αφεθεί να βρει το δρόμο της επιστροφής πίσω στο γήινο κόσμο μόνος του, όπως μπορεί καλύτερα. Και αυτή η εμπειρία, της ατελέσφορης επιστροφής, δεν είναι ούτε πολύ ευχάριστη, ούτε πολύ ασφαλής.
Μελετώντας κανείς τον αποκρυφισμό, είναι σαν να συνδέεται με ένα μεγάλο ηλεκτροπαραγωγικό εργοστάσιο που βρίσκεται στον Αόρατο Κόσμο. Μπορεί να μην υπάρξουν ποτέ απτά αποτελέσματα, είτε επειδή η φύση του μελετητή είναι ίσως φτιαγμένη από μη αγώγιμα υλικά, είτε επειδή η αμφιβολία του σχετικά με την πραγματικότητα των φαινομένων που ερευνά, εμποδίζει τους ακροδέκτες της ψυχικής επαφής να τοποθετηθούν κανονικά στις πρίζες. Η Γνώση και η Δύναμη συνθέτουν τα δύο άκρα του κυκλώματος. Όταν ενώνονται, το ρεύμα κυκλοφορεί ελεύθερα. Η φύση που δεν περιέχει δύναμη μπορεί να μελετάει την Ιερή Επιστήμη χωρίς να επέρχονται αποτελέσματα, όπως και η φύση που δεν κατέχει γνώση, θα αδυνατεί να χρησιμοποιήσει τη δύναμη της. Όταν όμως υπάρχουν και τα δύο, ο ερχομός κάποιας διαφωτιστικής ιδέας που θα αποκαλύψει ξαφνικά τη σπουδαιότητα της εσωτερικής ζωής είναι ζήτημα χρόνου. Αυτή η φώτιση ολοκληρώνει το κύκλωμα. Και αυτό το πρόσωπο που συμμετέχει στο κύκλωμα, καλό ή κακό, βρίσκεται πια σε επαφή με την αόρατη γεννήτρια. Γιατί η απόκρυφη επιστήμη αυτή καθαυτή, δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Όλα εξαρτώνται από το πώς χρησιμοποιείται. Να γιατί είναι τόσο αναγκαίο να την προσεγγίζει κανείς με καθαρά χέρια, αγνή καρδιά και πειθαρχημένη, αφοσιωμένη Θέληση.
Ο αποκρυφισμός δεν είναι παιχνίδι για παιδιά και δεν αποτελεί κρησφύγετο από την καθημερινότητα. Η ερευνά του προϋποθέτει δύναμη και αγνότητα. Όλοι όσοι έχουν αγγίξει το βαθύτερο του όραμα, ισχυρίζονται ότι δεν πρόκειται για χίμαιρα, αλλά για ένα πολύ αληθινό μονοπάτι προς το Φως. Ένα μονοπάτι στενό σαν την κόψη του ξυραφιού!
Dion Fortune - "Υγιής Αποκρυφισμός"
